Zijn de socialisten de nieuwe antisemieten?

[atmosphere]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

Het conflict in Gaza beroert de gemoederen.
Wat opvalt is dat SP.a en PVDA partij trekken voor de moslims in Gaza terwijl ze de acties van IS doodzwijgen.

Hier in België valt het nogal mee met de agressie tijdens de betogingen en tegen Israël maar in bvb Duitsland en Nederland is het erger.
Opvallend is ook dat er weinig tot geen betogingen zijn tegen IS.

Een artikel daarover vind je hier:
http://likud.nl/2014/08/links-en-toch-pro-israel/

Waarom zien we geen demonstraties tegen islamitische dictaturen in Londen, Parijs, Barcelona?
Of tegen de Birmese dictatuur?
Waarom zijn er geen demonstraties tegen de slavernij van miljoenen vrouwen, die moeten leven zonder enige wettelijke bescherming?
Waarom zijn er geen demonstraties tegen het misbruik van kinderen als menselijke schilden door moslims?

Waarom heeft niemand het voortouw genomen bij de ondersteuning van de slachtoffers van de islamitische dictatuur in Soedan?
Waarom wordt er nooit verontwaardiging getoond over de terreurdaden tegen Israël?
Waarom klinkt er geen protest van Europees links tegen islamitisch fanatisme?
Waarom verdedigt links niet het bestaansrecht van Israël?

Waarom verwart links de steun voor de Palestijnse zaak met de verdediging van Palestijns terrorisme?
En ten slotte de hamvraag: waarom is links in Europa en waar ook in de wereld geobsedeerd door de twee meest solide democratieën, de Verenigde Staten en Israël, en is er geen kritiek over de verschrikkelijke dictaturen in de wereld?

Deze twee solide democratieën hebben geleden onder de bloedigste aanslagen van terrorisme.
En links kan het niets schelen. Op elk pro-Palestijns Europees forum hoor ik links schreeuwen: “We willen vrijheid voor het volk”!
Niet waar. Ze zijn nooit bezig met vrijheid voor de bevolking van Syrië of Jemen of Iran of Soedan, of meer van dergelijke landen.
Het laat links koud dat Hamas de vrijheid van de Palestijnen vernietigt.
Voor hen is ‘vrijheid’ alleen iets wat gebruikt kan worden als wapen tegen de Israëlische vrijheid.

Wat uit deze ideologische pathologie voortvloeit, is de manipulatie van de pers. De internationale pers brengt grote schade toe als ze rapporteert over de Israëlisch-Palestijnse kwestie.
Over dit onderwerp informeert men niet, men bedrijft propaganda.
Bij berichtgeving over Israël vergeet de meerderheid van de verslaggevers de journalistieke ethische code. En dus wordt elke Israëlische daad van zelfverdediging een bloedbad en elke confrontatie een genocide.

Tegelijkertijd bespreekt dezelfde pers nooit de Syrische en Iraanse verheerlijking van geweld tegen Israël, de indoctrinatie van Palestijnse kinderen en de corruptie van de Palestijnen. En als er verslag wordt gedaan over slachtoffers, wordt elk Palestijns slachtoffer als een drama voorgesteld en elk Israëlisch slachtoffer weggemoffeld.

En dan links in Spanje. Talrijk zijn de voorbeelden van antiamerikanisme en de anti-Israëlische sentimenten. Zo heeft een van de linkse partijen in Spanje een van haar leden uit de partij gezet vanwege een door hem opgezette pro-Israël website. Ik citeer uit het excommunicatiedocument: “Onze vrienden zijn de mensen van Iran, Libië en Venezuela, onderdrukt door het imperialisme, en niet een nazi-staat als Israël”.

Een ander voorbeeld: de socialistische burgemeester van Campozuelos veranderde Shoahdag, ter herdenking van de slachtoffers van de Holocaust, in de Palestijnse Nabka-Dag, die de oprichting van de staat Israël betreurt, daarmee de zes miljoen Europese Joden die werden vermoord in de Holocaust negerend.

In mijn geboortestad Barcelona, besloot de gemeenteraad de 60ste verjaardag van de oprichting van de Staat Israël te vieren door het houden van een week van solidariteit met het Palestijnse volk.
Daartoe nodigden zij Leila Khaled uit, een bekende terroriste uit de jaren 70 en de huidige leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, een organisatie, die het gebruik van bommen tegen Israël propageert en die als terroristisch is aangemerkt door de Europese Unie.

Spanje heeft geleden onder de ergste terroristische aanslag in Europa en is in het vizier van elke islamitische terroristische organisatie. Zoals ik eerder schreef, zij doden ons met mobiele telefoons gekoppeld aan satellieten die verbonden zijn met de Middeleeuwen.
Dit is de waanzin die ik aan de kaak wil stellen.

Ik ben niet Joods. Ideologisch ben ik links en van beroep journaliste.
Waarom ben ik niet net zo anti Israëlisch als mijn collega’s? Omdat ik als niet-Joodse de historische verantwoordelijkheid heb om te vechten tegen Jodenhaat en tegenwoordig dus tegen de haat tegen hun historische thuisland, Israël.

Bestrijding van antisemitisme is niet de plicht van de Joden, het is de plicht van de niet-Joden. Als journalist is het mijn plicht om te zoeken naar de waarheid achter de vooroordelen, leugens en manipulaties. De waarheid over Israël wordt niet verteld.

Als iemand van links die houdt van de vooruitgang, ben ik verplicht om vrijheid te verdedigen, cultuur, burgerijbeschaafde vorming voor kinderen, vreedzaam samenleven en de universele rechten van de mens die verworpen worden door de Arabische landen.

Dat wil zeggen dat ik als niet-Jood, journalist en politiek links persoon, een drievoudige morele plicht heb tegenover Israël, want als Israël wordt vernietigd, zullen vrijheid, moderniteit en cultuur ook worden vernietigd.

De strijd van Israël, zelfs als de wereld dat niet wil accepteren, is de strijd van de wereld.

Tja, duidelijke en concrete vragen.

Hierbij het standpunt van N-Vb

http://www.n-vb.be/content/godsdiensten

http://www.n-vb.be/content/religies

Het barst van de valse beweringen !
U verdedigd dus altijd alles wat Israel doet , zo lijkt het .
Israel is een bezettings macht , hetgeen met het voortbestaan van de staat Israel niets van doen heeft .

