Zijn religieuze mensen idioten?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Girard wil het hogere uit het lagere verklaren, maar beter is andersom: het lagere uit het hogere.

Eigenlijk is dat wel heel merkwaardig en hangt samen met de vraag of het geestelijke kan voortvloeien uit het stoffelijke.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Eigenlijk tot geen van beide. Als je interne spanningen kanaliseert op een "zondebok" hoeft dat immers helemaal geen religieuze dimensie te krijgen.
Dan krijg je de eeuwige kip-of-het-ei-discussie natuurlijk. Wordt de zondebok vergoddelijkt of wordt er een al bestaand idee van een geestelijke wereld op de zondebok geprojecteerd?

Zoals in die ene tekst die ik citeerde staat, is het de 'merkwaardige' overgang van intense strijd naar plotse rust via de stichtende moord(en) die de primaat in het proces van de hominisatie voor een 'mysterie' stelt. Gaandeweg onttrekt hij meer betekenissen aan het hele proces (die aan zijn brein hogere eisen stellen, precies omdat zijn gedrag voortaan niet meer zuiver instinctief of 'willekeurig'-imitatief is), volgens hem gecentreerd rond het slachtoffer dat om die reden een quasi-transcendent karakter krijgt. In de mythen zien we dan ook sporen van oudere mimetische conflicten en uitdrijvingen, zij het verplaatst naar een 'ander' bereik of een 'verre' oorsprong. Dit sluit aan bij het emergente karakter van de sacrale code zelf. Van belang bij de religieuze verbeelding zijn verder de hallucinaties die in het mimetische conflict ontstaan als gevolg van de angst en de effecten van verdubbeling, ontbinding en positiewisselingen (die worden 'samengevat' in monsterlijke verschijningen die vorm geven aan de angstwekkende vormloosheid - ook de zondebok vertoont vaak monsterlijke kenmerken, wat trouwens deels ook een fysieke oorsprong kan hebben: afwijkingen die de kanalisatie van de agressie tegenover hem bevorderen). Ook - om een sprong in de tijd te maken - bij hypermimetisme in psychiatrische zin duikt zulke 'verbeelding' op; daarbij wordt er gebruik gemaakt van de 'reguliere' taal maar die raakt ontregeld - verliest zijn collectief-structurerende rol - en wordt ontbonden tot een vehikel om uitdrukking te geven aan het conflict: zo kan een psychoot gaan denken dat hij God is en tegelijk 'de zondebok' (omdat iedereen hem 'afwijst' zogezegd). Maar het is niet beperkt tot religieuze beelden, ook moderne techniek kan de nodige 'metaforen' verschaffen: het mimetisme kan bijvoorbeeld in de verbeelding verschijnen als 'stralingen' die men uitzendt of die men ondergaat. De eigen agressie vermengd met de agressie die men bij anderen veronderstelt kan zich uiten in stemmen die negatief commentaar geven over zichzelf of die aanzetten tot geweld; er zijn ook overal 'tekens', via krant, TV etc. Kortom, de wereld wordt weer 'magisch' en raakt - door de in de hevigste gevallen quasi-simultane positieve en negatieve aantrekking en door de wisseling der posities - volledig 'ontdubbeld', in zekere zin 'splijt' de geest wel degelijk ('schizo'). Maar goed, dat heeft nog weinig met de oude religie te maken die net fenomenen van mimetische strijd - die vroeger groepsfenomenen waren, geen particuliere 'voorstellingen', en gekoppeld aan daadwerkelijk vechten - in mythologische vorm herinnert, in rituele vorm gecontroleerd 'herhaalt' maar bovenal via taboes wil vermijden (ook het ritueel dat het ZBM naspeelt is in essentie preventief) binnen een collectieve code die via het slachtoffer emergeerde, althans in de vervormde beleving van de groep, in werkelijkheid (caché) echter doorheen die beleving zelf.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Veel opvoeding kan er niet aan te pas zijn gekomen. Wellicht beschikte de vroege mens nog over enige instincten en wat hij verder moest leren, leerde hij door imitatie van stamgenoten en vallen en opstaan. De moeder zorgde wel voor het prille kind, maar dat kun je moeilijk "opvoeding" noemen. Ik denk ook niet dat het volwassen geworden kind nog veel belang hechtte aan die moederfiguur. Die werd immers al snel overbodig.

