Christus is aanwezig op dit Forum.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

uit welk boek heb je dat nu weer

Uit mijn eigen Bijbel, wist je dat nog niet?

Dolfje, mijn lieve wolfje...
Hij doet zo zijn best.
Jezus doet de rest.

[harriechristus]

Ik had water nodig in mijn ziel.

Marjolein was een soort van psychiater voor me en volgens haar had ik water in mijn ziel nodig. Enfin: dat was ook wel zo, want door het denken was mijn gevoelsleven verdroogd. Het water was symbolisch voor het onbewuste van het gevoelsleven en ten tijde van voor mijn 28ste jaar, toen ik nog vanuit mijn gevoelsleven leefde, had ik helemaal geen behoefte gehad aan een hoer. Met de komst van het verstand van Hegel en mijn atoomtheorie en ook dat van de wereld, was de behoefte aan de hoeren ontstaan. En als ik dan toch droomde over het water, dan zaten er vieze beesten in: slangen en ander griezelig gespuis. Ook kan ik me herinneren dat ik als kind gek was op zwemmen en ik zomers graag naar het zwembad ging en met mijn broer elke week naar het overdekte zwembad. Die hang naar het water was verdwenen.
Marjolein was veel gemakkelijker in de omgang dan Suzanne, en ook wat ouder, en hoewel er van de seks niks terecht kwam, was het leuk om naar haar toe te gaan, maar na drie weken had ik er genoeg van en ik heb haar een afscheidsbrief geschreven en ik kwam niet meer.

[harriechristus]

Het museum.

Na die tijd ben ik nog een keer naar het museum geweest, lees ik in mijn agenda, maar ik ben eigenlijk niet zo'n museummens. Van musea wordt ik altijd wat depressief en ik loop er dan snel doorheen om ook weer even snel naar buiten te gaan als ik erin gekomen ben. Het komt misschien omdat ik dan teveel zie en ook omdat het dan zo nodig moet. Ik kan niet uren naar een schilderij turen. Ik vind het wel leuk als ik zo af en toe iets moois zie, zo terloops, bijvoorbeeld in de Spiegelstraat met vele winkels met schilderijen, maar musea zijn niks voor mij. Maar zo af en toe ga ik er wel eens naar toe: Rijksmuseum of Stedelijk* of van Gogh en in de Kalverstraat is een museum van de stad Amsterdam of het Egyptisch museum herinner ik me op het Rokin. Ook het Bijbelmuseum met ik een aantal keren geweest, en natuurlijk Madame Tussaud op de Dam.

*Uit agenda: Piano (keyboard) gekocht in de Kalverstraat voor 800 gulden, 6 januari, later gestolen door Ria, ook een hoertje van 2 jaar later. Daarna heb ik weer opnieuw een gekocht. Nieuwe vrouwelijke psychiater: 23 januari.
Stedelijk museum: 26 januari 1984. Rijskmuseum: 29 januari.

[harriechristus]

Wim Kalkman en Jan Meyer.

