De tweede redenatie van Zeno is de omgekeerde als de eerste, namelijk dat Hercules nooit in beweging kan komen, want dan moet als eerste een allerkleinste afstand afgelegd worden en zoiets bestaat helemaal niet, want elke afstand, hoe klein dan ook, heeft een kleinere afstand als mogelijkheid, enzovoort.
Ik: tenzij de beweging zou berusten op een verspringen, maar dan krijg je het absurde dat tussen twee momenten in tijd en ruimte er een leegte zou zijn, waarin het bewegende ding niet zou bestaan*.
Dus zoiets als dat een persoon hier zou staan en plotseling een uur later (zonder tussentijd) een kilometer verder en ook daar tussen helemaal niet is te vinden.
Reëel is dat bij de filmband, die uit aparte plaatjes bestaat met een moment aan tijdsverschil en de illusie wekt aaneensluitend te zijn.
*Dit is te vinden bij Wiki onder
Zeno's paradoxen (het zijn geen paradoxen, maar tegenstrijdigheden) als "oplossing" van dit probleem als zou de kleinst mogelijk afstand die van Planck moeten zijn, wat overigens in strijd is met de singulariteit als "oneindig kleine grootte", wat zich niet kwantitatief uit laat drukken wat dan dan zou moeten zijn, dus met hetzelfde probleem van de eindeloze deling.
Maar wel staat de limietberekening daar vermeld, dus de eindeloze deling en met de limiet als oneindig resultaat daarvan.
Maar dat doet weer geen recht aan het probleem dat er in een eindeloze deling geen één voor laatste bestaat, waarna de inwendige oneindigheid wordt bereikt.
Overigens staat de tegenstrijdigheid als dichotomie daar ook vermeld, dat door eindeloos delen de oneindigheid niet te bereiken valt.