Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten
Ik denk dat u dit toch door een wat té rooskleurige bril ziet. Zo weten we bijvoorbeeld dat in 1544 in Brugge 25% van de bevolking arm was. Dat cijfer kon oplopen in crisisperiodes van 40% tot 50%. En dat zal zeker zo ook geweest zijn in andere grote steden in die tijd. Bovendien maakte de 80-jarige Oorlog van de Nederlanden een schraal, arm, op vele plaatsen een verwoest en ontvolkt land. Armoede troef hier. Onder de Fransen was het niet veel beter. Door de Wet Le Chapelier werden de gilden opgeheven en kwamen er een pak armen bij in onze streken.
De enigste goede en min of meer welvarende periodes die wij hier gekend hebben, zijn deze onder de Bourgondische hertogen (al was er in die tijd ook veel armoede), het Oostenrijks bewind (een tijd zonder oorlogen, economische heropleving, verstandig beleid, en gedurende lange tijd voorzichtige hervormingen), en de tijd die we nu kennen, te rekenen vanaf de jaren '50. En deze welvaart vanaf de jaren '50 hebben we de danken aan de ontginning van (het toen nog grotendeels agrarisch) Vlaanderen door massale economische investeringen in Vlaanderen door de Belgische staat alsmede de degelijke sociale wetten die onmiddellijk na WO II werden ontworpen en uitgevoerd door de Belgische bewindslieden.
|
Ik geloof niet dat in die tijd de rijkdom werd berekend op het inkomen van de gewone arbeiders, halve slaven dikwijls...
Hongersnoden vonden overal plaats en de hongerleiders moesten er maar zelf voor zorgen dat ze eruit kwamen...
De industrialisering die op een bepaald moment de opgang van vele gebieden meebracht ging gepaard met de ergste en wanhopigste toestanden voor het uitgebuite werkvolk...