Enfin: verder heb ik Ton gebeld om te vragen waar Elise woonde, maar die had al een vriend, dus dat heb ik dan verder nagelaten. Ik kende Elise nog van vroeger.
Verder was er een probleem met mijn vriend Wim. Het contact met Wim en Jolande was steeds slechter geworden vanwege mijn atoomtheorie en kluizenaarsbestaan en omdat zij een heel ander leven leidden dan ik. Ze waren onderwijzer geworden en hadden een mooi sociaal leven. Het ging allemaal prima met hen en met mij helemaal niet. Maar ik vond het toch altijd wel leuk als ze zo af en toe langs kwamen. Alleen kon Wim dan nooit nalaten mij in de maling te nemen om me: Hawwie te noemen, en dat omdat ik de r niet zo goed kon zeggen.
Maar op een keer kwam Wim alleen langs en hij wilde ook nog eens bij me slapen. En volgens mij was ie bezig homoseksuele avances te maken* en hoewel hij mij verder niet aanraakte, lag het er voor mij duimendik bovenop wat ie eigenlijk wilde, want hij kwam steeds dichter bij me zitten.
Maar goed: dat ie zou blijven slapen vond ik niet zo'n goed idee. Maar ik was daarna het hele gebeuren vergeten of ik het had het niet willen weten, dat kan ook. Maar een paar weken geleden was ik bij mijn andere vriend Jan, die in het Fodormuseum werkte als portier, en dat was op de Keizersgracht, geloof ik, in de buurt van de Vijzelstraat. Jan studeerde toen op het avondgymnasium als ik me goed herinner. Hij bleek goed te kunnen leren. Maar toen vertelde ik Jan zo terloops wat er met Wim gebeurd was, zo in mijn onnozelheid kwam dat gebeuren naar boven. Maar misschien heb ik daarmee ook wel wraak willen nemen op Wim, dat kan ook.
Enfin: ik meen dat ik die geschiedenis later ook nog aan Wim en Jolande zelf heb laten blijken of in ieder geval zullen ze het van Jan gehoord hebben, dat ik het aan hem verteld heb.
Maar ik meen dat er daarna tussen ons een verwijdering is opgetreden en dan ik Wim en Jolande op een gegeven moment niet meer heb gezien. Ze verhuisden ook naar een andere stad, ik meen dat het Deventer was. Ook het contact met Jan is langzamerhand minder geworden en uiteindelijk verdwenen.
Verder ging ik regelmatig naar Annie Ohm toe, die op de Reguliersgracht woonde. Maar dit keer was haar vriendin ook op bezoek en ik was zo dom om te vertellen dat ik naar de hoeren was geweest. En ik werd door hen voor lul uitgemaakt. Enfin: dat was ik natuurlijk ook.
Maar niemand uit de vriendenkring had enige belangstelling voor mijn atoomtheorie. Ik heb Annie Ohm daar zelfs nooit iets over verteld, want ik achtte haar daar sowieso te onnozel voor. Wel kende ik haar nog van Börger.

*Agenda: 7 februari, bloemen voor Marjolein. Wim geweest en homoseksuele avances gemaakt.
9 februari: kraai aan Marjolein gegeven.
12 februari: bij Annie Ohm geweest en voor lul uitgemaakt.
15 februari: volwassen zijn wil zeggen het leven in zijn totaliteit integreren.
17 februari: zwart horloge voor Marjolein (dat wil ze graag hebben en heb ik uit de Bijenkorf meegenomen).
28 februari: Wim en Jolande geweest.
2 maart: opera in het Stadsschouwburg, Manon L'escaut?
5 maart psychiater. 9 maart: Melkweg (hippe bijeenkomst centrum achter het Leidseplein).
10 maart: naar Ton Spoor die me het telefoonnummer van Elise gaf. Ton had een klein koffietentje in de Warmoesstraat. Ook Ton Spoor had geen belangstelling voor mijn atoomtheorie.

[harriechristus]

Shakespeare en andere literatuur.

Na Suzanne en Marjolein had ik het wel even gezien en ik vreesde dat al mijn geld naar de hoeren op zou gaan. Nu had Suzanne nog wel 100 gulden van de 200 gulden die ik haar gaf, terug willen geven, maar ik was te trots om dat aan te willen pakken. Dus het was ook nog eens mijn eigen schuld. Maar uit vrees al mijn geld te verliezen kocht ik de hele serie van Shakespeare in de Kalverstraat. Dat was natuurlijk ook puur snobisme, want gedichten lezen was nu niet echt iets voor mij.
Maar goed: iets van Shakespeare moet je toch gelezen hebben, en zo had ik die jaren al aardig wat boeken gelezen die je toch gelezen moet hebben, wat overigens vaak niet wilde lukken om er door heen te komen. Daarbij had ik de gewoonte meerdere boeken tegelijkertijd te lezen en dat kon wel oplopen tot 10. Ik ging dan steeds over van het ene boek naar het andere, en boeken die me niet zo bevielen, die vielen er dan vanaf. En dan kwam er weer een ander boek bij. Dus richting de buitenwereld (de boeken) geraakte ik versplinterd en verstrooid in een veelheid, in tegenstelling tot mijn eigen abstractheid van mijn kluizenaar-zijn en mijn filosofie der atoomtheorie en Hegel. Zo legde ik dat uit.
Maar nog steeds kan ik niet goed lezen, want heb ik een halve of hele bladzijde gelezen, dan kan ik niet verder en moet het even laten liggen. Soms zelfs zo dat mijn keel me afknijpt, en ook lees ik nog steeds meerdere boeken tegelijkerijd. Dus hier klopt iets psychisch niet, het is een breuk in mezelf, maar ook met de wereld en de realiteit.

