Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga
De quantumpotentiaal, waarvan in de causale interpretatie wordt uitgegaan, komt overeen met de impliciete orde. Bohm beweert echter dat de quantumpotentiaal zelf wordt georganiseerd en geleid door een superquantumpotentiaal, die een tweede impliciete orde, of superimpliciete orde, vertegenwoordigt. Hij veronderstelt dat er mogelijk een oneindige reeks kan zijn en misschien wel hiërarchieën van impliciete (of ‘generatieve’) ordes, waarvan sommige betrekkelijk gesloten lussen vormen en andere niet. Hogere impliciete ordes organiseren de lagere, die op hun beurt de hogere beïnvloeden.
|
Wat is dat, een quantumpotentiaal, ergo een superquantumpotentiaal?
Voor de rest van de tekst lijkt Bohm wel in de leer te zijn geweest bij Harry. Of omgekeerd.