Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel
De kern van de zaak is dat het bestaande BELGISCHE kiessysteem niet bepaald tot democratisch samengestelde regeringen leidt maar wél tot steeds talrijker blokkeringen. Dat FEIT belichten de media al jaren. Dat regeringen pas gevormd geraken na 500 dagen of méér bewijst dat er iets grondig mis is met het systeem.
Dat De Wever een VOORSTEL op tafel legt om dit onwerkbare systeem aan te pakken is zijn democratisch recht als verkozen parlementariër. Hij had namelijk een kwart miljoen voorkeursstemmen. 170.000 méér dan de Belgische premier.
Het voorstel van De Wever linken aan een Vlaamse dictatuur kan alleen maar uit van haat verwrongen geesten komen.
|
Volledig eens met u. Het voordeel van een Angelsaksisch kiessysteem ligt aan het onmiskenbare feit dat het
veel praktischer is. Een partij die in dergelijk systeem de verkiezingen wint kan snel een regering vormen en haar programma uitvoeren. In een electoraal systeem zoals dat in België/Belgique/Belgien moet eerst gepalaverd worden met het staatshoofd over wie met wie zal kunnen/mogen palaveren. Dan moet geprobeerd worden uit de zeer sterk uiteenlopende partijprogramma’s van de onderhandelaars een soep te maken via het brouwen van compromissen. En die worden altijd ervaren, zowel door de kiezers als door de politici zelf, als “rot”. Alleen worden de politici door de partijvoorzitters gedwongen hun klep te houden en de pad door te slikken.
Ik heb jaren geleden de oorlogsmemoires gelezen van Charles De Gaulle. Daar kon je uit afleiden dat le Grand Charles toen reeds een flinke hekel had aan “les Anglo-Saxons”. Eind jaren vijftig en begin jaren zestig was Frankrijk in een zéér zware crisis. De Vierde Republiek tuimelde van de ene regeringscrisis in de andere, Algerije kookte door de opstand van de arabische bevolking en het Frans leger pleegde een putsch met hoge officieren die rebellenbeweging OAS startten. Ten einde raad riep de toenmalige president René Coty (die in het toenmalig regime enkel een ceremoniële functie had) De Gaulle ter hulp. De Gaulle trok naar het Frans Parlement en verklaarde zich bereid te helpen op voorwaarde dat er een andere grondwet werd ingevoerd. Wat het einde betekende van de miserabele Quatrième République. In die nieuwe grondwet werden twee “Angelsaksische” maatregelen doorgedrukt: een “first past the post” kiesstelsel en een beleidskader waarin geopteerd werd voor een presidentieel regime dat geïnspireerd was door het Amerikaans model. Daarmee werd de nog steeds bestaande Vijfde Republiek geboren.
Dat allemaal om maar de aandacht erop te vestigen dat zelfs De Gaulle, die erg anti-angelsaksisch was ingesteld, voordelen zag in dat kiessysteem. En, je mag over de figuur van De Gaulle denken wat je wil, maar een dictator was hij volstrekt niet. Hij liet over zijn beleid ook regelmatig een referendum houden. De laatste maal was in de nasleep van de herrie en het gewoel van Mei ‘68. Die keer haalde De Gaulle geen voldoende meerderheid. Hij heeft konsekwent en stante pede de macht afgestaan.