Frankrijk heeft Belgie veel te vaak bezet en is daarvoor te vaak beloond

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Daarom (goede kant).. Van onze kant uit gezien > de goede kant

Hoewel men overging naar nationale legers met dienstplichtingen en beroepslegers zag men in de 19e eeuw ook nog steeds in flinke mate het fenomeen huurling
Met name het KNIL is daar een goed voorbeeld van
KNIL
Riool van Europa (Harderwijk):
Harderwijk had van het begin af een slechte reputatie: het ‘gootgat of riool van Europa’ werd het genoemd, waar maatschappelijke verschoppelingen uit alle windstreken in minder dan geen tijd hun handgeld er doorheen joegen.

En dan ging het, zeker in periodes waarin er grote behoefte aan vrijwilligers was (bijvoorbeeld tijdens de Atjehoorlog), niet om kleine bedragen. In 1870 was het handgeld opgelopen tot ƒ 300, in die tijd het jaarsalaris van een arbeider.
Het waren gouden tijden voor kroegen en bordelen, maar een gruwel in de ogen van de overwegend streng-christelijke inwoners van Harderwijk. Ook al omdat een niet onaanzienlijk deel van de rekruten uit buitenlanders bestond, met name Belgen, Duitsers, Zwitsers en Fransen.

Vooral in de begintijd leek het Indisch leger wel een vreemdelingenlegioen: Franse deserteurs, Duitse ex-officieren, Zwitserse soldaten die nog gevochten hadden in de Krimoorlog.
Maar ook Nederlandse soldaten uit de strafdivisies van de Landmacht, die konden kiezen tussen de Oost of de provoost (= militaire strafgevangenis), meldden zich aan.

Anders dan het Franse vreemdelingenlegioen (opgericht in 1830) moesten de vrijwilligers bij aanmelding wel beschikken over identiteitspapieren en werden ze allemaal nauwkeurig in militaire stamboeken geregistreerd.

Ook buiten Nederland waren koloniale wervers actief, want de werving was erg lucratief.
In Nederlands-Indië zelf waren ronselpraktijken bij de werving van inheemse rekruten schering en inslag. Het grote percentage buitenlanders in het KNIL (soms tot 60 %) was overigens niet de wens van de regering, maar was wel onvermijdelijk, omdat Nederland te klein was om voldoende mankracht te kunnen leveren voor én de landmacht én de marine én het koloniale leger. De grondwet verbood immers (tot na de Tweede Wereldoorlog) de uitzending van dienstplichtigen naar de koloniën.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Koloniaal_Werfdepot


Een aanrader is deze website over het KNIL
http://www.engelfriet.net/Alie/Hans/knil.htm

Quote: De Europese soldaat in het Indische leger was een figuur, zeker in de negentiende eeuw, wiens plaats aan de zelfkant van de koloniale samenleving een gevolg was van het feit dat hij militair was.
Om zijn dapperheid beloond met de hoogste onderscheidingen, was hij maatschappelijk gezien een paria, door de Europese burgerbevolking in de kolonie uitgestoten en gemeden als een melaatse.

Alleen officieren hadden aanzien, al was het alleen maar om de huwelijkskansen van de Europese dames te vergroten. Maar zelfs een officier kon zich dikwijls een huwelijk niet veroorloven in verband met de exorbitante eisen die aan zijn vermogenspositie werden gesteld.

Een order uit 1835 bepaalde onder andere dat geen kapitein of ander subaltern officier in het huwelijk kon treden als hij niet voor ten minste dfl 20.000,- was aangeslagen in de onroerend goed belasting.
Weliswaar werd dit bedrag in 1869 verminderd tot dfl 7.000,-, maar het verschijnsel njai of inlandse huishoudster was ook toen bij officieren eerder regel dan uitzondering.