Israel moet behandeld worden zoals andere staten , hun criminele praktijken moeten veroordeeld worden.
De Israelisch Palestijnse kwestie is veel controversiëler dan die andere zaken die u noemt. Daarom is er veel protest tegen Israel.
De staat Israel kan prima voortbestaan zonder die gewelddadige bezettingspolitiek die nu al een halve eeuw duurt. En u vind het misdadig als hierop met geweld gereageerd word.

Probleem is dat u de terroristische aard van de Israëlische acties ontkend.

[atmosphere]

En wat betreft de propaganda heeft Israel ook een leidende rol. Net als hun leger is ook hun propaganda machine veel krachtiger .

[Hoomer]

Ik vind de vraagstelling in de titel van deze draad totaal verkeerd.

Zijn de socialisten de nieuwe antisemieten? Wetende dat Hitler en zijn nazi's hevige socialisten waren moet de vraagstelling eerder zijn: Zijn de socialisten nog steeds de antisemieten

[N-Vb]

Oorspronkelijk geplaatst door Hoomer

Ik vind de vraagstelling in de titel van deze draad totaal verkeerd.

Zijn de socialisten de nieuwe antisemieten? Wetende dat Hitler en zijn nazi's hevige socialisten waren moet de vraagstelling eerder zijn: Zijn de socialisten nog steeds de antisemieten

dat waren de nationaal - socialisten hé

veronderstel dat onze volgende federale regering ook
nationaal (N-Vb) - socialistisch (PS) is , dat gaat vonken geven

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

dat waren de nationaal - socialisten hé

veronderstel dat onze volgende federale regering ook
nationaal (N-Vb) - socialistisch (PS) is , dat gaat vonken geven

Goed bedacht !

[N-Vb]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Goed bedacht !

ik zie ze ooit nog fusioneren in om aan de kiesdrempel te geraken

[N-Vb]

https://www.facebook.com/Uitgeverijv...type=3&theater

[blub]

Oorspronkelijk geplaatst door atmosphere

Het barst van de valse beweringen !
U verdedigd dus altijd alles wat Israel doet , zo lijkt het .
Israel is een bezettings macht , hetgeen met het voortbestaan van de staat Israel niets van doen heeft .

Israel moet behandeld worden zoals andere staten , hun criminele praktijken moeten veroordeeld worden.
De Israelisch Palestijnse kwestie is veel controversiëler dan die andere zaken die u noemt. Daarom is er veel protest tegen Israel.
De staat Israel kan prima voortbestaan zonder die gewelddadige bezettingspolitiek die nu al een halve eeuw duurt. En u vind het misdadig als hierop met geweld gereageerd word.

Probleem is dat u de terroristische aard van de Israëlische acties ontkend.

Bezettingsmacht? Hoeveel landen erkennen er Israël (van de buurlanden)?
Hoe kan dat andere land dan zeggen dat Israël de bezetter is? Ze erkennen zelf niet eens de grenzen van Israël.

[blub]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

dat waren de nationaal - socialisten hé

veronderstel dat onze volgende federale regering ook
nationaal (N-Vb) - socialistisch (PS) is , dat gaat vonken geven

Hoe? De PS is toch nationaal socialistisch? Nationaal = België

[N-Vb]

In De Eeuwige Kop van Jood schetst filosoof Ludo Abicht een diepgaand portret van het antisemitisme. In haar nawoord hekelt mensenrechtenactiviste Brigitte Herremans de paradox dat velen doordrongen zijn van het historische antisemitisme, maar slechts weinigen de moeite nemen om het hedendaagse antisemitisme te doorgronden. Een gesprek met twee dwarsdenkers.


Brigitte Herremans: 'Wij zijn niet-erkende zionisten.' Ludo Abicht: 'Het is een mythe dat het antisemitisme zijn oorsprong kent in het christendom.'

'Omdat Brigitte dat nodig vond.' Het antwoord van Ludo Abicht op de vraag waarom hij De Eeuwige Kop van Jood heeft geschreven, is laconiek. Brigitte Herremans lacht en draait met haar ogen. ' Always blame it on the woman.'

Herremans en Abicht publiceerden in 2016 samen Israël & Palestina, de kaarten op tafel, een betoog voor een tweestatenoplossing als schikking voor het conflict tussen Palestijnen en Israëli's. 'Brigitte vond toen al dat het tijd was voor een boek over antisemitisme. Maar omdat zij daar de tijd niet voor had, heb ik het maar gemaakt. Gelukkig schreef ze wel een heel mooi nawoord.'

?
De "judeo-christelijke beschaving" is een waanbeeld dat ook wordt gebruikt in de strijd die radicaal-rechts voert tegen de islam.

Het is geen wonder dat een boek over de geschiedenis van het antisemitisme uit Abichts pen vloeit. Hij is een vooraanstaand kenner van het jodendom en van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Zijn band met Herremans, die Hebreeuws en Arabisch studeerde en jarenlang medewerker Midden-Oosten was bij Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen, is evenmin toevallig. Allebei zijn het hevige voorvechters van vrede in Israël en Palestina, en zijn ze dus kritisch voor de Israëlische bezettingspolitiek. Even vurig is hun liefde voor het Joodse volk en zijn cultuur, net zo groot is hun ontzag voor het Joodse lijden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Herremans: 'De strijd tegen antisemitisme, het eerste historische onrecht waarvan ik mij bewust werd, is voor mij de oerstrijd.' Ze kreeg het mee van thuis uit. Haar grootvader zat in het verzet, ze las al jong het dagboek van Anne Frank. Ook voor Abicht is de strijd tegen antisemitisme een familiale aangelegenheid. 'Mijn tante is in 1942, in bezet Parijs, getrouwd met een Jood. Daarvoor moet je zot zijn, hè. Of toch verliefd. Ik ben opgegroeid met tantes die kampnummers op de armen getatoeëerd hadden. Daarom ben ik als kind, wellicht op ongezond vroege leeftijd, verwoed beginnen te lezen over de nazikampen. De indrukken die ik toen opdeed, heb ik nooit kunnen verwerken.' Voor hun radicale middenpositie in een overschreeuwd debat krijgen ze veel kritiek. Abicht verloor een paar keer zijn betrekking aan de universiteit, Herremans werd in 2016 de toegang tot Israël ontzegd.




