[@lpha]

Oorspronkelijk geplaatst door boer_bavo

Omdat niemand investeert in land dat niet van hem is. Ik ken veel voorbeelden in de tropen: geen erosiebestrijdende maatregelen, geen irrigatie, bomen kappen, overbegrazing, overbevissing,...
Overbegrazing is een typisch voorbeeld. Economen noemen dat "the tragedy of the commons". Als een stuk land privé is zal je zoveel dieren op je gras zetten zodat je een maximale productie hebt, en toch je gras blijft teruggroeien (bvb door rotaties). Want als de eigenaar een extra dier zou zetten zou zijn totale productie afnemen.

Als de grond van niemand is zal iedereen proberen om zoveel mogelijk te grazen, met als resultaat dat er minder gras staat en je totale productie veel lager is. Want als die gebruikers hun eigen inkomen willen maximaliseren moeten ze zoveel mogelijk dieren hebben.

Met bos identiek hetzelfde. Als een bos van de gemeenschap is zal er zoveel gekapt worden dat het niet duurzaam is.
Het aantal herbebossingsprojecten dat daardoor al gefaald is is niet te tellen, en je hoeft daarvoor niet eens naar de tropen te gaan (Griekenland bvb).

Vanuit de kapitalistische logica bekeken klopt dat perfect natuurlijk.
Los van ethische en morele bezwaren kan echter de vraag gestelt worden of die logica ook juist is.
1° Wat doe je met de veel grotere groep mensen die niet over het eigendomsrecht beschikken en dus ook niet over bestaansmiddelen? Laten verhongeren of uitbuiten?
Ondanks de hogere productie gaan uiteindelijk een grotere groep mensen over minder en zelfs geen bestaansmiddelen beschikken indien de kapitalistische principes onverkort worden toegepast. Met het privébezit van de bestaansmiddelen wordt anderen hun vrijheid ontnomen.
2° Roofbouw plegen is eveneens zowel ethisch als moreel laakbaar. Als een gemeenschap zich daaraan bezondigd straft ze zichzelf af, als private personen dat doen plunderen ze de gemeenschap.

Ik ben geen tegenstander van privébezit van productiemiddelen maar wel tegen privébezit van natuurlijke bronnen die de gehele gemeenschap toebehoren. Grond is daar één van, natuurlijke rijkdommen en geld als ruilmiddel zijn dat ook.
Ik vertrek met mijn redeneringen altijd vanuit de perfecte anarchie, de natuurlijke staat van de mens levend in groepen van beperkte omvang, die op elkaar zijn aangewezen, om als groep te overleven in een door de natuurwetten overheerste wereld. Een mens is niet in staat om solitair te (over)leven.Zijn voortbestaan wordt immers niet verzekert en is volledig opzichzelf aangewezen. Hieruit volgt dan ook dat het klassieke liberalisme en het hierop geente kapitalisme een artificieel iets is dat onvermijdelijk in tegenstrijd is met het natuurrecht. Dat leidt dan weer tot de eeuwige en absurde tegenstellingen tussen economie, samenleving en ecologie. In het kapitalisme is de economie het doel opzich, samenleving en ecologie zijn ondergeschikt hieraan. En dat terwijl de economie haar bestaansreden precies ontrekt aan de samenleving. Maw de economie is slechts een middel om de samenleving te laten bestaan. Bij een evenwichtige verdeling hoeft de economie niet tot in de hemel te reiken om iedereen voldoende welvaart en een gelukkig vrij bestaan te bieden. Die evenwichtige verdeling moet niet op einde van de rit gebeuren maar aan het begin. Dit wil zeggen dat ieder recht heeft op onvoorwaardelijke middelen om zich te voorzien van voedsel, kleding, huisvesting. Daarnaast is er gratis onderwijs, zorgverstrekking en openbaar vervoer. De belasting om dit te financieren dient te gebeuren op het verbruik van natuurlijke bronnen en grondstoffen. Deze belasting wordt bij voorkeur bepaald door de markt waar dit mogelijk is, in de andere gevallen democratisch. Bv: Grond is publieke eigendom en wordt verpacht aan een prijs bepaald door de markt. Een pachter krijgt levenslang recht hierover te beschikken zolang hij ook bereid is hiervoor pacht te betalen. Deze pacht moet gezien worden als het rechtmatig deel dat ieder toekomt voor het gebruik van publieke eigendom.
De basisprijs voor grondstoffen worden eveneens bepaald door de markt en de belasting hierop democratisch. In dit systeem wordt niet de winst of arbeid belast maarwel het verbruik.
Een landbouwer heeft er dus alle belang bij zijn toegewezen grond als goede huisvader te beheren. En bakker heeft er belang bij kwaliteit te leveren om zo ook een betere prijs te krijgen voor zijn brood. De belasting op zijn meel is immers het zelfde. Door het feit dat hij enkel belasting betaald op de grondstoffen en vestigingsplaats heeft hij er ook belang bij om meer personeel in te zetten om zijn winst te maximaliseren. Anderszijds wordt het zelf oprichten van een eigen zaak veel gemakkelijker vermits men geen vestigingsplaats moet aankopen en voor de financiering terecht kan bij de gemeenschap. De banken zijn enkel een doorgeefluik maar geen eigenaar meer van de ontleende kapitalen. De belasting op grondstoffen en goederen brengt ook meer arbeidsintensievere arbeid met zich mee. De winst wordt immers meer bepaald door kwaliteit ipv kwantiteit.
Dit alles moet de werkgelegenheid bevorderen en de onderhandelingspositie van werknemers verstevigen. Eigelijk moeten ze gezien worden als freelance ondernemers.
Dit systeem heeft ook een positief effect op de ecologie.
Dat is voor mij de echte liberale maatschappij. Een economisch op de vrije markt gerichte samenleving zonder het kapitalisme.