We zien trouwens bij matrilineaire stammen dat de vader vaak niet zo'n belangrijke rol speelt. De broer van de moeder is daar van groter belang. Kinderen hebben daar meer een "vriendschappelijke" band met de vader.

Dat God in het christendom een vaderfiguur is, vertelt ons niet zo gek veel over het vroege ontstaan van religie. Het christendom is uiteindelijk een religie van een veel later stadium. Het weerspiegelt dan ook de sociale structuren en het verwantschapsdenken van een nog vrij recente era. Ter vergelijking: de Homerische goden waren toch bepaald niet vaderlijk of moederlijk te noemen.

Wat uw stammen betreft, dat is niet zo vreemd want ik lees dit op internet" Matrilineaire afstamming, matrilineariteit of uterine is het systeem van afstammingsbepaling waarbij de dochter of zoon lid wordt van de afstammingsgroep van de moeder. Dit in tegenstelling tot patrilineaire afstamming, waar men lid wordt van de groep van de vader. Matrilineaire afstamming betekent niet dat er sprake is van een matriarchale samenleving, aangezien mannen doorgaans het openbare leven domineren. De rechten en functies worden daarbij niet overgedragen van moeder op dochter, maar van mannen naar de kinderen van zijn zuster. " Dan is het niet vreemd dat je belang hecht aan je oom en minder aan vader.

Wat opvoeding betreft, dat ben ik niet met u eens. Ongeacht waar of in welke periode was opvoeden gericht op zelfstandig kunnen functioneren, als persoon en binnen een bepaalde groep en om die reden werden vaardigheden aangeleerd en ontwikkeld.

Dat dit veranderde met de tijd heeft te maken met geschiedenis wat zich vertaald binnen culturele opvattingen over waar opvoeding zich op moet richten.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Eigenlijk is dat wel heel merkwaardig en hangt samen met de vraag of het geestelijke kan voortvloeien uit het stoffelijke.

De "stof" wordt uit de "Geest" verklaard en wel uit de Logica om te beginnen.
De "stof" is de natuur in tijd en ruimte en de fysica.
De Geest zelf is de hogere eenheid van beide als eenheid van het denken en het lichaam, met name de hersenen.
De Geest is de denkende persoon als mens en als God als hoogste.
Maar het is niet God die de natuur van tijd en ruimte schept.
Daarvoor is de Logica voldoende.
Maar wel worden de atomen door de ware goden geschapen, dat zijn de microwezentjes.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Zoals in die ene tekst die ik citeerde staat, is het de 'merkwaardige' overgang van intense strijd naar plotse rust via de stichtende moord(en) die de primaat in het proces van de hominisatie voor een 'mysterie' stelt.

Niks merkwaardigs, maar gewoon de afwisseling van oorlog en vrede.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Zoals in die ene tekst die ik citeerde staat, is het de 'merkwaardige' overgang van intense strijd naar plotse rust via de stichtende moord(en) die de primaat in het proces van de hominisatie voor een 'mysterie' stelt. Gaandeweg onttrekt hij meer betekenissen aan het hele proces (die aan zijn brein hogere eisen stellen, precies omdat zijn gedrag voortaan niet meer zuiver instinctief of 'willekeurig'-imitatief is), volgens hem gecentreerd rond het slachtoffer dat om die reden een quasi-transcendent karakter krijgt.

Het valt me op dat je graag lange zinnen met veel moeilijke woorden gebruikt, om dingen die eigenlijk heel eenvoudig zijn zo mysterieus mogelijk te maken en daarmede de schijn van diepzinnige geleerdheid te wekken.
Maar ze verklaren helemaal niks en zijn slechts een vrij willekeurige en subjectieve beschrijving van de reeds bekende cultuur van vroeger.

