[Pandareus]

Interview in De Tijd met Siegfried Bracke, die pleit voor de Bourgondische coalitie en waarschuwt om zeker niet de fout te maken om de huidige zweedse voort te zetten. Mensen willen beleid zien, geen tsjeven als Kris Peeters die 5 jaar lang alles blokkeren in de regering. Anders gaat het Blok blijven groeien.
Voor de liefhebbers van cynisme : let op wat hij zegt over de Tobback family...

Siegfried Bracke: ‘Bourgondische regering is beter dan herhaling van Zweedse coalitie'
03 augustus 201900:32



‘Gaan we nog eens met Open VLD en CD&V in zee? Dan maken we binnen vijf jaar wat mee met het Vlaams Belang’, zegt ex-Kamervoorzitter Siegfried Bracke (N-VA).

Als uittredend Kamervoorzitter duwde Siegfried Bracke de Oost-Vlaamse Kamerlijst voor de N-VA, maar hij raakte niet herkozen. ‘Ik heb één nacht niet geslapen, maar dan ook maar één. Ik ben 66 en pensioengerechtigd. Ik zit bij wijze van spreken in een zetel, zoals dat al heel mijn leven het geval is. Ik was sowieso niet van plan de rit uit te doen. Uiteindelijk eindigt het avontuur twee jaar vroeger’, blikt hij vanuit zijn appartement in Gent terug op de verkiezingsavond.

In 2010 tekende Bracke voor een grote verrassing door als journalist en een van de bekendste televisiegezichten van de VRT over te stappen naar de N-VA. Niemand had de overstap zien aankomen, want Bracke had een eerder links profiel. Hij is een buitenbeentje in zijn partij: geen Vlaams-nationalist en minder grofgebekt dan sommige van zijn partijgenoten.
Bracke is een nieuwsjunk en blijft alles van dichtbij opvolgen. Dat hij negen jaar in de Kamer heeft kunnen zetelen, noemt hij een privilege. Het heeft hem op een andere manier naar politici doen kijken. ‘Het meest verwonderd ben ik over het gebrek aan macht. De macht is zo verbrokkeld dat het machteloosheid wordt en dat de partijen daarvoor bij verkiezingen de rekening betalen. En terecht, want mensen verwachten van politici dat ze beleid voeren.’

Is die machteloosheid de verklaring voor de nederlaag van de N-VA bij de verkiezingen, waarbij ze bijna een kwart van haar kiezers verloor?

Siegfried Bracke: ‘Na de verkiezingen heb ik drie verklaringen gegeven voor de achteruitgang. Een eerste is dat het migratiebeleid ondanks al onze inspanningen niet streng genoeg was. Daarnaast heeft de regering te weinig gedaan voor mensen die moeten ploeteren om rond te komen. Ten derde was de manier waarop de voorbije vijf jaar aan politiek werd gedaan niet de goede. Kris Peeters (CD&V) was daar de exponent van. Die heeft voortdurend stokken in de wielen gestoken, waardoor alles wat de regering verwezenlijkte - en dat is heel wat - onzichtbaar werd. Ik denk dat die manier van aan politiek doen, die vandaag lustig wordt voortgezet, de hoofdreden is voor de achteruitgang. Het gekibbel heeft ons veel stemmen gekost.’

Is dat de reden waarom de mensen in Vlaanderen, nochtans een zeer welvarende regio, bozer lijken dan ooit?

Bracke: ‘De cocktail van een te laks migratiebeleid en sociaal-economische moeilijkheden is zeer gevaarlijk. We moeten de migratie as such niet aan banden leggen, maar we moeten zelf beslissen wie binnen mag en wie niet. Als je dat niet doet, blijf je in de situatie zitten dat vooral mensen naar hier komen die van een uitkering moeten leven. En dan heb je geen geld genoeg om bijvoorbeeld de pensioenen te verhogen, terwijl dat nodig is want veel mensen moeten het helaas met te weinig doen. Een euro kan je maar één keer uitgeven: ofwel aan een uitkering voor een nieuwkomer, ofwel voor extra pensioen. Dat is een simpele redenering die de mensen op straat goed aanvoelen. En in het stemhokje denken ze: hier jongens.’ (zwaait met zijn vuist)

Waarom pleitte u na de verkiezingen voor een Vlaamse minderheidsregering, gesteund door het Vlaams Belang?

Bracke: ‘Mijn inschatting was dat de kosten van het risico van zo’n experiment kleiner zijn dan de kosten van het risico van de reconductie, de voortzetting van de Zweedse meerderheid met CD&V en Open VLD. Dan zijn we er weer aan voor de moeite, want die twee weten dat we ze nodig hebben. Zo gedroegen ze zich in de voorbije legislatuur. Dat zullen ze blijven doen. Op basis van hun opstelling zou je echt niet denken dat ze op een historisch dieptepunt zitten. Gaan we dan nog eens met die twee partijen in zee? Dan zullen we wat zien over vijf jaar. Man, man, man, ik wil het niet meemaken.’
Wat dan? Een verdere opmars van het Vlaams Belang?

Bracke: ‘Och (opgewonden). We hebben het laatste daarvan echt nog niet gezien.’

