Onderstaande tekst komt van de PVDA-website. Bedenkingen bij deze historische mijlpaal ? Is de PVDA nu aan het veranderen in een "gewone" linkse partij ?
Nadine Rosa-Rosso (PVDA): er is een nieuwe aanpak nodig
"De partij staat soms mijlenver van wat de mensen denken." Een harde kritiek maar Nadine Rosa-Rosso, algemeen secretaris van de PVDA, wil er niet om heen. Op de ontmoetingsdagen van de PVDA in Natoye vertelde ze hoe het staat met het debat over de Verkiezingsresolutie van het centraal comité.
David Pestieau
20-08-2003
"In de maanden juli en augustus zamelen we alle standpunten in van de partijleden over de ontwerpresolutie van het centraal comité, een tekst van 30 juni", vertelt Nadine Rosa-Rosso. "Ik wil in de eerste plaats iedereen bedanken die kritieken en suggesties naar voor bracht in de vakantiemaanden. De besluiten die ik hier voorleg, zijn echter verre van definitief. Met alles wat we binnen kregen, gaan we de eerste ontwerpresolutie zeker nog grondig veranderen. En we verwachten nog meer opmerkingen."
Zo'n 150 mensen kwamen op 16 augustus naar het debat in Natoye, dat goed de geest van de hele discussie weergaf: levendige uitwisselingen maar altijd constructief.
Iemand die er bij was, zei me achteraf: "Ik ben blij dat Nadine de dingen zo eerlijk en openlijk zegt, zonder de problemen weg te moffelen. Ik ben er zeker van dat we oplossingen gaan vinden met alle leden en kaders van de partij."
Iemand anders zei: "We moeten nog inspanningen doen om de uitleg eenvoudiger te maken. Maar je ziet dat iedereen hier inspanningen levert om dat te bereiken."
· Waarom zoveel tijd uittrekken om een nieuwe oriëntatie voor de verkiezingen te formuleren?
"Omdat het probleem een oud zeer is, niet van de jongste verkiezingen, moéten we gewoon de tijd nemen om grondig na te denken", aldus Nadine Rosa-Rosso
"Sinds 1981, de eerste keer dat we als PVDA meededen met de parlementsverkiezingen, halen we telkens tussen de 0,5 en de 0,75%. Tussen 30.000 en 45.000 stemmen op nationaal vlak, in zeven verkiezingen.
Met de gemeenteraadsverkiezingen, zeker in 2000, heeft de partij in Herstal, Zelzate en Hoboken bewezen dat we 8 �* 12% van de kiezers kunnen winnen. In die gemeenten met 13.000 �* 35.000 inwoners, met omstandigheden en een publiek die wel omschreven zijn en die we goed kennen, kan de partij zijn beste troeven uitspelen, zoals de groepspraktijken van Geneeskunde voor het Volk of onze syndicalisten. De resultaten zijn ernaar. Maar parlementsverkiezingen hebben een andere dimensie."
· Is de invloed van de partij in de klassenstrijd groter dan de kiesresultaten?
"We moeten vertrekken van de idee dat verkiezingen echt een barometer zijn van de invloed van de partij onder de mensen. We moeten komaf maken met de excuses van altijd, dat zijn allemaal manieren om geen grondige kritiek te moeten maken op ons optreden. Dat het de schuld is van de media die ons boycotten, bijvoorbeeld of nog "het is normaal want we kunnen alleen op ons zelf rekenen."
"In 1985 haalden we een verkozene in de provincieraad van Antwerpen. Maar de partij heeft haar werk altijd als bijkomstig beschouwd."
Al te vaak hebben we onze kop in het zand gestoken. Sinds 1981 zeggen we altijd weer dat onze invloed in de klassenstrijd veel verder reikt dan onze verkiezingsuitslagen. We zien zelfs een tegenstelling tussen ons goede werk in stakingen en betogingen en onze verkiezingsuitslagen. Neem nu ons beste resultaat, in 1985, de campagne 'Kris Merckx in het parlement'. Maggy Doumen werd toen verkozen in de Antwerpse provincieraad. Maar de partij trok zich niets aan van haar werk, dat was bijzaak. Toch worden er op zo'n provincieraad dingen besproken die de mensen belangrijk vinden, zoals huisvesting en de vestiging van fabrieken in de haven van Antwerpen. Zelfs de mogelijke allianties rond bepaalde dossiers met verkozenen van andere partijen werden genegeerd."
Nadine Rosa-Rosso in debat over de verkiezingen met 150 deelnemers, op 16 augustus in Natoye. Een levendige discussie maar altijd constructief. (Foto Solidair, Salim Hellalet)
Vragen? Voorstellen? Kritieken?
Begin september hakt de PVDA de knoop door rond de nieuwe verkiezingsstrategie. Breng dus nog al je kritieken en opmerkingen binnen. Aarzel niet om te reageren op dit artikel op
www.solidair.org of stuur een mail naar Nadine Rosa-Rosso (
[email protected]) of een brief, Nadine Rosa-Rosso, PVDA, M. Lemonnierlaan 171, 1000 Brussel.
