11 07 2024

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Op zich een goed voorstel : dat Tom Vandendriessche net zoals CR dat heeft gedaan ontslag neemt uit zijn functie (en dus zijn parlementaire wedde verliest) en zich dan bij de volgende verkiezingen laat beoordelen en eventueel plebisciteren door de kiezer.

Als hij dan opnieuw verkozen is, verdient hij zijn tweede kans ! Net zoals CR gedaan heeft !

Laat dat nu het verschil zijn met de zaak-Rousseau. Daar waren de feiten bekend, vastgesteld door de politie en, later, ook erkend door de betrokkene.

Bij Tom VdD wordt er een onderzoek geopend, op grond van een klacht ingediend bij de EPPO. Het onderzoek zal dus uitwijzen of de klacht gegrond is of niet. En dan kan de betrokkene zijn conclusies nemen.

Waarom zou hij immers dat nu al moeten doen nu het onderzoek pas geopend werd?

[E. Gidius]

Bruno De Wever schrijft in "Greep naar de macht" vanaf p. 74 de fundamenteel-democratische ingesteldheid van Hendrik Elias.

Hendrik Elias had in 1929 zijn kansen op een academische carrière definitief verkeken door zijn politieke opstelling. Vanaf 1930 stortte hij zich in de actieve politiek. Hij werd de drijvende kracht achter de vnvp, stelde de statuten ervan op en schreef een uitvoerig memorandum dat kan doorgaan als het partijprogramma.

De statuten stipuleerden: ‘De onmiddellijke taak van de vnvp is de verovering van de politieke zelfstandigheid van Vlaanderen. Een van de middelen daartoe is de vervanging van de gecentraliseerde Belgische staat door een federatieve staat Vlaanderen-Wallonië. Voor de innerlijke staatsinrichting aanvaardt de vnvp het stelsel van de parlementaire democratie en meer bepaaldelijk de parlementaire regeringsvorm.’ De vnvp wierp zich dus op als een federalistische partij. Groot-Nederland werd niet beschouwd als een haalbaar politiek doel. De statuten vermeldden alleen maar: ‘De vnvp erkent Vlaanderen als het enige ware vaderland van de Vlamingen. Zij bevestigt de etnische eenheid van het Nederlandse en het Vlaamse volk.’ Er werd ondubbelzinnig voor de parlementaire democratie gekozen. Bij de ‘middelen van actie’ staat naast voorlichtende propaganda: ‘het stellen van kandidaten bij de samenstelling der verschillende wetgevende en bestuurlijke lichamen van de Belgische staat’. Voorts wordt gespecificeerd: ‘de voorlichting van het buitenland, en speciaal van Nederland, over onze strijd’ en ‘alle middelen die niet strijdig zijn met de katholieke zedenleer’. Voor de sociaal-economische vraagstukken ‘zal de vnvp bouwen op de grote grondbeginselen van de katholieke staats- en maatschappijleer’. De vnvp kreeg democratische structuren. De leiding van de partij berustte bij een democratisch verkozen partijbestuur o.l.v. een verkozen voorzitter.

Het uitvoerige memorandum dat Elias schreef als een soort beginselverklaring van de vnvp is uitermate interessant. Het leert ons veel over de ideologische disputen die de Vlaams-nationalisten in de ban hielden.

Elias verklaarde waarom bewust werd geopteerd voor een ‘partij’ en niet voor een ‘verbond’. ‘Enkelen in Vlaanderen worden woedend alleen al bij het zien van de naam partij. [...] Als partij hebben wij ons georganiseerd omdat wij in de politieke strijd willen gebruik maken van de middelen die ons ter beschikking staan; m.a.w. wij willen deelnemen aan parlementaire actie.’

