Vlaanderen moet driemaal investeren

skye · 12 juli 2003, 10:30

Banen en werk moeten vandaag de belangrijkste bekommernissen van de politiek zijn. De politiek kan daaraan niet alles doen, maar toch veel.

De belangrijkste beleidshefbomen daarvoor zitten helaas nog op het federale niveau. Helaas, omdat dat niet efficiënt is. De economische situatie in de drie gewesten is zo verschillend, dat het veel doelmatiger zou zijn als het werkgelegenheidsbeleid in handen zou zijn van de deelstaten. Er zijn wel gemeenschappelijke handicaps -- de hoge arbeidskosten bijvoorbeeld -- maar het zou veel efficiënter zijn als elke deelstaat die voor zichzelf kon aanpakken.

Helaas staat daarover niets in het federale regeerakkoord en is daarin op korte termijn weinig verandering te verwachten. De Vlaamse deelstaat en de Vlaamse economie moeten dus nog een tijd roeien met te korte riemen. Maar dat gaat ook.

Wat kan Vlaanderen intussen wel doen?

Driemaal investeren. Vooreerst verstandig investeren in mobiliteit. Parlementsvoorzitter Norbert De Batselier benadrukte dat in zijn 11-julitoespraak. Het gaat onder meer over de spoorinvesteringen rond Antwerpen en Zaventem. Die zijn cruciaal. Ook van de Vlamingen die vandaag trots een federale ministerportefeuille op zak of in de handtas steken, wordt verwacht ze de vage NMBS-zinnen in het federale regeerakkoord in die Vlaamse richting duwen.

Maar het gaat over meer dan dat. Mobiliteitsbeleid betekent ook: zorgen dat mensen zich niet verplaatsen als dat niet hoeft. Vlaanderen moet de ambitie hebben een topland te worden in het telewerken.

Investeren in innovatie, wetenschappelijk onderzoek, vorming en onderwijs, is het tweede spoor dat voor banen moet zorgen. Voor permanente vorming, ook voor werkzoekenden, scoort Vlaanderen nog altijd schandelijk ondermaats. Dat heeft te maken met ons onderwijs dat goed is maar te sterk gereglementeerd. Dat maakt leren saai en maakt dat het accent te weinig ligt op de ontwikkeling van talent.

Voor wetenschappelijk onderzoek is het doel dat de Vlaamse regering vandaag nog voorop stelt, te bescheiden. Het rekent zich bij de topregio's en gaat proberen in dit domein tegen 2010 of wat later, het Europees gemiddelde te bereiken. Kom nu!

Ten derde moet deelstaat Vlaanderen investeren in beter bestuur. De nieuwe Vlaamse minister-president Bart Somers kiest dat als zijn prioriteit. Terwille van de werkgelegenheid moet Vlaanderen zorgen dat zijn arbeidsmarkt beter werkt dan waar ook. Het pestgedrag dat het Vlaams bestuursniveau inzake ruimtelijke ordening en milieu geregeld aan de dag legt tegen wie wil ondernemen, moet verdwijnen.

Investeren in beter bestuur heeft ook een meer algemene betekenis. Regio's waar burgers en bedrijven vertrouwen hebben in de instellingen, doen het economisch beter dan andere. En dat vertrouwen is in Vlaanderen niet erg groot.

Investeren in beter bestuur is ook af en toe investeren in consensus, zoals Somers suggereert. Landen en regio's die dat doen, scoren ook beter dan andere. Het Pact van Vilvoorde met zijn 21 langetermijndoelstellingen was een goed voorbeeld. Maar dat is blijkbaar al in de kast van de vergetelheid opgeborgen.

Ook op kleinschalig niveau is consensus belangrijk. Dat heet dan: sociale cohesie. Investeren in straatbarbecues en verenigingsleven is dan zo gek nog niet. Net zomin als het gek was dat het IJzerbedevaartcomité gisteren in Gent symbolisch bloemen uitdeelde aan nieuwe Vlamingen. Ze horen erbij.

