[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Voltian

Ge zou het denken...

...toch blijft migratie/veiligheid/identiteit maatschappelijk thema numero 1.

Ik vrees dat de collectieve hysterie nog even zal aanhouden

Lol ... Voor als ge echt denkt dat t identiteitsdebat nog weggaat:
Fraihi in DM vandaag:

OPINIE
Hind Fraihi
Allochtonen in Molenbeek werden gepamperd als waren het knuffelschapen die allemaal horen op één wei
05-01-19, 06.00u - Hind Fraihi
LEES LATER

1 Hind Fraihi. © Eric De Mildt
Hind Fraihi is journalist, schrijver en columnist


Laat me beginnen met dit: er zijn Molenbeekse jongeren die geen probleem zijn of vormen. Er zijn er heel wat zelfs, maar daar gaat het nu niet over. Het gaat om relschoppers die net als vorig jaar brand stookten en politie en brandweer belaagden. Er zijn dus Molenbeekse jongeren die wel degelijk een probleem zijn of vormen: des casseurs de merde. Dit aankaarten maakt niemand rechts of racist. Stigmatiserend is dit evenmin.

Twintig jaar geleden leerde ik Molenbeek beter kennen. Ik deed er mijn journalistiek eindwerk aan de Zwarte Vijvers, in het jeugdhuis Centrum West. Na mijn studies bleef ik plakken in het jeugdhuis, als vrijwilliger. Ik leerde heel wat van die kinderen en jongeren. En ze maakten me al eens kwaad uiteraard. Zoals die dag dat ze een brandweerinterventie probeerden te belemmeren. De ervaren straathoekwerkers zetten de jongeren terstond op hun plek. Met het hart boven haat knoopten ze telkens weer opnieuw die supercape om de schouder. Jeugdwerkers, ze blijven mijn helden.

Nog altijd zijn les casseurs de merde niets nieuws onder de Molenbeekse zon. Terwijl ze vroeger nauwelijks het nieuws haalden – de PS is meesterlijk in doofpotoperaties – filmt en post het tuig zijn relschopperij gewoon zelf.

Falende politiek en opvoeding
Lees ook
“We waren uit het dal aan het raken. En dan dit”: Molenbeek na de bewogen nieuwjaarsnacht

“Als ik de politie vertel wat ik weet, is mijn winkel straks een hoopje smeulende as”, getuigden enkele buurtbewoners daags na de feiten

Nu het puin geruimd is in Molenbeek, start dienstdoend burgemeester Abdellah Achaoui (PS) een onderzoek naar het optreden van de politie


Waarom? Kijk eens links, kijk eens rechts. Beter: centrum rechts. Problemen bleven lang verzwegen uit puur electoralisme. Molenbeekse Marokkanen werden kiesvee. En dan is er nog dat ander -isme, het slachtofferisme. Wie zich progressief waande, kneep in de wangetjes van alles wat een niet-christelijke cultuur had. Multicul is aandoenlijk, zo was de impliciete gedachte, een feest zowaar. En sowieso onschuldig. Je moest ze hooguit integreren volgens de maatstaven van witte hoogopgeleiden, voor wie vreemdelingen een prettig curiosum waren. Hoegenaamd geen mensen om waardevast mee om te gaan. Allochtonen werden gepamperd als waren het knuffelschapen die allemaal horen op één wei. Alleen blijken er nu onder die schapen ook wolven te zitten. Een roedel die af en toe de straten terroriseert.

Het verhaal van de falende politiek en falend integratiebeleid kennen we inmiddels. Laten we het hebben over de opvoeding van deze jongeren. Ondanks een strengere wetgeving op gezinshereniging is de omvang van huwelijksmigratie amper verminderd. De selectie voor deze importhuwelijken blijft onveranderd: endogamie en lage opleiding zijn de hoofdkenmerken. De ‘pool’ van laagopgeleide, thuisblijvende jonge moeders zonder contacten buiten de familie wordt telkens weer aangevuld. Omdat bij hen geen leven uit huis wordt gestimuleerd, raken ze geïsoleerd. Hun navelstreng met de buitenwereld is de satelliettelevisie, onder meer religieuze zenders. Dat isolationisme kan ontaarden in een sterk antiwesters ressentiment dat ze meegeven aan hun kinderen.

Na vijftien jaar werken achter de schermen van de radicale islam in Molenbeek, Amsterdam-West en de Schilderswijk in Den Haag, in Aarhus, Marokko en Algerije zie ik in de rellen een mogelijke hergroepering van het jihadisme. Criminaliteit is niet altijd verbonden met jihadisme, maar jihadisme is altijd verbonden met criminaliteit.

Rellen zoals in Molenbeek blijken soms opflakkeringen van ondergrondse misdaad, al dan niet internationaal georganiseerd. De jihadistische scene wordt gerund als een criminele activiteit waarin een nieuwe lichting boefjes haar sporen probeert te verdienen. Dit hebben we nog gezien: de Brusselse kamikazebroers El Bakraoui en Abdelhamid Abaoud waren gelieerd met een bende. De boefjes op straat en in de metro vergoelijkten hun kruimelcriminaliteit met een islamitische moraal, dat het oké was om ongelovigen te bestelen. Deze gangsterislam dekte en sponsorde deels de jihad in het buitenland. Islamitische Staat maar voorheen ook Al Qaida ronselden onder kleine gangsters, omdat ze ervaring hadden met onderduikadressen, wapenhandel, drugspraktijken en witwasserij voor de financiering van ondergrondse activiteiten.