De lagere militairen hadden, als zij zich een huishoudster konden veroorloven zelfs toestemming om met hun concubine op het kazerneterrein te wonen op een speciaal daarvoor bestemd gedeelte, afgescheiden van de barakken waar de inheemse militairen met hun gezinnen woonden.
In 1914 kwam er een regeling om dit zo geheten kazerne-concubinaat onder de Europese en Christen-Inlandse militairen geleidelijk te laten verdwijnen.

Was een huishoudster nog te duur, dan bleef als enige toeverlaat de vierkante pot over, de jenever, een vocht dat de Europese militair ook van gouvernementswege rijkelijk werd verstrekt.
De oorlam behoorde decennia lang tot het rantsoen van de militair. 'Men zorge steeds' aldus een militair boekwerk uit 1863, 'dat de troepen vóór den afmarsch, hoe vroeg dit ook moge zijn, hebben gegeten en ook daarna hunnen geliefkoosden borrel hebben ontvangen; hebbende de nieuwste ondervinding geleerd, dat de toediening eener zekere hoeveelheid sterken drank den doorgang der spijzen in het darmkanaal vertraagt en dus de man langer verzadigd blijft, hetwelk van belang is op lange marschen, waar de man lang zonder voedsel moet blijven.'
Tot 1899 bedroeg het jeneverrantsoen 1 dl per dag, daarna werd het tot de helft verminderd en in latere jaren geheel afgeschaft.


De huurling in het KNIL:
Wat voor soort mensen melden zich aan voor dienstneming in het Indische leger. Een vreemde nationaliteit vormde geen belemmering omdat de animo in Nederland om bij het Indische leger te dienen maar zeer gering was.
Pogingen om daarin verbetering te brengen door verhoging van de handgelden mochten weinig of niet baten. In een wervingsvoorschrift van 1814 komt de nu naïef klinkende bepaling voor dat de werfhuizen om meer aantrekkingskracht te oefenen voorzien konden worden met een vlag of diergelijk opwekkend teeken.
De uitgestoken vlag noch het handgeld waren voldoende om bij de Nederlander de lust tot dienstneming te vergroten.
Dit gebrek aan animo was een ernstig probleem omdat de in de 19e eeuw langzaam voortschrijdende vestiging van het Nederlands gezag over heel Indië steeds meer mankracht vergde, die voor een deel (dat vereiste de samenstelling van het leger) uit Europeanen moest bestaan.

Om aan de gestegen behoefte te kunnen voldoen werden de eisen steeds lager gesteld.
Bovendien waren vreemdelingen sinds de teruggave van Nederlands-Indië steeds een onmisbaar element geweest om het tekort aan Europeanen in het leger aan te vullen. Het is begrijpelijk dat onder deze omstandigheden niet altijd de meest oppassende en brave lieden 'uit den beschaafden stand', zoals dat in de 19e eeuwse terminologie heette, naar de Oost vertrokken.

Gedurende de hele negentiende eeuw stroomden vreemdelingen naar het Koloniaal Werfdepot in Harderwijk, veelzeggend 'riool van Europa' genoemd. Tussen 1855 en 1894 vertrokken 73.000 militairen via Harderwijk naar Indië.

Daarvan waren 45.000 Nederlanders, de rest kwam uit elk denkbaar land in Europa, met uitzondering van IJsland, Ierland en Turkije.

Zelfs de Verenigde Staten leverden een handjevol vrijwilligers. Het grootste contingent vreemdelingen uit genoemde periode vormden de Belgen met ruim 8.700 man, gevolgd door iets meer dan 8.400 Duitsers. Dan komen 5.700 Zwitsers en bijna 3.500 Fransen.
De overige nationaliteiten schommelen tussen de 2 (Portugezen en Grieken) en 500 (Luxemburgers).