'Het boek dat voorligt, wil klaarheid scheppen,' zegt Abicht, 'maar vooral de consequentie vieren. Daarom open ik met het verhaal over de moord in 1964 op drie burgerrechtenactivisten door de Ku Klux Klan. Twee van hen waren Joden, de andere was een zwarte student. Voor die Joden, wier ouders Europa waren ontvlucht voor het nazisme, was hun inzet voor de burgerrechten van zwarte Amerikanen evident. Net zo vinden Brigitte en ik het normaal dat wanneer je tegen antisemitisme bent, je ook tegen andere vormen van onrecht strijdt. Dat tegen de Palestijnen, om maar iets te zeggen. Jammer genoeg worden verschillende strijden voor rechtvaardigheid steeds meer tegen elkaar uitgespeeld.' Herremans: 'Ik zie te weinig mensenrechtenactivisten, of ze nu voor Syrië actievoeren of voor de Palestijnen, die zich bewust zijn van het oprukkende antisemitisme. Omdat Ludo en ik bekend zijn met het Midden-Oosten en begaan zijn met de Joodse cultuur zijn wij de geknipte personen om dat te doorbreken. Dat doen we door ongemakkelijke waarheden uit te spreken.'

Geeft u daar eens een voorbeeld van?

Brigitte Herremans: Ik vind bijvoorbeeld niet dat enkele coryfeeën uit de Joodse gemeenschap kunnen en mogen bepalen wat er door wie gezegd mag worden over antisemitisme. Dat lukt vaak met politici, die willen zich niet verbranden in de discussie. En in linkse kringen schuiven ze ongemakkelijk op hun stoel wanneer ik zeg dat Labour-leider Jeremy Corbyn een grote verantwoordelijkheid draagt voor het antisemitismeprobleem in zijn partij.


© Wouter Van Vooren

Ludo Abicht: Mijn jongste column voor Knack.be ging over de verkeerde 'vertaling' van veel begrippen tegenwoordig. Kritiek op Israël heet antisemitisme, kritiek op Saudi-Arabië islamofobie. Dat is wetenschappelijk onjuist en moreel pervers.

Laten we enkele termen ontleden. U maakt het onderscheid tussen revisionisme en negationisme.

Abicht: Revisionisme is goede, wetenschappelijke historische praktijk. Het betekent permanent en kritisch de geschiedenis herbekijken. Negationisten doen iets anders, bijvoorbeeld de Holocaust ontkennen. Iets waarvan we absoluut zeker zijn dat die heeft plaatsgevonden.

Herremans:Ik vind de term revisionisme soms ook problematisch, vooral hoe hij nu wordt gebruikt om de geschiedenis te herschrijven. Begin september heeft de Duitse president Frank-Walter Steinmeier zijn excuses aangeboden voor 'de Duitse tirannie' in Polen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat is prima. Maar waarom zweeg hij in alle talen over de drie miljoen Joodse slachtoffers die er vermóórd zijn? Waarom spraken hij en zijn Poolse evenknie Andrzej Duda niet uit dat Joodse burgers door hun Poolse medeburgers werden vermoord simpelweg om wie ze waren? Dat Duda dat woord - want dat was het, één grote moordpartij - niet gebruikt, doet mij revolteren. Ik zie er een soort revisionisme in. De verklaring is simpel en gaat terug tot een rel die vorig jaar losbarstte rond de Poolse 'Holocaustwet', die beschuldigingen van Poolse medeplichtigheid aan het nazisme strafbaar wilde maken en leidde tot een rel met Israël. Met veel moeite en het herschrijven van de geschiedenis werden de plooien gladgestreken. De banden tussen Israël en Polen moeten nu gaaf gehouden worden. De geschiedenis wordt herschreven, mét de goedkeuring van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Te weinig mensen vinden het de moeite om die leugens te doorprikken.

Abicht:Netanyahu probeert lidstaten los te weken uit het Europa dat hij niet graag ziet. En die regimes - denk aan de Hongaarse premier Viktor Orban of de Poolse PiS-partij - zijn zo blij dat ze plots en tot hun eigen grote verbazing tot 'de goede kant van de geschiedenis' worden gerekend.

Het Gelijkekansencentrum Unia heeft dit jaar al meermaals aan de alarmbel getrokken over de toename van antisemitisme. Maakt dat dit boek urgent?

Herremans:Absoluut. Het is de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog dat Joden in Europa opnieuw vermoord worden omdát ze Jood zijn, en ook in de VS is het antisemitisme fors toegenomen sinds het presidentschap van Donald Trump. De lijst van antisemitische geweld is lang, van Parijs over Brussel tot Pennsylvania. Joodse vrienden zeggen me dat ze zich sinds enkele jaren kwetsbaarder voelen. En het ergste is: velen durven er niet over te getuigen omdat ze bang zijn om de aandacht te trekken, om de vijandigheid aan te wakkeren. Dat is toch choquerend?

Abicht: Ik hoor hetzelfde bij mijn Joodse vrienden en collega's in Amerika. Het riedeltje van de lone wolf (die in z'n eentje aanslagen pleegt, nvdr) klopt niet. De extreemrechtse drijfveren worden ontkend. Ik herken er dezelfde lafheid in als in dat vreselijke schandaal in de Britse stad Rotherham, waar Brits-Pakistaanse bendes jarenlang ongestraft jonge meisjes konden misbruiken. De politie deed niets vanuit een verkeerd begrepen politieke correctheid.

?
Dat Benjamin Netanyahu Ethiopische Joden deporteert uit Israël is n?*ét joods. Je moet dat benoemen.

Herremans: De onverschilligheid tegenover antisemitisch geweld wordt vandaag versterkt door een aantal mensen binnen de Joodse gemeenschap - ik ga geen namen noemen om het gesprek sereen te houden - die een aantal zaken op een hoopje gooien en bijvoorbeeld te vaak kritiek op Israël gelijkstellen met antisemitisme. Dat is gevaarlijk, want dat kan echte manifestaties van antisemitisme naar de achtergrond verschuiven. Zoals de Britse academicus Brian Klus het stelt: 'Als antisemitisme overal is, dan is het nergens.' Wij gojim, niet-Joden, moeten ons ook daarom sterk uitspreken tegen antisemitisme - ook al begeven we ons soms op glad ijs.

Als de situatie zo urgent is, waarom wilt u dan geen namen noemen? Iedereen weet dat u het hebt over Michael Freilich, oud-hoofdredacteur van Joods Actueel en nu N-VA-Kamerlid.