Het belangrijkste doel van zijn memorandum was het trekken van ‘een scherpe lijn’ tegen ‘de ontaarding van de nationale gedachte die wij ook bij enkele mensen in Vlaanderen vaststellen’. Het zijn nl. degenen die een ‘fascistisch nationalisme’ verkondigen, ‘wat men in Vlaanderen wil invoeren onder de naam van nationaal-solidarisme [...]. Deze nieuwe nationalistische theorie - waarvan de aanhangers zich [...] kenmerken door een fanatieke onverdraagzaamheid en niet verbergen dat zij geweld zullen gebruiken om hun gedachten door te drijven en aan iedereen op te leggen, zonder enige uitzondering - brengt aldus een nieuwe opvatting van de identiteit natie-staat [...]’. Zo'n opvatting moet met alle energie worden bestreden wanneer zij wordt aangeboden als te nemen of te laten want zij bevat vele ‘onzinnige en gevaarlijke voorstellingen’. Toch kan niet worden geloochend ‘dat in deze opvatting van het nationalisme gezonde gedachten steken [...]’. Positief vond Elias de verwerping van de klassenstrijd. ‘De oplossing ligt voor onze partij te zoeken in de richting van het christen-solidarisme: de uitwerking van de grondprincipen der christelijke maatschappijleer zoals die werden geformuleerd door pater Pesch S.J. [...]. Wij moeten in dit opzicht de taak overnemen waartoe de christen-democratie, te eenzijdig antisocialistisch opgevat en te zeer onder de druk der antidemocratische reactie, zich heeft machteloos getoond. Langs een brede staatscontrole van financiën en economie, langs publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie, langs aanpassing van het parlementair stelsel aan de sociaal-economische transformatie van de staat, moet ons programma zich ontwikkelen.’ Alleen de opvatting van een samenleving waarin de sociale en economische partners gecontroleerd worden door de staat, vond Elias een positief punt. Al de rest was te verwerpen: ‘Eerst en vooral de tot in het belachelijke stijgende verheerlijking van alles wat van verre of nabij wordt verondersteld nationaal te zijn [...] met, als natuurlijk gevolg, het neerhalen van het vreemde.’ Het leidt tot vreemdelingenhaat en tot een eenzijdig intellectueel en militair imperialisme. ‘Tegenover deze ideologie van het fascistisch nationalisme stellen wij de wordende gemeenschap der verschillende volkeren.’

Maar hét essentiële punt waarop het nationaal-solidarisme werd verworpen, is de onvrijheid waartoe het leidt. ‘Wij [willen] van geen dictatuur, van geen afschaffing der vrijheid als politiek systeem weten. Dictatuur is ten hoogste een noodtoestand.’ Hier sneed Elias een essentiële kwestie aan: een politiek systeem met waarborgen voor de burgerlijke politieke vrijheden wordt principieel verdedigd. Die vrijheden konden slechts worden opgeschort gedurende een overgangsperiode. ‘Velen in Vlaanderen zijn de overtuiging toegedaan dat, ook in een zelfstandig Vlaanderen, de macht van het franskiljonisme alleen maar volledig zal kunnen worden gebroken door een sterke regering die niet al te nauw rekening houdt met wat wij thans noemen de grondwettelijke vrijheden of die zelfs zou gedwongen zijn deze vrijheden voor een tijd aan kant te zetten. [...] Nu willen de nationaal-solidaristen gebruik maken van een streven naar een voorbijgaande regeringsvorm bedoeld als overgangsmaatregel tegen de vijanden van het Vlaamse volk, om een regeringstheorie binnen te smokkelen [...].’ Bij de opvattingen over milities zag Elias hetzelfde gebeuren. ‘Ook wij zijn van mening dat het geen kwaad kan doen dat de Vlamingen zich bereid houden om manu militari hun optochten te beschermen en zelfs eventueel paraat te staan tegenover een staatsgreep van onze vijanden. Maar van deze opvatting tot die van het nationaal-solidarisme is een stap van belang: hier wordt de militie bedoeld als de werkelijke ruggesteun van de dictator, door deze te gebruiken om zijn partijdoeleinden door te zetten tegenover iedereen [...].’ Ten slotte grijpt hetzelfde plaats i.v.m. de houding van vele Vlaams-nationalisten ten aanzien van het parlementaire systeem: ‘Er is in Vlaanderen een geweldige antiparlementaire stemming, maar dan bedoeld tegen het Belgische parlement dat aanzien wordt als ongeschikt om Vlaanderen te regeren. Van deze stemming van anti-Belgisch antiparlementarisme, willen de nationaal-solidaristen gebruik maken om hun theoretisch antiparlementarisme te doen ingang vinden ten voordele van de dictatuur. Daartegenover houden wij principieel de democratie hoog. Dit betekent niet een aanvaarden van de tegenwoordige toestanden: deze zijn maar een schijndemocratie, betekenen niet de ware democratie. Maar dit betekent dat wij vasthouden aan de grondprincipen van het democratische stelsel: de regering uitgeoefend door diegenen die door het volk werden afgevaardigd, met mogelijkheid van regelmatig toezicht en als gevolg daarvan - of beter nog misschien - als voortzetting daarvan de waarborg van zekere politieke vrijheden.’