In Harderwijk waren het gouden tijden voor de kroegen en bordelen, maar een gruwel in de ogen van de orthodox protestantse inwoners. Om de druk op Harderwijk wat te verlichten, wordt aanmelding via het Korps Koloniale Reserve in Nijmegen ook mogelijk, vanaf 1890.
In 1909 wordt het Koloniaal Werfdepot in Harderwijk zelfs opgeheven, het had een te nare klank gekregen. In Nijmegen kreeg je alleen nog maar een, laten we zeggen, een dagelijks zakcentje, de rest van je gage werd gestort op een spaarrekening bij de Rijkspostspaarbank...

Na de Nederlandse overwinningen in de jaren 1890 - 1900 op Lombok en Bali steeg het aantal aanmeldingen tot record hoogten, 3200 vrijwilligers melden zich aan ! Velen van hen zouden sneuvelen op o.m. Atjeh, daar duurde de strijd ( officieel dan ) tot zeg 1920....
De vertrekkende KNIL militairen werden in deze jaren door veel mensen langs de route van het Maasstation naar de Boompjes toegejuicht en toegezongen. Soms waren de liedjes echter ook heel droevig


Behalve dat de vrijwilligers voor het Indische leger uit alle windstreken kwamen, vertegenwoordigden zij ook alle denkbare beroepen. Acteurs, bakkers, drogisten, gasfitters, handschoenmakers, koetsiers, leidekkers, muzikanten, onderwijzers, pruikenmakers, schrijvers, touwslagers, veeartsen, wijnbouwers, ijzergieters, zoutzieders, zij allen probeerden hun geluk te zoeken als koloniaal soldaat.

En dan is nog maar een fractie opgesomd uit een lijst over de jaren 1868 tot 1870, waarin meer dan 125 beroepen voorkomen. Deze 'geschoolden' vormden ongeveer de helft van het totaal dat in de genoemde drie jaar naar de Oost trok.

De andere helft bestond deels uit oud-kolonialen die na terugkeer in Europa opnieuw een verbintenis hadden gesloten, en deels uit mannen die meedeelden geen beroep te hebben.
Waarom ? Soms had je als militair in het Nederlandse leger de keus, naar Indie of naar een strafbataljon.

Maar vooral waren het economische oorzaken, sociaal zwakken in de eerste plaats werden aangelokt door het reeds genoemde handgeld dat voor buitenlanders in de jaren zestig opliep tot tegen de tweehonderd gulden en voor Nederlanders tijdens de Atjeh oorlog was het zelfs driehonderd, het gangbare jaarsalaris toen voor velen!!

Natuurlijk waren er ook de nodige avonturiers. Een sprekend voorbeeld hiervan is de Franse dichter Arthur Rimbaud. Wie geen geld had en door het avontuur werd aangetrokken, probeerde langs Harderwijk de tropen te bereiken.

Desertie onder de toekomstige soldaten van het Indische leger was geen zeldzaamheid.
Soms deserteerde men al voordat de boot vertrokken was of men verdween tijdens de reis in één of andere haven.

De koloniën oefenden ook aantrekkingskracht uit op mensen die wat op hun kerfstok hadden en door dienstneming een goed heenkomen zochten in de Oost.
Niet zelden verdween op die manier een Pruisische jonker om een of andere Ehrensache in de anonimiteit, zoals bijvoorbeeld een Freiherr Von und Zu Egloffstein en de broer van de, overigens goed burgerlijke, Duitse generaal Ludendorff.


Zwarte Ashanti militairen:
Het gebrek aan voldoende goed getrainde koloniale troepen speelde opnieuw toen in 1825 de Java-oorlog uitbrak, en het Nederlandsch-Indisch Leger in vijf jaar tijd 15.000 man verloor, waaronder 8000 Europese huurlingen.

Dat de verdediging van de Indische kolonie voortaan beter geregeld moest worden, daar was iedereen het wel over eens.

Waar haalde men echter gedisciplineerde, goed gedrilde en vechtlustige troepen vandaan, sinds het Koninkrijk der Nederlanden een verdrag met andere Europese mogendheden had gesloten dat men geen buitenlandse huurlingen meer zou werven die niet eerst in eigen land onder de wapenen waren geweest?

