Matthias, je lijkt te suggereren dat LSP zich voornamelijk met propaganda zou bezig houden. Waarom kom je tot dat besluit? Mij lijkt het alvast een onterechte en wel erg oppervlakkige benadering om ons dat verwijt te maken. Er zijn heel wat syndicalisten actief in LSP, zo waren we op de non-profit acties de voorbije maanden wellicht de enige partij die consequent aanwezig was en discussieerde over een weg vooruit vertrekkende vanuit de versterking van de posities van onze syndicale militanten in deze sector (zowel LBC als ABVV-militanten). Dat is maar één voorbeeld, ik zou er heel veel kunnen geven. Denk maar aan de anti-oorlogsbeweging en de acties op Dag X (dag dat de oorlog begon), of de vrouwenwerking van LSP, of de acties die we de voorbije weken ondernomen hebben aan de Antwerpse unief tegen het aanvaarden van het doorbreken van het cordon sanitaire of de campagne die we nu opstarten in Turnhout tegen een doelbewuste poging van extreem-rechts om een jeugdhuis te laten sluiten.
Ook snap ik niet waar je naartoe wil om ons toch een zekere oppervlakkigheid te verwijten - of vergis ik me dat je ons dat probeert aan te smeren? Je kunt toch niet ontkennen dat we met LSP grote inspanningen doen om een brede laag in contact te brengen met het marxisme en ook degelijk te vormen in het marxisme. Iets als de website
www.marxisme.net is heus geen toeval hoor, en zeker ook niet beperk tot slechts een website.
Waarom is LSP een aparte stroming? Tja, als we rond ons kijken in België zien we op dit ogenblik niet direct een organisatie waarmee we zomaar zouden kunnen fusioneren. LSP heeft respect voor de SAP, heeft respect voor de inzet van veel PVDA-militanten,... Maar er zijn wel degelijk meningsverschillen. Om maar een paar (binnenlandse) meningsverschillen op te noemen:
1/ Hoe kaders ontwikkelen vandaag. Daarbij heb ik gemerkt dat de SAP haar jongerenwerking verwaarloosde en quasi niet aanwezig was in de anti-oorlogsbeweging. Onder het mom van "we steunen de brede beweging" werden actieplatformen enthousiast ondertekend - wat op zich positief is - maar er werd geen stap verder gegaan: het organiseren van scholieren en studenten en het vormen van die jongeren tot marxistische kaders. Als je telkenmale de "brede beweging" als fetisj naar voorschuift, kun je wel eens verzuipen zonder de directe taken van primitieve accumulatie aan te vatten. Wat op zijn beurt niet bepaald motiverend is voor militanten met een sterkere inplanting, hetzij syndicaal hetzij lokaal.
2/ Verkiezingen. Ik herinner me hoe Alain Tondeur van de SAP op Socialisme 2000 kwam zeggen dat jullie met de gemeenteraadsverkiezingen van datzelfde jaar zouden "knutselen" teneinde verkozenen te halen via lijsten van Ecolo of andere. Ik meen dat ook in Vlaanderen SAP-leden op Agalev-lijsten stonden, naast de ervaring met LEEF in Gent die alleszins zowel wat ons als wat de SAP betreft een positieve ervaring was (corrigeer me als ik een verkeerde inschatting maak van wat de SAP ervan vond). In 2003 riepen jullie op om voor de migranten op Resist te stemmen, m.a.w. om voor de AEL te stemmen. Was jij zelf niet op een aantal Resist-bijeenkomsten? Achteraf gezien lijken de kritieken die wij toen naar voor brachten op die lijst wel erg terecht (de kritiek dat niet vertrokken werd van een standpunt van arbeiderseenheid). De AEL lijkt dieper en dieper weg te zakken in een vorm van nationalisme, iets wat zelfs de PvdA ertoe brengt om te zeggen dat Resist een "onaangenaam avontuur" was.
Het is gemakkelijk om te zeggen dat anderen fout bezig zijn omdat ze geen grote electorale doorbraak kennen (terwijl dat voor ons eigenlijk nog niet aan de orde was en ook in juni niet zal zijn). Dat lijkt me eerder een uitdrukking van een zekere vorm van parlementair cretinisme en alleszins geen standpunt dat vertrekt van de vraag hoe de radicale linkerzijde kan versterkt worden doorheen de verkiezingsperiode en kan gebruik maken van dat ogenblik dat meer over politiek wordt gesproken. Dat lijkt me zeker het geval als ik terugdenk aan jullie slogan van 2000: iets van een "rood-groen blok" tegen het "blauw-zwarte gevaar". Die dubbelzinnige houding tegenover regeringspartijen of voormalige regeringspartijen als Groen en SPA vind je overigens ook terug in die tekst die hier geplaatst werd van het LEF: "
Leden van alle democratische partijen" zijn welkom bij het front? Ook als ze meestappen in de logica van het huidig beleid?
3/ Hoe eenheid ontwikkelen? Daar verschillen we volgens mij van mening in die zin dat jullie de nadruk lijken te leggen op het organisatorische aspect en niet zozeer oog hebben voor welke gezamenlijke acties een basis zouden kunnen vormen voor toekomstige eenheid. Het doet me wat denken aan het opleggen van eenheid van bovenaf, terwijl zoiets als eenheid natuurlijk uit de praktijk moet groeien. En daar merken we soms problemen.
In Gent waren er bij de vorige verkiezingen gesprekken om tot een gezamenlijke Oost-vlaamse lijst te komen. Die gesprekken liepen op een sisser af. We kunnen flauw doen en de verantwoordelijkheid daarvoor proberen op "de anderen" af te schuiven, maar de echte reden is natuurlijk dat er geen gezamenlijk project mogelijk is als we merken dat in een aantal campagnes de deelnemers van dat project tegenover elkaar staan: een deel stond positief tegenover de afbraakplannen van het Gentse stadsbestuur in de Brugsepoort (en dan bedoel ik niet de SAP zelf), terwijl wij er campagne tegen voerden. Hoe moeten we dan in hemelsnaam samen op een lijst gaan staan? Of een "Links Eenheidsfront" gaan vormen?
De fetisj van eenheid omwille van de eenheid, leidt volgens mij soms net tot het inbouwen van hinderpalen om tot eenheid te komen. Net zoals ik soms diegenen die het meest nadruk leggen op het feit dat ze zo "anti-sectair" zijn, net de meest sectaire posities innemen. Jij zal daar ongetwijfeld ingewikkelde filosofische termen voor kunnen verzinnen, maar de waarheid is nu eenmaal concreet en niet in laatste instantie bepaald door de perceptie.
Dit zijn slechts een aantal opmerkingen. Zoals eerder gezegd heb ik veel respect voor iedereen die actief is ter linkerzijde. Maar we zijn het niet eens, anders zou ik me wel bij jullie aansluiten
We moeten volgens mij de meningsverschillen niet wegstoppen, maar er eerlijk over discussiëren. Zoniet lijkt eenheid me sowieso uitgesloten en zal het niet tot gezamenlijke acties komen. Nochtans zal dat laatste nodig zijn om tot een echte vorm van eenheid te komen, al dan niet eenheid met georganiseerde politieke groepen.