Ik heb absoluut sympathie voor de Vlaamse strijd. Maar je moet het allemaal in z’n context zien. De context van de strijd is veranderd. Dus hij moet ook anders gevoerd worden. Ongelijkheid was er in de eerste helft van de twintigste eeuw inderdaad. Er was economische ongelijkheid tussen franstaligen en vlamingen, zoals die nu ook bestaat tussen autochtonen en allochtonen. Die ongelijkheid werd in stand gehouden door een ideologie: vlaams is een taal voor domme mensen, frans voor ‘geciviliseerden’. Het was dus logisch dat het economisch onderscheid er ook was.
Door veel jaren harde strijd is deze ongelijkheid overwonnen. Vlamingen zijn nu rijker dan walen en slechts een kleine minderheid wil dit nog illustreren door frans te praten. Ook de ideologie is overwonnen (bewegingsoorlog+stellingenoorlog): niemand vindt vlaams nog een taal voor dommerikken.
Dus: in de jaren 20 – 70 zou ik de vlaamse strijd nog gesteund hebben, nu niet meer.
Het feit dat natie en volk me koud laten, is omdat ik het geen strijdpunt vind. Voor palestijnen en koerden is de strijd tegen de onderdrukking uiteraard belangrijk. Zonder je nationalistische gevoelens minachtend te willen bejegenen kan ik alleen maar zeggen dat in mijn ogen een strijd tegen onderdrukking een strijd is om ten volle mens te worden en niet ten volle vlaming, koerd of palestijn (dat is bijkomstig). Je behoren tot een volk mag misschien de reden zijn tot onderdrukking, maar drang naar vrijheid en geluk lijkt me een betere reden tot strijd tegen die onderdrukking.
Ik heb weinig problemen met mensen die wel waarde hechten aan volk en natie. Ik heb er zelfs veel interesse voor. vandaar mijn abonnement op Meervoud. Toch vind ik het, hoe langer ik er mee bezig ben een gevaarlijk gedachtegoed. Het vlaamsnationalisme heeft immers over het algemeen een vrij homogeneïsche visie op de samenleving. Hierbij gaat men uit van een ideaalmodel waarin een homogeen volk soeverein de macht uitoefent over een bepaald territorium. Deze homogeneïsche visie zal zich in haar ideale maatschappij tegen elke diversiteit en afwijking afzetten. Elk anderszijn is een bedreiging. Dit motiveert racisme, uitsluiting, discriminatie: ONGELIJKHEID.
Let eens op hoe vaak volk, natie, ras (sic), cultuur, religie ingrediënten zijn van de ideologie die (economische) discriminatie legitimeren.
Inburgering, assimilatie, integratie, verplichte taalcursussen, … worden ook door deze ideologie ondersteund. Wanneer volk/cultuur samenvallen met natie (zelfbestuur vlaanderen als strijdpunt) lijkt het onafwendbaar dat het culturele pluralisme in het gedrang komt.
|