*Die boeken heb ik in mijn agenda geschreven: Bijbel, Hegel, Marx, Ilias, Dante (niet door te komen), Koran (deels gelezen), Herodotus (half gelezen), Plato (lees ik nog steeds), Spinoza en Kant (niet door te komen), Griekse en Noorse mythen, Freud (veel van gelezen), Schuurman (sympathiek), Börger, Shakespeare, Don Quichot (dik boek en bijna uitgelezen), Russische literatuur, Alleen op de wereld, Robinson Crusoë, Gullivers reizen, Alice in Wonderland, Jules Verne, Kees de Jongen, De Vos Reinaerde en De Canterbury Tales(?), Faust van Qoethe en Leiden des Jungen Werther; die laatste had ik ook al voor straf moeten lezen op de avond-havo samen met andere Duitse literatuur.
Emile van Rousseau, Virginia Woolf, Anna Frank, Teresa van Avila (saai), Geschiedenis van het Christendom, Arthur, Mein Kampf (saai), Lawrence: Moeder en Zonen, De Ortholaan van Maarten van het Hart. Boek over Willem van Oranje, enzovoort.

[harriechristus]

Judie in de Stoofsteeg. 13 maart 1984

Maar die zelfde dag van de boeken van Shakespeare ging ik naar Judie in de Stoofsteeg. Het was een mooie jonge vrouw uit Den Haag (ze reisde heen en weer), en ik maakte een praatje en we vrijden wat en dan probeerde ik tot een geslachtsdaad te komen, wat dan nooit wilde lukken, misschien ook wel door dat ellendige condoom. Ik kwam ook nog bij Shirley, die het zonder condoom wilde doen, maar dan kostte het wel 100 in plaats van 50, maar dan kwam ik tenminste ook nog eens klaar. Ook andere hoeren waren er die het zonder deden, en de HIV was toen nog niet bekend. Maar ondanks dat was het natuurlijk erg dom dat ik dat deed, want er was altijd gevaar voor een geslachtsziekte.
Ook dacht ik er toen niet aan, of nauwelijks dat er misschien hoeren waren die een pooier hadden en daar tegen hun wil hun beroep uitoefenden, maar de meisjes die ik gekend heb, maakten op mij niet de indruk geen plezier in hun werk te hebben, of zeker niet zo dat ze er onder leden. Zoiets straal je toch uit. Enfin: op het laatst was een jonge negerin die me vertelde dat ze het van haar vriend moest doen. Ook was er een jong meisje met duidelijke tegenzin, wat ook wel aan mijzelf had gelegen. Maar over het algemeen probeerde ik er altijd iets van te maken, dus het was nooit zo van: ga maar liggen en ik prop hem er wel in. Nee: ik schaamde me ook wel over de hele situatie dat ik een hoerenloper was.

[harriechristus]

Agenda aantekeningen.

