Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
En jij gaat even mannen en vrouwen gaan "opvoeden" zodat ze helemaal geen begeerte meer koesteren zeker, of begeerte hebben voor iedereen 
Jij gaat ervoor zorgen dat vrouwen die mannen afwijzen, bij die mannen vreugdegevoel zullen opwekken als dusdanig ? Jij gaat ervoor zorgen dat als een man een vrouw begeert en ze hem afwijst en dan ziet hij die leuk vrijen met een andere, daar enkel maar positieve gevoelens uit komen ? Of moeten uw welopgevoede vrouwen nu aan elke avance toegeven om geen negatieve gevoelens te veroorzaken ? (en keer rollen ook maar om tussen mannen en vrouwen he). Maar als een vrouw nu 100 aanbidders heeft, en die moet aan die 100 gasten "ja" zeggen, dan gaat die zelf geen tijd meer over hebben om zelf iets te doen dat ze leuk vindt he, en wordt haar tijd schaars.
Ik denk dat je dan beter gewoon het menselijke lichaam helemaal opzij zet, en vanaf scratch met een totaal andere machine begint.
Het toont de totale wereldvreemdheid aan van uw voorstellen. Jij noemt mij dogmatisch, maar jij gaat altijd uit, zoals alle totalitaire idealisten, van een totaal ongefundeerde "realiteit" om daarop door te bomen alsof die zou bestaan. Als het mogelijk is om een sprookjeswereld zonder coherentie uit te vinden, en die dan mogen te vergelijken met de echte wereld om te zeggen dat de echte wereld anders moet, ja, dan kan je dat doen ; maar als je nadien je sprookjeswereld met echte materiele objecten moet realiseren zal je zien dat het niet gaat. En dan wordt de idealist totalitair en brutaal he, want "nog even volhouden". |
Deze reactie toont wederom een gebrek aan historisch besef en gelaagdheid in het denken. Eeuwenlang is er kennis opgebouwd om met zulke dingen om te gaan, weliswaar in een context die in laatste instantie nog religieus was, maar niettemin.
Een gezonde relatie is uiteraard meer dan begeerte - al vindt de begeerte er wel haar plaats - en kan niet losgedacht worden van het respect voor de ander. Al die 'zieke' mimetische constellaties veronderstellen echter het tot object maken van de ander (of tot idool of tot 'vijand', maar dat komt in wezen op hetzelfde neer, afhankelijk van de concrete constellatie) en zijn maar halfslachtige pogingen tot indirecte zelfbevrediging. Ook dat kan je vanuit de opvoeding bijbrengen, niet beperkt tot amoureuze contexten, want dezelfde mechanismen doen zich ook elders voor. Kennis over die dingen is net zozeer mogelijk als over elk ander domein, en door opvoeding daarin wordt de 'betoverende' werking van zieke mechanismen vermeden of, als men te laat is, gedempt.
De literatuur bevat een schat van informatie over die dingen. Het kan dan gaan om een literair 'exposé' van de kennis zelf, zoals bij Shakespeare (voor wie erin doordringt), maar het begint al bij 'eenvoudige' verhalen en richtlijnen zoals je die vindt in o.a. fabels of bij toegankelijke auteurs als Jane Austen (bv. hoe herken ik charmeurs met kwade bedoelingen en waarom mag ik daar niet op ingaan?). Zelfs handboeken taalonderricht waren vroeger gevuld met stichtelijke boodschappen in de voorbeelden en oefeningen.
Een gezonde relatie is gebaseerd op wederzijdse waardering en zorg tussen vrije personen die van elkaar geen afgod of 'ding' maken. Wat de begeerte betreft, bestaat er zoiets als discretie, enerzijds omdat men niet de behoefte heeft om te 'pronken' (want vrije mensen herkennen dat als ziek gedrag dat net het tegendeel verraadt van wat het wil 'tonen', de vermeende 'volheid' die men ervaart), anderzijds om zo conflicten te vermijden tegenover 'wilden'.