KVHV: Open debat of mea culpa?

[Politics.be]

Het publieke debat van de laatste dagen wordt gedomineerd door een oud zeer: racisme. Als iemand die grotendeels opgroeide in de jaren ’90, die werd getekend door de eerste “zwarte zondag” met een ongeziene piek in politieke correctheid als antwoord, voelde ik niet meteen een drang om mij in de polemiek te mengen. Het is bijzonder riskant om kritisch te reflecteren over ‘racisme’, zeker in een periode waarin je solliciteert voor een zo goed mogelijke baan, omdat het politiek correcte denken van die jaren ’90 verzacht, maar niet verdwenen is. Ik ben bovendien niet langs geweest bij Peter Verlinden thuis met mijn krijtstukken. Zelfs als kind was ik geen grote kunstenaar. Ik ben tenslotte ook niet langs het slachthuis gepasseerd voor een varkenskop en varkensbloed om een lokale moskee te besmeuren. Aangesproken voelde ik mij dus niet echt door de uitspraken van Peter Verlinden, maar ach wat had ik mij vergist. Later meer daarover.

Polemiek, terug van nooit weggeweest Na het blogbericht en het Terzake-interview van Verlinden barstte de hel los. “Verlinden heeft ons weer bij de les gebracht” zo schreef Yves Desmet want “je hebt gelijk: racisme is niet relatief.” 1 In la Flandre profonde anno 2014 is het racisme volgens de twee journalisten aan een stille herintrede begonnen. Het debat nam daarna nog even een omweg bij monde van onder andere Tom Naegels, die erop wees dat de relatieve mediastilte rond bijvoorbeeld Dewinters uitspraken over ‘verbruining als probleem’ vooral diens irrelevantie aantonen, met het slechte verkiezingsresultaat van diens Vlaams Belang tot succesvolle gevolg. 2 Al werd die kanttekening snel weerlegd door moralisten van onder meer Groen, die de strijd tegen racisme eerder principieel, dan wel strategisch zien en evenzo wensen te beslechten. Zij het dan toevallig na verkiezingstijd. Het onderwerp is echter nooit weggeweest, zij het dan niet altijd even expliciet als heden. Verscheidene organisaties beschrijven racisme dag in dag uit via alle mogelijke kanalen om het thema niet in de vergetelheid te laten verglijden. Zo schrijft Thomas Decreus in DeWereldMorgen teleurgesteld dat het racismedebat geen nieuw debat is, maar wel telkens hetzelfde patroon volgt dat uiteindelijk uitdooft in politieke onwil om het “luxeprobleem” te behandelen. 3 Ik ben het met hem eens dat het racismedebat een repetitief karakter heeft, maar deze openbaart mijns inziens een heel andere machtsstructuur dan een politiek gebrek aan interesse.

‘Racisme’? Racisme is een veelgebruikt begrip, maar wat betekent het eigenlijk? Vraag op straat aan tien voorbijgangers om racisme te definiëren en je krijgt wellicht tien verschillende antwoorden. Zo ook op Wikipedia waar wordt beschreven: “De term racisme wordt in meerdere betekenissen gebruikt.” Echter kunnen we – ook volgens Wikipedia, die zich veelal baseert op Angelsaksische literatuur – concluderen dat racisme in de meest algemene zin betekent dat leden van een bepaald ras zich inherent superieur achten aan leden van een ander ras. Vanaf hier speelt niet alleen een semantische verwarring (in klassieke taxonomie namelijk correleert het begrip ras strikt genomen met de hele mensheid), maar komen we ook wetenschappelijk in troebele wateren. Er is een brede wetenschappelijke consensus namelijk dat raciale categorieën in niet-wetenschappelijk gebruik (dus ook wanneer we spreken over racisme) sociale constructies zijn, en dat raciale groepen niet biologisch te definiëren zijn. 4 5 6 7 8 9 Tegelijkertijd argumenteren sommige academici dat raciale