In mijn agenda (15 maart) heb ik ook een Thailands meisje staan in de Stoofsteeg. Ik kan me vaag herinneren dat dit meisje wat gewilliger was, "dienstvaardiger" door me onmiddellijk te omarmen. Maar blijkbaar wilde het toch niet en is het bij een of enkele keren gebleven.
Naar het Rijskmuseum op 16 maart en naar de Jordaanmarkt op 17 maart. Anna Frankboek gekocht op 19 maart en naar het Anna Frankhuis op 20 maart. Ook een dik boek van Don Quichot gekocht en gaan lezen. Op 24 maart Jezusplaatjes gekocht. 26 Maart voor de vierde keer naar Judie. 27 Maart heb ik Wim Kalkman een plaatje gestuurd van een engel met een klein jongetje en dat vanwege zijn homoseksuele avances op 7 februari. 29 Maart: een boek van Teresa van Avila gekocht vanwege het feit dat zij een liefdesrelatie had met Jezus en zich door een pijl in haar hart doorboord voelde, een visioen daar over had gehad. Ik vond het boek erg saai en niet te pruimen. 30 Maart: voor de zevende(?) maal naar hoer Sofia, die ik ook al kende ten tijde van Maria het vorige jaar. Ik wilde haar toen per se van achteren nemen omdat ze zo'n heerlijke dikke reet had, maar ik kon toch niet klaar komen. Ook bij haar herhaalde ik steeds weer het zelfde toneelstukje dat ik niet kon waarvoor ik eigenlijk kwam. Waarschijnlijk omdat ik toch nog steeds zo dom was me van te voren af te trekken. 31 maart: ik ben naar Jan Meyer gegaan in het Fodormuseum en heb uit de school geklapt over Wim Kalkman. Daarna ben ik bij Annie Ohm langs geweest die daar in de buurt woont op het Reguliersgracht. Annie was ongeveer 10 jaar ouder dan ik een soort van oudere zus voor me. 2 April weer naar Judie. 4 Maart: ik dorst niet goed mijn eigen tuin in, omdat ik dan het gevoel had dat iedereen naar me keek. En ik had Annie gevraagd om te helpen en ze was ook inderdaad gekomen. 7 April: weer naar Jan Meyer en naar Annie. 8 April naar het Amsterdams museum in de Kalverstraat. 11 April: Annie niet geweest. 12 April: Eva (negende keer?) en Ben. Eva was een hoer met wie ik wilde vrijen in de illusie dat ze Mieke was, later bleek ze bij mij in de buurt te wonen en was ik zo dom geen contact met haar te maken. Ze was sensueel om te zien als een heerlijke bonbon. Is Ben (de man van Helen) toen bij mij langs geweest? 16 April: Judie (zesde keer), afgetrokken (bij haar?). 17 April: Shirley. 18 April: naar psychiater; Shirley. 19 April: Indiaanse (kan ik me slechts vaag herinneren) en gele rozen voor Judie meegenomen. 20 April: klaargekomen bij oudere vrouw.

[harriechristus]

Wim en Jolande op bezoek.(21 april 1984)

Wim en Jolande kwamen weer eens langs. Jolande kon geen kinderen krijgen en nu hadden ze een kindje uit India geadopteerd. Jolande droeg het mee in een draagzak. Later kon ze toch weer wel kinderen krijgen. Enfin: met hun huwelijk was het ook niet helemaal oké, want daar klaagden ze dan vaak over in een soort verwachting dat ik hun daarin zou kunnen helpen, maar ikzelf was na mijn eigen scheiding met Helen helemaal niet meer van mening iemand ergens mee te kunnen helpen, maar toen ten tijde van Helen en Börger had ik dat nog wel: levensoptimisme. Dat was voort gekomen uit Börger en mijn vader.
Ik begon voorzichtig over Wim's homoseksuele avances, maar Wim en Jolande lieten al gauw merken dat ze daar niks van wilden weten alsof het niet gebeurd was, maar echt ontkennen deden ze ook niet, dus blijkbaar wisten ze er geen raad mee en ik liet het dan maar zo.
We hebben nog een wandeling gemaakt in het Vondelpark en ik praatte meestal met Jolande en niet met Wim, dat was nog het grappige aan onze relatie. Jolande en ik waren allebei een klein beetje verliefd op elkaar, maar beiden geloofden we er niet echt in. Nee: Wim en zij pasten veel beter bij elkaar. Maar in mijn dromen is dat probleem vaak weer terug gekomen: ik wil met Jolande vrijen, maar net komt Wim eraan. Ik geloof dat het zo in het verlengde lag van mijn moedercomplex. Jolande deed me ook aan Helen denken, maar ik had absoluut niet meer de energie om wat ik met Helen gedaan had: dat extraverte gedoe, nog eens te herhalen. Die berg had ik eens beklommen en dat kon niet nog eens een keer.

