Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Dat is omdat je onder "doel" nog altijd die "spook-gedreven" versie in je achterhoofd houdt.
Aangezien ik *definieer* wat ik ermee wil zeggen, en aangezien ik het nu zelfs een nieuwe term geef, p-doel, is dat toch mijn goede recht zou ik denken. Ik noem het p-doel, omdat het HEEL VEEL aspecten van de standaard betekenis van "doel" heeft. Niet alle. Niet het aspect "is gewenst door een of ander spook". Dat is "b-doel". Dat is weggelaten. Maar voor veel andere aspecten van het standaard woord "doel" is mijn p-doel goed te gebruiken.
"intentie" is spook-gebonden, maar dat is wat ik dus weglaat. Maar het gros van de rest van wat men onder "doel" verstaat, is dicht bij wat ik onder "p-doel" versta.
En het is verdomd handig. Want het laat toe om een complex systeem te begrijpen als een hierarchie van doelen: als een hierarchisch opgebouwd ding waarvan ondereenheden onder-doelen realiseren. Zoals een top-down informatica structuur. En ik doe dat enkel door naar "het machien" te kijken, en NIET door na te denken over de bepeinzingen van een of andere "ontwerper". DAT is juist gans het idee: dat een doel een eigenschap is van een dynamiek, en *hoe dat daar zo gekomen is, geen belang heeft*. Maw, de "ontwerper" heeft geen belang. We kijken naar HOE HET WERKT.
Als we naar een biologische cel kijken, dan zien we vele "mechaniekjes", die allemaal "iets doen". Maar die doen niet "zomaar wat". Dat werkt allemaal samen *om tot een resultaat te komen*. En verander daar willekeurig iets aan, en in de meeste gevallen werkt het niet meer. Verander iets, en in de meeste gevallen is de cel ziek of dood.
JA, een boeiing is een heel onwaarschijnlijke dynamische structuur, die tot heel onwaarschijnlijke dynamieken kan komen. Dat is onontkenbaar. En ja, het doel van een boeiing is om "te vliegen". En voor zo een grote hoop staal is dat heel onwaarschijnlijk ! Ga willekeurig dingen veranderen in een boeiing, en die vliegt niet meer.
Maar als die boeiing daar staat, kan men daaruit afleiden dat het een dinges is dat kan vliegen. Met moet niet weten of daar een ontwerper van was. Men moet niet in de psychologie van die ontwerper gaan duiken (die in de eerste plaats al gepostuleerd is van te bestaan) om zich af te vragen "wat het doel zou kunnen zijn". Nee, door de fysica van een boeiing te bestuderen (of door hem gewoon in gang te zetten) STELLEN WE VAST dat hij vliegt, en dat dat onwaarschijnlijk is. Dat het dus wel een HEEL BIJZONDER FYSISCH SYSTEEM IS, dat inderdaad niet zomaar bij de eerste de beste orkaan vanzelf ontstaat.
Maar wat de adepten van ID door een of ander spook erbij verzinnen, is dat er dus "een ontwerper" moet zijn. Welnee. Dat moet niet. Er zijn andere verschijnselen die dus OOK machines kunnen laten ontstaan, maar niet "gemakkelijk". Als dusdanig is de NOODZAAK van een "spook" dat een "wens" heeft, niet nodig. Vandaar dat ik p-doel invoer.
Maar toch is het nuttig om dat een "doel" te noemen. Want die boeiing vliegt niet zomaar. Als je dat bestudeert, zie je dat er, om dat doel van "vliegen" te bereiken, er een ganse strategie aanwezig is: motoren die als doel hebben om hete gassen te versnellen en uit te stoten, vleugels die als doel hebben de luchtstroom zodanig te leiden dat er een opwaartse druk ontstaat, regelsystemen die het ding aan constante hoogte laten vliegen, en wat weet ik allemaal. Dus de notie van doel, en van deel-doelen om dat doel te realiseren, GEEFT MIJ INZICHT IN DAT COMPLEXE SYSTEEM. Niet meer en niet minder.
Zoals een electrochemische potentiaal een notie is die mij inzicht geeft in een chemische reactie, geeft de notie van doel (p-doel) mij inzicht in de dynamica van dat complexe machien.
