De Media.

[harriechristus]

Het is een buitengewoon staaltje kennis dat hier in een reeks verhalen wordt opgevoerd.
De filosoof Hegel moet met zijn dialectische methodes (alles is uit eenheid van tegendelen opgebouwd), de volgende bladzijde simpelweg wijken...

Commentaar: wijken is volkomen onzin, want mijn atoomtheorie is juist een verdere ontwikkeling van Hegel in eenheid met de wetenschap en de volgende tijdsberekening is de kant van de wetenschap.

...voor Harrie's berekening van de tijdsverhouding van een waterstofatoom waardoor duidelijk wordt dat het leven van een microwezen, die in onze wereldse tijd 100 jaar zou worden, eigenlijk maar tien tot de 14e seconde mee gaat. Wel superslim zo'n mini-Bart de Graaf, maar wordt niet echt oud dus.

Commentaar: Ook van die tijdsberekening heeft Rob Hammink blijkbaar niets begrepen, want als een microwezen in onze tijd 100 jaar zou leven dan zou hij in zijn eigen tijd inderdaad 10^14 seconden leven, maar dat is niet heel erg kort, maar juist zeer lang, want een seconde is in de microkosmos gelijk aan 10^16 jaar en dan is 10^14 seconden gelijk aan 10^30 jaar, wat juist vreselijk lang is.

Wat het moet zijn is dat als een microwezen in zijn eigen tijd (dus niet de onze) 100 (micro)-jaar zou leven dan zou hij in onze tijd slechts 10^-14 seconden leven*, en dat is wel heel kort, maar dat maakt voor het microwezen helemaal niks uit, want hij zelf leeft in zijn eigen tijd gewoon 100 micro-jaar.

*Want een seconde is in de microkosmos 10^16 micro-jaar en dan is 100 micro-jaar gelijk aan 10^-14 seconden.

[harriechristus]

Hier wordt geschiedenis geschreven, hier rukt een miskende Nederlander op richting Nobelprijs.
Maar het gaat mis op pagina 31, waar onze filosoof zichzelf heeft getekend, zittend op de wereld.
In de tekstballon staat geschreven: Ik ben Harrie de wedergeboorte van Jezus, en ik ben ook echt: innerlijk in de hemel en op aarde.

Commentaar: hier gaat het helemaal niet mis, maar hier wordt de waarheid geschreven.

[harriechristus]

Tijd voor een bezoek aan Messias megabrains.
Harrie woont in een appendix van de Overtoom, aan een hofje, een beetje weg van de drukte.
Dunner dan dun en kleiner dan klein doet hij open.
Zou het hij zich voorstellen aan Einstein junior; ik zou hem geloven.

Commentaar: dunner dan dun, wat een onzin.
Ik moge dan geen stoere macho figuur zijn, maar dat slaat nergens op.

Overeenkomstig haar dat warrig de hoofdhuid verlaat, scheef geplaatste bril en zoekende, wereldvreemde blik waarin genialiteit en miskenning hand in hand gaan.

Commentaar: ook dat is leuk verzonnen om een sappig verhaal te schrijven.

"Kon binnen!", zegt hij en we betreden zijn koninkrijk.
De zonderlinge man mag dan misschien niet de nieuwe Messias zijn,...

Commentaar: waarom ik niet de Messias zou zijn krijgen we niet te horen van Rob, en wel op basis van het feit dat ik met mijn atoomtheorie het bestaan van God kan bewijzen.

...maar hier, op deze kunstig ingedeelde 40 m2, is hij in ieder geval de Verlosser van zijn eigen leven.
Aan de muren prachtige zelf vorm gegeven schilderijen.
Het plafond hangt vol met tientallen slingers, vlaggetjes, sterren van papier en lampionnen.
Feestje gehad?
"Nou nee, ik lijd een erg eenzaam leven.

Commentaar: ook dat is weer niet waar, ik lijd geen eenzaam leven, wel alleen maar niet eenzaam.
Eenzaam voelde ik mij vroeger tussen de mensen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

...voor Harrie's berekening van de tijdsverhouding van een waterstofatoom waardoor duidelijk wordt dat het leven van een microwezen, die in onze wereldse tijd 100 jaar zou worden, eigenlijk maar tien tot de 14e seconde mee gaat. Wel superslim zo'n mini-Bart de Graaf, maar wordt niet echt oud dus.

Commentaar: Ook van die tijdsberekening heeft Rob Hammink blijkbaar niets begrepen, want als een microwezen in onze tijd 100 jaar zou leven dan zou hij in zijn eigen tijd inderdaad 10^14 seconden leven, maar dat is niet heel erg kort, maar juist zeer lang, want een seconde is in de microkosmos gelijk aan 10^16 jaar en dan is 10^14 seconden gelijk aan 10^30 jaar, wat juist vreselijk lang is.