Elias toonde zich dus een principieel voorstander van een democratische samenleving. Zijn verdediging van dit systeem was geen vermomde aanval zoals we die aantreffen bij degenen - bijv. het kvnv - die een zg. ‘ware democratie’ nastreefden ter vervanging van de bestaande democratie, maar die in feite de aftakeling van het democratische stelsel beoogden. Toch dreef zijn antibelgicisme ook hem een heel eind in de richting van een radicalisme dat met dictatoriale middelen de toestand wou veranderen. Het Belgische parlementaire systeem noemde hij een schijndemocratie en een dictatoriaal overgangsregime achtte hij denkbaar.

https://www.dbnl.org/tekst/weve009gr...01_01_0014.php

[Pandareus]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Bruno De Wever schrijft in "Greep naar de macht" vanaf p. 74 de fundamenteel-democratische ingesteldheid van Hendrik Elias.



https://www.dbnl.org/tekst/weve009gr...01_01_0014.php

Ik denk niet dat iemand hier ooit beweerde dat Elias in 1929 een democraat was.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Ik denk niet dat iemand hier ooit beweerde dat Elias in 1929 een democraat was.

Ik vind het toch wel effe belangrijk om dat te documenteren. Kwestie van wat hier allemaal over Elias geschreven wordt wat in zijn kader te zetten.

Tot nu toe heb ik geen aanwijzingen dat zijn ingesteldheid fundamenteel zou veranderd zijn. Jij wel?

Ik ben "Greep naar de Macht" aan het lezen en als ik daar aanwijzingen in die zin vind, zal ik er hier op terugkomen.

[E. Gidius]

We zijn juli 1933 (stichting van het VNV) en Bruno De Wever schrijft:

"Elias verklaarde niet te willen horen van een totalitaire staat en wees de ideeën die verkondigd werden in Jong Dietschland van de hand." (p. 100).

Het rapport dat Elias eind juli 1933 uitbracht bij De Clercq laat aan duidelijkheid niet te wensen over (p. 101):

‘Ik mag U verzekeren dat deze mensen nationaal-socialisten en dinaso zijn. Op mijn vraag wat hen van dinaso scheidde, kon ik geen bepaald antwoord krijgen, buiten de gewone “woorden” van Victor Leemans over geestelijke inhoud, levenshouding en... methode nml. dat zij het volk volledig kultureel willen opleiden, wat Dinaso verwaarloost te doen. De inhoud echter van deze opmerking is deze van het nationaal-socialisme-fascisme, aangepast aan Vlaanderen. Wanneer gevraagd wordt wat zal gedaan worden met de politieke vrijheden en met het parlementaire leven dat zou berusten op een vrije rekrutering, dan wordt alleen maar geantwoord dat dit alles moet uitgeschakeld worden. Hun gedachtengang komt neer niet op een aanpassing, maar op een volledige vernietiging van de democratie. [...]’"

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

We zijn juli 1933 (stichting van het VNV) en Bruno De Wever schrijft:

"Elias verklaarde niet te willen horen van een totalitaire staat en wees de ideeën die verkondigd werden in Jong Dietschland van de hand." (p. 100).

Het rapport dat Elias eind juli 1933 uitbracht bij De Clercq laat aan duidelijkheid niet te wensen over (p. 101):

‘Ik mag U verzekeren dat deze mensen nationaal-socialisten en dinaso zijn. Op mijn vraag wat hen van dinaso scheidde, kon ik geen bepaald antwoord krijgen, buiten de gewone “woorden” van Victor Leemans over geestelijke inhoud, levenshouding en... methode nml. dat zij het volk volledig kultureel willen opleiden, wat Dinaso verwaarloost te doen. De inhoud echter van deze opmerking is deze van het nationaal-socialisme-fascisme, aangepast aan Vlaanderen. Wanneer gevraagd wordt wat zal gedaan worden met de politieke vrijheden en met het parlementaire leven dat zou berusten op een vrije rekrutering, dan wordt alleen maar geantwoord dat dit alles moet uitgeschakeld worden. Hun gedachtengang komt neer niet op een aanpassing, maar op een volledige vernietiging van de democratie. [...]’"

Elias was denkelijk initieel een democraat. Die het helemaal niet begrepen had op het Italiaans fascisme en dus ook niet op het Verdinaso van Van Severen, dat een beetje een kopie was van Mussolini's zwarthemden. Maar in 1928 reeds draaide hij al zeer langzaam zijn jas. Tenminste, de kiemen van zijn latere houding worden hier zichtbaar.

Zo stelde hij in 'De Nieuwe Dag', in een antifascistisch artikel notabene, dat voor Italië het fascisme ook zijn verdienste had gehad.

“Daarom ook kan ik aannemen dat in de geschiedenis van een volk er ogenblikken zijn waarop een sterke hand wenselijk is.”

