[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Ik zit hier tussen hamer en aanbeeld.

Langs de ene kant heb ik petrolheads die de basis niet kunnen of willen begrijpen, langs de andere kant teslafanboys die science fiction en feiten met elkaar verwarren.

Niet echt.
Niet dat ik ook een fan ben van bepaalde science fiction. Hier een heel oudje uit de kindertijd...



Oorspronkelijk... Jules Verne 1865...

http://www.georgevanhal.nl/artikelen...n-van-de-maan/

In 1902, ver voor de eerste raket de ruimte in geschoten werd, bracht regisseur Georges Méliès een virtueel bezoek bezoek aan de maan. Zijn Le Voyage dans la Lune was een kijkervaring die pas 67 jaar later overtroffen zou worden door beelden van een stuiterende Armstrong die huppel-lopend over het maanoppervlak bewoog.

Wie de film van Méliès met moderne ogen bekijkt, ziet veel vreemds. Zo kun je op zijn maan gewoon ademen en begint de terugreis wanneer het ruimteschip over een maanheuvel valt en met een rotgang terug naar aarde dondert. Desondanks snijden sommige ideëen van Méliès best hout. Hij leende ze bij Jules Verne, op wiens boek Van de aarde naar de maan (1865) hij zijn film losjes baseerde...

https://www.standaardboekhandel.be/s...gen-en-12-uren

Jules Verne is vooral bekend als de schrijver die de toe-komst voorspelde. Hij beschreef in zijn boeken veel zaken die destijds als fantasie werden beschouwd, maar later in een indrukwekkend aantal gevallen werkelijkheid werden.
Hij voorzag onder andere de langeafstandsreizen in luchtballonnen en de tochten van onderzeeboten onder het poolijs.

Zijn gave om deze voorspellingen te doen berustte echter niet alleen op fantasie.
Hij was zeer intelligent, was zeer goed op de hoogte van de technische ontwikkelingen van zijn tijd, deed degelijk onderzoek en paste wetenschappelijke logica toe.

Veel van Verne’s romans kunnen worden beschouwd als populairwetenschappelijke aardrijkskunde of natuurkunde verpakt in een spannend avontuur en bevatten dus een educatief element. Na succesvol te zijn afgevuurd uit de enorme Columbiad, vliegt een kogel-vormig projectiel met aan boord Barbicane, Nicholl en Michel Arden en twee honden recht op de maan af. De reis zal vijf dagen gaan duren. Onderweg passeert de groep een kleine meteoriet die gegrepen is door de zwaartekracht van de aarde en nu een soort tweede maan geworden is. Een van de honden, Wachter, overleeft de start niet en zijn kadaver wordt overboord gegooid. De astronauten ontdekken dat de zwaartekracht van de nieuwe maan het projectiel uit zijn baan heeft gebracht, waardoor ze niet op de maan zullen belanden maar in een baan eromheen. De heren besluiten er het beste van te maken en tijdens de cirkel om de maan zo veel mogelijk geografische observaties te doen. Door een ongelukje met de zuurstoftoevoer vallen ze ten prooi aan zuurstofvergiftiging waardoor ze zich als dronkaards gedragen tot de zuurstoftoevoer weer genormaliseerd is….

Of Verne het nu helemaal bij het rechte eind had valt met de huidige kennis zeer te betwijfelen, maar het blijft een knap staaltje een dergelijk verhaal te schrijven in een tijd waarin er geen PC’s, iPad’s of Tablets waren.