Dus is het een nuttig concept, dat p-doel. Los van alle spokerij. Gewoon als dynamische eigenschap. Zoals "electrochemische potentiaal" en nog veel concepten die ons helpen om inzicht te krijgen in hoe zekere systemen werken.
Ja.
Dat is de reden waarom ik zeg dat men de dynamica van het systeem moet bestuderen *in vele verschillende omstandigheden*. Een omstandigheid is dat er een meteoriet op valt, maar dat is een zeldzame omstandigheid. In veruit de meeste omstandigheden gaat uw regenput regenwater opvangen.
Een doel wordt niet bereikt door een dynamiek in ALLE mogelijke omstandigheden. Het wordt echter onwaarschijnlijk VAAK bereikt. In de zin dat als men het dynamische systeem willekeurig wat verandert (het "kapot maakt"), men een veel "waarschijnlijker" verdeling van de mogelijke uitkomsten bekomt en dat doel dan nog maar heel zelden toevallig bereikt wordt.
Maw, mijn notie van p-doel is er een waarbij men theoretisch hetzelfde dynamische systeem in heel veel verschillende omstandigheden gaat bestuderen. (in werkelijkheid is er maar 1, die die echt zal gebeuren natuurlijk). Ik definieer het p-doel als die uitkomst die ONWAARSCHIJNLIJK VAAK bereikt wordt, vanuit vele verschillende omstandigheden. Onwaarschijnlijk in de zin van dat als men het systeem wat verandert (stuk maakt) men op de "meer natuurlijke" waarschijnlijkheden van uitkomst valt. En dan wordt het doel maar heel zelden bereikt.
Dat is geen tegenspraak, hoor. Vanuit het doel van de machine "dier" is die witte bloedcel in zijn lichaam wel degelijk een onderdeel dat als functie heeft van hem te verdedigen tegen infecties. Dat neemt niet weg dat diezelfde witte bloedcel ook voorkomt in de hierarchie van een ANDER doel van een ander systeem. Dat is dan een analyse van het fysische systeem op verschillende mogelijke manieren, maar die geen tegenspraak geeft. We hebben hier dan 2 hoofddoelen (die trouwens DEZELFDE zijn: namelijk "strategie copieren") van twee verschillende strategieen die gemeenschappelijke elementen gebruiken. Waarom niet. Dat spreekt mijn ingevoerd concept niet tegen.
Je zou de informatica analogie kunnen hebben dat we 2 computervirussen hebben die alletwee gebruik maken van dezelfde dll. Je zou dan kunnen zeggen dat die dll deel uitmaakt van virus 1 ; of van virus 2 ; of je zou kunnen zeggen dat virus 1 en virus 2 twee hulpmiddelen zijn van die dll die eigenlijk stiekem virus 3 is.
Waarom niet. Dat verandert niks aan het feit dat eens we een hierarchie van doelen hebben opgesteld uitgaande van, zeg maar, virus 1, dat een coherente kijk op de zaak is ; en dat als we dat bekijken vanuit virus 3, dat even coherent is. Natuurlijk is de plaats van die dll niet dezelfde in de eerste visie en de tweede, maar dat is niet erg.
Je zou dat kunnen beschouwen zoals het beschrijven van de gebeurtenissen "vanuit een zeker coordinatensysteem". Dat geeft een andere beschrijving dan vanuit een ander coordinatensysteem. Maar uiteindelijk zijn die twee visies consistent met elkaar, ook al kan men natuurlijk niet de coordinaten van systeem 1 en systeem 2 mengen.
Juist, en dat is gewoon een andere analyse. Niks mis mee. En de twee zijn trouwens niet onderscheidbaar, in de zin dat men niet kan zeggen dat de ene juist, en de andere verkeerd is, niet meer dan dat men kan zeggen dat de beschrijving van een beweging in 1 coordinatensysteem juist is, en de andere verkeerd.
Nee, dat is het juist niet. Maar dat komt omdat men zich niet wil houden aan MIJN definitie van doel, en dan natuurlijk altijd spoken tegenkomt.
Absoluut, maar p-doelen zijn gewoon handige concepten om complexe dynamische systemen te begrijpen. Zoals ik getracht heb van hier uiteen te zetten.
|