Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Aton
"Ik en de Vader zijn één". Met andere woorden, ik sta volledig achter de Wet van JHWH.
|
Ook dat is een logische conclusie. Het woord 'vader' was trouwens exclusief voor joden. Heidenen zoals Romeinen of joodse proselieten konden daar geen aanspraak op maken. Het gebed dat Jezus leerde was "onze Vader ..." Toen het christelijke geloof voor heidenen toegankelijk werd gemaakt moesten er aan de evangelies teksten worden toegevoegd om alle natiën (?) / volken (!) als kinderen van God te kunnen aannemen.
Daarom was het evangelie van Johannes nodig. Dat begint in hoofdstuk 1 niet met de nadruk te leggen op de uitverkoren positie van joden en op de messias als zoon van David. Kijk ens wat die schurk van een Johannes er van maakt:
11Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaardden Hem niet.12Aan allen echter die Hem wèl aanvaardden, aan hen die in zijn Naam geloven, gaf Hij het vermogen om kinderen van God te worden; 13 Zij zijn niet uit bloed noch uit begeerte van het vlees of de wil van een man, maar uit God geboren.
Edit: Hier gebeurt een wisseling van tijd: "die hem wel aanvaardden" is verleden tijd; "hen die in Zijn naam geloven" is tegenwoordige tijd. Dus nu kan iedereen die gelooft een kind van God worden.
'In zijn naam geloven' staat er. Wat betekent dat eigenlijk. In het licht van voorgaande posts moet dat betekenen dat zij in zijn naam geloven en gedoopt zijn. Dwz, in de naam van Jezus. Wederom staat er niet dat zij in drie namen moeten geloven: de Vader, Zoon en HG. Johannes benadrukt overigens wel het belang van de HG voor christenen meer dan de synoptische evangelisten. Maar hij maakt het niet te bond, dacht ik.