Herremans:Ik wil het zo weinig mogelijk persoonlijk maken. Michael Freilich ziet in mij een persoonlijke tegenstander, maar dat is niet wederzijds. De man speelt zijn rol schitterend, hij bokst ongemeen boven zijn gewicht. Kol hakavod, zoals ze zeggen in het Hebreeuws: alle sterren daarvoor. Hun discours is niet het mijne, maar ik wil geen strijd voeren tegen Joods Actueel.

Abicht:Joods Actueel noemt Brigitte een wolf in schaapsvacht. Daarom vinden ze haar gevaarlijk. Dat ?*s ze ook, maar niet op de manier zoals Joods Actueel het ziet. Brigitte en ik zijn gevaarlijk voor dat soort discours omdat wij nuance aanbrengen. Omdat wij consequent zijn in het bestrijden van onrecht, van welke kant het ook komt. In de woorden van de betreurde intellectueel Yeshayahu Leibowitz: net omdat je de Joodse cultuur zo waardeert, kun je niet akkoord gaan met de recuperatie ervan. Dat Netanyahu Ethiopische Joden deporteert uit Israël is n?*ét joods. Wie dat ter sprake brengt, en dat moet je, komt in een moeilijke positie terecht. Maar het is de enige positie die je kunt innemen als vredesactivist.

Herremansdenkt na) In kringen waar ze ijveren voor rechtvaardigheid voor Palestina doen ze soms aan Israël-bashing. Ik heb dat lang niet voldoende ingezien, ook al wezen Ludo en andere kompanen mij daarop.


© Wouter Van Vooren

Wat heeft uw ogen geopend?

Herremanse Syrische kwestie. Delen van anti-imperialistisch links gedogen de misdaden tegen de menselijkheid van het Assad-regime. Maar als mensenrechtenactivist laat ik me leiden door het internationaal recht, zoals de Conventies van Genève. Of het nu het Syrische leger is in Aleppo of het Israëlische in Gaza: wie ziekenhuizen bombardeert, begaat een oorlogsmisdaad. Het stilzwijgen daarover heeft mij doen nadenken over een soortgelijk stilzwijgen in pro-Palestijnse kringen.

Meneer Abicht, u dateert het ontstaan van Jodenhaat al in 400 voor Christus. Vanwaar u die diepgewortelde haat?

Abicht:Een van de mythes die ik doorprik is dat Jodenhaat begonnen is met het christendom. De eerste sporen vinden we al in het oude Egypte. Die vroege vormen van Jodenhaat werden gevoed door drie factoren: de weigering van de joden om hun geloof en rituelen op te geven, om zich in de dominante cultuur te integreren, en het algemeen verspreide wantrouwen tegenover vreemdelingen. Het wantrouwen was dus niet per se exclusief antisemitisch of anti-Joods. Dat werd het later wel, bijvoorbeeld toen de Egyptische priester Manetho rond 250 voor Christus de Joden heftig aanviel vanwege hun monotheïsme, zogezegd een belediging voor de lokale Egyptische godheden. Griekse en later Romeinse denkers hebben dat overgenomen. Dat is dus allemaal ver voor het eerste christelijke woord gesproken werd.

Maar het christendom heeft wel een bepalende rol gespeeld in de ontwikkeling van de Jodenhaat?


Abicht:Ja. De kerkvaders, we spreken nu over de vierde eeuw na Christus, hebben de joden gebruikt en misbruikt. Ten eerste religieus: de ellende die de joden overkwam, gold als mooi afschrikbeeld voor christenen. 'Zie eens wat je overkomt wanneer je Jezus verwerpt!' Daarnaast gebruikten ze hen als geldschieters of financiële adviseurs. Vandaar het stigma van de 'geld-Jood' dat tot op vandaag doorleeft. De kern van Jodenhaat ligt erin dat mensen niet om kunnen met verschillen.


Ludo Abicht, met een nawoord van Brigitte Herremans, De eeuwige kop van Jood. Een geschiedenis van het antisemitisme. Uitgeverij Vrijdag, 248 blz., 19,95 euro. © GF

Des te opmerkelijker is de vaststelling dat het moderne antisemitisme, dat gebaseerd is op onwetenschappelijke rassentheorieën, het ook op geïntegreerde Joden had gemunt.

Abicht:Toen vergleed de eis tot aanpassing naar iets diepers en uiteindelijk meer pervers. Ook en vooral de totaal geassimileerde Joden werden toen als verdacht beschouwd: zij wilden de cultuur van de meerderheid van binnenuit ondergraven. Het levensbeschouwelijke verschil werd een soort van dna. Zo werd een categorie van medeburgers schuldig, louter omdat ze bestond. Die verschuiving komt niet van de nazi's. Ze stamt uit de reconquista, de christelijke herovering van het Iberische schiereiland op de Moorse bezetting. Toen is bloedzuiverheid een obsessie geworden: ni una gota de sangre impura, niet één druppel onzuiver bloed, was de leuze. Wie 'Moors bloed' had, was voor generaties ver bezoedeld. Dat werd zo erg dat het Vaticaan in de zestiende eeuw, tijdens de Spaanse Inquisitie, de inquisitoren op de vingers tikte. U moet die teksten eens lezen, u waant zich in nazigeschriften. Weet u dat die één-druppel-leidraad nog tot lang na de Tweede Wereldoorlog in de VS is gebruikt om te bepalen wie zwart was? Al in de jaren 1930 hebben de nazi's goed gekeken naar Amerika. Mijn exemplaar van De Protocollen van de Wijzen van Zion, een van de belangrijkste bronnen van de vele geschifte complottheorieën over Joden, is een uitgave die werd betaald door de grote industrieel Henry Ford. Al zijn naaste medewerkers kregen er een.

Het illustreert hoe onwaarschijnlijk mainstream antisemitisme vaak is geweest doorheen de geschiedenis.

Abicht:Ook in katholiek Vlaanderen. Weet u wie hier in de jaren 1930 die protocollen heeft uitgegeven? Lannoo. Mét een voorwoord van een Vlaamse jezuïet. Wanneer ik daar mensen van Lannoo vandaag op wijs, horen ze dat niet echt graag. (grinnikt) Ik zou nog twee dingen willen meemaken voor mijn dood: de excuses van Lannoo, en de erkenning door koning Filip dat België schuldig is aan het kolonialisme in Congo.

