Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door eno2
Het eerste dat moet gebeuren is de erkenning van de limiten op de groei, en dus de van de nood om zelf limieten te zetten. Het tweede is dat de economisten het 'eindeloze-groeimodel/eindeloze-groeiparadigma' moeten loslaten.
|
Dat lukt niet, om de eenvoudige reden dat "groei" niks anders is dan "macht". Overlevings- (en dus ook uitroeiings-) macht. Wie meer gegroeid heeft, heeft meer macht, en kan dus ook meer groeien. Het is de exponentiele divergentie binnen een stel concurrenten.
Diegene die dus een beetje meer groeit *relatief aan anderen* (ook al groeit hij niet echt, maar gaat minder snel achteruit bvb) krijgt meer macht, en kan dus beter de anderen verslaan. Niemand gaat dus "haantje de voorste" zijn in het "niet-groeien", want dat haantje-de-voorste is dan de eerste die van het machtstoneel verdwijnt (en uiteindelijk helemaal verdwijnt). Hier in Europa schijnen wij de kiekens te zijn die op wereldvlak "haantje de voorste in niet-groei" willen spelen, en het gaat ons dan ook tot totale onbelangrijkheid bombarderen. Het is zelfs onnozel, want wat klimaatsverandering betreft, is Europa zo slecht bedeeld nog niet: in feite zouden wij de klimaatsverandering moeten aanwakkeren, want wij gaan minder meppen krijgen dan anderen, en dus een relatief voordeel halen: tegen dat anderen meer verzwakt zijn dan wij, kunnen we ze dan aanvallen en uitroeien.
Het enige wat daadwerkelijke limieten op groei kan zetten, zijn begrensde resources. Daar zal dan strijd voor geleverd worden, en diegene die het machtigste is, zal er zich het meeste kunnen van nemen, om nog machtiger te worden ten aanzien van de anderen.
Limits on growth zijn het natuurlijke mechanisme van strijd voeren, diegene die die strijd wint, kan daarmee tevens alle verliezers doen verdwijnen.
Maar let wel, je wint niet omdat je enkel maar meer consumeert. Je wint omdat je *efficienter* en meer consumeert, ttz, efficienter de schaarse resources omzet in macht.