Sommigen hebben moeite met de term overbevolking.
Tja, wanneer is er sprake van overbevolking en wanneer niet?
Sommigen zien geen probleem wat betreft overbevolking en wijzen eerder naar overconsumptie, zie:
http://forum.politics.be/showthread.php?t=175226
Sommigen hebben het met die term ook moeilijk.
Want inderdaad, wanneer is er overconsumptie en wanneer niet?
Tijd om het vanuit een nieuwe invalshoek te bekijken?
Via de term ‘optimaal aantal’ waar ik al een aantal keer gewag van maakte in diverse threads, maar waar ik het nu wat uitvoeriger wil over hebben.
Ik geef er gelijk een (het hoeft niet de enige te zijn) definitie bij.
Het optimaal aantal is het aantal dat in een bepaald kader/veld/omgeving het meest kans biedt op het behalen van de beste resultaten/uitkomst voor de mens (definitie is voor verbetering
vatbaar).
Dit begrip ‘optimaal aantal’ kun je praktisch bij alles toepassen
Misschien gemakkelijkst te verduidelijken met een vb:
Bij voetbal zal dat ‘optimaal aantal’ rond de 22 spelers liggen (rekening houdend met de min of meer vastliggende afmetingen van het veld).
Enkele meer of minder zal ook nog wel gaan, maar als je op zo'n veld langs beide zijden bvb 100 spelers opstelt zal er van voetbal (zoals we het graag zien) niet veel meer in huis komen.
Hetzelfde geldt wanneer men slechts 2 spelers aan beide zijden opstelt.
Wat voor voetbal geldt, is ook van toepassing op het aantal festivalgangers bij pukkelpop, of bij het theekransje van tante Eufrasie.
Het is evenzeer van toepassing op het aantal mensen op aarde.
Afwijken van dit ‘optimaal aantal’ resulteert al naargelang van de ernst van de overschrijding/onderschrijding in een minder vlotte gang van zaken tot een regelrecht in het honderd lopen van het geheel.
Laat het nu net dat zijn wat we stilaan meer en meer meemaken.
Immers, wie er aandacht voor heeft zal merken dat er elke week ondanks alle technologische vooruitgang die er wel degelijk is, toch steeds meer en meer ernstige alarmsignalen bijkomen die aangeven dat de problemen stilaan onbeheersbaar beginnen worden.
Waar we vroeger gewoon waren van onheilsboodschappen te horen uit voornamelijk Afrika blijkt dit gegeven zich steeds meer te verspreiden over de hele wereld.
Zelfs tot voor kort leidinggevende naties krijgen meer en meer te maken met zaken die je zou verwachten van ontwikkelingslanden.
De technologische ontwikkelingen die de laatste decennia gerust spectaculair kunnen genoemd worden, zijn ondanks hun stevige impact toch nog onvoldoende gebleken om ons groeiend aantal tegemoet te komen in hetgeen we ervan verlangen.
Zelfs primaire behoeften als water en voedsel worden terug meer en meer een probleem. Zie ook:
http://yahoo.skynet.be/nieuws/econom...dstof-met-mais
http://yahoo.skynet.be/nieuws/econom...ere-misoogsten
Je kan natuurlijk ook over dit ‘optimaal aantal’ nog in discussie gaan.
Zolang dit getal niet op wetenschappelijke manier bepaald is (hint), kan er immers ook op dit vlak van alles beweerd worden.
Toch kan men nu reeds (zonder exacte bepaling van dit aantal) bepaalde zaken in overweging nemen.
Eerst kan men zich de vraag stellen of het voor de mensheid beter zou zijn om:
a) met minder mensen te zijn
b) met meer mensen te zijn
Zelfs zonder wetenschappelijke basis zullen (vermoed ik) de meeste mensen intuïtief aanvoelen dat het beter zou zijn om mondiaal met minder te zijn.
Dit is in feite de eerste vraag die beantwoord moet worden, alle andere zijn van tweede of lagere orde.
Ook voor wie geen vertrouwen heeft in intuitie en graag wat rationele elementen meeneemt in z'n overweging kan ik meegeven dat als we allemaal als Belgen of Amerikanen willen leven we maar liefst 3 aardes zouden moeten bij maken.
Onze gemiddelde voetafdruk hier is immers 8 hectaren, dit terwijl er eigenlijk op basis van het totaal aantal mensen dat momenteel globaal leeft slechts 2 hectaren effectief ter beschikking zijn.
Het gevolg hiervan is dat je ofwel grote verschillen in levensstandaard als moreel aanvaardbaar moet beschouwen (lees: 'als je rijk genoeg bent hoef je er geen probleem mee te hebben dat anderen creperen') ofwel moet je aan de bewoners van de rijkere landen vragen om gemiddeld 4 keer minder belastend te zijn (consumeren).
Geen van beiden zijn aantrekkelijke keuzes.
Als je daarentegen aan mensen zou vragen of ze in plaats van van 1 maal op vakantie te gaan 4 maal op vakantie zouden kunnen gaan zou dat voor velen veel aangenamer zijn om voor te kiezen.
Het mooie is dat dit toekomstbeeld geeneens onmogelijk is. Het is enkel afhankelijk van de keuzes die we vandaag maken. Het maken van keuzes daar ligt natuurlijk de hele knoop.
Zelfs mochten we ooit op wetenschappelijk basis het 'optimaal aantal' te weten kunnen komen zou de tweede vraag kunnen zijn of we met die kennis iets gaan doen of niets doen (keuze blijft dus).
Gaan we met andere woorden bijsturen of niet?
Als we ooit tot het besluit zouden komen om bij te sturen zou de volgende vraag kunnen zijn wat houdt de bijsturing in en wie moet ze maken.
Mijn visie hierop is de volgende:
1) We zijn (mondiaal bekeken) met teveel
2) We kunnen best nu reeds beginnen met bij te sturen, hoe langer we wachten met bijsturen hoe pijnlijker de maatregelen zullen worden.
3) De bijsturing kan wat mij betreft best bestaan uit een stimulus voor een 2 kinderen/vrouw politiek (theoretisch status-quo model dat in de praktijk neerkomt op een geleidelijke afbouw).
4) Iedereen moet hierin gelijkgeschakeld worden. Sturing moet liefst mondiaal geschieden maar elke regio kan/zal hier (gezien het ontbreken van mondiale wetgeving) vroeger of later mee beginnen.
Het al dan niet nemen van maatregelen lijkt me een gepaste criterium om zowel individuen als staten/regio’s te belonen/bestraffen. Individuen en regio’s die niet willen meewerken zouden in mijn scenario op niet al te veel begrip mogen rekenen als ze door hun eigen starre onverantwoordelijke houding in de problemen geraken.
Je hebt met andere woorden als regio die wel inspanningen levert op dit vlak het recht om je af te sluiten van instroom uit landen waar men er op dit vlak zijn voeten aan vaagt.
De voortrekkers op dit gebied kunnen wel initiatieven nemen die het ontstaan van dit soort van 'eilanden van hoop' (plaatsen waar naar het optimaal aantal gestreefd wordt en waar de gepaste wetgeving hiervoor ingevoerd wordt) gestimuleerd/beloond worden.