Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Er zijn nog altijd mensen die niet willen begrijpen dat "de gele hesjes" geen organisatie, beweging, of wat dan ook is. "De gele hesjes" bestaat uit mensen die de zaterdag een geel hesje aandoen, andere gele hesjes gaan opzoeken, en dan in groepjes beslissen waar ze keet kunnen schoppen omdat ze niet tevreden zijn.
Ik zie mij moeilijk sommige gele hesjes zomaar het initiatief nemen om andere van die mensen, die ook een geel hesje hebben aangetrokken, plots "in de pas" doen te lopen. Er zijn dan ook geen specifieke eisen van de "gele hesjes". De enige specifieke eis was aanvankelijk de extra belasting op diesel. Die is ondertussen ingetrokken. Gele hesjes zijn nu zo divers als mensen die het hoofd van Macron willen, anderen die het minimum loon omhoog willen, nog anderen die vinden dat ze te weinig verdienen en dat Macron er maar moet voor zorgen dat ze meer verdienen, maar het is hun job niet om te zeggen HOE dat moet gebeuren, en nog vele andere eisen.
Maar elk van die gele hesjes heeft een ander motief, en wil gewoon enkele gelijkgezinden vinden over het onderwerp "waar en hoe gaan we keet schoppen". Sommigen willen gewoon vreedzaam zeggen dat ze niet content zijn, anderen vinden dat ze het verkeer moeten belemmeren, nog anderen vinden dat ze winkels moeten stuk slaan, nog anderen vinden dat ze op de vuist moeten met de politie, en er zijn er ook een paar die het Elysee hadden willen bestormen om daar "iets" te doen - wat is niet duidelijk, we kunnen het ons wel inbeelden.
Het enige wat de "gele hesjes" bindt, is dat er een soort van groepsdynamiek is ontstaan, op dezelfde wijze dat er een "buzz" op internet ontstaat, een modeverschijnsel. En zij die eraan deel namen/nemen/willen deelnemen stellen vast dat ze met zoveel niet moeten zijn om "succes" te hebben, ttz, de politici in hun broek doen doen: dat stimuleert om het nog eens te doen, om het te doen.
Uiteindelijk merken we dat een goeie 100 000 man/vrouw in staat zijn om bijzonder veel kosten te veroorzaken, de regering van een land in de problemen te brengen, zelfs radeloos te maken, en gans het staatsgeweld (politie en dergelijke) de rekker tot het uiterste laten rekken, voor eigenlijk redelijk weinig eigen risico. Dat is plezant, dat geeft een zin aan je bestaan, dat maakt dat je iemand bent, en dus onderhoudt dat de groepsdynamiek, om het nog te doen.
De mythe van het machtsmonopolie van de staat is aan het wankelen.
|