(Lode Wils, Elias of het gevecht met de democratie, blz 28)




De rest van het verhaal kennen we.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zo stelde hij in 'De Nieuwe Dag', in een antifascistisch artikel notabene, dat voor Italië het fascisme ook zijn verdienste had gehad.

Vanzelfsprekend hadden de Italiaanse fascisten ook hun verdienste. Al was het maar dat ze "de treinen op tijd deden rijden". Zelfs de nazi's hebben goeie dingen gedaan.

Het politieke landschap eind jaren '20 zag er heel anders uit dan nu, oordelen uit die tijd zijn niet bezwaard door alles wat wij nu weten over het fascisme en vooral het nazisme.

Wat telt is dat Elias zich zeer uitgebreid tegen autoritaire ideeën en voor de parlementaire democratie uitsprak.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Vanzelfsprekend hadden de Italiaanse fascisten ook hun verdienste. Al was het maar dat ze "de treinen op tijd deden rijden". Zelfs de nazi's hebben goeie dingen gedaan.

Het politieke landschap eind jaren '20 zag er heel anders uit dan nu, oordelen uit die tijd zijn niet bezwaard door alles wat wij nu weten over het fascisme en vooral het nazisme.

Wat telt is dat Elias zich zeer uitgebreid tegen autoritaire ideeën en voor de parlementaire democratie uitsprak.

Dat was inderdaad het geval.

Toch moeten de ‘democratische inborst’ van Elias op zijn minst relativeren. Bruno De Wever, die u aanhaalt, stelde het zo:

"Elias toonde zich een principiële voorstander van de democratische samenleving. (…) Toch dreef zijn antibelgicisme (1), al in 1931 hem een heel eind in de richting van een radicalisme dat met radicale middelen de toestand wou veranderen. Het parlementair systeem noemde hij een schijndemocratie, en een dictatoriaal overgangsregime achtte hij denkbaar."
(Br. De Wever, Greep naar de macht. )


________________
(1)Hendrik Elias was de zoon van een Vlaamse activist.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Het parlementair systeem noemde hij een schijndemocratie

Eerlijk gezegd, ik denk dat dat juist is. Activisten van alle politieke afkomsten, academici, politiekers etc. zeggen dat overigens nu ook al enkele decennia: ons systeem is geen democratie, het is een particratie.

Niet voor niks staan wij maar 36ste op de internationale democratie-index, ver na landen als Uruguay en Costa Rica.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Eerlijk gezegd, ik denk dat dat juist is. Activisten van alle politieke afkomsten, academici, politiekers etc. zeggen dat overigens nu ook al enkele decennia: ons systeem is geen democratie, het is een particratie.

Niet voor niks staan wij maar 36ste op de internationale democratie-index, ver na landen als Uruguay en Costa Rica.

Zeg maar dat België een groot democratische gehalte heeft. Wat zogenaamde specialisten hier ook mogen beweren. Wij leven hier zo vrij als een vogel en als we zeggen dat de koning een oen is, of dat een of andere politicus corrupt is of weet ik wat, dan zal daar niemand aanstoot aan nemen. Want wij kunnen dit én wij mogen dit.

Hetgeen pleit tegen Elias is dat hij de collaboratie heeft volgehouden tot het bittere einde. En dat hij dus de kaart trok en is blijven trekken om samen te werken met een zeer misdadig dictatoriaal regime en zodanig lang zelfs dat hij samen met de collaborateurs vluchtte naar nazi-Duitsland. Na de oorlog kreeg hij dan ook een verdiende fikse gevangenisstraf. En toch, al bij al, en
uiteindelijk dan is hij er dan nog goed vanaf gekomen.

[Zipper]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zeg maar dat België een groot democratische gehalte heeft. Wat zogenaamde specialisten hier ook mogen beweren. Wij leven hier zo vrij als een vogel en als we zeggen dat de koning een oen is, of dat een of andere politicus corrupt is of weet ik wat, dan zal daar niemand aanstoot aan nemen. Want wij kunnen dit én wij mogen dit.

Hetgeen pleit tegen Elias is dat hij de collaboratie heeft volgehouden tot het bittere einde. En dat hij dus de kaart trok en is blijven trekken om samen te werken met een zeer misdadig dictatoriaal regime en zodanig lang zelfs dat hij samen met de collaborateurs vluchtte naar nazi-Duitsland. Na de oorlog kreeg hij dan ook een verdiende fikse gevangenisstraf. En ja, uiteindelijk dan is hij er dan nog goed vanaf gekomen.

Leopold III is er nog beter vanaf gekomen, die heeft de binnenkant vd gevangenis nooit gezien.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Zipper

Leopold III is er nog beter vanaf gekomen, die heeft de binnenkant vd gevangenis nooit gezien.