Omdat Javanen, Molukkers, Bantammers en andere Oost-Indiërs niet werden vertrouwd, viel ten slotte het besluit om negersoldaten voor Nederlands-Indië te werven. Afrikanen waren zonder twijfel goed bestand tegen het klimaat in de Gordel van Smaragd, en door hun manier van leven gewend aan weinig voedsel en gebrek aan comfort. Volgens andere inlichtingenrapporten waren Afrikanen die in het Britse koloniale leger in West-Indië dienden, zeer betrouwbaar, dapper in het gevecht en even makkelijk te dresseren als apen.

In 1831 kreeg de in Elmina gestationeerde commandeur Last opdracht van het ministerie van Oorlog om zonder gebruikmaking van geweld of enige dwang 150 rekruten te werven.
Het betrof een proef die moest aantonen dat Afrikanen inderdaad het beste alternatief vormden als aanvulling voor het Nederlandsch-Indisch Leger, dat bij Koninklijk Besluit van 10 maart 1832 een zelfstandige krijgsmacht werd en tevens het predikaat 'Koninklijke' mocht voeren.
Wanneer de resultaten positief uitvielen, zouden in totaal 1800 rekruten in dienst worden genomen, die tijdens de oversteek naar militaire maatstaven zouden worden gedrild.

Drie jaar later meldde de gouverneur-generaal ter kuste van Guinee aan de Nederlandse overheid dat hij ruim vijftig rekruten kon leveren. Het hadden er veel meer kunnen zijn als de aan het fort Elmina verbonden keuringsarts niet zoveel zwarten had moeten afwijzen wegens ziekte of een lichamelijk gebrek.

Het duurde nog tot 1836 voordat het oorspronkelijke quotum van 150 man werd gehaald: een druppel op een gloeiende plaat.
De minister van Koloniën en oud-gouverneur-generaal van Nederlands-Indië, Johannes van den Bosch, besloot dan ook om de zaken anders aan te laten pakken.
(Overigens bleek dat de zwarte afrikanen minder tegen het klimaat bestand waren dan gedacht)



Het probleem in de huidige tijd is dat we ook nu niet meer zonder huurlingen kunnen. De defensie budgetten dalen, een missie of oorlog is niet meer mogelijk zonder inzet van huurlingen.
Ook het Amerikaanse leger niet (kostenpost huurlingen: $300 miljard)
Het Nederlandse leger evenmin. In Uruzgan bijvoorbeeld maakte men gebruik van Britse huurlingen om gehuurde Israëlische UAV’s te bedienen.
Gehuurde Russische helicopters in Uruzgan door Nederland en etc. werden gevlogen door piloten uit de voormalige sovjet republiek
Tolken worden door legers tegenwoordig gehuurd van gespecialiseerde huurlingen firma's.

Inderdaad. De Gurkha's hebben eenzelfde dimensie. Tot in onze tijd toe.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Op basis van welke gronden is het "onwerkbaar in deze tijden"? Is een land als Denemarken dan onwerkbaar? En wat te denken van de Baltische republieken?

Ach, dat werkbaarheidsargument is gewoon een stok om de Vlaamse hond mee pogen te slaan. Pajoske is vanuit een buikgevoel tegen Vlaanderen en dus gaat hij op zoek naar argumenten om dat gevoel te rationaliseren.
Hij - en alle Belgicisten - gaan uit van bijvb. een wollig Royality-gevoel zoals mij ma, of een andere irrationele identifikatie - en pas d�*n komt men met rationele argumenten.
Een omgekeerde logika dus.
En waarom is hij tegen Vlaanderen? Omdat volgens hem Vlaanderen Limburg bezet.
Merkwaardig genoeg bezet dan ook België Limburg maar is hij niet anti-België...
Wat een rare kronkel, toch ...

[Roderik]

Zullen we alle oorlogen in de Lage Landen nog een keer overdoen?

