Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer
Omdat iets benutten en maximaal uitspelen ten bate van de vruchtbare synergie verkieslijk is boven dat niét doen uit willekeur en narcisme (het zich niet aantrekken van wat op grotere schaal het best is). Een simpel voorbeeld op kleine schaal dan nog zijn ouders die allebei een carrière willen en daarvoor het kind naar de crèche sturen. Of de gemengde (veelal feminiene) opvoeding die vooral voor jongens nadelig is. Of dus waar ik het al de hele tijd over had: de uitbalancering zonder nivellering van complementaire eigenschappen (en nee, die zijn niet maar voor 1 procent natuurlijk; het gaat daarbij overigens niet alleen over 'genen' uiteraard).
En inderdaad, oog hebben voor wat op grotere schaal goed is dan 'wat ik wil' is ook op andere terreinen van belang (vandaar dat beeld van het zwijn in de modder voor een cultuur waarin men daarin faalt). Ook de mannelijke moed heb ik trouwens niet zomaar als 'gegeven' beschreven, cf.
"Er is wel degelijk een biologisch verschil tussen mannen en vrouwen dat ook gedragsmatig tot uitdrukking komt. Dat werkt echter niet geheel determinerend, maar kan wel aangevuld worden met een sociale codering die dit bestendigt en verder verfijnt. Mannelijkheid en vrouwelijkheid - en hun onderlinge complementariteit, ook bij de opvoeding - zijn daarbij niet louter 'gegeven' maar ook niet louter 'construct'. Het is een combinatie van beide: feit én opgave. Zo is het woord 'dapper' in het Grieks 'andreios', wat eigenlijk letterlijk 'mannelijk' betekent (denk aan ons woord 'manhaftig'). Nu heb je echter ook lafbekken die toch 'man' zijn en ook de biologische hardware hebben om moed te vertonen; ze slagen er echter niet in om daar een deugd van te maken. Idem wat de zorgzaamheid van de vrouw betreft. Verder zijn manhaftigheid en zorgzaamheid geen absolute waarden want dan raken ze geperverteerd; ze dienen uitgebalanceerd te worden, maar niet in de vorm van een grijze brij die de voordelen van de uitgesproken componenten zou neutraliseren, veeleer door een scheppend samenkomen. De rol van de man heeft overigens niet alleen met moed te maken: hij is ook degene die het kind (en dan vooral de zoon) moet onderwerpen aan de sociale orde - terwijl de moeder meer de onvoorwaardelijke bevestiging incarneert."
|
Ge blijft rond de pot draaien zolang ge geen gegronde reden geeft waarom dat het beste zou zijn hé