Herremans: Het is onvoorstelbaar hoe sommige christenen antisemitisme nog steeds excuseren alsof het iets is uit lang vervlogen tijden. En altijd dat excuus dat het ook zo erg is in islamitische landen. Ik krijg het van dat spiegelantisemitisme.

Antisemitisme ?*s toch wijdverspreid in de islamitische wereld en westerse moslimgemeenschappen?

Herremans:Ja, maar de islam is er nooit zo doordrongen van geweest als het christendom. Mohammed had een stuitend discours over joden, maar er zijn in de islamitische wereld nooit op dezelfde schaal pogroms gehouden op joden als in christelijk Europa. Je mag het antisemitisme in de moslimwereld, dat exponentieel is toegenomen na de oprichting van de staat Israël in 1948, niet ontkennen, maar evenmin dat het christelijke anti-judaïsme oud en diepgeworteld is, én een motor is geweest voor het moderne, racistische antisemitisme. Die christelijke blindheid komt vandaag nog pijnlijk tot uiting in de term 'judeo-christelijke cultuur'.

?
Er zijn in de islamitische wereld nooit op dezelfde schaal pogroms gehouden op joden als in christelijk Europa.

-Brigitte Herremans

Wat is daarmee?

Herremansie term is een dolk door mijn hart. Hij suggereert een verwantschap tussen joden en christenen, maar het is een verbloeming van de geschiedenis. Christenen en joden hebben het helemaal nooit goed gehad met elkaar, om de eenvoudige reden dat christenen de joden systematisch hebben vervolgd en vermoord en gebruikt. 'De judeo-christelijke beschaving' is een waanbeeld dat ook wordt gebruikt in de strijd die radicaal-rechts voert tegen de islam.

Komt u nooit in de verleiding om vanuit uw grote empathie met het Joodse lijden voor eeuwig schouder aan schouder te gaan staan met de Joden? Zelfs met een radicaal-rechtse etnonationalist als Benjamin Netanyahu?

Herremans:Het is goed dat u die vergelijking maakt, want ze is fout en precies wat Netanyahu wil. Voor mij zal de schuld jegens het Joodse volk over de Shoah nooit of te nimmer ingelost kunnen worden. Maar dat dwingt op geen enkele manier tot enige loyauteit aan Netanyahu en zijn politiek. Voor mij zal de Shoah altijd een uitzonderlijke genocide zijn. Maar Israël heeft daar niets mee te maken. Ook zonder was Israël er geweest.

Legt u dat eens uit.

Herremans:Het zionisme, de beweging die ijverde voor een Joodse staat, ontstond al aan het einde van de negentiende eeuw, als antwoord op het antisemitisme. Begin twintigste eeuw werden de eerste Joodse landbouwcoöperaties, de kibboetsiem, opgericht in historisch Palestina en volgden er golven van Joodse migratie. Er was dus al een Israëlische protostaat vóór de Britten zich in 1948 terugtrokken uit hun mandaatgebied Palestina. De Shoah heeft de sympathie voor de zionistische zaak versterkt. Je kunt de Shoah en Israël dus niet zomaar aan elkaar koppelen en afzien van kritiek op het zionisme uit angst het Joodse leed te minimaliseren.

Abichte verstrengeling is hardnekkig. Ze is zelfs in de definitie van het antisemitisme geslopen die de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) opstelde. De IHRA vindt het zonder meer antisemitisch om 'de Joden' collectief verantwoordelijk te houden voor de daden van Israël. Dat is absoluut correct. Maar tegenstrijdig genoeg verbiedt de IHRA het ook om vergelijkingen te maken tussen de huidige politiek van Israël en die van de nazi's'. Daarmee koppelt men Israël aan de Holocaust en bombardeert het Israël tot staat van alle Joden. Dat is niet koosjer.

Herremans:Het debat is al te vaak een totaalpakket: je moet alles aanvaarden, van de IHRA-definitie van antisemitisme tot het beleid van Netanyahu. Maar zo werkt het niet. Als er geen discussie meer kan bestaan, dan ontstaat er onverschilligheid. Dat verklaart waarom er in de progressieve kringen waarin ik verkeer weinig alarmbellen afgingen toen het Europese agentschap voor Fundamentele Rechten eind vorig jaar, en Unia dit jaar, ontstellende cijfers publiceerden over de stijging van antisemitische incidenten. De Franse president Emmanuel Macron maakt zich ook schuldig aan die dynamiek wanneer hij spreekt over 'nieuw antisemitisme' en daarmee antizionisme gelijkstelt aan antisemitisme. Dat is bijzonder gevaarlijk, want voor we het weten creëren we lichtzinnig een hele nieuwe lading linkse antisemieten en verliezen we de veel gevaarlijker échte antisemieten in extreemrechtse en islamistische kringen uit het oog.

?
Ik zou graag eens praten met die Aalsterse carnavalisten. Ik wil weten waarom ze bij een lege kas meteen denken aan Joden.

Wat vond u van de commotie rond Aalst Carnaval? Daar werden poppen getoond die Joden moesten voorstellen, met grote haakneuzen en gezeten op bergen geld.

Herremansaar had ik het moeilijk mee. Dat was echt het onderbuikantisemitisme van de 'geld-Jood'. Ik vond het erg dat iemand als Michael Freilich dat minimaliseerde.

Abicht:Hij moest zich toen al aan de partijlijn houden. Dat hij dat deed, zegt veel over hem. Ik zou graag eens praten met die carnavalisten. Ik wil echt weten waarom ze bij een lege kas, want daar refereerde hun praalwagen aan, meteen denken aan Joden. Ik ben ervan overtuigd dat ze geen kwade intenties hadden. Maar dom en lomp was het wel.

Meneer Abicht, u doet erg veel moeite in het boek om antisemitisme uit te leggen. Kan het niet eenvoudiger? Joseph Roth schreef het in 1933 zo aan Stefan Zweig: 'U gaat bij de Hitlerbeesten van de verkeerde veronderstellingen uit: de Joden worden niet vervolgd omdat ze iets fout hebben gedaan, maar omdat ze Joden zijn.'

Abichtan is het essentialisme, krachtig verwoord door Jean-Paul Sartre: het is de antisemiet die bepaalt wie Jood is.

