Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Op welke controleerbare gegevens is deze uitspraak eigenlijk gebaseerd?
|
Dat weet ik niet. Maar het is wel aannemelijk. De kerk verlangt namelijk van mannen dat ze trouwen en veel kinderen krijgen. Iemand die homo is zit dan in een lastig parket. Hoe respectabel te leven zonder te trouwen? Dan is het celibaat een uitkomst. Zo is het dus te verklaren dat veel geestelijken homo zijn en dat veel pausen homo waren.
Daar heeft Jacobus de Voragine ook een "mooi" verhaal over verteld. Over Joachim, een priester in Jeruzalem, die kinderloos was daarom de uit de tempel werd verjaagd. Hij faalde als jood en dat was onvergeeflijk. Maar met Gods hulp werd hij alsnog vader van Maria. Zijn verdrijving uit de tempel was altijd de eerste afbeelding in een cyclus over de geschiedenis van Maria. Ik zag dat verpleeghuizen soms Joachim en Maria heten.
Het hoeft uiteraard niet. Sommige hetero's kozen pas op oudere leeftijd voor een geestelijk ambt. Sommigen omdat ze door geestelijken werden onderwezen en onder hen Canon Law studeerden. Van paus Sixtus IV, Francesco della Rovere (1414). Hij was minderbroeder, Franciscaan, werd professor, en 50 jaar oud werd hij generaal van de Franciscanen. Daarna paus en machtswellusteling net als zijn voorganger Paul II. Geen homo. Hij schijnt heel goed te hebben kunnen opschieten met zijn schoonzusters. Zijn "neven" gaf hij hoge posities en hij wilde een stad kopen om zijn neef daar het vicariaat te geven. Eén neefje werd de jongste kardinaal ooit. Een veelzijdig en kunstzinnig man die Sixtus IV. Dat is dan misschien de omgekeerde werelld. De hetero 'broeder' die zijn gehuwde home broer te hulp komt.