Leopold III heef nooit gecollaboreerd. Na de overgave van België was hij een (krijgs) gevangene van Hitler. Hij kon niets en mocht niets en stond onder permanente bewaking van de Duitsers. En toen de geallieerden België naderden werd L III (en zijn familie) als een krijgsgevangene weggevoerd naar nazi Duitsland en (van hot naar haar in Duitsland) gevangen gehouden.

[Zipper]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Leopold III heef nooit gecollaboreerd. Na de overgave van België was hij een (krijgs) gevangene van Hitler. Hij kon niets en mocht niets en stond onder permanente bewaking van de Duitsers. En toen de geallieerden België naderden werd L III (en zijn familie) als een krijgsgevangene weggevoerd naar nazi Duitsland en (van hot naar haar in Duitsland) gevangen gehouden.

zijn koffie-uitje met de führer was maar om te lachen ???

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Leopold III heef nooit gecollaboreerd. Na de overgave van België was hij een (krijgs) gevangene van Hitler. Hij kon niets en mocht niets en stond onder permanente bewaking van de Duitsers. En toen de geallieerden België naderden werd L III (en zijn familie) als een krijgsgevangene weggevoerd naar nazi Duitsland en (van hot naar haar in Duitsland) gevangen gehouden.

En wie heeft dan toegelaten dat Leopold III vanuit Nazi-Duitsland met zijn gezin een toevlucht vond in Zwitserland (meer bepaald in Vivey als ik me niet vergis)?

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zeg maar dat België een groot democratische gehalte heeft. Wat zogenaamde specialisten hier ook mogen beweren. Wij leven hier zo vrij als een vogel en als we zeggen dat de koning een oen is, of dat een of andere politicus corrupt is of weet ik wat, dan zal daar niemand aanstoot aan nemen. Want wij kunnen dit én wij mogen dit.
...
...

een politicus corrupt ???
Wij mogen dat zeggen ?

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zeg maar dat België een groot democratische gehalte heeft. Wat zogenaamde specialisten hier ook mogen beweren. Wij leven hier zo vrij als een vogel en als we zeggen dat de koning een oen is, of dat een of andere politicus corrupt is of weet ik wat, dan zal daar niemand aanstoot aan nemen. Want wij kunnen dit én wij mogen dit.

Hetgeen pleit tegen Elias is dat hij de collaboratie heeft volgehouden tot het bittere einde. En dat hij dus de kaart trok en is blijven trekken om samen te werken met een zeer misdadig dictatoriaal regime en zodanig lang zelfs dat hij samen met de collaborateurs vluchtte naar nazi-Duitsland. Na de oorlog kreeg hij dan ook een verdiende fikse gevangenisstraf. En toch, al bij al, en
uiteindelijk dan is hij er dan nog goed vanaf gekomen.

Als ik het goed snap was België in WOI geallieerd met Frankrijk.
En in WOII ook.

Waarom de collaboratie hier zo hard wordt opgeblazen?
Pétain, zeker. Looporders van Frankrijk.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Philippe_P%C3%A9tain

[TV-verslaafde]

Hoho, die stoute Belgen waren ruggengraat loos tegenover die stoute bezetter.

Ja, Pétain in acht nemend.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Leopold III heef nooit gecollaboreerd. Na de overgave van België was hij een (krijgs) gevangene van Hitler. Hij kon niets en mocht niets en stond onder permanente bewaking van de Duitsers. En toen de geallieerden België naderden werd L III (en zijn familie) als een krijgsgevangene weggevoerd naar nazi Duitsland en (van hot naar haar in Duitsland) gevangen gehouden.

Van Duitsen bloed noemen ze dat.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Hetgeen pleit tegen Elias is dat hij de collaboratie heeft volgehouden tot het bittere einde. En dat hij dus de kaart trok en is blijven trekken om samen te werken met een zeer misdadig dictatoriaal regime en zodanig lang zelfs dat hij samen met de collaborateurs vluchtte naar nazi-Duitsland. Na de oorlog kreeg hij dan ook een verdiende fikse gevangenisstraf. En toch, al bij al, en
uiteindelijk dan is hij er dan nog goed vanaf gekomen.

Ho ja al die Stalin fans daar hebben ze echt wel meedogenloos tegen opgetreden. Amai, België was echt streng. Executeer de boeren!

[TV-verslaafde]

De eeuwige boer! Steek die even in het concentratiekamp. Komt voor de bakker, Stalin.

De ironie in deze; het dualisme in de Islam. Een herder vs een boer.

Wie zit Israël nu wat uit te moorden? Boerkens... De eeuwige boer!