Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf
Voor de zoveelste maal dezelfde totaal foute vergelijking.
Bij het roepen van brand is er de stilzwijgende afspraak dat je er zonder zelf verder te oordelen gevolg aangeeft.
Het komt op hetzelfde neer als het aanzetten van het brandalarm: een (gesproken) daad, en dat is heel wat anders dan een mening verkondigen.
Bij het schrijven of zeggen van een (racistische) mening staat er tussen de uiter en de ontvanger steeds het oordeelsvermogen van de ontvanger.
Hij is op elk moment vrij om die mening te aanvaarden of te verwerpen.
Op dat moment is er geen levensgevaar aanwezig.
Net hetzelfde of je schrijft in een lezersbrief dat het ergens brandt.
De lezer kan dan uitmaken of hij het gelooft zonder het risico op te fikken, ongeacht of hij het gelooft of niet.
Dat is het essentiële verschil, waarom brand roepen, of een racistische mop debiteren van een totaal andere aard is.
|
Inderdaad.
Maar onze vriend haalde zijn inspiratie bij Jozef De Witte:
"
Wie in een bioscoop nodeloos ‘brand!' roept en paniek uitlokt, stelt ook een daad.' "