In de mythen zien we dan ook sporen van oudere mimetische conflicten en uitdrijvingen, zij het verplaatst naar een 'ander' bereik of een 'verre' oorsprong. Dit sluit aan bij het emergente karakter van de sacrale code zelf. Van belang bij de religieuze verbeelding zijn verder de hallucinaties die in het mimetische conflict ontstaan als gevolg van de angst en de effecten van verdubbeling, ontbinding en positiewisselingen (die worden 'samengevat' in monsterlijke verschijningen die vorm geven aan de angstwekkende vormloosheid - ook de zondebok vertoont vaak monsterlijke kenmerken, wat trouwens deels ook een fysieke oorsprong kan hebben: afwijkingen die de kanalisatie van de agressie tegenover hem bevorderen). Ook - om een sprong in de tijd te maken - bij hypermimetisme in psychiatrische zin duikt zulke 'verbeelding' op; daarbij wordt er gebruik gemaakt van de 'reguliere' taal maar die raakt ontregeld - verliest zijn collectief-structurerende rol - en wordt ontbonden tot een vehikel om uitdrukking te geven aan het conflict: zo kan een psychoot gaan denken dat hij God is en tegelijk 'de zondebok' (omdat iedereen hem 'afwijst' zogezegd).

Dat is dan wel aardig opgemerkt, maar ik zou dat eerder verklaren uit het feit dat de zonde als taboe evenzeer als heilig kan worden ervaren.
En de zondebok als duivel vanuit een minderwaardigheidscomplex zich handhaaft door zich tot God te verklaren.

Maar het is niet beperkt tot religieuze beelden, ook moderne techniek kan de nodige 'metaforen' verschaffen: het mimetisme kan bijvoorbeeld in de verbeelding verschijnen als 'stralingen' die men uitzendt of die men ondergaat.

Dat mimetisme "verklaart" van alles en nog wat zo te zien....

De eigen agressie vermengd met de agressie die men bij anderen veronderstelt kan zich uiten in stemmen die negatief commentaar geven over zichzelf of die aanzetten tot geweld; er zijn ook overal 'tekens', via krant, TV etc. Kortom, de wereld wordt weer 'magisch' en raakt - door de in de hevigste gevallen quasi-simultane positieve en negatieve aantrekking en door de wisseling der posities - volledig 'ontdubbeld', in zekere zin 'splijt' de geest wel degelijk ('schizo').

ontdubbeld en splijten is tegenstrijdig.

Maar goed, dat heeft nog weinig met de oude religie te maken die net fenomenen van mimetische strijd - die vroeger groepsfenomenen waren, geen particuliere 'voorstellingen',

De moderne gekken wekken veel meer de belangstelling van de psychiatrie en ook van de maatschappij en raken aldus ook geïntegreerd.

en gekoppeld aan daadwerkelijk vechten - in mythologische vorm herinnert, in rituele vorm gecontroleerd 'herhaalt' maar bovenal via taboes wil vermijden (ook het ritueel dat het ZBM

Wie is ZBM?

naspeelt is in essentie preventief) binnen een collectieve code die via het slachtoffer emergeerde, althans in de vervormde beleving van de groep, in werkelijkheid (caché) echter doorheen die beleving zelf.

Maar wat nu de zonde is van de zondebok, dat ben ik nog niet tegen gekomen.
Er wordt veel en moeilijk verteld, maar weinig duidelijk gemaakt.
Zo zou er een strijd zijn geweest van allen tegen allen, maar in geen enkele cultuur van nu of vroeger ben ik ooit zoiets tegen gekomen.

[harriechristus]

Uit Wiki.

Girard heeft het mimetische verlangen voor het eerst ontdekt door twee literaire teksten met elkaar in verband te brengen, namelijk De eeuwige echtgenoot van Dostojewski en De misplaatste nieuwsgierige, een novelle uit Don Quichot van Cervantes. In beide werken staat een driehoeksrelatie centraal die op een identieke manier evolueert. De ene held van het verhaal probeert zijn verlangen naar zijn vrouw of aanstaande op te drijven, door een andere man te overtuigen die vrouw ook te begeren. De structurele overeenkomst tussen de teksten trof Girard.

