Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus
Het editoriaal in HLN van vandaag is gewoon een pareltje, geniet er van :
-guote -:
"Uw burgervader, de transmigrant"
Antwerpen heeft op 1 januari dus een transmigrant als burgemeester gekregen. Eentje die nu nog wat op de scheldekaaien rondhangt, maar plots weg zal zijn. Met in zijn ene achterzak de voorkeursstemmen van 76.702 Sinjoren als aandenken, en in de andere een ticket voor de boot naar Brussel. 'De grote verbinding'? Ga weg. Vanaf nu is het 'BDW for president' !
Er zijn politici die allang tegen de muur gevlogen zouden zijn na de bochte die De Wever de laatste maanden heeft genomen, maar ook na deze nieuwste kronkkel klinkt het bij zijn volgezame achterban alweer : 'Geniaal'.
Niemand in de naoorlogse Belgische politiek kende een langere houdbaarheidsdatum dan die schuchtere doctorandus uit Deurne, in wie ooit maar weinigen een grote politieke toekomst zagen.
Historisch is het toch wel, de gedachte dat BDW straks niet langer voorzitter is van N-VA. Dat is zoiets als Apple zonder Steve Jobs... of Antwerpen zonder burgemeester De Wever.
Eigenlijk hadden de Antwerpenaren het moeten zien aankomen. De belangrijkste politicus van vlaanderen, een flamingant dan nog, die zich na 9 jaar electorale dominiantie eindelijk smijt als de volgende minister-president : dat is gewoon de logica zelve. Ook binnen n-va vonden velen dat al langer -Geert Bourgeioi op kop, ironisch genoeg- maar niemand durfde De Wever zijn speeltje afnemen. Doordat BDW zichzelf nog eens voor 6 jaar en liefst voor 12 jaar aan antwerpen had vastgeklonken, stond alles echt klaar om Jambon in stelling te brengen als nieuwe 'mister Vlaanderen'. Dat dit plan nu blijkbaar op enkele dagen tijd in de vuilnisbak is gekieperd, is een kleine overwinning voor Bourgeois : hij ziet 'zijn' partij verdergaan zoals hij dat wil, en na een degelijke maar wat bleke prestatie de stok doorgeven aan de groete leider, is beter dan aan je kleinkinderen uit te leggen dan plaats te moeten ruimen voor Jambon of Homans. Op de persconferentie gisteren was het maar moeilijk te onderscheiden wie nu het meest zat te balen : Jambon of De Wever. Dat de ex-vicepremier zichzelf onder lichte dwang kandidaat-premier noemt, klinkt mooi, maar voor hetzelfde geld wordt het oppositieleider. Of partijvoorzitter in grote schoenen.
Al die zogenaamde opofferingen : het toont aan dat het van moeten is. Op 26 mei is het erop of eronder voor n-va. De gemeenteraadsverkiezingen hebben aangetoond dat de partij niet langer 'untouchable' is en de verrijzenis van het Vlaams Belang heeft n-va een pad doen bewandelen waarvan niemand weet waar het eindigt. De enige zekerheid is dat een verdere ruk naar rechts het politieke centrum helemaal zou openleggen en dat het euthanaseren van de regering-Michel alle tegenstanders een redelijk excuus heeft gegeven om n-va voor minstens 5 jaar in de federale oppositie te duwen. Had De Wever zicht vastgeklampt aan zijn sjerp, dan zou ooit de vraag gekomen zijn wat de machtigste politicus van het land nu eigenlijk met zijn gigantische politieke kapitaal gedaan heeft. Nu kan hij heldhaftig zeggen dat hij alles heeft opgeofferd voor Vlaanderen en het confederalisme, dat hij als minister-president met zijn volle gewicht zal voorbereiden. Als een soort president-partijboegbeeld, genre carles puigdemont in catalonië. Die plotwending verrast vriend en vijand en jaagt een nieuwe stoot energie door de partij.
Nochtans zijn het in eerste instantie campagnepraatjes. Van dat confederalisme zullen we tot 26 mei weer veel horen, maar minstens tot 2024 weinig zien. N-VA wil er federaal vooral opnieuw bij zijn en daarvoor kan de communautaire agenda gerust nog eens 5 jaar de diepvries in. Maar om het vuur brandend te houden wordt het vijandbeeld van de PS weer tot leven gewekt, waar Elio Di Rupo - al sinds 2005 de beste campagneleider van n-va weer is opgestaan.
Op twee punten is dat verhaal niet zo sterk als 5 jaar geleden : in antwerpen heeft de wever intussen zelf de socialisten van stal gehaald en naar alle waarschijnlijkheid doet hij dat straks ook in de vlaamse regering, om cd&v kopje onder te duwen. En door de opmars van groen en ecolo zijn andere federale formules mogelijk geworden, zonder de PS. In die zin moeten we de demarche van de wever niet groter maken dan ze is : het gaat om de macht en de macht alleen, iets waarover BDW overigens nog nooit bochten heeft gemaakt. En slaagt hij er straks toch nog in om alle slagen binnen te halen en alsnog burgemeester van antwerpen te blijven, dan zullen alle Antwerpse fans weer zeggen : 'Geniaal'.
-unquote-
bron : HLN van 15/01/19
|