[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Er zijn 2 zaken.

Ten eerste zet ik geen kinderen op de wereld om een techniek door te geven.

Toch wel, ook al denk je dat natuurlijk niet. Jij bent geprogrammeerd om dat te doen, omdat als je dat niet zou doen, en je daar niet voor geprogrammeerd zou zijn, jouw "techniek" (ttz, jouw ZIJN) allang weggeselecteerd zou zijn, of het zal zijn in de toekomst. Onder "techniek" versta ik natuurlijk uw ganse "wezen".

Als ik kinderen op de wereld zet wil ik dat men op elk moment kan stellen dat het de moeite geweest is om te leven. Dus moet men pogen het kind een gelukkige tijd te geven in eender welke levensfase, zonder daarbij het geluk van de volgende levensfase te beknotten.

Dat zijn maar indirecte manieren voor U om het geprogrammeerde "te ervaren". Wat jij "gelukkig zijn" noemt, is niks anders dan uw persoonlijke gevoelservaring die bij die programmatie hoort.

Dat is het dierlijke in ons: dieren die grotendeels op "bedrade programmering" voortgaan en niet op "rationele deductie", ervaren de uitkomsten van hun bedrade programmering als "gevoelens, drangen, impulsen, wensen...". Wij zijn voor 90% dieren, en wij hebben dat ook. Onze gevoelswereld is niks anders dan onze bewuste ervaring van onze onbewuste programmering in onze bedrading. Wij hebben daarnaast ook een kleine faculteit van rationeel redeneren, het is de "uitvinding" van onze soort als het ware. Maar het gros van de dierlijke machinerie, dat als "gevoelsmatig" wordt ervaren, is nog aanwezig bij ons. Mijn gans idee is dat wij een transitie soort zijn, en dat onze opvolgers puur rationele systemen zullen zijn.

Ten tweede, als ik dan toch een techniek zou doorgeven is het deze van het kritisch denken. En deze kan men enkel bekomen indien het kind in de jonge jaren zelf tot bepaalde inzichten komt. En ik ben er wonderwel in geslaagd vind ik, soms tot mijn eigen spijt want nu dat ze volwassen zijn moet ik heb niets meer op de mouw spelden en hebben ze serieuze kritiek op mijn levenstijl.

Ja, dat is juist. Maar kritisch denken wordt juist niet ontwikkeld door perfect conformistisch te zijn, en dus "te doen zoals de anderen" zou ik denken.

Ik denk inderdaad dat de vooruitgang in de richting zit van het wegdoen van het dierlijke en pre-geprogrammeerde, en alles te zetten op het puur rationele. Maw, weg te doen met de ganse wereld van het emotionele en gevoelsmatige, en zich puur te concentreren op het rationele denken. Maar voor mensenwezens is dat een quasi onmogelijke opgave, vanwege onze lichaamsbouw. Niettemin kan men het nastreven.

Het is trouwens eigenaardig dat ons woordgebruik totaal omgekeerd is. Wat wij "menselijk" noemen, is meestal een verwijzing naar die dierlijke gevoelservaringen. En wat wij "bestialiteiten" noemen zijn vaak ingegeven door het puur rationele, wat dus eigenlijk het menselijke aspect is dat dieren niet of bijna niet hebben.