Guy Tegenbos
bron: De Standaard

12 juli 2003, 10:30	#1
skye Gouverneur Geregistreerd: 30 april 2003 Berichten: 1.374	Banen en werk moeten vandaag de belangrijkste bekommernissen van de politiek zijn. De politiek kan daaraan niet alles doen, maar toch veel. De belangrijkste beleidshefbomen daarvoor zitten helaas nog op het federale niveau. Helaas, omdat dat niet efficiënt is. De economische situatie in de drie gewesten is zo verschillend, dat het veel doelmatiger zou zijn als het werkgelegenheidsbeleid in handen zou zijn van de deelstaten. Er zijn wel gemeenschappelijke handicaps -- de hoge arbeidskosten bijvoorbeeld -- maar het zou veel efficiënter zijn als elke deelstaat die voor zichzelf kon aanpakken. Helaas staat daarover niets in het federale regeerakkoord en is daarin op korte termijn weinig verandering te verwachten. De Vlaamse deelstaat en de Vlaamse economie moeten dus nog een tijd roeien met te korte riemen. Maar dat gaat ook. Wat kan Vlaanderen intussen wel doen? Driemaal investeren. Vooreerst verstandig investeren in mobiliteit. Parlementsvoorzitter Norbert De Batselier benadrukte dat in zijn 11-julitoespraak. Het gaat onder meer over de spoorinvesteringen rond Antwerpen en Zaventem. Die zijn cruciaal. Ook van de Vlamingen die vandaag trots een federale ministerportefeuille op zak of in de handtas steken, wordt verwacht ze de vage NMBS-zinnen in het federale regeerakkoord in die Vlaamse richting duwen. Maar het gaat over meer dan dat. Mobiliteitsbeleid betekent ook: zorgen dat mensen zich niet verplaatsen als dat niet hoeft. Vlaanderen moet de ambitie hebben een topland te worden in het telewerken. Investeren in innovatie, wetenschappelijk onderzoek, vorming en onderwijs, is het tweede spoor dat voor banen moet zorgen. Voor permanente vorming, ook voor werkzoekenden, scoort Vlaanderen nog altijd schandelijk ondermaats. Dat heeft te maken met ons onderwijs dat goed is maar te sterk gereglementeerd. Dat maakt leren saai en maakt dat het accent te weinig ligt op de ontwikkeling van talent. Voor wetenschappelijk onderzoek is het doel dat de Vlaamse regering vandaag nog voorop stelt, te bescheiden. Het rekent zich bij de topregio's en gaat proberen in dit domein tegen 2010 of wat later, het Europees gemiddelde te bereiken. Kom nu! Ten derde moet deelstaat Vlaanderen investeren in beter bestuur. De nieuwe Vlaamse minister-president Bart Somers kiest dat als zijn prioriteit. Terwille van de werkgelegenheid moet Vlaanderen zorgen dat zijn arbeidsmarkt beter werkt dan waar ook. Het pestgedrag dat het Vlaams bestuursniveau inzake ruimtelijke ordening en milieu geregeld aan de dag legt tegen wie wil ondernemen, moet verdwijnen. Investeren in beter bestuur heeft ook een meer algemene betekenis. Regio's waar burgers en bedrijven vertrouwen hebben in de instellingen, doen het economisch beter dan andere. En dat vertrouwen is in Vlaanderen niet erg groot. Investeren in beter bestuur is ook af en toe investeren in consensus, zoals Somers suggereert. Landen en regio's die dat doen, scoren ook beter dan andere. Het Pact van Vilvoorde met zijn 21 langetermijndoelstellingen was een goed voorbeeld. Maar dat is blijkbaar al in de kast van de vergetelheid opgeborgen. Ook op kleinschalig niveau is consensus belangrijk. Dat heet dan: sociale cohesie. Investeren in straatbarbecues en verenigingsleven is dan zo gek nog niet. Net zomin als het gek was dat het IJzerbedevaartcomité gisteren in Gent symbolisch bloemen uitdeelde aan nieuwe Vlamingen. Ze horen erbij. Guy Tegenbos bron: De Standaard __________________ Live free or die.