Ik: Dat is wel een heel rare theorie dat de minnaar graag zou willen dat ook een ander zijn vrouw gaat neuken.
Veel eerder is het tegendeel het geval dat de minnaar geneigd is een rivaal de nek om te draaien uit jaloersigheid.

Het mimetisme is eigenlijk strijd, zoals bij Kain en Abel, waarschijnlijk omdat beiden graag Eva wilden neuken.

[harriechristus]

In La violence et le sacré (1972) heeft Girard voor het eerst zijn mimetische theorie toegepast op het ontstaan van de menselijke cultuur. Hij stelt dat de toename van de hersenmassa bij de mensachtigen betekende dat ze steeds beter werden in nabootsing.[quote]

Ik: De toename van de hersenmassa wordt helemaal niet verklaard.

Dat impliceerde een toename van het leervermogen, maar eveneens een toename van de rivaliteit.

Ik: Waar die rivaliteit vandaan komt wordt evenmin verklaard.
Noch wat onder leren moet worden verstaan.

Uiteindelijk waren de dierlijke instinctieve dominantiepatronen niet meer in staat om zich te handhaven onder druk van het mimetische geweld. Er ontstonden zogenaamde mimetische crises waarbij alle leden van een groep zich tegen elkaar richtten in collectief geweld.

Ik: De term mimetisme blijkt dus niet te deugen, want het blijkt geweld te zijn.
Dat geweld wordt helemaal niet verklaard en door alleen na te doen ontstaat geen ontwikkeling, noch strijd.
Het de vrede zelf in de herhaling.
En dat alle leden van een groep zich tegen elkaar richten heb ik ook nog nooit vernomen, wel de ene groep tegen de ander of een enkeling tegen de groep of andersom.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Zoals in die ene tekst die ik citeerde staat, is het de 'merkwaardige' overgang van intense strijd naar plotse rust via de stichtende moord(en) die de primaat in het proces van de hominisatie voor een 'mysterie' stelt. Gaandeweg onttrekt hij meer betekenissen aan het hele proces (die aan zijn brein hogere eisen stellen, precies omdat zijn gedrag voortaan niet meer zuiver instinctief of 'willekeurig'-imitatief is), volgens hem gecentreerd rond het slachtoffer dat om die reden een quasi-transcendent karakter krijgt. In de mythen zien we dan ook sporen van oudere mimetische conflicten en uitdrijvingen, zij het verplaatst naar een 'ander' bereik of een 'verre' oorsprong. Dit sluit aan bij het emergente karakter van de sacrale code zelf. Van belang bij de religieuze verbeelding zijn verder de hallucinaties die in het mimetische conflict ontstaan als gevolg van de angst en de effecten van verdubbeling, ontbinding en positiewisselingen (die worden 'samengevat' in monsterlijke verschijningen die vorm geven aan de angstwekkende vormloosheid - ook de zondebok vertoont vaak monsterlijke kenmerken, wat trouwens deels ook een fysieke oorsprong kan hebben: afwijkingen die de kanalisatie van de agressie tegenover hem bevorderen). Ook - om een sprong in de tijd te maken - bij hypermimetisme in psychiatrische zin duikt zulke 'verbeelding' op; daarbij wordt er gebruik gemaakt van de 'reguliere' taal maar die raakt ontregeld - verliest zijn collectief-structurerende rol - en wordt ontbonden tot een vehikel om uitdrukking te geven aan het conflict: zo kan een psychoot gaan denken dat hij God is en tegelijk 'de zondebok' (omdat iedereen hem 'afwijst' zogezegd). Maar het is niet beperkt tot religieuze beelden, ook moderne techniek kan de nodige 'metaforen' verschaffen: het mimetisme kan bijvoorbeeld in de verbeelding verschijnen als 'stralingen' die men uitzendt of die men ondergaat. De eigen agressie vermengd met de agressie die men bij anderen veronderstelt kan zich uiten in stemmen die negatief commentaar geven over zichzelf of die aanzetten tot geweld; er zijn ook overal 'tekens', via krant, TV etc. Kortom, de wereld wordt weer 'magisch' en raakt - door de in de hevigste gevallen quasi-simultane positieve en negatieve aantrekking en door de wisseling der posities - volledig 'ontdubbeld', in zekere zin 'splijt' de geest wel degelijk ('schizo'). Maar goed, dat heeft nog weinig met de oude religie te maken die net fenomenen van mimetische strijd - die vroeger groepsfenomenen waren, geen particuliere 'voorstellingen', en gekoppeld aan daadwerkelijk vechten - in mythologische vorm herinnert, in rituele vorm gecontroleerd 'herhaalt' maar bovenal via taboes wil vermijden (ook het ritueel dat het ZBM naspeelt is in essentie preventief) binnen een collectieve code die via het slachtoffer emergeerde, althans in de vervormde beleving van de groep, in werkelijkheid (caché) echter doorheen die beleving zelf.