[harriechristus]

Christine. (23 april tot 11 juni)

Enfin: ik ging nog steeds naar de hoeren en op een dag (23 april) zag ik een hoertje op bed liggen lezen. Dat was wel zo bijzonder, want al die andere hoeren deden vreselijk hun best om een klant te werven door met hun kont voor het raam te staan draaien en hun mooie tieten te laten zien, maar Christine (zo heette ze) deed helemaal niks en lag lekker op bed te lezen. Ik ben naar binnen gegaan en het klikte wel tussen ons. Wel lag er een grote zwarte hond onder bed voor het geval een klant wat lastig mocht zijn. Maar ik was niet zo'n agressief persoon en ik vond het alleen leuk wat te praten en te vrijen. Christine was een francaise en ook had ze geen pooier, en daar had ze zich ook tegen verzet, vandaar die hond, want die pooiers die drongen zich blijkbaar op.

[harriechristus]

Ik nam mijn viool mee.

Christine vroeg niet zoveel als die andere klanten en ik was zo dom om dat te zeggen, zodat ze natuurlijk meteen meer vroeg, waarschijnlijk ook 200 per uur. Ik vond het leuk daar regelmatig naar toe te gaan en ook nam ik een keer mijn viool mee om daar een soort van liefdes serenade op te krassen. Ook vond het ze het leuk dat ik onder mijn broek nog een extra soort van pyjama broek aan had, dus ik nam voor haar ook zo'n pyjama ding mee (28 april): broek plus shirt erbij, van de Hema. Het was niet zo'n ouderwetse pyjama, maar meer een trainingspak. Ik had altijd last van koude benen in de winter en deed dan zo'n extra trainingsbroek aan.

[harriechristus]

Ik kon niet in slaap komen.

Verder ging ze ook wel met me mee naar huis en dan bleef ze 's nacht slapen (9 mei), maar de eerste keer kon ik niet in slaap komen en dat was toch wel een slecht teken. Ik zat toch wel met het probleem of ik van haar hield en zij misschien wel van mij. Ik kon niet nalaten mezelf illusies te maken omtrent de liefde. Maar behalve dat we wel leuk met elkaar om gingen, kreeg ik geen vlinders in mijn buik. Ik weet niet of ik ook mijn atoomtheorie verteld heb, volgens mijn aantekeningen wel, maar nu denk ik weer van niet.*
Maar goed: ik dacht niet dat het van die atoomtheorie zou moeten komen, maar uit het hart en dat kwam niet echt goed door. Dus dat was wel een probleem en ik wilde ook niks forceren en liet de tijd maar zijn werk doen.

*Ik had haar wel verteld van de logica van Hegel als eenheid van tegendelen toen wij een wandeling in het Vondelpark maakten.
Toen reageerde zei met: illogic (onlogica) als tegendeel.
Daar had ik nog nooit eerder aan gedacht.
Ik had haar wel een complimentje mogen geven.
Maar ik zei niets.
Hoe dom en arrogant van mij, heb ik later gedacht.

[harriechristus]

Ik stond naar de maan te turen.