Herremans:Vandaag ontwikkelt zich iets nieuws naast die essentialistische visie. Waarom denkt u dat de Amerikaans-Hongaarse filantroop George Soros wordt geviseerd door Orban, en Netanyahu dat gedoogt? Omdat hij een 'verkeerde' Jood is. Lees: een progressieve, liberale Jood. Of de Tree of Life-synagoge in Pennsylvania. Die was erg actief in de lokale gemeenschap en was uitgesproken progressief. Mogelijk daarom werd ze het slachtoffer van een extreemrechtse aanslag. We zien nu ook een vorm van antisemitisme dat specifiek progressieve Joden, die bijvoorbeeld actief zijn omtrent mensenrechten, haat.

Tot slot en voor de duidelijkheid: heeft de staat Israël voor jullie bestaansrecht?

Abicht:Absoluut. Daar zijn wij het over eens.

Herremans:Wij zijn alletwee niet-erkende zionisten. Dat is onze tragedie. (hilariteit)


Lees op Knack.be/antisemitisme een fragment uit het nawoord van Brigitte Herremans.

[N-Vb]

Hoe de nazi’s de moslims voor hun kar spanden


Door Piet Lambrechts -
16 september 2019



‘De islam heeft een vriend: Duitsland.’ Dat stond op een van de tienduizenden vlugschriften die de luchtmacht van nazi-Duitsland op 7 juni 1943 over grote gebieden van de Balkan liet neerdwarrelen. Het is minder bekend, maar nazi-Duitsland probeerde, met succes overigens, gedurende de hele Tweede Wereldoorlog de moslimwereld aan zijn zijde te krijgen in de strijd tegen Groot-Brittannië, de Sovjet-Unie en het jodendom. Honderdduizenden moslims vochten mee met het Duitse leger en de SS. Tal van moslimleiders (imams) collaboreerden openlijk met de nazi’s. Na de oorlog werden die moslimcollaborateurs niet alleen door de Bondsrepubliek Duitsland, maar vooral door de Verenigde Staten ingezet in de strijd tegen het communisme en de Sovjet-Unie.

David Motadel, hoogleraar internationale geschiedenis aan de London School of Economics and Political Science, werkte tien jaar aan dit boek dat de eerste allesomvattende studie is over de rol die de godsdienst speelde in de pogingen die nazi-Duitsland ondernam om de moslimwereld voor zijn zaak te winnen. Alle aspecten van dit fenomeen komen aan bod. Iedere belangrijke gebeurtenis en ontwikkeling wordt in detail beschreven. Iedere nazi-leider, minister, diplomaat, ambtenaar, officier, hoogleraar of imam die van ver of dichtbij iets met het winnen van de moslimzieltjes te maken had komt aan bod. Maar vervelen doet het boek helemaal niet. Het is integendeel ongelooflijk boeiend om te ontdekken waartoe de nazi-strategie leidde.

Helemaal nieuw was het verband tussen Duitsland en de islam niet. Reeds op het einde van de negentiende eeuw probeerden Duitse diplomaten, politici en koloniale overheden de islam te gebruiken om hun macht in de Duitse kolonies te versterken. Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren de Duitsers erop uit het islamfanatisme in de moslimgebieden van hun vijanden aan te wakkeren. Duitsland was niet het enige land dat de islam zijn liefde verklaarde. De Italiaanse fascistische leider Mussolini werd in brede islamitische kringen als ‘de beschermer van de islam’ beschouwd. Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog verklaarde de Duitse politoloog Hans Lindemann dat de islam de achilleshiel van de geallieerden was, terwijl Duitsland en Italië niets van de islam te vrezen hadden. Voor SS-leider en Reichsführer Heinrich Himmler was de islam een viriele en oorlogszuchtige godsdienst, wat in zijn ogen uiterst positieve kenmerken waren.

Was die belangstelling van de nazi’s voor de moslims niet in strijd met hun rassenleer? In Mein Kampf had Adolf Hitler het immers over de raciale minderwaardigheid van de niet-Europese volkeren, vooral de Arabieren en de Indiërs. Maar nadat ze aan de macht kwamen werden de nazi’s iets pragmatischer. De raciale beperkingen vervat in de wetten van 1935 golden niet voor de niet-joodse inwoners van het Midden-Oosten. Omdat Arabieren net als joden semieten zijn, verbood het Duitse ministerie van Propaganda het gebruik van de termen ‘antisemitisch’ en ‘antisemitisme’. Ze moesten worden vervangen door termen als ‘anti-joods’.

Maar men moest nu ook weer niet overdrijven. Aan de ‘Turkse volkeren’ werd gezegd dat ze tot een ‘waardevol ras’ behoorden, maar dat hun ‘bloed’ niet met dat van Duitsers mocht worden vermengd, want dat zou negatieve gevolgen hebben voor beide partijen. Duitse vrouwen die door (moslim)vrijwilligers uit het Oosten zwanger werden gemaakt, moesten abortus plegen. Af en toe leidde het rassenonderscheid tot zware vergissingen, zoals toen SS-afdelingen bij het begin van de invasie van de Sovjet-Unie in 1941 tal van moslims, vooral krijgsgevangenen, terechtstelden omdat ze besneden waren, wat voor de SS-ers betekende dat ze joden waren.

Duits-Islamitisch bondgenootschap

Het was rond 1941-1942 dat het bondgenootschap tussen nazi-Duitsland en de moslimwereld gestalte kreeg. Samen zouden ze tegen hun gemeenschappelijke vijanden strijden, vooral het Verenigd Koninkrijk, de Sovjet-Unie en de Joden. Frankrijk ontbreekt in dat lijstje, hoewel het toch ook een aantal Arabische landen koloniseerde. Maar in Frankrijk was toen het Vichy-regime aan het bewind, dat met nazi-Duitsland collaboreerde. Binnen de kortste keren slaagde Duitsland erin tienduizenden moslims aan te werven voor het Duitse leger (Wehrmacht) en de SS (Schutzstaffel). Die moslims kwamen uit delen van de Sovjet-Unie, de Balkan en het Midden-Oosten.

Hoewel de moslims in de ogen van de nazi’s tot een ‘minderwaardig ras’ behoorden, werden meer dan 420.000 moslims in het Oostlegioen ingeschakeld dat tegen de Sovjet-Unie werd ingezet. De moslimsoldaten mochten de moslimtradities (ramadam, voedingsvoorschriften, dagelijkse gebeden) respecteren. De nazi’s slaagden er ook in een aantal moslimleiders voor zich te winnen. De belangrijkste onder hen was ongetwijfeld de Groot-Moefti van Jeruzalem, Amin Al-Husseini, die de gelovigen opriep de heilige oorlog tegen de geallieerden te voeren. Hij vestigde zich in Berlijn. De nazi’s openden een aantal opleidingscentra voor imams. Imams werden als aalmoezenier in de Wehrmacht ingeschakeld en kregen een militaire graad.