Wat het moet zijn is dat als een microwezen in zijn eigen tijd (dus niet de onze) 100 (micro)-jaar zou leven dan zou hij in onze tijd slechts 10^-14 seconden leven*, en dat is wel heel kort, maar dat maakt voor het microwezen helemaal niks uit, want hij zelf leeft in zijn eigen tijd gewoon 100 micro-jaar.

*Want een seconde is in de microkosmos 10^16 micro-jaar en dan is 100 micro-jaar gelijk aan 10^-14 seconden.

Correctie:

...voor Harrie's berekening van de tijdsverhouding van een waterstofatoom waardoor duidelijk wordt dat het leven van een microwezen, die in onze wereldse tijd 100 jaar zou worden, eigenlijk maar tien tot de 14e seconde mee gaat. Wel superslim zo'n mini-Bart de Graaf, maar wordt niet echt oud dus.

Commentaar: Ook van die tijdsberekening heeft Rob Hammink blijkbaar niets begrepen, want als een microwezen in onze tijd 100 jaar zou leven dan zou hij in zijn eigen tijd geen 10^-14 seconden leven, maar 100 jaar x 10^23 (want zoveel sneller is de tijd in de microkosmos) = 10^25 jaar, en dat is vreselijk lang.

Wat het moet zijn is dat als een microwezen in zijn eigen tijd (dus niet de onze) 100 (micro)-jaar zou leven dan zou hij in onze tijd slechts 10^-14 seconden leven*, en dat is wel heel erg kort voor ons, maar dat maakt voor het microwezen helemaal niks uit, want hij zelf leeft in zijn eigen tijd gewoon 100 micro-jaar, dus een flinke lange levenstijd.

*Want een seconde is in de microkosmos 10^16 micro-jaar en dan is 100 micro-jaar gelijk aan 10^-14 seconden.

[harriechristus]

Zowel familie als vrienden, zelfs de psychiater, heeft zich van mij afgekeerd vanwege mijn microkosmos-theorie.
Ze willen niets met mij te maken hebben, vinden mij vreemd en gek."

Commentaar:

Familie en psychiater hebben zich niet van mij afgekeerd, maar ik was zelf geen familie mens en meestal liever alleen.
Maar toen ik weer met mijn moeder in contact kwam had ik de psychiater niet meer nodig en ben daarmee gestopt.
Ook omdat hij meende dat ik zelfmoord wilde plegen, wat niet zo was.
Ik had eet problemen en werd steeds magerder.
Wat ik oploste door plotseling heel veel snoep te gaan eten, zoals bonbons.
Wel hebben mijn vrienden zich van mij afgekeerd, dat wel, maar familie en psychiater niet.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zowel familie als vrienden, zelfs de psychiater, heeft zich van mij afgekeerd vanwege mijn microkosmos-theorie.
Ze willen niets met mij te maken hebben, vinden mij vreemd en gek."

Commentaar:

Familie en psychiater hebben zich niet van mij afgekeerd, maar ik was zelf geen familie mens en meestal liever alleen.
Maar toen ik weer met mijn moeder in contact kwam had ik de psychiater niet meer nodig en ben daarmee gestopt.
Ook omdat hij meende dat ik zelfmoord wilde plegen, wat niet zo was.
Ik had eet problemen en werd steeds magerder.
Wat ik oploste door plotseling heel veel snoep te gaan eten, zoals bonbons.
Wel hebben mijn vrienden zich van mij afgekeerd, dat wel, maar familie en psychiater niet.

Hoewel het iets gecompliceerder is dat mijn vader zich wel van mij heeft afgekeerd, want toen ik een tijdlang contact had met mijn vader ten tijde van de psychiaters en daarna met mijn moeder in contact kwam, kreeg ik een brief van hem dat: "superintelligentie niet welkom was."
Blijkbaar was mijn atoomtheorie op de een of andere manier toch eindelijk tot hem door gedrongen, want daar had hij nooit enige belangstelling voor getoond.
Slechts een keer had hij daar naar gevraagd, maar toen ik het wilde vertellen viel hij mij na een paar woorden al in de rede dat ik het in eenvoudige bewoordingen moest vertellen, alsof er eenvoudige woorden zijn voor atomen en ruimteschepen.
Ik zei niks meer en hij vroeg niks meer.
Daar is het bij gebleven.
Want mijn vader wilde altijd zelf aan het woord zijn en voor mij bleef niks over dan mij meteen in de rede te vallen om zijn autoriteit te laten gelden.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zowel familie als vrienden, zelfs de psychiater, heeft zich van mij afgekeerd vanwege mijn microkosmos-theorie.

