Citaat:
|
Griekenland, Italië en Duitsland zijn typische voorbeelden van door politieke beslissingen uiteengerukte naties
|
Dit is dikke zever: de eerste maal dat er van een Griekse staat sprake was was tussen 1900 en 1910, daarvoor heeft er nooit zoiets bestaan (Geschiedenis les 2de middelbaar?). Voor Italië geldt juist hetzelfde. Duitsland, dat ligt anders: Duitlsand werd eerstééngemaakt rond 800 door Karel de Grote, waarna het later terug uiteenspatte. Op het eind van de 19de eeuw werd Duitsland opnieuw eengemaakt door Bismarck. Daarenboven heeft Oostenrijk zich nooit willen aansluiten bij het duitsland van Bismarck, alhoewel het dat onde Karel de Grote wel was (vraag maar eens aan een Oostenrijker of hij zich Duits voelt).
Citaat:
|
In Italië werd het de "rissorgimiento" genoemd, in Griekenland "enosis"... en had het een brede publieke basis, die tegen de wil van de gevestigde machten in een staat wilden vestigen die hun gehele natie omvatte.
|
Zoals ik al eerder aanhaalde werd Italië ééngemaakt door de machtszucht van Cavour, in Duitsland was dit Bismarck. De bevolking had er helemaal niets in te zeggen. In Italië onderdrukte Cavour de bevolking daarentegen met geweld.
Citaat:
|
België is het tegenovergestelde: Een door een politieke beslissing ontstane staat die een natie uiteen rukte tegen de volkswil in.
|
Vraag eens aan enkele Belgen of ze zich Belg voelen of niet, doet hetzelfde in Duitsland en u zal zien dat er meer Belgen zich Belg voelen dan Duitsers zich Duits voelen.