Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Eerlijk gezegd maakt het juist heel veel uit welke taal men als Europese tussentaal wil gebruiken. Kiest men voor het Engels, dan voert men een grote ongelijkheid in. Voor de ene burger is Engels zijn of haar moedertaal, voor de andere ('t grootste deel) dan weer niet. Daarnaast is een natuurlijke taal als het Engels niet zo eenvoudig te leren. Engels is een sterk idiomatische taal die flink wat inspanning vraagt zodra men de eerste spraakkundige begrippen (op dat niveau is Engels vrij gemakkelijk) voorbij is. Hierdoor zal de moedertaalspreker altijd een stapje voor hebben.
Daarom is de enige correcte en juiste benadering die van de weg van een kunsttaal: iedereens en niemands taal. Een heel neutrale basis om te starten. Esperanto is volgens mij een heel goede optie, ook al omdat het een rijke maar spraakkundig bijzonder eenvoudige en gemakkelijk te leren taal vormt.
|
Ik zei dat het voor mij (persoonlijk) niet uit maakt welke taal die gemeenschappelijke taal zou zijn. Bij Engels zouden de Engelstaligen inderdaad een voordeel hebben, bij Esperanto hebben degenen die nu al Esperanto spreken een voordeel, so what... Voor mijn part nemen ze Engels, Latijn, Esperanto, Chinees, Inuït of Swahili (of nog een andere taal), er zullen altijd mensen zijn die het al spreken en dus een voordeel hebben.
Het principe van die gemeenschappelijke taal primeert voor mij boven de keuze van de taal. Het zou doodzonde zijn om dat principe te laten vallen gewoon omdat de keuze van die gemeenschappelijke taal je niet volledig aan staat.