Vanaf 1942 werd via vlugschriften en radioprogramma’s opgeroepen tot het smeden van een Duits-Islamitisch bondgenootschap. Een van de verantwoordelijken voor die radioprogramma’s was Kurt Georg Kiesinger, die later kanselier van de Bondsrepubliek Duitsland zou worden. In Berlijn werd een centraal islamitisch instituut opgericht. Progagandaminister Joseph Goebbels liet dag- en weekbladen al voor de oorlog weten dat iedere kritiek op de islam ‘ongewenst’ was. Overeenkomsten tussen joden en moslims (verbod op het eten van varkensvlees, besnijdenis) moesten worden verzwegen.

Anderzijds probeerde ook Sovjetleider Stalin de moslims ervan te overtuigen dat het communisme geenszins in strijd was met de Koran, hoewel de Sovjet-Unie voordien drastische maatregelen had genomen om de godsdienst, dus ook de islam, uit te roeien. De nazi-propaganda slaagde er evenwel niet in in Noord-Afrka en het Midden-Oosten een opstand tegen de geallieerden (vooral Groot-Brittannië) uit te lokken. In Egypte was de Moslimbroederschap daarentegen wel gevoeliger voor de oproep tot verzet tegen het Britse imperialisme. Daarnaast dient gezegd dat in Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Azië duizenden moslims aan de zijde van de Britten vochten.

Geen moslimstaat

In de Caucasus en op de Krim werden de Duitse troepen verwelkomd, omdat ze een einde maakten aan het Sovjet-bewind. Toch was de Duitse bezetting van de Caucasus van korte duur. Vanwege het oprukken van de partizanen wierpen de Duitsers eind 1943-begin 1944 brandbommen op meer dan honderd dorpen op de Krim, waardoor de geestdrift van de plaatselijke bevolking voor de nazi’s vlug bekoelde. Na de terugtreking van de Duitsers, werd de moslimbevolking uit de Caucasus en de Krim door Stalin verplaatst, omdat hij ze als landverraders beschouwde.

Ook in het zogenaamde ‘Ostland’ (Polen, Litouwen, Estland en Wit-Rusland) probeerden de nazi’s de moslims voor zich te winnen. Toen de Duitse troepen in de lente van 1941 Joegoslavië binnendrongen werden ze enthousiast onthaald door de moslimbevolking die zich onderdrukt voelde door de orthodoxe Serviërs. In Bosnië en Herzegovina probeerden de nazi’s zich voor te doen als de beschermers van de islam. Dat charmeoffensief viel samen met de oprichting van een SS-moslimdivisie. De moefti van Jeruzalem werd toen naar de Balkan gestuurd voor een grote propagandatournee.

De nazi’s slaagden er evenwel niet in de moslimregio’s te pacificeren. Een verzoek om in de Balkan een moslimstaat op te richten die Kosovo, Bosnië, Herzegovina en Albanië zou omvatten, werd door de Duitsers onmiddellijk afgewezen. Toen de militaire situatie in de winter van 1943-1944 aanzienlijk verslechterde voor de Duitsers, liepen vele moslims over naar de partizanen van Tito. Dat lokte wreedaardige wraakacties vanwege de nazi’s uit. Over het algemeen bleven de moslimsoldaten tot het einde van de oorlog op alle fronten aan de zijde van de nazi’s strijden. Pas vanwege de chaos van de laatste oorlogsmaanden besloten velen te deserteren.

Nuttige collaborateurs

De Tweede Wereldoorlog kostte vele duizenden moslims het leven, maar de meeste nazi’s die verantwoordelijk waren voor de moslimpolitiek brachten het er goed van af. De architect van dit beleid, Werner von Hentig, mocht na de oorlog rustig op het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken blijven werken. De eerste naoorlogse kanselier van de Bondsrepubliek Duitsland, de christendemocraat Konrad Adenauer, zag er trouwens geen graten in dat tal van nazi’s in de administratie, het leger, het gerecht enz. actief bleven. Vele moslimcollaborateurs namen de benen. De moefti van Jeruzalem, Al-Hoesseini, kwam via Bern en Parijs uiteindelijk in Caïro terecht.

Na de oorlog vond de Duitse overheid het nodig een nieuwe moslimorganisatie op te richten. Niemand minder dan Nourredin Namangani, voormalige imam van het SS-moslimregiment voor het Oosten, werd aan het hoofd van die organisatie benoemd. In de jaren vijftig kwam er een nieuwe moslimorganisatie van Arabische studenten bij die sympathiseerde met de Moslimbroeders. Nadien werd de ‘Islamitische Gemeenschap in Duitsland’ opgericht. Haar voorzitter was ene Ali Ghaleb Himmat die na de aanslagen van 11 september 2001 door de Verenigde Naties op een lijst van verdachte leden van Al-Qaïda werd geplaatst.

Vanzelfsprekend lieten de Verenigde Staten, die onmiddellijk na de oorlog met nazi’s en nazi-collaborateurs samenwerkten, hun oog op moslimcollaborateurs vallen. Die werden onder meer medewerkers van de Amerikaanse propaganda-radiozenders Radio Liberty en Radio Free Europe. De VS zochten ook vlug contact met de Egyptenaar Saïd Ramadan, schoonzoon van de stichter van de Moslimbroederschap en een van de actieve Arabische studenten in Duitsland. In 1966 meldde de Zwitserse overheid dat Ramadan zowel met de Britten als met de Amerikanen samenwerkte, ‘omdat hij zonder enige twijfel een anti-communist is en de communistische infiltratie in de Arabische wereld bestrijdt’. Ramadan werd op 23 september 1953 zelfs door de Amerikaanse president Dwight Eisenhower in het Witte Huis ontvangen. Eisenhower pleitte in 1957 voor een jihad tegen de Sovjet-Unie.