groepen duidelijk correleren aan een bepaald fenotype (= biologisch kenmerk) en dat bepaalde genetische merkers een verschillend voorkomen kennen in verschillende menselijke groepen, dewelke in meer of mindere mate overeenstemmen met wat we in dagdagelijks gebruik als ras definiëren. De conclusie die hieruit volgt is dat er heden geen consensus bestaat over de significantie van raciale groepen in het begrijpen van de menselijke genetische variatie. 10 De recente hevige opschudding binnen intellectuele kringen in de VS naar aanleiding van het boek “A troublesome inheritance” waarin wetenschapsjournalist Nicholas Wade (New York Times) betoogt dat rassen niet alleen biologisch bestaan, maar ook specifiek gedrag in hun genen opslaan, toont aan dat we wetenschappelijk de eerste jaren geen klaarheid kunnen verwachten over het begrip ras. Heden staat Wade’s reputatie op het spel, en dat is al zo sinds het prille begin van deze wetenschap waarbij zelfs Darwin met geen woord durfde reppen over mensenrassen in zijn “On the origin of species”, zo stelt evolutiebioloog Jared Diamond. 11 Ook in niet-exact wetenschappelijke kring treffen we een mijnenveld aan wanneer racisme ter sprake komt. Sociale, economische, psychologische, culturele, religieuze, filosofische en morele kennis en inzichten worden door elkaar gebruikt als bril op de samenleving, die reeds decennialang gekenmerkt is door de niet geringe aanwezigheid van vele culturen, rassen en geloofsovertuigingen. Ondanks de naïviteit van onze elite uit de vorige eeuw zijn in die samenleving nieuwe breuklijnen ontstaan, die naast en door de bestaande breuklijnen scheuren door deze gemeenschap ploegen. Kenmerkend in deze context is dat de racismebestrijders handig springen van racisme enerzijds naar een sociaal-economische achterstand anderzijds als motief om bijvoorbeeld gewelddelicten maatschappelijk te kaderen. Eén conclusie echter staat als een paal boven water: racisme is irrationeel en fundamenteel verwerpelijk. Ontmenselijking als politiek instrument Mark Nelissen, een gedragsbioloog op pre-emeritaat, valt Stromae meteen bij, wanneer die zegt dat racisme in elk van ons zit. “Het zit diep verankerd in onze genen” zo legitimeert de wetenschapper de artiest. 12 Iedereen is vanaf de geboorte per definitie verdacht en wordt gevraagd afstand te nemen, zoals werd afstand gedaan van Satan tijdens de beloften van de doop. Al van kinds af aan worden we doordrongen van het dogma dat racisme niet alleen fundamenteel verachtelijk is, maar ook dat we ermee belast zijn. We leren het in onszelf en anderen herkennen en we leren beschuldigen. Op de voedingsbodem, van de door onze voorouders wekelijks op de borst gedrukte schuld van de erfzonde, kon deze nieuwe invulling van het diepgewortelde schuld en boete uitermate gunstig gedijen. Niet toevallig in de godsdienstlessen van het katholiek schoolnet wordt aan dit thema zo veel aandacht geschonken. Als waarschuwing voor de kritische scholieren werden ook de jeugdhelden naar het schavot ter bevordering van de medemenselijkheid geleid: Jommeke, Kuifje, Pippi Langkous, Sinterklaas, etc. 13 De ene met al wat meer succes dan de andere. Dit collectief bewustzijn van de eigen racistische tendens, die erg veel weg heeft van een dogmatisch geloof, wordt niet zelden politiek gerecupereerd. Vanaf 1981 werden de door racisme of xenofobie ingegeven daden strafrechtelijk vastgelegd in het strafwetboek, met latere wijzigingen tot verstrenging, niet zelden ingegeven door een politiek drijfveer. Zo wordt een moord vandaag strenger bestraft wanneer die ingegeven werd door een racistisch motief dan wanneer ze zonder reden plaats vond. Professor Matthias Storme betoogde terecht, naar aanleiding van zijn verdiende Prijs van de Vrijheid in 2004 14, dat het strafrecht door deze verplichting om sociale gedragingen

redelijk en objectief te verantwoorden, binnendringt in ’s mens diepste menselijkheid en deze aantast. De wettelijke verankering kreeg in april 2004 bovendien wel een erg ranzig randje toen het Gentse Hof van Beroep oordeelde dat het loutere feit van het in het openbaar pleiten voor discriminerende wetswijziging op zichzelf reeds een misdrijf is. 15 Het is dit totalitair kader dat individuele politici een onschendbare, morele legitimiteit verschaft om zich ook in de publieke strijd om de kiezer en het democratische spel in het algemeen te bedienen van het racisme als politiek instrument. Paradoxaal genoeg kan dat in het geval van Karel De Gucht door een vermeend racistische, politieke groep te vereenzelvigen met mestkevers (discriminatie op basis van politieke overtuiging is evenals discriminatie op basis van huidskleur of etnische afkomst bij wet verboden en strafbaar). 16 Het meest trieste dieptepunt van ontmenselijking vonden we echter bij het overlijden van ex-parlementslid Staf Neel (Vlaams Belang), waarvoor zoals gebruikelijk in het parlement rouwhulde werd gehouden, maar waarbij de PS zich daarvan distantieerde en het halfrond verliet. 17 Recenter waren er ook nog beschuldigingen van racisme door Kristof Calvo (Groen), die zelfs Vlaams minister-president Kris Peeters tot plaatsvervangende schaamte bracht 18, maar ook de verdachtmaking van de N-VA omwille van het vermoeden van racistische schuld omwille van het sterk toegenomen kiespubliek dat vermoedelijk van Vlaams Belang was komen overwaaien. De techniek om het racisme als instrument te gebruiken verschilt naargelang de gebruiker en de opzet, maar het doel is altijd gelijk: de politieke tegenstander ontmenselijken, want die is irrationeel en verwerpelijk, en deze verwijderen van het publieke debat. Open debat Als gevolg van het beschreven totalitair karakter en de morele superioriteit van het anti-racistische discours, is de beweegruimte van de publieke discussie aanzienlijk verengd. De analyse van de problemen van multicultuur en immigratie hangen wankel boven een diepe put van racistische verdachtmaking. Vaak met verstikkende gevolgen die de verdachte tot diep in de persoonlijke levenssfeer volgt. Als gevolg krijgen we een repetitief en oppervlakkig debat, waarbij onder meer structurele beleidsoplossingen, ingegeven door een visie op het samenlevingsmodel van de 21ste eeuw uitblijven. Samen met onder andere Peter Verlinden pleit ik dus voor een publiek debat ten gronde, maar dat vereist dan wel een redelijk publiek terrein van freie Gedanken en vrije burgers.