Ze was er een paar dagen niet en ik miste haar. Ze was er weer en ze zei dat ze in het Vondelpark was gevallen met de fiets (15 mei). Ik had medelijden en ik vroeg me af of het een slecht teken was dat ze was gevallen. Misschien hoopte zij ook wel op mij en liet ik haar vallen. Ja: zo leek dat wel te zijn. Ik kreeg geen liefdesverklaring over mijn lippen, ik was en bleef slechts een hoerenklant. 's Avonds ging ik naar haar toe, maar terwijl ze eerst geen klanten had gehad dan ik of weinig, was ze nu constant bezet, dat was wel raar. Dus ik stond daar maar in de hoerenbuurt tegen de gevel naar de maan te turen tot ik aan de beurt zou zijn. Maar was het eindelijk zo ver, dan ging ik naast haar liggen en viel ik in slaap. Dat was eigenlijk heel erg komisch en mallotig bovendien. En dat herhaalde zich steeds weer. Ik vond haar lief en ik was aan haar gehecht, en wel aan dat hele ritueel, maar meer kwam er helaas niet uit.
Als ik dan bij haar was geweest was het vaak al diep in de nacht en reden de trams niet meer, dus dan nam ik een taxi naar huis, en dat kostte dan een tientje, niks vergeleken met wat ik aan geld aan haar gaf. Toen zij ze daar iets van, van die taxi, dat het zonde was van mijn geld. Dat was natuurlijk te gek om los te lopen*.

*Had ik de fiets moeten nemen om ook te vallen?

[harriechristus]

Een prinses en Jezus in de hoerenbuurt.

Ook hebben we nog in een Joegoslavisch restaurant gegeten (22 mei), bij mij op de Overtoom aan de overkant. Een andere keer liepen we in het Vondelpark en ze vertelde me dat er mensen waren die goed voor haar zorgden. Ze vertelde dat op een manier alsof ze eigenlijk een prinses was in plaats van een hoer, en misschien was dat ook wel zo. Ik was tenslotte zelf Jezus, dus ik maakte het nog doller. Jezus als hoerenloper: kon het gekker zijn?
Maar ik had het gevoel dat ze ook door mij als een prinses op handen gedragen wilde worden of in ieder geval vurig vereerd en bemind en dat zat er niet in. Ik vond haar wel aardig maar niet meer dan dat, maar ik wist ook niet zo goed wat te doen.
Ik zei niet zoveel, wel herinner ik me dat ik iets over Hegel had verteld en wel over de logica der tegendelen. Meteen had zij ook een tegendeel gevonden, namelijk: illogic, dus het onlogische. Ja; dat was niet zo gek en heb ik onthouden.
Ik herinner me dat ook Suzanne slim bleek te zijn en in Hegel had kunnen lezen. Misschien onderschatte ik de vrouwen wel? Het zat alleen in mijn gebrek aan hart.

[harriechristus]

Het einde.

Ik had bloemen voor haar mee genomen op 31 mei, maar 1 juni was Christine er niet, wel kwamen er vrouwen met de wachttoren aan de deur. 2 Juni was Christine tevergeefs bij mij aan de deur geweest en ze had wijn en salade achter gelaten. Dat deed pijn.
5 Juni was Christine voor het laatst bij mij thuis geweest om te douchen en ze had haar schoenen en shampoo achter gelaten. 7 Juni was Christine niet gekomen en 8 juni heb ik haar in de hoerenbuurt opgezocht. Ze zat in een ander kamertje, waar ik vroeger bij de één of andere "verschrikkelijke" vrouw op bezoek was geweest, die zo ordinair had gereageerd dat ik er de schrik van had gekregen. 11 Juni ben ik nog eens langs geweest en ik heb haar mijn laatste 100 gulden gegeven, meer had ik niet meer.
Zou er sprake zijn van echte liefde, dan zouden we elkaar nog wel eens zien. Later heb ik haar nog gezien, maar weer in de hoerenbuurt en dat van die eerste keer, dat herhaalde zich niet weer. Wat er overbleef was gewoon: ordinair, van beide kanten overigens.

