Oorspronkelijk geplaatst door Maarten Malaise
Zoals zowat iedereen met ook maar enige politieke interesse, heb ik de soap op Hertoginnedal aandachtig gevolgd. Ondertussen is al duidelijk dat men daar bezig is aan een geurig soepje �* la Belge. Leterme is geen formateur meer en niemand lijkt echt happig op die job. Madame Milquet stak in recordtempo Di Rupo voorbij als meest gevreesde en gehate Waalse politicus, Franstalige kranten worden ingeschakeld om met scherp te schieten op Vlaanderen en Leterme verloor zijn gezicht.
Stel je nu eens voor dat er tegen de opening van het parlementaire jaar geen regering kan gevormd worden. (waarschijnlijk zal dit ook zo zijn) Wat dan? Wel eigenlijk, het systeem is nog niet bankroet.
We hebben al decennia de gewoonte om de regering als het beslissende element in de overheid te zien. Verkiezingen draaien rond deze regering die wikt, beschikt, en slaafs gevolgd wordt door hun partijen in het parlement. Dat parlement heeft eigenlijk de macht in handen, maar heeft dat laten afkalven ten voordele van de prima donnas in de regering. Zo worden wetsvoorstellen van de regering prioritair behandelt. Maar nu de regering bijna zeker niet gevormd wordt voor de opening van het parlementaire jaar, blijft de vorige regering in lopende zaken. De vorige regering mag dus nog alles doen wat logischerwijs voortvloeit uit de vorige regeerperiode, maar mag in theorie niet aan nieuwe zaken beginnen. Het parlement is herkozen en zal dus sowieso zetelen.
Dat parlement zal alles kunnen doen wat een parlement altijd kan doen, namelijk wetgevend werk. Er zal geen regering zijn, maar wel een overheid. De ambtenarij zal ook verder kunnen werken, en de besluiten van de vorige regering blijven gewoonweg van kracht. De macht zal opnieuw bij de wetgever komen te liggen, het parlement, en als zij dat goed aanpakken, dan zal snel blijken dat een sterke, autoritaire meerderheidsregering helemaal niet zo enorm noodzakelijk is. Als het parlement creatief en doordacht werk levert, zal alles toch blijken te werken. En dat is dan weer een signaal aan de onderhandelaars dat als ze de steun van het parlement krijgen én ze bescheiden bezig blijven, een minderheidsregering perfect kan. CD&V-N-VA, Open VLD, MR, een minderheidsregering, met een bescheiden programma, en geen staatshervorming. Het parlement kan BHV splitsen met een eenvoudige meerderheid waardoor de volgende verkiezing grondwettelijk is.
Want eigenlijk, een sterke regering die veel onderneemt, veel geld uitgeeft, en allerlei grote projecten begint is helemaal niet in ons voordeel.
Auteur: Chris Demeyere
|