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

Volgens mij maakt u een fout. U vergeet dat Maastricht op dat ogenblik de meest Franstalige stad van het Noorden van België was. Er waren bv veel meer Franstaligen dan in Brussel.


De huidige provincies Limburg slecht gedurende enkele tientallen jaren bestuurlijk een eenheid geweest.
1 Ik ben geen Limburg-nationalist. Als ge daarmee bedoelt dat ik streef naar een apart onafhankelijk Limburg. Waar ik wel naar streef is een Europese regio die voor wat haar aanbelangt onafhankelijke van Brussel en Den Haag beslissingen kan nemen.
2 Ik ben slechts in die mate Belgicist dat ik van mening ben dat een onafhankelijk Vlaanderen dat de Flaminganten voor ogen hebben nog slechter is dan België. Gewoon weg onwerkbaar in deze tijden.

Ik ben ervan overtuigd dat dit verhaal van die vele franstaligen in Maastricht wel erg overdreven is. In feite zal het veeleer gaan om Nederlandstaligen die graag een mondje Frans praatten. Een beetje zoals we dat tot flink na de 2e WO ook in ettelijke Vlaamse steden hebben gekend. Ook in Den Haag stond het goed om een mondje Frans te keuvelen. Maar dat noem ik geen franstaligen. Veeleer aanstellers.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Ach, dat werkbaarheidsargument is gewoon een stok om de Vlaamse hond mee pogen te slaan. Pajoske is vanuit een buikgevoel tegen Vlaanderen en dus gaat hij op zoek naar argumenten om dat gevoel te rationaliseren.
Hij - en alle Belgicisten - gaan uit van bijvb. een wollig Royality-gevoel zoals mij ma, of een andere irrationele identifikatie - en pas d�*n komt men met rationele argumenten.
Een omgekeerde logika dus.
En waarom is hij tegen Vlaanderen? Omdat volgens hem Vlaanderen Limburg bezet.
Merkwaardig genoeg bezet dan ook België Limburg maar is hij niet anti-België...
Wat een rare kronkel, toch ...

Er is altijd in Limburg (ook in Nederlands Limburg,en zeker aan de Maaskant) een economische as geweest Aken(en hinterland)-Luik-Maastricht. Dit dateert al van heel lang. We mogen er zelfs in zeker zin Keulen erbij betrekken.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Ik ben ervan overtuigd dat dit verhaal van die vele franstaligen in Maastricht wel erg overdreven is. In feite zal het veeleer gaan om Nederlandstaligen die graag een mondje Frans praatten. Een beetje zoals we dat tot flink na de 2e WO ook in ettelijke Vlaamse steden hebben gekend. Ook in Den Haag stond het goed om een mondje Frans te keuvelen. Maar dat noem ik geen franstaligen. Veeleer aanstellers.

Het is wel te horen dat u niet vaak in Maastricht komt. In Maastricht wordt nog altijd veel Frans gesproken als men zo door de straten wandelt. Dat zijn meestal Walen, meer speciaal Luikenaars. Dat is altijd zo geweest. Ik denk echter niet dat er nog zoveel Maastrichtse families Frans praten. Die tijd is voorbij. Maar vele Maastrichtse winkeliers spreken nog steeds een mondje Frans.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Het is wel te horen dat u niet vaak in Maastricht komt. In Maastricht wordt nog altijd veel Frans gesproken als men zo door de straten wandelt. Dat zijn meestal Walen, meer speciaal Luikenaars. Dat is altijd zo geweest. Ik denk echter niet dat er nog zoveel Maastrichtse families Frans praten. Die tijd is voorbij. Maar vele Maastrichtse winkeliers spreken nog steeds een mondje Frans.

Dan kun je net zogoed Oostende ook een franstalige stad noemen. Elke zomer is er een toevloed van francofone Beulemansen uit la Capitale en van Walen.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Dan kun je net zogoed Oostende ook een franstalige stad noemen. Elke zomer is er een toevloed van francofone Beulemansen uit la Capitale en van Walen.

