Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door maddox
Maar als Deo aanhaalt dat er ergens een paar watt te vinden is in het van elkaar weghouden van stroomvoerende geleiders, dan zie ik ook andere opties, die even nuttig zijn.
|
Het effect moet minimaal zijn. Zou het eens moeten uitrekenen, maar bij 50 Hz is de skin dikte, dacht ik, 8 mm in koper. Het effect waar hij over spreekt is een KLEINE CORRECTIE op het skin effect.
Het skin effect is het effect dat een electrische wisselstroom een magnetisch wisselveld opwekt die in de draad zelf lusstromen (in de langsrichting in de dikte) veroorzaakt, die zo zijn, dat die lusstroom de stroom aan de buitenkant van de geleider versterkt, en aan de binnenkant tegenwerkt. Je kan ook zeggen dat de stroom een magnetisch wisselveld opwekt, dat "de stroom naar buiten drukt".
Het effect is dus dat "het binnenste van de draad" niet gebruikt wordt, en dat de weerstand van de draad groter is: het is alsof hij hol is.
Dat is een heel belangrijk effect bij hoge frequenties, maar bij lage merk je het pas als de draad nogal dik is. De dikte van de "stroomlaag" is van de orde van de "skin dikte" en bij 50 Hz is dat dus 8 mm.
Elke draad met een diameter van minder dan 16 mm heeft dus bijna geen merkbaar skin effect, en een draad met koper diameter 16 mm is een wreed dikke draad in uw huis he !
Het effect waar Deo het waarschijnlijk over heeft, heet het "proximity effect". Het is hetzelfde als het skin effect, maar deze keer ten gevolge van het magnetische veld van een NABIJE draad.
Welnu, het veld IN de draad, gebruikt bij het skin effect, is natuurlijk veel sterker, dan het veld van een NABURIGE draad, tenzij je de twee draden elkaar bijna laat raken, maar dan ga je vonken trekken.
Het proximity effect is dus altijd veel kleiner dan het skin effect.
En aangezien het skin effect al verwaarloosbaar is voor "huisdraden" van een paar mm dik, is het HELEMAAL verwaarloosbaar voor het proximity effect.
Dus, tenzij Deo experimenten doet met staven van meerdere cm dik, op een paar mm van elkaar, zou het mij heel heel serieus verwonderen dat hij iets zal meten. Met een gewone huisdraad, van zeg maar 2.5 mm2, ga je absoluut niks merken, ook al ligt die andere draad daar op 1 mm vandaan (isolatie he !).
Voor hoogspanningsleidingen onder de grond is het wat anders, maar ook daar weer, is het sterkste effect, het skin effect. Door de draden weg te halen van elkaar, kan je dus een klein beetje winnen, maar niet veel, ten aanzien van het skin effect dat onvermijdelijk is.
Voor luchtlijnen is het effect totaal, maar dan ook totaal verwaarloosbaar, want de afstand tussen de draden is veel groter dan de diameter van de draden.
Maar aan de andere kant ga je een ander effect bekomen als je de draden uit elkaar houdt, het effect waar ik eerst aan dacht alvorens aan het proximity effect te denken: dat is, je maakt een hele grote inductielus. Dat is bijzonder slecht voor vele redenen, en een belangrijke reden is dat je dan een ENORME transformator maakt die alles doet springen als je een bliksem inslag hebt die niet te ver van je vandaan valt (enkele 100 m). Je maakt immers een gigantische magnetische lus antenne die 10 000 V of meer kan opwekken als je een nabije bliksem inslag van enkele 100 000 A op enkele 100 m hebt.
Bovendien genereer je ook een groot wisselveld, en ga je meer inductieverliezen genereren in alle metalen voorwerpen in de omgeving.
Maw, een grote lus is altijd een slecht gedacht.