In de hele wereld steunden de VS politieke islamitische groeperingen, zoals de Moslimbroeders, en moslimlanden zoals Pakistan. President Eisenhower deed al het mogelijke om Saoedi-Arabië te steunen in zijn strijd tegen zowel de Sovjet-invloed als tegen het ongebonden regime van de Egyptische president Nasser. Het wahabisme, de strikte interpretatie van de islam die nu zo verketterd wordt, werd door Washington gesteund. Zo droegen de VS financieel bij tot het uitbouwen van de nodige infrastructuur in Mekka om de pelgrims te ontvangen. Wie daar goed bij vaarde was de familie Ben Laden, actief in de bouwsector. De strijd tegen de Sovjet-Unie brachten de VS, onder leiding van president Carter, ertoe hun steun te verlenen aan de moedjahidin die in Afghanistan de Sovjet-Unie bestreden. Oessama Ben Laden, zoon van de Saoedische immobiliënkoning, opende een bureau voor de opleiding van buitenlandse vrijwilligers die met de moedjahidin kwamen strijden. Uit dit bureau ontstond in de jaren tachtig Al-Qaïda.

[Boduo]

Hoeveel forummers zouden dit lezen ?
1,2 of 3 ?

[tomm]

Ik heb het gelezen. Enkele bemerkingen.
1. Er is al ontzettend veel over deze kwestie geschreven, terwijl andere problemen amper aan bod komen.
2. Het nazisme, de Jodenhaat hebben echt bestaan, net als de Holocaust. We mogen dit nooit vergeten en elke uiting van Jodenhaat moet aangeklaagd worden.
3. De Palestijnen hebben niets te zien met de Holocaust, en het zionistische project misbruikte de Holocaust voor eigen doel. Het zionisme is net als het nazisme een vorm van bloed en bodem ultra-nationalisme. Als men deze kwestie grondig bestudeerd, zoals de Israëlische historicus Benny Morris deed, kun je slechts tot een conclusie komen, namelijk dat de Joden de Palestijnen hun land afnamen. Freilich en co. noemen dit zeggen antisemitisme maar het is gewoon de werkelijkheid. De meest gehoorde verdediging is dat "de Arabieren vredesvoorstellen geweigerd hebben". Als je de geschiedenis grondig bestudeerd kom je tot de conclusie dat dit een flauw argument is. Het is niet omdat ze een vredesvoorstel weigerden dat ze op grote schaal etnisch gezuiverd mochten worden...
4) Daaruit concluderen dat "de Joden even erg zijn als de nazi's" is fout. Ten eerste staan niet alle Joden achter Israël, ten tweede waren de zionistische misdaden niet op dezelfde schaal als die van de nazi's. De zionisten vermoordden wel Palestijnse burgers, maar "slechts" enkele duizenden. Wel vond er een etnische zuivering van 100000'en Palestijnen plaats, gepland door Ben Gurion.
5) Zeggen dat fundamentele kritiek op Israël antisemitisme is is niet alleen onwaar, maar is misbruik van de nalatenschap van de slachtoffers van de Holocaust.
6) Links in Europa staat kritisch ten opzichte van Israël en volledig terecht. De manier waarop Israël de Palestijnen al generaties behandelt is niet alleen in strijd met alle internationale wetgeving, maar moreel verwerpelijk, even moreel verwerpelijk als de Apartheid in Zuid-Afrika. Zeggen dat een 2 staten oplossing niet kan omdat je zo "de veiligheid van Israël in gevaar brengt" is niet alleen onzin, maar een flauw excuus om de politiek van kolonisatie en "Eretz Israel" ("Groot Israël") te vergoelijken.
7) De oorlog in Syrië staat los van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Het was een gruwelijke burgeroorlog, zoals de meeste burgeroorlogen. En mijn mening is dat het Westen daar schuld aan heeft omdat ze de opstandelingen bewapenden en steunden. (Israël zelf trouwens ook). Het is als zeggen dat het apartheidsregime in Zuid-Afrika niet zo slecht was, want in naburig Angola en Moçambique werden ergere misdaden begaan. Dat is trouwens effectief ook de retoriek die toen gebruikt werd om het apartheidsregime te verdedigen.
8) Ik heb ook een probleem met radicale Islam, maar ook deze kwestie staat los van de Israëlisch/Palestijnse kwestie. Veel Palestijnse vrijheidsstrijders waren en zijn trouwens christenen. Dat sommige radicale moslims de Palestijnen steunen is niet de schuld van de Palestijnen, en zeker geen legitimatie voor de onderdrukking. Ik vind ook dat sommigen linksen hier niet voldoende het gevaar inzien van Islam fundamentalisme. Maar deze kwestie staat los van de Palestijnse kwestie. Israël gooit het graag allemaal op één hoop, maar dat is dus "fake news". In feite is dit een kwestie tussen 2 volkeren, niet alle Joden zijn religieus en niet alle Palestijnen moslim. Er wordt al te vaak een geloofskwestie van gemaakt, dat komt Israël goed uit. Maar in feite is het gewoon een kwestie van onderdrukking van een volk door een ander.

[Jay-P.]

Lap,

[Jay-P.]

Lap, Tomm las het.
Alle treinen dit weekend te laat omdat 't NMBS kieken weer iets anders deed dan de job...
Life as usual

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Jay-P.

Lap, Tomm las het.
Alle treinen dit weekend te laat omdat 't NMBS kieken weer iets anders deed dan de job...
Life as usual

Wanneer hebt u laatst een trein genomen in Belgie?

[kojak]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Hoeveel forummers zouden dit lezen ?
1,2 of 3 ?

Uw posting heb ik gelezen.

[Jay-P.]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Wanneer hebt u laatst een trein genomen in Belgie?

Toen ik nog te jong was om een rijbewijs te hebben. Waarom?

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Jay-P.

Toen ik nog te jong was om een rijbewijs te hebben. Waarom?

Dus 50 jaar geleden of zo. Toch maar lekker kakken op de NMBS...

[N-Vb]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Hoeveel forummers zouden dit lezen ?
1,2 of 3 ?

Dat is nu juist het probleem,

kuddedieren lezen geen boeken maar volgen blindelings hun leider, de führer, die manipuleert de kudde


de Moslims zijn trouwens bezetters die de Palestijnse regio islamiseerde,

het zijn dus geen Palestijnen die daar leven maar bezetters
net zoals er in Frans-Vlaanderen geen echte Vlamingen wonen maar Fransen

Als de Fransen in Flandre zeggen: nous sommes des Flamands is even fout
als dat de Moslims in Israël en Palestina zeggen: wij zijn Palestijnen