Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pavolini
De reden waarom iemand ondernemer wordt, speelt op zich niet veel rol. Wat van belang is, is dat de centrale drijfveer van een ondernemer (binnen het huidige bestel) uiterst materialistisch van aard is, en net daarom mag gesproken worden van een Untermenschenmentaliteit. Ze moeten idd die ingesteldheid hebben, maar dat is nog steeds geenreden om ze te verheerlijken op de wijze die de politieke rechterzijde maar al te graag doet.
De gemeenschap verschaft wél de middelen, want de gemeenschap zijn wij allen, waaronder een gedeelte ondernemers. En als gemeenschap is er zowel de traditie als de algemene collectieve wil om een overheid te hebben die instaat voor een hele reeks voorzieningen. En dan moet daarbij vermeld worden dat het net de groep ondernemers is, die het meest de gemeenschap oplicht via fiscale fraude, nog zo'n heilig huisje waar de rechterzijde niet echt durft aan te raken. "Harde aanpak van criminaliteit", tot fiscale fraude ter sprake komt...
Welvaart is een deeltje van welzijn, en het is wel degelijk zo dat door toename van welvaart uiteindelijk het welzijn kan afnemen. Rechts heeft zich opgesloten in haar asociale kapitalistische economie en de culturele wereld aan de linkerzijde overgelaten, het is een "fraai" resultaat...
|
1. In welk opzicht wijkt de ingesteldheid van een ondernemer dan af van de ingesteldheid van een werknemer? Ook die wil een inkomen om zich van voldoende welvaart te kunnen voorzien.
Daarnaast: innovatie is één van de meest essentiële elementen in welvaartsbehoud. Dat heeft de geschiedenis sinds de 12e eeuw afdoende bewezen.
2. Iedereen probeert zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Trouwens, er zijn heel wat 'ondernemers' met kleine winkels, genre buurtwinkel. Zijn dat dan ook grote fraudeurs?
3. Welvaart is de basis van welzijn. Wie niet tevreden is met zijn omgeving zal weinig welzijn voelen. Hoe die welvaart er uit moet zien, verandert met de jaren. We moeten ook niet archaisch gaan doen hé: in de vroegere eeuwen leefden de Vlamingen nog in hun volkscultuur maar als de patatten mislukt waren gingen ze wel niet van contentement volksdansen.