Een zeer lange en moeilijk te lezen tekst, maar nergens lees ik een antwoord op het kip en ei probleem van de zondebok, door Duistere Duikboot gesteld.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Eigenlijk is dat wel heel merkwaardig en hangt samen met de vraag of het geestelijke kan voortvloeien uit het stoffelijke.

Die vraag komt mij bekend voor Jan. Het doet mij denken aan een van de geschilpunten die geleid hebben tot het Groot Schisma. Toen ging het om de vraag of de HG kon voortvloeien uit de Zoon. De geest uit de geest kan je zeggen. Die heeft geen stoffelijk lichaam nodig. Maar dat was een probleem van verwarde geesten; van "het geestelijke" in het stoffelijke.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Die vraag komt mij bekend voor Jan. Het doet mij denken aan een van de geschilpunten die geleid hebben tot het Groot Schisma. Toen ging het om de vraag of de HG kon voortvloeien uit de Zoon.

De Heilige Geest is de hogere grondslag van zowel de Vader als de Zoon.

De geest uit de geest kan je zeggen. Die heeft geen stoffelijk lichaam nodig.

Zeker wel, want de Geest is eigenlijk de hogere eenheid van de Logica en het lichaam (met name het brein) om te kunnen denken.

Maar dat was een probleem van verwarde geesten; van "het geestelijke" in het stoffelijke.

Het is helemaal niet zo verward, want de Geest is de verklarende grondslag van de stof.
En wel als logica.

De wetenschap gaat zonder meer van de stof uit, zonder die eerst te verklaren.

[harriechristus]

Over Girard uit Wiki:

In Des choses cachées depuis la fondation du monde (1978) spreekt Girard voor het eerst over het unieke karakter van de Bijbel. Daar waar de meeste culturen de zondebok steeds als schuldig beschouwen en er stereotype beschuldigingen zijn zoals incest en vadermoord ten overstaan van de zondebok,...

Ik: incest en vadermoord zijn van Freud.
Mijns inziens gaat daaraan het meest wezenlijke conflict van man en vrouw vooraf als tussen seks en liefde.
En de vrouw neemt dan wraak door haar zoon.
Jezus is dan ook de God van de Liefde.
Reeds in het conflict tussen Kain en Abel is dat te herkennen.
Maar ook al bij Adam en Eva, waarbij Eva de schuld krijgt.


Girard.... is er in het Oude Testament een tendens merkbaar om het onschuldige slachtoffer te rehabiliteren.

Ik: de zondebok van het Oude Testament is Eva, dit vanuit een patriarchaal standpunt.
De zondegeit dus, en geen bok.

Girard: Die evolutie mondt uit in de evangelies waar Christus door een mimetisch opgefokte massa gedood wordt, maar er staat geschreven: "Zij hebben mij zonder reden gehaat". Christus is het onschuldige lam.

Christus is helemaal geen onschuldig lam.
Dezulke brengt geen nieuwe leer.
Maar wel wordt Hij als heilig beschouwd door de christenen.
De zondebok kan een idioot zijn ten hoon van de massa, maar ook een genie, die iets volkomen nieuws brengt dat de massa niet accepteert.
En wat het laatste betreft vooral door de joden die niet accepteerden dat Jezus Gods Zoon zou zijn.
Dit omdat de hemelse liefdesleer eigenlijk in wezen vrouwelijk is.
Gods Rijk op aarde is manlijk.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Over Girard uit Wiki:

In Des choses cachées depuis la fondation du monde (1978) spreekt Girard voor het eerst over het unieke karakter van de Bijbel. Daar waar de meeste culturen de zondebok steeds als schuldig beschouwen en er stereotype beschuldigingen zijn zoals incest en vadermoord ten overstaan van de zondebok,...