[harriechristus]

Terug naar de filosofie: Ik ben niemand. (12 juni 1984)

Na Christine had ik er genoeg van en ik had ook geen geld meer. Ik wilde me van dat hele hoerengebeuren los maken en weer terugkeren tot het denken en de filosofie. Mijn geloof in de liefde was gestorven en dat bleef ook zo. Ik was zeker geen Jezus van de liefde. En ik had er in korte tijd 13.000 gulden doorgedraaid, dus dat was wel genoeg zo. Er was geen wonder geschied, dus ik moest gewoon weer verder en vanaf mijn hoogtepunt als zelfbewustzijn van het oneindige van 1980/81 had ik dat idee ontwikkeld tot Geest van het denken naar de Ziel als gevoel, tezamen als innerlijke Hemel (met de innerlijke voorstelling daarbij). Vervolgens was ik van de Hemel op aarde gevallen en wel in het Paradijs van de Natuur, die, omdat we niet meer in het Paradijs leven en ook daar niet meer in geloven, veranderd was in een Hoerenbuurt der zondeval. Hemel en Paradijs had ik verenigd in het begrip: Cultuur. Zo had ik al een aardig totaal systeem. En mijn eerste idee op 12 juni was dan ook dat der identificatie met de totale cultuur. Maar wie ben ik dan zelf? I'm noboby, heb ik toen opgeschreven. Ik zelf ben eigenlijk niemand. Ik heb me geofferd, eerst aan mijn atoomtheorie en nu aan de totale cultuur.

[harriechristus]

Helen is langs gekomen met het kindje van Yvonne: Yoyce.(16 juni)

Helen (mijn vroegere vrouw) is langs geweest met het kindje van Yvonne: Yoyce. 's Avonds ben ik bij Helen en haar man Ben gaan eten en de vroegere vrouw van Ben: Yvonne was er ook met haar kindje Yoyce en ook de dochter van Ben en Yvonne: Sharon, die ongeveer 11 jaar was. Ben en Yvonne waren uit elkaar gegaan en zij had haar dochtertje: Sharon bij Ben achtergelaten, dus Helen was goed van pas gekomen om als stiefmoeder voor Sharon te zorgen, omdat Helen zelf geen kinderen kon krijgen.
Maar Yvonne had geen gelukkig huwelijk met haar tweede man, die haar sloeg en nu was ze teruggekomen met het kindje van die tweede man: Yoyce. Maar nu had Ben daar geen zin in, want hij kon goed overweg met Helen. Volgens hun zeggen hadden ze een gelukkig huwelijk. En nu kwam ik natuurlijk goed van pas als ik met Yvonne op zou kunnen schieten, maar dat was niet het geval. Yvonne was een nogal wat gelaten vrouw, waar niks van uitging en ik voelde me niet geroepen haar wakker te maken. Wel zag ze er mooi uit, maar ik voelde helaas niks voor haar. Het klikte niet. Ik vond het zielig voor haar, maar ik kon me er niet toe zetten. Achteraf heb ik er dan weer spijt van, maar ik kon mijn gevoelens niet dwingen.
Dus ik heb wel kansen gehad, zo af en toe, met de vrouwen, maar ik bakte er niks van.
De volgende dag is Yvonne nog met dat kindje bij mij komen eten en we hebben nog met dat kind in het Vondelpark gewandeld, maar helaas kwam er niks uit tevoorschijn.

[harriechristus]

4 - Mijn levensverhaal.
herzien mei 2016



Mijn jeugdjaren.

Ik ben geboren in 1945 en mijn vader was metselaar van beroep en hij was gefascineerd door de filosofie van Mr. Drs. A. Börger.
Ik heb zelf de MULO-school doorlopen en ik kwam ook helemaal in de ban van Börger en de filosofie.
Ik werd landmeetkundig tekenaar van beroep bij het Kadaster, dit meer omdat ik "toch wat moest doen", dan dat het me werkelijk interesseerde.
Maar daardoor kwam ik wel psychisch in de problemen en ik kwam bij Börger, die ook een psycholoog was, terecht als patiënt.
Dat van het werk en dat ik eigenlijk filosoof wilde worden op mijn eigen manier, dus zonder officiële studie, dat heb ik hem nooit verteld, dit omdat Börger meer in zichzelf was geïnteresseerd dan in mij.
Volgens hem had ik een moedercomplex, wat ik ook al van mijn vader had moeten horen.
Maar van Börger had ik al eerder op zijn lezingen gehoord dat hij van mening was dat uit de "grote moeder" een nieuwe Jezus geboren moest worden.
Daardoor had ik de conclusie getrokken dat ik dan zelf Jezus moest zijn, wat ik hem ook heb verteld, maar niet met de reden daarbij, dus waarom, zover ben ik toen niet gekomen, omdat Börger daar verder helemaal niet in was geïnteresseerd door daar verder over door te vragen.