Wat is dan het alternatief? Een Bourgondische coalitie met de sp.a, die veel socialisten niet willen en die slechts over een zeer krappe meerderheid beschikt?

Bracke: ‘Dat is, los van het regeerprogramma, in elk geval al beter dan de eenvoudige voorzetting van Zweeds. Alle socialistische bezwaren kunnen vrij makkelijk worden opgevangen. Ik heb sp.a-voorzitter John Crombez geen advies te geven, maar maak Bruno Tobback minister en de Leuvense oppositie zal al een stuk minder zwaar zijn (lacht). En die te krappe meerderheid? De Vlaamse regering-Van den Brande heeft tussen 1995 en 1999 de hele rit uitgereden met één zetel op overschot. Sp.a-kopstuk Louis Tobback vond dat toen volstrekt géén probleem. Het is de plicht van de parlementsleden minstens te komen stemmen, zei hij. En dat klopt. Er is nog iets. De Vlaamse regering kan niet vallen. Ze kan alleen worden vervangen door een andere meerderheid. Anders gezegd: ook hier heeft de kiezer de kaarten geschud, en soms valt dat zeer mee (grijnst).’
Intussen probeert uw partij de Vlaams Belang-stem te capteren. De helft van de Vlamingen heeft voor het confederalisme gestemd, klinkt het.
Bracke: ‘Dat is bullshit. En de mensen weten dat ook. De N-VA en het Vlaams Belang zijn op dat punt zo verschillend dat je dat niet kunt zeggen. Het Vlaams Belang wil geen confederalisme, maar België splitsen. Dat model wil ik niet. Ik ben niet voor Vlaamse onafhankelijkheid, wat dat ook moge betekenen. Ik ben wel voor een confederalistische herschikking van België.’
Is dat confederalisme dan zo veel duidelijker dan een vaag splitsingsidee?


Bracke: ‘België is in oorsprong een centralistische staat, waarbij we vanaf de jaren 70 en vaak met frisse tegenzin bevoegdheden hebben geregionaliseerd. Maar waarbij we bijna nooit volledige bevoegdheden hebben overgeheveld, enkel delen van bevoegdheden. Stop daarmee. Leg alle bevoegdheden bij de regio’s en laat ons dan bekijken wat we nog samen kunnen doen. Ik vind, misschien anders dan sommige principiële mensen in mijn partij, dat we daar pragmatisch in moeten zijn. Als er een goede reden is om iets opnieuw op het federale niveau te doen - bijvoorbeeld de geluidsnormen voor de vliegtuigen of de stralingsnormen voor gsm-masten - moeten we dat doen.’
Gelooft u dat de PS en de N-VA tot een compromis over het confederalisme kunnen komen?
Bracke: ‘Na de verkiezingen zag ik geen oplossing voor de federale situatie en ook nu niet. Zelfs een noodregering vormen om de begroting recht te trekken lijkt me erg moeilijk. Hoe gaan we dat doen? Met nieuwe belastingen, zoals de PS wil? Of gaan we besparen, zoals de N-VA wil? Je krijgt dat niet goed. Zelfs baron Bert De Graeve (ex-baas VRT en Bekaert, red.) gaf onlangs in een interview toe dat het verschil tussen noord en zuid niet meer te ontkennen valt. Toch moeten we de moeite doen om te praten. We moeten naar elkaar luisteren om minstens van elkaar te horen wat al dan niet mogelijk is.’
Waarom zou Wallonië meestappen in dat scenario? Het heeft enkel te verliezen.


Bracke: ‘Vlaanderen moet garanderen dat de Walen niet verliezen. Straffer nog, op de korte termijn moeten ze zelfs winnen. De Franstaligen hebben nu problemen met de uitbetaling van het kindergeld. Op de een of andere manier zullen we hen moeten helpen op eigen benen te staan, maar wel met de voorwaarde dat ze op een bepaald moment zelfstandig worden. Onze plannen voor het confederalisme bevatten een overgangsperiode van 20 jaar. That is a hell of a time. Zelfs nadien garanderen we een zekere mate van solidariteit, zodat eventuele verliezen niet te groot worden.’
U wilt het confederalisme afkopen?

Bracke: ‘Zo zou ik het niet zeggen. Nu zijn het de Vlamingen die de federale frigo vullen en de Franstaligen moeten er maar iets uit pakken. Dat zal stoppen: ze zullen die frigo zelf moeten vullen. Maar we willen hen daar wel bij helpen.’
Het blijft een risico voor de PS. Waarom zou ze dat doen?
Bracke: ‘Om erger te voorkomen. Als we blijven doen zoals vandaag, dreigt alles over vijf jaar nog veel moeilijker te worden. De grote uitdaging wordt de Franstaligen ervan te overtuigen dat ze te winnen hebben bij het confederalisme. Het helpt niet dat Vlamingen het de hele tijd over het federale infuus hebben. We moeten de Franstaligen in hun waardigheid laten. De Franstalige partijen zijn niet dom. Ze beseffen dat een verdere opdeling van bevoegdheden onvermijdelijk is. De vraag is of ze de stap durven te zetten.’

https://www.tijd.be/politiek-economi.../10150667.html