Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Moi
Er iwas weldegelijk een tweeledigheid: niet Duitsland en Oostenrijk, maar Oostenrijk en Pruisen, die elk het gezag wilde over alle Duitssprekenden. Daar Bismarck Pruisisch gezind was, trok Oostenrijk zich finaal terug.
|
Natuurlijk. Maar de houding van de Oostenrijkse keizer (beter dan "Oostenrijk" daar de Grootduitse Beweging ook onder de Duitssprekenden van het Oostenrijkse Rijk wortel had geschoten), is niet te verklaren door de Pruisische gezindheid van Bismarck. Bismarck was immers een Pruis. De Oostenrijkse keizer wilde gewoon niet dat hij zou moeten heersen over een staat waar hij slechts een symbolische macht had (naast natuurlijk zijn eigen kroondomein, de eigenlijke Oostenrijkse erfgebieden, waar hij absolute macht had) en waar hij misschien wel eens de duimen zou moeten leggen voor de Pruisische macht.
Niet iedereen dacht er zo over. De Beierse koning, die heel nauw verbonden met de Oostenrijkse dynastie en er al eeuwen goede banden mee had (door allerlei huwelijken), koos verbazend genoeg partij voor Bismarck en niet voor de politieke keuze van de Oostenrijkse keizer.