[harriechristus]

Helen en de hippe tijd.

Maar goed, van Börger heb ik veel geleerd en ik kreeg door hem een meer realistische kijk op de wereld en de werkelijkheid van het leven.
Ik begon alles ook wat rooskleuriger te zien en uit mijn depressie te geraken en ik ging onder andere naar de jeugdherbergen, waar ik Helen leerde kennen, met wie ik ook ben getrouwd.
Dat heeft niet zo lang mogen duren en na een jaar waren we alweer uit elkaar.
Dit was gedurende de glorieuze hippe tijd, waarin de zeden wat losser werden en het leven meer vrijer.
Dat ging echter helaas voorbij en mijn ouders scheidden, terwijl de vrouw van mijn broer aan kanker stierf.
Het complete gezin ging onder.
Ik raakte op Börger uit gekeken en ik begon Hegel te lezen en Börger stierf (11 nov. 1971).
Ik had al eerder ontslag genomen bij het Kadaster en ik werkte een aantal keren voor halve dagen bij de blindenbibliotheek, maar door armoede en innerlijke nood gedwongen kwam ik tenslotte bij Scientology terecht in mei 1973.
Scientology was een rechtse, enigszins militair georganiseerde beweging, waar geld een grote rol speelde en die overgang van links naar rechts als een offer aan de wereld, ervoer ik als mijn kruisiging, overigens zonder bloed vergieten.

[harriechristus]

Mijn atoomtheorie - 1974

Zowel door de filosofie van Börger, waar ik mee in onvrede was geraakt, als ook door het lezen van Hegel en door de ervaring met Scientology en dan ook nog door mijn ommezwaai van links naar rechts, was alles in mij enigszins in de war geraakt en begon ik het leven anders te zien, maar dat werd evenzeer een groot probleem voor mij om tot een nieuw houvast te komen.
Daaruit heb ik, vanuit een aantal filosofische problemen, in 1974 mijn atoomtheorie ontdekt.
Kort samen gevat was ik van mening dat het heelal het bestaan van God moest zijn, zowel in die vorm dat het heelal dan uit levende wezens moest bestaan, als ook dat het heelal eeuwig moest zijn, zoals God eeuwig is, en dan ook een eeuwige evolutie moest hebben.
Aan de andere kant worstelde ik met mijn eigen ik als probleem: "Wie ben ik?".
Ik stelde mij voor dat mijn ik een punt zou moeten zijn als een minimale bestaande realiteit van de geest, maar hoe kon mijn ik als punt dan een beeld zien, dat immers groter was?
Daar over doordenkende en ook fantaserende maakte ik van mijn eigen ik-punt een klein micro-mannetje, dat op een elektron woonde van het atoom, dus zo dat een elektron wel eens een kleine micro-aarde zou kunnen zijn met de kern van het atoom als micro-zon.
Dus van: waarom zou daar geen leven kunnen zijn net als hier?
En door de leer van Scientology dat er vroeger al grote ruimtevaartculturen in het heelal waren geweest, die hun misdadigers op aarde hadden gedumpt, kwam ik tot de conclusie dat een atoom uit ruimteschepen moest bestaan om van het heelal een goddelijk levend heelal te maken, dus vol van levende wezens, en ook met een eeuwige evolutie, bestaande uit een inwendige oneindigheid van steeds kleinere en steeds hogere micro-culturen.

[Pol Dolf]

mikrobullshit