Dat eeuwige gezeik over Stalin afzweren (of adoreren) komt me echt de keel uit. In de jaren 60 van de vorige eeuw heeft heel die discussie binnen de marxistische beweging geleid tot een heel onvruchtbaar schisma. De meeste Europese KP-en namen afstand van Stalin maar dat leverde niet veel meerwaarde op: de zogenaamd 'stalinistische' partijen hebben nu nog de grootste massabasis (cfr de KKE in Griekenland) Na de val van de SU wordt er binnen de communistische wereldbeweging gezocht naar nieuwe vormen van samenwerking waarbij er respect is voor ieders opvattingen. Binnen de PVDA leven er, zoals in de hele wereldbeweging uiteenlopende opvattingen over de fouten/misdaden/verwezenlijkingen van stalin, Mao,... Ik vind het nu niet aan de orde om daar definitieve uitspraken over te doen die de beweging zouden kunnen herverdelen of verlammen. We staan voor de grootste economische crisis sinds een eeuw. Het systeem zal, om te overleven, keiharde besparingen gaan opleggen en proberen alle sociale verworvenheden af te bouwen. In die omstandigheden komt het er op aan een links offensief te lanceren om onze rechten te verdedigen en de massa ervan bewust te maken dat er binnen dit systeem geen duurzame oplossing mogelijk is en dat we een democratisch, socialistisch perspectief hebben.
|