Ik: incest en vadermoord zijn van Freud.
Mijns inziens gaat daaraan het meest wezenlijke conflict van man en vrouw vooraf als tussen seks en liefde.

Dit dan vanuit de vrouwelijke ziel beleefd, want vanuit de man bekeken gaat het om de strijd van de manlijke geest aan denken tegen de vrouwelijke "onbewuste" of instinctieve natuur.
Om het maar eens kras uit te drukken: zonder het denken van de man zwaaiden we nu nog als apen door de bomen...

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Eigenlijk is dat wel heel merkwaardig en hangt samen met de vraag of het geestelijke kan voortvloeien uit het stoffelijke.

Deze draad ligt al dagen stil en de rubriek ook. Doodgeschreven? Voor wie het interesseert :

Het verbaast mij de deze vraag nog steeds actueel is. Dit speelde in de 19e eeuw in de discussies over evolutie rond Darwin. Darwin stelde die vraag niet. Hij redeneerde op basis van wat hij had waargenomen en vond daarvoor een theoretische verklaring. De geest had hij niet waargenomen.

Met Google vond ik een "bijdrage" die je vraag actualiseert. De schrijfster heeft kennis van hogere geestelijke wezens die "oersubstantie afscheiden" en daarmee gaan boetseren. Daar kan ik mij wel iets bij voorstellen. Heb je er wat aan Jan?

https://www.margaretevandenbrink.nl/...hp?m=m60&p=173
"In de tweede bijdrage?*'De Engelenhierarchieën, scheppers van mensen en aarde', benaderde ik die vraag niet vanuit het aardse gezichtspunt, maar vanuit het geestelijke. Alles wat wij als schepping, als zonnestelsel, aarde, natuur, planten, dieren en mensen, om ons heen zien, zo zegt de esoterische traditie, is ooit uit het goddelijk-geestelijke voortgekomen. Hoge engelen stonden substantie van zichzelf af en ontwikkelden en vormden daaruit stapsgewijs de schepping. Die oersubstantie, die substantie van de hoge goddelijk-geestelijke wezens, waaruit later de aarde, de mensen, de dieren en de planten werden opgebouwd, was in het oerbegin puur geest. Als eerste werd vanuit die geest warmte gecreëerd. Toen lucht en licht. Vervolgens kwam de schepping, behalve in warmte, lucht en licht, ook in een waterachtige/vloeibare substantie te leven. Uiteindelijk stolde zij in de vaste materie, de fysiek-minerale, zoals wij die nu kennen."

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Deze draad ligt al dagen stil en de rubriek ook. Doodgeschreven? Voor wie het interesseert :

Het verbaast mij de deze vraag nog steeds actueel is. Dit speelde in de 19e eeuw in de discussies over evolutie rond Darwin. Darwin stelde die vraag niet. Hij redeneerde op basis van wat hij had waargenomen en vond daarvoor een theoretische verklaring. De geest had hij niet waargenomen.

De Geest kun je ook niet waar nemen, want de Geest is wat je denkt.
Het is dus Darwins eigen theoretische verklaring.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Zijn religieuze mensen idioten volgens u en verklaar.

Religieuze mensen zijn niet per definitie idioot. Wie gelooft in de hemel of een paradijs kan best gelukkig zijn.

Ik ben humanist en vrijzinnig. Kwestie van respect te hebben voor wie ook respect heeft voor anderen.

[Jay-P.]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Religieuze mensen zijn niet per definitie idioot. Wie gelooft in de hemel of een paradijs kan best gelukkig zijn.
Ik ben humanist en vrijzinnig. Kwestie van respect te hebben voor wie ook respect heeft voor anderen.

Geloven in het begrip "bovennatuurlijk"?
Religie is een synoniem voor politiek en DAT werkt perfect voor een beperkt aantal dominanten om de kudde recessief en dom te houden.
Niet echt idioot he, ...behalve die kudde, die wel.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door Jay-P.