U onderschat hier steeds weer de historische verbondenheid van Maastricht met Luik. Maastricht was een tweeherenstad. En één van die 'heren' was de prinsbisschop.

[Roderik]

Oorspronkelijk geplaatst door system

U onderschat hier steeds weer de historische verbondenheid van Maastricht met Luik. Maastricht was een tweeherenstad. En één van die 'heren' was de prinsbisschop.

U onderschat de historische verbondenheid van Nederland en Vlaanderen.
In Vlaanderen wordt nog steeds een aardig mondje Nederlands gesproken.
Misschien niet in Limburg, maar toch zeker in de Vlaamse steden.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Roderik

U onderschat de historische verbondenheid van Nederland en Vlaanderen.In Vlaanderen wordt nog steeds een aardig mondje Nederlands gesproken.
Misschien niet in Limburg, maar toch zeker in de Vlaamse steden.

Ik hou me aan de feiten. Niet aan 'wishfull thinking'.

En als men de geschiedenis nagaat, is er - helaas voor u- niet zoveel verbondenheid tussen Vlaanderen en Nederland. Het tegendeel is zelfs waar. Veel onenigheid tussen de twee, en vooral meer dan 400 jaar scheiding!

[pajoske]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Ik ben ervan overtuigd dat dit verhaal van die vele franstaligen in Maastricht wel erg overdreven is. In feite zal het veeleer gaan om Nederlandstaligen die graag een mondje Frans praatten. Een beetje zoals we dat tot flink na de 2e WO ook in ettelijke Vlaamse steden hebben gekend. Ook in Den Haag stond het goed om een mondje Frans te keuvelen. Maar dat noem ik geen franstaligen. Veeleer aanstellers.

Ik had het over de jaren dat de Belgische afscheiding plaatsvond. Vergeet niet dat Maastricht de eerste stad in Nederland was waar industrialisatie plaats vond onder in vloed van eht nabijgelegen Luik.

Lees dit boek eens. Grote fragmenten zijn te lezen via google-books http://www.verloren.nl/boeken/2086/2...icht-mestreech
of hier: http://www.kengkee.nl/nuits/frans.html

Of hier: kijk eens naar de naam van deze jeugdharmonie uit het Nederlandse Eijsden (zuiden Maastricht)
http://www.youtube.com/watch?v=39HoRF1LvSk

Of lees eens op de site van deze amateur-Harmonie van wereldklasse: http://www.saintececile.nl/index.php.

PS @JVDB het rijke muzikale leven van Harmonies en Fanfare is een van die uitingen van culturele eenheid in de euregio Maas-Rijn.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Het is wel te horen dat u niet vaak in Maastricht komt. In Maastricht wordt nog altijd veel Frans gesproken als men zo door de straten wandelt. Dat zijn meestal Walen, meer speciaal Luikenaars. Dat is altijd zo geweest. Ik denk echter niet dat er nog zoveel Maastrichtse families Frans praten. Die tijd is voorbij. Maar vele Maastrichtse winkeliers spreken nog steeds een mondje Frans.

Typisch Het Oosten-gekronkel....

Wat natuurlijk van geen enkel belang is in deze subdraad waar het erom gaat in welke mate Maastricht verfranst was. En dat in het licht van mijn veronderstelling dat het Brussel anno jaren 1830 het Franstatalige (Luxemburg) verkoos boven het Nederlandstalige (Maastricht). Wat 'toeristen' daar nu spreken is van geen enkel belang. Destijds was daar logischerwijze slechts een franstalige bourgeoisie.
Hoe groot die precies was weet ik niet.
De volkstaal zal wel het Limburgs geweest zijn.

