Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax
Bron: http://www.standaard.be/Artikel/Deta...Q&subsection=2
De dood van de PS geldt niet alleen voor de Franse socialistische partij, het geldt voor bijna alle sociaal-democratische partijen in Europa. In Europa is de sociaal-democratie gemarginaliseerd. De industriële werkende klasse is geminimaliseerd. De bevolking werkt grotendeels in kantoren in de dienstverlenende sector. Daar wordt op veel individualistischer basis gewerkt dan in de industrie aan de lopende band. Daarmee verdwijnt de automatische onderlinge solidariteit. Met dat verdwijnen, verdwijnt ook de haast vanzelfsprekende grote invloed van de sociaal-democratie. De sociaal-democratische leiders weten zich geen raad met de situatie. Als gevolg daarvan twisten ze onderling. Sommigen begrijpen de noodzaak van internationale solidariteit, in ieder geval in Europa en zijn eurofiel. Anderen grijpen terug op het oude behoud van de verzorgingsstaat die werd opgebouwd binnen het kader van de natiestaat en zijn eurosceptisch. Maar niemand erkent dat de grote rol van de sociaal-democratie niet meer terugkeert. Lévy stelt dat de sociaal-democratie niet te hervormen valt. Veranderen betekent idd dat de sociaal-democratie geen sociaal-democratie meer zal zijn. Ze wordt sociaal-liberaal of nationalistisch (ik zal maar niet schrijven nationaal-socialistisch). Maar dat bestaat al. Al wat rest voor de sociaal-democratie is een leven als zombie: ze blijft bestaan in de marge, droomt van haar glorieuze verleden, maar heeft politiek geen invloed meer, is politiek dood. |
De sociaal-democratie richt zijn pijlen meer en meer op de elitaire bovenbouw.