De Franse essayist Alain Soral heeft het over de huidige verwarring tussen “links” en “rechts” en over de opkomst en de overwinning van het “libertaire liberalisme” (dixit Cohn-Bendit) sinds mei ’68. Dat laatste heeft volgens hem zowel het historische links (gauche sociale, PCF) als het historische rechts (droite sociétale, culture maurrassienne, De Gaulle) vernietigd. Hij hanteert twee definities van links en rechts, die elkaar doorkruisen.
De eerste definitie stamt uit de Franse Revolutie, de tweede uit de Russische Oktoberrevolutie. De eerste stelt: rechts verdedigt positieve waarden als eer, moraal, respect voor de voorouders, hiërarchie en links vormt de ondermijning van al die waarden door de “amorele berekening”. De tweede stelt: arbeid = links = volk en kapitaal = rechts = burgerij. Figuren als Sarközy en Cohn-Bendit zijn volgens hem voortgekomen uit de combinatie van het slechtste van beide: een “amoreel links” en een “economisch rechts”. In Vlaanderen heet dat bijvoorbeeld “rechts progressief” (bij LDD) of “links liberaal” (bij SPIRIT). Het is de totale triomf van de consumptiemaatschappij: “cool” voor de consument, maar “hard” voor de producent. Soral wil in feite die andere (gemarginaliseerde) links-nationale en rechts-nationale krachten verenigen om de geest van de oude “Cercle Proudhon” te doen herleven. Kortom, een nationale beweging die mits de nodige actualisering de uitgangspunten van het authentieke rechts (droite sociétale) en van het authentieke links (gauche sociale) combineert.
http://nsalternatief.wordpress.com