· In de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de leiding van de partij.
"Als we geen goede resultaten halen bij de verkiezingen, dan is dat gewoon omdat we er niet in geslaagd zijn de tienduizenden mensen voor ons te winnen die nodig zijn om een verkozene te halen. Nu gaan we het anders aanpakken, wij willen echt de strijd aangaan om verkozenen te halen in de gewestelijke, nationale en gemeenteraadsverkiezingen. Als de partij deze oriëntatie goedkeurt, dan gaan we daar een toetssteen van maken in al het werk van de partij de komende jaren.
Ik wil zeker stellen dat dit in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de partijleiding is om dat te verbeteren. Want de kritiek komt veelal van de basis: "We vechten altijd opnieuw op de verkiezingen te winnen maar we zetten niet alles in het werk om daar te geraken."
Een duidelijk teken dat we de verkiezingen niet au sérieux nemen, is dat we ons pas drie �* zes weken in de campagne storten. Maar eigenlijk moeten we de hele tijd bezig zijn met de verkiezingen, en dat op het niveau van de mensen."
· We nemen onze dromen voor werkelijkheid.
Velen stellen het probleem zo: we nemen onze dromen voor werkelijkheid. Het is niet omdat we bepaalde dingen verdedigen (die vaak door de werkelijkheid bevestigd worden), dat de mensen dat ook erkennen op het moment zelf. Anderen zeggen het zo: "In wat we zeggen, wat we doen, de manier waarop we in fronten werken, staat de partij vaak mijlenver van de mensen tot wie we ons richten, soms zelfs op een andere planeet." Vaak is het uit ongeduld dat we te ver voorop lopen ten opzichte van wat de mensen op een bepaald moment bereid zijn te doen.
· Wat zijn dan de voorstellen voor de toekomst?
Nadine Rosa-Rosso heeft een aantal voorstellen: "We hebben tien voorwaarden vastgelegd om te kunnen winnen. Een daarvan lijkt ons de belangrijkste: onze boodschap en onze acties laten vertolken door woordvoerders van de partij die gekend zijn bij het grote publiek. De keuze van die woordvoerders is trouwens ook iets wat we aan heel de partij voorleggen.
Een ander punt in het debat is of we al dan niet een verkiezingsfront moeten aangaan om onze objectieven te bereiken. Vooral met het oog op de verkiezingen van 2007, waar de kiesdrempel van 5% een enorme verruiming van onze kiesbasis vergt."
· Zitten die problemen alleen in de kiescampagne?
Nadine Rosa-Rosso legde ook de drie grote punten uit die momenteel ter discussie staan. "Ten eerste zijn er die zeggen dat de strijd tegen het gauchisme van de partij �* dat is het ongeduld waarmee we op de gewone mensen voorop lopen �* zich niet mag beperken tot de kiescampagnes maar nodig is voor al het werk van de partij in de strijd.
Sommigen vinden dat we prioriteit moeten geven aan de actualisering van het programma van de partij dat niet meer bijgewerkt is sinds 1979. Een soort manifest, "het socialisme van de 21ste eeuw en hoe daar geraken". Daar ligt volgens hen de sleutel voor het welslagen.
Nog anderen vinden dat we bij elke strategie voor een verkiezingsfront eerst onze houding in de fronten van de klassenstrijd in vraag moeten stellen. Zoals onze houding in het front tegen de oorlog bijvoorbeeld."
· Gevaar voor electoralisme?
Iemand uit Frankrijk die deelnam aan de discussie, was niet akkoord met Nadine Rosa-Rosso. "Zo moedig je het electoralisme aan terwijl de arbeiders een afkeer hebben van de politiek. De PVDA dreigt de weg op de gaan van alle andere electoralistische linkse partijen die gerecupereerd zijn door het systeem. Je moet in de dagelijkse strijd van de arbeiders staan en de communisten bijeen brengen."
Raymond, een syndicalist, reageert daarop: "Een tegenstelling maken tussen de dagelijkse sociale strijd en de verkiezingen, kan alleen leiden tot boycot van de verkiezingen. Maar zelfs als de mensen een afkeer hebben van de politiek, dan hechten ze toch belang aan de resultaten van de verkiezingen. De communisten moeten op alle terreinen werken."
"Het vertrekpunt is dat we de verkiezingen moeten bekijken als een echte barometer van onze invloed onder de mensen."
Marc, een staalarbeider, voegt er aan toe: "We moeten echt luisteren naar de mensen. Mijn zoon is een beetje een straatjong, zoals ze zeggen. Hij verdedigt de PVDA zo goed hij kan bij zijn vrienden die allemaal werken. Een van hen zei: ik ga stemmen voor het Front National. Daar was hij nog niet van bekomen of bleek dat heel zijn vriendengroep voor het FN stemde zonder dat ze daar ooit iets tegen hem over gezegd hadden. Nu ga ik het hen vragen, ik wil weten wat hen daartoe drijft terwijl ze zelf migranten als vriend hebben en terwijl ze zelf toch arbeiders zijn. Eens ik dat weet, zal ik de partij kunnen helpen om zijn aanpak te veranderen."
