Als Vlaanderen kiest voor onafhankelijkheid, zo heet het, dan verliezen we Brussel. De realiteit is echter dat Brussel net binnen het Belgische staatsverband onherroepelijk dreigt verloren te gaan. Bovendien volstaat het een blik op de kaart te werpen: Brussel ligt volledig in Vlaanderen en maakt er dus vanzelfsprekend deel van uit. Ondertussen zijn de taaltoestanden in de Brusselse ziekenhuizen - hulpbehoevende Vlamingen kunnen zich daar niet in het Nederlands verstaanbaar maken - ronduit wraakroepend en het Franstalige imperialisme wurgt in ijltempo het Vlaamse karakter van de faciliteitengemeenten. Ook daarom moeten we liever nu dan morgen voor onafhankelijkheid kiezen.
Meer fundamenteel krijgt een nieuw misverstand ondertussen steeds meer voet aan wal: de bescherming van de Vlamingen te Brussel zou pasmunt zijn voor de bescherming van de Franstaligen in de rand. Dit is een leugen. De bescherming van de Vlamingen te Brussel staat tegenover de bescherming van de Franstalige minderheid in België. De specifieke situatie in de Vlaamse gemeenten rond Brussel heeft hier niets mee te maken. In een onafhankelijk Vlaanderen blijft Brussel onze hoofdstad. De 19 Brusselse gemeenten vormen evenwel een tweetalig gebied. Inzake taalwetgeving verandert er dus niet veel, behalve dat het onafhankelijke Vlaanderen de taalwetten correct zal toepassen. Het Vlaams Belang wil absoluut de taalfaciliteiten voor Franstaligen afschaffen. Enkel in Brussel hebben zij recht op een bijzonder statuut.
|