[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door Universalia

Dat kan zoals u schreef in tegenwoordige tijden perfect dat die toestellen wat aan boord hebben waar ze bij gevaar in staat met zijn uit te wijken maar dat belet niet dat er toch nog vééééééél rommel rondzweeft boven onze hoofden.

Jij had het over botsingen. Laat ze toch botsen die rommel.

Zoals je op de aarde reusachtige afvalbergen hebt en enorme vervuiling (oceanen enz...) heb je veel ruimtepuin boven de atmosfeer.

En van mij mag dat ruimtepuin regelmatig onderling botsen, of nog beter: daarna opbranden in de atmosfeer. Als je een betere oplossing hebt...

En jij wacht nog op een botsing van die rommel? lol.

Wat info over ruimtepuin en de schade die ze kunnen aanrichten:
https://www.spacepage.be/artikelen/r...kkende-tijdbom

En vooral het bewust ruimtepuin creëeren moet je eens lezen...

Het is niet echt iets waar we van wakker liggen maar rondom de Aarde bevindt zich een gigantische afvalberg die voor de ruimtevaart en de mensheid tot catastrofale gevolgen kan leiden. Sinds het begin van de ruimtevaart staan we versteld waartoe de mens op technologisch vlak in staat is maar deze fantastische verwezenlijkingen hebben ook een keerzijde. Zo zorgen de miljoenen kilo’s ruimteafval boven ons hoofd voor een permanente dreiging die niet meer te stoppen is. Als er geen oplossing komt, is het enkel bang afwachten wanneer het noodlot zal toeslaan.

De erfenis van de wedloop

Met behulp van radartechnologie heeft men kunnen achterhalen dat er momenteel meer dan 500 000 brokstukken rond de Aarde cirkelen die groter zijn dan één centimeter. Al deze objecten hebben snelheden van tienduizenden kilometers per uur en het grootste deel ervan zweeft rond in de laagste omloopbanen om de Aarde. Dit kan gaan van grote rakettrappen en satellieten die enkele tonnen wegen tot kleine verfschilfers die enkele millimeters groot zijn. Volgens het Amerikaanse leger zouden er zich vele duizenden (meer dan 7 000) satellieten en andere ruimtetuigen bevinden in verschillende banen om de Aarde waarvan ruim 90% niet meer operationeel is. Deze afvalberg brengt de operationele en bemande ruimtetuigen dan ook permanent in gevaar. Het enorme cijfer aan satellieten is voor een groot deel te danken aan de Koude Oorlog die voor een heuse wedloop in de ruimtevaart heeft gezorgd tussen de Verenigde Staten en de toenmalige Sovjet-Unie. Tijdens deze periode in de jaren '60, '70 en ’80 werden vele honderden Amerikaanse en Russische raketten gelanceerd die op hun beurt evenveel of meer satellieten in een baan om de Aarde brachten. Veel van deze satellieten, die in lage en middelhoge banen werden geplaatst, werden dan ook gebruikt voor militaire toepassingen zoals spionage en communicatie en hadden vaak geheime missies. Doordat op een satelliet een soort van ‘houdbaarheidsdatum’ staat, die vaak afhangt van de hoeveelheid brandstof aan boord van de satelliet, blijven deze na hun operationele leven dan ook nog vele jaren doelloos rond de Aarde zweven.
(....)

Ook al werd de eerste satelliet al in 1957 in de ruimte gebracht, toch was het pas in 2009 dat de mens voor het eerst werd geconfronteerd met het gevaar van ruimtepuin toen twee grote satellieten in de ruimte met elkaar botsten. Op 10 februari 2009 botste de 560 kilogram zware Amerikaanse Iridium 33 communicatiesatelliet met de 950 kilogram zware Russische militaire Kosmos 2251 satelliet op een hoogte van ongeveer 800 kilometer boven de Siberische Zee. Beide satellieten vlogen op elkaar met een snelheid van 42 100 kilometer per uur en veroorzaakten een wolk van puin die bestond uit 1 000 brokstukken groter dan tien centimeter. In juli 2011 had het Amerikaanse U.S. Space Surveillance Network al 2 000 brokstukken in kaart gebracht die werden veroorzaakt door deze botsing. Een klein stuk puin van de Kosmos 2251 satelliet vloog op 24 maart 2012 langs het internationale ruimtestation ISS waardoor de zes ruimtevaarders aan boord van het ISS zich tijdelijk in de Sojoez ruimtetuigen moesten begeven. Begin 2014 was al 24% van het aantal brokstukken opgebrand in de atmosfeer van de Aarde. Ook al hadden satellieten in het verleden schade opgelopen door botsingen met ruimtepuin, toch was dit de eerste maal dat zich een dergelijke grote botsing voordeed in een baan om de Aarde. Door deze botsing stelden velen zich ook vragen hoe dit kon gebeuren en waarom dit niet kon vermeden worden. Uiteindelijk bleek dat up-to-date informatie op vlak van satellietposities moeilijk te verkrijgen is en dat satellieten verschillende keren per dag bedreigd worden door ruimteafval waardoor het inschatten van echte gevaren heel moeilijk is.

Bewust ruimtepuin creëeren

En alsof de problematiek rond ruimteafval nog niet groot genoeg is, vinden sommige landen het ook nodig om bewust puin te creëeren in de ruimte. Zo ondernam China in januari 2007, bij wijze van militaire krachtmeting, een zogeheten ‘anti-satellite missile test’ waarbij een verouderde weersatelliet (FY-1C) op een hoogte van 865 kilometer met behulp van een raket tot ontploffing werd gebracht. Deze test zorgde uiteindelijk voor de grootste berg afval in de ruimte die ooit door de mens werd veroorzaakt. Zo zouden er door deze test meer dan 2 300 brokstukken groter dan een golfbal zijn ontstaan die sindsdien rond onze planeet zweven. Tal van landen veroordeelden deze Chinese test en zagen dit als een ernstige bedreiging aangezien de ruimte volgens velen enkel maar mag gebruikt worden voor vredelievende doeleinden. Ook de Verenigde Staten, die in het verleden ook al dergelijke tests hebben uitgevoerd, veroordeelden deze test. Dat dergelijke tests en experimenten serieuze problemen kunnen veroorzaken, werd in april 2011 duidelijk toen een stuk puin afkomstig van de omstreden Chinese test het internationale ruimtestation ISS op korte afstand voorbij vloog. In januari 2013 werd een Russische kleine satelliet (BLITS) uiteindelijk het slachtoffer van het door China veroorzaakte ruimtepuin toen een klein brokstukje de satelliet vernielde. Ondanks het protest en de scherpe veroordelingen voerden de Verenigde Staten in februari 2008 een soortgelijke test uit waarbij men een verouderde Amerikaanse spionagesatelliet vernietigde. Een groot deel van de brokstukken zou ondertussen al opgebrand zijn in de atmosfeer van de Aarde.

Ik neem aan dat je een fan bent van SpaceX?