Geloven in het begrip "bovennatuurlijk"?
Religie is een synoniem voor politiek en DAT werkt perfect voor een beperkt aantal dominanten om de kudde recessief en dom te houden.
Niet echt idioot he, ...behalve die kudde, die wel.

Religie en geloof in het algemeen is eerder een synoniem voor macht, wat wereldwijd de kudde op de plaats houdt en een beperkt select gezelschap de macht in handen doet houden.
Het maakt niet uit of dit nu een Afrikaanse tovenaar is die anderen als " behekst" bestempeld met vaak dramatische gevolgen zoals verstoten worden uit de gemeenschap, geestelijken die voorhouden dat je niet vrij bent te kiezen hoeveel kinderen je wilt omdat een condoom niet mag, of wie je mag zijn omdat homofilie een gruwel is, voorhouden dat wie niet leeft volgens de regels van religieuze opvattingen gedood mag worden, opgehangen, gestenigd , vermoord door vaak mannelijke familieleden, kortom; de lijst onmenselijkheden uit naam van religie is eindeloos.

Betekent dat daarom alle religieuze mensen idioten zijn?
Nee, omdat velen eigen keuze maken, wanneer ze tenminste leven in een politiek klimaat wat die mogelijkheid geeft.
Maar wie uit naam van eender welk geloof anderen schaadt, mankeert wel iets, dat mag ook gezegd worden.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Deze draad ligt al dagen stil en de rubriek ook. Doodgeschreven? Voor wie het interesseert :

Het verbaast mij de deze vraag nog steeds actueel is. Dit speelde in de 19e eeuw in de discussies over evolutie rond Darwin. Darwin stelde die vraag niet. Hij redeneerde op basis van wat hij had waargenomen en vond daarvoor een theoretische verklaring. De geest had hij niet waargenomen.

Met Google vond ik een "bijdrage" die je vraag actualiseert. De schrijfster heeft kennis van hogere geestelijke wezens die "oersubstantie afscheiden" en daarmee gaan boetseren. Daar kan ik mij wel iets bij voorstellen. Heb je er wat aan Jan?

https://www.margaretevandenbrink.nl/...hp?m=m60&p=173
"In de tweede bijdrage?*'De Engelenhierarchieën, scheppers van mensen en aarde', benaderde ik die vraag niet vanuit het aardse gezichtspunt, maar vanuit het geestelijke. Alles wat wij als schepping, als zonnestelsel, aarde, natuur, planten, dieren en mensen, om ons heen zien, zo zegt de esoterische traditie, is ooit uit het goddelijk-geestelijke voortgekomen. Hoge engelen stonden substantie van zichzelf af en ontwikkelden en vormden daaruit stapsgewijs de schepping. Die oersubstantie, die substantie van de hoge goddelijk-geestelijke wezens, waaruit later de aarde, de mensen, de dieren en de planten werden opgebouwd, was in het oerbegin puur geest. Als eerste werd vanuit die geest warmte gecreëerd. Toen lucht en licht. Vervolgens kwam de schepping, behalve in warmte, lucht en licht, ook in een waterachtige/vloeibare substantie te leven. Uiteindelijk stolde zij in de vaste materie, de fysiek-minerale, zoals wij die nu kennen."

Ik weet het niet hoor.. hoe komen volwassen mensen er toch toe dergelijke onzin te bedenken en als " waar" te presenteren?
Engelen als scheppers? Really?
Nu, mensen mogen natuurlijk geloven wat ze willen, maar die onzin als waarheden presenteren kan er bij mij niet in.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dit dan vanuit de vrouwelijke ziel beleefd, want vanuit de man bekeken gaat het om de strijd van de manlijke geest aan denken tegen de vrouwelijke "onbewuste" of instinctieve natuur.
Om het maar eens kras uit te drukken: zonder het denken van de man zwaaiden we nu nog als apen door de bomen...

Uiteraard, vrouwen zijn niet intelligent, ontwikkelen zich niet, zonder de inzichten van de man.. zo iets?