Het evolutionaire imperatief streeft naar steeds meer omvatting, culturen haken op elkaar in en worden hierdoor ‘gedwongen’ om te integreren, grenzen vervagen waardoor in zekere zin een identiteitsverlies zich spontaan aanbiedt. Bovenop de interne cultuurconflicten wordt nu een extra dimensie toegevoegd waarbij de interactie tussen macroculturen zich op verschillende manieren kan uiten. Dominante culturen leggen hun wil op aan andere culturen, open culturen integreren en overstijgen de eigen cultuur om er een nieuwe en ruimere in de plaats te zetten, onderdrukte culturen komen in opstand enzovoort. Bedrijven verspreiden zich over het volledige gebied en trachten concurrenten op te slokken, dit naar analogie met de dominante cultuur. Kapitaal komt steeds losser te staan van lokale markten, gebieden die rijk zijn aan natuurlijke grondstoffen kunnen hun positie handhaven maar zijn ook onderhevig aan de turbulentie buiten de eigen cultuur, ze kunnen ook deze turbulentie aanwakkeren. De maatschappelijke druk heeft vaak tot gevolg dat wordt teruggegrepen naar ‘betere tijden uit het verleden’, het evolutionaire imperatief raakt hierdoor uit het collectieve bewustzijn en verhoogt de spanning, een gemeenschappelijke doelstelling is vaag en wantrouwen wint aan kracht. Geldstromen beginnen mondiaal te circuleren en Nationale Banken bundelen zich geografisch, het ontstaan van een gezamenlijke munt is een logisch neveneffect.
http://www.chaospunt.org/?page_id=5424