1 ‘We waren jou vergeten, Peter, toen we Filip Dewinter geen aandacht meer gaven.’ De Morgen, 3 juni 2014 2 ‘Onderverschilligheid doodt. Maar wie?’ De Standaard, 3 juni 2014 3 ‘Opnieuw politieke stilte na zoveelste racismedebat.’ De Wereld Morgen, 4 juni 2014 4 Marks, Jonathan (2003). What it means to be 98% chimpanzee apes, people, and their genes. Berkeley: University of California Press. 5 Templeton, A. R. (1998). "Human Races: A Genetic and Evolutionary Perspective". American Anthropologist 100 (3): 632–650. 6 Williams, S. M.; Templeton, A. R. (2003). "Race and Genomics". New England Journal of Medicine 348: 2581–2582. 7 Templeton, A. R. The genetic and evolutionary significance of human races. In: Race and Intelligence: Separating Science From Myth. J. M. Fish, ed. Pp. 31-56. Mahwah, New Jersey, Lawrence Erlbaum Associates, 2002. 8 American; Anthropological, Physical. "Statement on Biological Aspects of Race". American Journal Physical Anthropology 569: 1996. 9 Steve Olson, Mapping Human History: Discovering the Past Through Our Genes, Boston, 2002 10 Bamshad, M., Wooding, S., Salisbury, B. A., & Stephens, J. C. (2004). Deconstructing the relationship between genetics and race" Nature Reviews Genetics 5(8), 598-609 11 Altijd oppassen met mensenrassen, De Standaard, 28 mei 2014 12 ‘De verdoken racist in elk van ons.’ De Standaard, 4 juni 2014 13 ‘Politieke correctheid op hol geslagen. “Pippi is racistisch.” ‘ Tegenstroom.wordpress.com, 14 november 2011

14 De Prijs van de Vrijheid werd in 2004 aan Professor Matthias Storme toegekend door Nova Civitas. 15 Hof van Beroep, Gent, 21 april 2004 16 ‘Karels grote gelijk.’ De Standaard, 27 april 2007 17 ‘PS neemt niet deel aan rouwhulde Staf Neel.’ Het Nieuwsblad, 18 juli 2012 18 De Standaard 24 mei 2014

Bron: politics.be

[skaldis]

Juist, ik wil niet relativeren maar vermits we niet zeker zijn of er wel rassen zijn en we dus geen deftige definitie kunnen geven van racisme bestaat racisme niet. En als het vroeger geen racisme was dan vandaag ook niet. Het woord wordt gewoon politiek misbruikt. De bruine apen hebben zich de discriminaties op de woning- en arbeidsmarkt maar ingedeeld. De blanken die onder blanken voortdurend worden geconfronteerd met allerhande grappen, toespelingen en gemeenplaatsen lijden aan hallucinaties. En zelfs als er racisme zou zijn dan evengoed en evenveel bij de bruine apen.

De schlemielen lijken in de meerderheid. Aan beide zijden, kaloten en mosloten.

1.Mijnen duim, 2de koot.
2.Persbericht kvhv Open debat of Mea culpa

[Avsjo Roger]

Zijn wij een verzameling vijandige groepen of individuën ?

[skaldis]

Oorspronkelijk geplaatst door Avsjo Roger

Zijn wij een verzameling vijandige groepen of individuën ?

Als het van sommigen afhangt wel.










In mijn voorgaande post moet ingedeeld ingebeeld zijn.

[Avsjo Roger]

Oorspronkelijk geplaatst door skaldis

Als het van sommigen afhangt wel.

Het hangt niet van "sommigen" af het hangt van eenieder af: men begint met "relativeren" vervolgens duldt men het discrimineren om ten slotte te eindigen met "de mensen" het recht te geven "anders lijkenden" te molesteren, verminken en te vermoorden.....

[Vrijheideerst]

Oorspronkelijk geplaatst door Avsjo Roger

Het hangt niet van "sommigen" af het hangt van eenieder af: men begint met "relativeren" vervolgens duldt men het discrimineren om ten slotte te eindigen met "de mensen" het recht te geven "anders lijkenden" te molesteren, verminken en te vermoorden.....

[ilfalco]

Avsjo was allicht undercover bij het sint maartensfonds....

[Vrijheideerst]

Oorspronkelijk geplaatst door ilfalco

Avsjo was allicht undercover bij het sint maartensfonds....

Nogawel, anders wastem direct buitengesmeten