De psychiater is ook een apart verhaal, want dat waren er velen, studenten, elk half jaar een andere, die nooit op mijn atoomtheorie reageerden, noch op andere dingen uit mijn leven.
Het enige wat zijn deden was alles opschrijven wat ik allemaal zei.
Enig menselijk contact was er nooit.
Ik dacht zo bij mijzelf: als je nog niet gek bent dan maken zij je hier wel gek.
Want je werd niet als een mens behandeld, maar als een ding.
En later was er een psychiater voor de tv en aan hem werd gevraagd of hij zelf in behandeling zou gaan bij een psychiater als hij problemen had.
"Neen", zei hij: "ik niet, want als je nog niet gek bent dan maken ze je daar wel gek".
Hetzelfde wat ik had gedacht.

#En met daar werd het Valerius kliniek bedoeld, waar ik ook kwam.

[harriechristus]

De laatste psychiater zag er altijd keurig uit, picobello om door een ringetje te halen, en het enige wat hem interesseerde was dat mijn boekje over mijn atoomtheorie er netjes uit zag, de inhoud interesseerde hem blijkbaar niet.
En ook vond hij de laatste keer dan ik kwam dat ik slecht gekleed was, slechter dan anders, wat niet zo was.
Maar dat was om zijn idee dat ik zelfmoord wilde plegen wat extra kracht bij te zetten.
Ik werd boos toen we de trap af liepen bij het afscheid.
Ik moest terug komen bij een oudere psychiater die mij vroeg of ik wist waarom ik bij hem moest komen.
Wist hij dat zelf niet?, dacht ik zo bij mijn eigen.
Wie is er nou gek, hij of ik?
Maar ik antwoordde netjes: "Omdat die psychiater denkt dat ik zelfmoord wil plegen!"
Dat was de laatste keer dat ik daar kwam.
Pas na zoveel jaren mocht ik van de huisarts horen wat ik mankeerde, namelijk dat ik neurotisch was.
Tjonge jongen was dat even erg.
Wat dat dan betekende mocht ik zelf invullen: teveel in de manlijke geest van het denken, met als medicijn de hoeren, de schilderkunst en mijn moeder.
En die psychiater die er zo netjes uitzag, was die soms niet neurotisch te klagen dat ik er zo slordig uit zag.
Dat was omgekeerd: daarin was ik eerder psychotisch.
Enfin: ik heb nog een brief van hem gekregen terug te komen, maar ik had er genoeg van.

[harriechristus]

We hebben een sterke fantasie en voor ons mag een komkommer best een waterkolom zijn waarin het zaad van een nieuw volk zit verborgen.
Maar de theorieën van Harrie gaan iets te ver.
Neem nou: "Het leven is in zekere zin een "degeneratieproces", want het keert altijd weer terug naar zijn eigen begin. We zien dat in de liefde en de geslachtsdaad waarin de mens terugkeert tot de primitieve eenheid van het leven, een baby is een oerbegin.
We zien dat ook in de verdere ontwikkeling van het heelal, want als wij later de sterren gaan ombouwen tot macro-atomen, dan zullen die atomen weer chaotische gaswolken vormen waaruit melkwegen worden geboren."

Commentaar: dat het voor Rob Hammink te ver gaat, wil niet niet zeggen dat het niet waar is.
Wat voor de een te ver gaat, is voor een ander dichtbij, en wat voor de mensheid vroeger heel ver was is nu geheel en al dichtbij.
Zoals bijvoorbeeld een reis naar de andere kant van de aarde of de maan die onbereikbaar was.
Denk maar aan de afstanden in het heelal hoe snel de mensen gewend zijn geraakt aan de zeer grote onvoorstelbare afstanden, gemeten in miljarden lichtjaren.
En ook de tijd van de toekomst van het heelal zal blijken steeds langer en de evolutie van het heelal steeds verder door te gaan tot een verdere ontwikkeling.
Wat ver weg is en dichtbij is in het oneindige en eeuwige heelal zeer relatief.
Maar goed: ik ben mijn tijd ver vooruit en dat is het probleem.

[harriechristus]

Onze gastheer staat op en loopt naar de deur waarop een enorme tekening het hele bestaan met een paar pennenstreken duidelijk maakt. Onstuitbaar jonglerend met alle wetenschappen.
"En nog veel later zullen wij macro-reuzen gaan bouwen, dus onszelf in het groot voortgrengen.
Terwijl in die tijd zijn wij zelf geëvolueerd tot micro's."
De middag onder de vlaggetjes verstrijkt en Harrie blijkt een geweldig mens, die trouw, lief, zorgzaam, maar bovenal kleurrijk is.
We nemen gepast afscheid en beloven na te denken over de privé lessen die dit miskende genie in de aanbieding heeft.

Commentaar: van Rob Hammink heb ik sindsdien niks meer gehoord, dus van verder nadenken is het blijkbaar niet gekomen.