Gevaar voor electoralisme? Nadine Rosa-Rosso antwoordt daarop: "Sinds de oprichting van onze partij in 1979, bijna 25 jaar geleden, zijn we erin geslaagd een stevige partij op te bouwen, met een samenhangende politieke lijn, met een krant en een website, met dokterspraktijken...
In die fase van de opbouw hebben we de communisten uit heel het land bijeen gebracht en hebben we een infrastructuur opgezet die we ter beschikking stellen voor de strijd in België en daarbuiten. Ons probleem is niet de opbouw van een stevige communistische partij, die hebben we. Ons probleem is dat al die kaders geen invloed hebben onder de arbeiders. Als we dat niet oplossen, dan riskeert al het positieve dat we hebben opgebouwd, negatief te worden.
En dan moeten we leren van andere communistische partijen, ook in Europa, die wél goede resultaten halen bij de verkiezingen. Hoe het communisme verdedigen bij de grote massa? Een voorbeeld. We mogen er fier op zijn dat we het communisme wisten te verdedigen in moeilijke momenten, vlak na de val van de muur van Berlijn in 1989. Veel communisten in de hele wereld zijn ons daar dankbaar voor. Maar in die verdediging van het communisme hebben we onvoldoende rekening gehouden met de realiteit van het anticommunisme bij de massa's. Nu moeten we die kwestie correct oplossen."
· Hoe kunnen we toegang tot de media forceren?
Joseph komt uit Senegal. "Onze organisatie AND-JEF had eerst als standpunt dat we de verkiezingen moesten boycotten. Maar nu niet meer. De burgerij heeft haar eigen doelstellingen met het organiseren van verkiezingen maar de arbeiders moeten er ook hebben. Als je naar het restaurant gaat, weet je toch voor welk menu je kiest. De communisten moeten hun menu voorleggen.
"Bij ons, getuigt een Senegalees, hebben we gevochten voor toegang tot de televisie. Nu hebben we evenveel zendtijd als de partij van de president."
Ik vind het schandalig dat een partij als de PVDA die in heel de wereld gekend is om haar analyses en initiatieven, geen toegang heeft tot de media. Terwijl het Vlaams Blok en het Front National op satellietzenders als TV5 te zien zijn. Ik ken de situatie in België niet maar ik wil wel vertellen hoe het in Senegal aan toe gaat.
Wij hebben er samen met andere partijen voor gevochten dat elke partij evenveel zendtijd krijgt op tv. Ook al zijn er minder dan honderd militanten in heel het land. We hebben dat bekomen, na een aantal betogingen die soms hard werden neergeslagen. We hebben nu evenveel zendtijd als de partij van de president."
Nadine Rosa-Rosso: "Natuurlijk moeten we de succesvolle ervaringen in de strijd tegen de mediaboycott bestuderen, zoals die van Senegal. Maar we moeten ook onze vaak sectaire houding tegenover bepaalde journalisten herzien. En dan is het zaak onze eigen media te ontwikkelen, grondig te herzien en te verbeteren, te komen tot audiovisuele communicatiemiddelen via het internet en DVD."
· Had de lijst Maria wel een goed programma?
Een nieuw partijlid heeft vragen bij de lijst Maria, waar de PVDA voor opgeroepen had in Brussel: "Ik vond dat positief maar anderen vonden dat een reformistisch programma."
"De lijst Maria vertrok van de gerechtvaardigde woede van de mensen tegen de politieke wereld", zegt Nadine Rosa-Rosso. "En ze deed dat vanuit de ervaringen van de mensen."(Foto Solidair, Salim Hellalet)
De lijst Maria legt de vinger op onze eigen zwakke plekken", antwoordt de secretaris-generaal. Het is moeilijk kritiek te maken op het programma van Maria zonder eerst een zelfkritiek te maken op de afwezigheid van een programma in onze eigen partij. We hadden er een in 1979 maar sindsdien hebben we geen volledig en samenhangend programma meer gemaakt. Ik denk dat dat een dringende taak is.
Anderzijds had de lijst Maria de verdienste dat ze vertrok van de gerechtvaardigde woede van de mensen tegen de traditionele politieke wereld. En ze deed dat vanuit de ervaringen van de mensen de jongste jaren, waar het failliet van Sabena een belangrijk onderdeel van was. En voor we het programma van Maria bekritiseren, moeten we ook onderstrepen dat het werd opgesteld vanuit de mening van de kandidaten van die lijst, van de syndicalisten, arbeiders en kunstenaars die de lijst samenstelden. We kunnen dus van deze lijst leren op welk niveau de arbeiders de politieke strijd stellen. Ze zien hun lijst trouwens zelf als een allereerste begin."
Kortom, de ontmoeting in Natoye heeft aangetoond dat de kritieken op de houding van de PVDA tegenover de verkiezingen ernstig zijn maar, zo besluit Nadine Rosa-Rosso, constructief zodat we de toekomst met optimisme tegemoet kunnen zien.