Kort antwoord: Ja...
Lang antwoord (en dat is gewoon even 2 minuten over het concept nadenken):
*
Lager rendement dan klassieke PV wegens de horizontale ligging (en niet gekanteld naar de zon), bovendien zorgt beschaduwing door voertuigen voor extra rendements verlies.
*
Hoe stevig zijn die panelen ? Een paar cm glas/transparant polymeer is heus niet zo stevig als laag asfalt (dewelke flexibel is) of als beton. En dan nog, asfalt en beton durven nogal eens snel te slijten - zal het met glas beter vergaan eenmaal een paar 30-tonners erover rijden, zeker als het druk bereden wegen zijn ? Zelfs de SolaRoad in NL, welke een PV-fietspad was, vertoonde gebarsten panelen na een tijdje...
* Hoe goed
is de grip op dergelijk glas of transparant polymeer ? Men voorziet een textuur om de grip te verbeteren, maar dit vermindert de lichtdoorlating = minder efficiënt in elektriciteitsproductie.
* Die transparante toplaag
draineert niet...
* Die transparante toplaag
weerspiegelt ook te goed bij laagstaande zon (de albedo van glas onder lage hoeken (bij 10~15°) is 2.5x dan die van asfalt...)
* Die transparante toplaag zal gekrast worden en aanslaan met vuil (rubber) door de overrijdende voertuigen, niet bevorderlijk voor lichtinval.
* Hoe gemakkelijk zijn die dingen te herstellen in vergelijking met asfalt of beton ?
* Complexe fundering.
*
Veel te duur, het is gewoon over-engineering.
De enige reden die ik zie als verantwoording is als er te weinig oppervlak beschikbaar is.
Hier de Colas Wattway, 340 kWp en 5 miljoen euro voor 1 km:
Welk probleem probeert men daar eigenlijk op te lossen ? (ruimte zat voor panelen naast de baan).
Een veel nuchtere oplossing is toch dit: (langs de A22 bij Isera, Italië - installatie staat er al sinds 2009) 730 kWp en geschat 1.2 miljoen euro voor eveneens 1 km -
Capex per kWp is 9x lager !:
Bijlage 108131