Daarbij komt dat met betrekking tot die ruil Maastricht niet gans Limburg is.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Wat natuurlijk van geen enkel belang is in deze subdraad waar het erom gaat in welke mate Maastricht verfranst was. En dat in het licht van mijn veronderstelling dat het Brussel anno jaren 1830 het Franstatalige (Luxemburg) verkoos boven het Nederlandstalige (Maastricht). Wat 'toeristen' daar nu spreken is van geen enkel belang. Destijds was daar logischerwijze slechts een franstalige bourgeoisie. Hoe groot die precies was weet ik niet.
Typisch Het Oosten-gekronkel....

Natuurlijk was Maastricht erg verfranst. En Willem I zal het geweten hebben want hij kreeg dan ook hevige tegenstand in Maastricht toen hij zijn taaldwang probeerde op te leggen.

Maastricht bleef ook erg Belgisch gezind. Dit duurde tot eigenlijk tot WO I. Na WO I werd Maastricht eigenlijk pas een 'Nederlandse' stad. Dit gezegd zijnde, blijft Maastricht nog steeds de meest 'Belgische' stad van Nederland.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Er is altijd in Limburg (ook in Nederlands Limburg,en zeker aan de Maaskant) een economische as geweest Aken(en hinterland)-Luik-Maastricht. Dit dateert al van heel lang. We mogen er zelfs in zeker zin Keulen erbij betrekken.

En dat zou moeten verklaren dat Pajoske anti-Vlaams-nationalist is en Belgicist? Haha.
Zijn hoofdklacht is immers niet ekonomische achteruitstelling maar de aanslag op het Limburgs door Vlaanderen, als ik het juist voor heb.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

En dat zou moeten verklaren dat Pajoske anti-Vlaams-nationalist is en Belgicist? Haha.
Zijn hoofdklacht is immers niet ekonomische achteruitstelling maar de aanslag op het Limburgs door Vlaanderen, als ik het juist voor heb.

Wat Pajoske is of niet is, doet hier niet terzake. Het gaat om de feiten, niet om de persoon.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Roderik

U onderschat de historische verbondenheid van Nederland en Vlaanderen.
In Vlaanderen wordt nog steeds een aardig mondje Nederlands gesproken.
Misschien niet in Limburg, maar toch zeker in de Vlaamse steden.

Hahaha.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Wat Pajoske is of niet is, doet hier niet terzake. Het gaat om de feiten, niet om de persoon.

Maar dan wel om de feiten van deze subdraad:

.. En dat in het licht van mijn veronderstelling dat het Brussel anno jaren 1830 het Franstatalige (Luxemburg) verkoos boven het Nederlandstalige (Maastricht).

En nogmaals, misschien maakt Pajoske de fout door het gedeeltelijk - hoeveel? - verfranste Maastricht gelijk te stellen met Limburg?

[Jacob Van Artevelde]

Eu..., neen ik vergis me. Ik geraak door Uw naast-de-kwestie-praat de draad kwijt.
Komt mede natuurlijk doordat men hier geen quoteketting kan vormen en slechts de laatste reaktie kan quoten....
Effe terugspoelen......
Ik vraag mij in 206 af hoe het komt dat Pajoske van uit zijn Limburger-zijn anti-Vlaams is maar wél Belgicistisch.
Wat U daarop in diezelfde post stelt is dus naast de kwestie. Tenzij die ekonomische verbondenheid de verklaring is daartoe.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Roderik

Zullen we alle oorlogen in de Lage Landen nog een keer overdoen?

In het stemhokje zoals Edwin 2 stelt.

http://forum.politics.be/showpost.ph...ostcount=23643

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik vind België gewoon een zalig land om in te leven. Een land dat rijk is aan verschillende culturen.

Ik haat België omdat het mijn vaderland, en dat is mijn moedertaal, kwa geografische verbreiding sterk amputeerde.

Verschillende kulturen,.... er is dus 1 imperialistische kultuur teveel aan.

http://forum.politics.be/showpost.ph...ostcount=23643