Deense leeftijdsregel succes in strijd tegen dwanghuwelijk
door onze correspondent Wim Verseput
KOPENHAGEN - De liberaal-conservatieve Deense regering heeft, vanuit Europees perspectief bezien, zwaar geschut ingezet om gedwongen huwelijken in allochtonenkringen tegen te gaan.
Ze krijgt daarvoor nu bijval uit onverdachte hoek. Een links-liberale politicus, zelf afkomstig uit het immigrantenmilieu, heeft er een boek over geschreven en meent daarin dat het regeringsbeleid zonder meer een positief effect heeft.
Het bedoelde beleid houdt in dat jongeren vóór hun 24e jaar geen verblijfsvergunning meer kunnen krijgen voor een uit het buitenland overgekomen partner. Manu Sareen (36), de schrijver van het boek en zoon van immigranten uit India, stelt dat het probleem ten onrechte jarenlang is onderschat. ,,De 24-jaarsregel is in mijn partij en door de sociaaldemocraten in hoge mate verguisd als inhumaan, maar feit is, dat de jongeren die door hun ouders worden uitgehuwelijkt daardoor de tijd krijgen, hun eigen beslissing te nemen. De druk is veel minder en ze hebben gewoon een adempauze. Dat geldt vooral voor meisjes´´, licht Sareen toe.
Hij denkt dat met grote stelligheid te kunnen zeggen, omdat hij behalve politicus ook maatschappelijk werker is in Kopenhagen - ´immigrantenconsulent´ om precies te zijn. In die functie houdt hij gericht bezig met in de problemen geraakte allochtone jongeren.
In zijn boek Als liefde op dwang uitloopt waarschuwt hij ervoor, de zaken op hun beloop te laten. De consequentie daarvan zou zijn een almaar groeiende maatschappelijke onderklasse die zich afschermt van elke vorm van integratie.
Sareen: ,,Over het aantal gedwongen uitgehuwelijkte personen bestaan geen statistieken. De reden is simpel, want niemand hoeft het op te geven; dat neemt niet weg dat het om een illegaal verschijnsel gaat, dat veel omvangrijker is dan men denkt of ook heeft willen weten.´´
Zelf heeft hij als maatschappelijk werker zeker met honderd concrete gevallen te maken gehad. In zijn boek beschrijft hij een meisje van zestien jaar dat in paniek zijn hulp inriep, omdat het naar Jordanië zou worden gestuurd om haar neef te trouwen.
Dat was vóór er een beleidswijziging werd doorgevoerd. Door de 24-jaarsregel is het probleem echter in korte tijd aanzienlijk minder nijpend geworden. ,,Ik krijg meisjes bij me die ronduit zeggen, hoe blij ze hiermee zijn.´´
Toch nam Sareens partij geen enkel initiatief om het probleem te lijf te gaan, toen ze twee jaar geleden nog in de regering zat. Sareen geeft dat meteen volmondig toe. ,,Men heeft de kwestie nooit durven aanroeren. En nog denken te veel mensen dat het allemaal wel meevalt. ,,Het is toch een zaak die tot de privé-sfeer behoort´´, zegt men dan.
Hij hoopt dat zijn boek het taboe, dat in de meer links gerichte kringen nog duidelijk bestaat, verder zal doorbreken. Ook hoopt hij dat de allochtonen zelf beginnen hun huwelijkscultuur te moderniseren.
Sareen gelooft echter niet dat er een simpele oplossing bestaat. ,,Het zit bij veel immigranten uit landen als Turkije en Pakistan diep. Vaak heeft men zijn zoon of dochter al 10 of zelfs 25 jaar geleden toegezegd aan een familie in het thuisland en zet men zijn eer en goede naam op het spel, als men het akkoord niet zou nakomen. In de landen van herkomst is het uithuwelijken van kinderen de meest normale zaak ter wereld. Daaraan houdt men hier om uiteenlopende redenen vast. Het is lang niet alleen puur conservatisme of gebondenheid aan de traditie. Het heeft ook heel veel te maken met het zorgen voor de oude dag. Men is doodsbenauwd als hulpeloze bejaarde ooit in een Deens verpleegtehuis terecht te komen. Daarom moeten de kinderen de verzorging op zich nemen. Een goede schoonzoon of -dochter is, zo bekeken, voor die mensen van enorme betekenis."
-----------------------
|