Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak
Ik vind het vooral stom dat er concurrentie moet zijn, of is, in het onderwijs.
|
Ge gaat peinzen dat ik ne pik op U heb, 't is nochtans niet waar.
Maar ik zie de vreselijke gevolgen van GEEN concurrentie in Frankrijk. In Frankrijk is het zo, dat het openbare net enorm is (het vrije net is minder dan 20% of zo van het aanbod), en dat het georganiseerd is als een openbare dienst: uw woonplaats bepaalt naar welke school uwe kleine gaat. Die school beslist (zoals meestal) welke leraars uwe kleine krijgt. Daar hebt ge als burger niks over te zeggen.
Als dusdanig is er voor een leraar geen enkel motief om "goed les te geven". Er zijn een paar naïevelingen zoals mijn vrouw die gepassioneerde lesgevers zijn, maar er zijn er veel, en meer en meer, die plannentrekkers zijn, die gewoon in 't onderwijs terecht gekomen zijn bij gebrek aan beter, of die beseffen dat het geen ballen verschil maakt of ge nu uw best doet, of niet. De kwaliteit van het onderwijs is dan ook in het algemeen zwaar, zwaar bedroevend. En dat komt niet alleen door de programma's. De meeste leraren gaan daar namelijk op zitten. Die trekken het zich niet aan. En ge kunt daar niks tegen doen. Ge kunt niet kiezen. Zelfs de directie heeft er niks aan te zeggen. De inspectie kan ook niet veel doen. Zolang ge geen leerlingen fysisch mishandelt of verkracht, kan niemand U wat dan ook in de weg leggen.
Dat is omdat het een communistische organisatie heeft, waar er geen concurrentie is tussen scholen en systemen.
Onderwijs is een dienstverlening. Onder het mom van gelijke dienst, zijn er verschillen in kwaliteit die enorm zijn. Enkel concurrentie, ttz, de daadwerkelijke beslissing van de "klant", kan zoiets tegenkoppelen.
Zonder concurrentie werkt geen enkele dienstverlening.