[maddox]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

Op NGC een reportage gezien.

Er was iets met de weersomstandigheden en een koudefront, waardoor men een vervalst beeld kreeg van de horizon en dus de ijsberg niet kon gezien worden.Het knipperlicht dat de ijsbergen wou melden, kon evenmin gezien worden door diezelfde soort weersomstandigheden waarbij het knipperlicht mee vervaagde tussen de flikkerende lichtjes van de sterren.

"Warmer" water en koude lucht, dat geeft over het algemeen mist.
Zoals Astrodamos vroeg "waarom geen straffe lamp/zoeklicht"?
Steek maar uw grootlicht eens aan met de wagen in een mistbank.

Verder was er iets met de slechte kwaliteit van de klinknagels waardoor de romp sneller scheurde,

Staalkwaliteit was iets moeilijker consistent te houden. De scheepsbouwarchitecten van die tijd losten dat op door "voldoende" klinknagels en overlappende platen te gebruiken. Maar vrat gewicht, en dat gaf dus minder capaciteit per ton. Het was dus een jongleren van gewichten en uitgerekende sterkte.
Het is/was ook geen uitzondering dat er "kleine aanpassingen" op de werf gebeurden om de bouwsnelheid en de winst te vergroten.
Een lijntje klinknagels minder...wie merkt dat nu, die andere rijen zijn toch al meer dan genoeg. Of een maatje kleiner. Klinkt sneller en boort gemakkelijker en weegt minder.

het feit dat de schotten niet tot bovenaan dicht gingen (hoe lomp kan je wel zijn) en dan hebben we het gehad zeker?

Niet zo lomp. We spreken hier over 1912. Een tijd waar nog houten zeilschepen in vrachtvaart zaten, de grote windjammers, en zelfs nog een paar klippers. Die hadden zelden waterdichte schotten en al helemaal geen dubbele wanden.
Ook, en die logica is ook te volgen in't licht dat ook waterdichte schotten gewicht vreten in schepen. En dat een romp niet volledig onder water gaat komen als er 1 compartiment leg sloeg. In't geval van de Titanic moesten er al verschillende compartimenten lek slaan om de romp diep genoeg te laten zakken om de waterdichte schotten te overspoelen. Het was ook een worst case scenario hier, alle lekke compartimenten zaten bij elkaar, en daardoor ging er een stuk romp te diep voor die schotten om nog te werken, waardoor het volgende compartiment onder liep... resultaat, dat het eerste deel van't zinken redelijk langzaam verliep, maar eenmaal een bepaald punt overschreden, exponentieel sneller.

Ik heb er genoeg over gelezen. Zelfs al hadden ze alle vracht en overbodige spullen overboord gegooid, en een achter compartiment of 2 onder water gezet, had de romp te diep komen te liggen om de schotten te laten werken. Het had misschien een uur ofzo winst kunnen geven, maar voor dezelfde moeite had het het zinken versneld. Die romp was nu eenmaal niet voorzien op zo'n belasting. Wat ook duidelijk blijkt uit de gebroken staat van 't wrak.

Toch ook nog maar eens naar de film gekeken....

De nieuwe of de oude?