Christus is aanwezig op dit Forum.

[Bach]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik ben ook een gewoon mens tussen de andere mensen.
Maar ik ben in de eerste plaats de wedergeboren Christus boven de mensen.
En het ware beter als de mensen ook eens naar boven zouden willen komen, beter dan dat zij mij naar beneden willen trekken.
Neen, dank je wel, dan ben ik liever alleen.

Kan er dan meer dan 1 "wedergeboren Christus" zijn?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bach

Kan er dan meer dan 1 "wedergeboren Christus" zijn?

Waarom denk je dat?
Naar mijn beste weten heb ik dat nergens geschreven.

[harriechristus]

Stront.

Van het verleden wilde mij niks te binnen schieten dan dat ik vroeger altijd vieze onderbroeken droeg, dus dat ik te lui was om goed mijn kont af te vegen.
Ik schaamde mij om daar over te vertellen.
Die psychiater zei iets over remsporen. Ik weet niet of die luiheid een soort verzet geweest moet zijn tegen mijn moeder.
Ik weet wel dat mijn oudere broer Keutel werd genoemd en ik Bolus.
Verder dat ik op een voetbalveldje ten overstaan van alle andere jongens rustig een drol uit mijn broek had gehaald en op de grond gooide, omdat ik wel inzag dat het ondoenlijk was helemaal naar huis te rennen en liever bewust in mijn broek scheet.
In mijn pubertijd ben ik een paar keer bewusteloos geraakt op de wc door een veel te harde ontlasting.
Ik denk dat ik de wereld niet kon verwerken.
Bij mijn eerste vrouw was ik nog steeds een viespoets, maar bij Mieke daarna, die veel liever en introverter was dan Helen begon ik me voor het eerst goed te wassen.
Veel later kreeg ik weer last van een harde ontlasting en nu moet ik elke dag heel veel zemelen en lijnzaad eten om daar geen last van te hebben.
Ik denk wel dat het een psychische oorzaak heeft, maar helemaal duidelijk is het me niet.
Ik herinner me een verhaal van Jung over een man die bij hem kwam en psychiater wilde worden.
Jung vroeg hem naar een droom en hij vertelde dat hij gedroomd had dat hij een kleine jongen had gezien in zijn droom die met zijn eigen stront speelde.
Jung had hem meteen weer naar huis gestuurd met de mededeling zich nooit meer met de psychiatrie te bemoeien op gevaar af dat de man in een neurose zou belanden.
Verder doet schijten mij denken aan: "schijt hebben aan", dus als agressie, maar ook: "uit angst in je broek schijten".
Kortom, ik denk dat een flink stuk frustratie ten opzichte van de buitenwereld zich daarin manifesteerde.
Het is dan uiting van een angst- en verzet neurose, zoals zwervers zeer vieze kleren dragen uit een verzet tegen de maatschappij.
En ik liep er ook vaak slordig en slonzig bij.
De laatste student-psychiater ergerde zich aan mij omdat ik er volgens hem zo slordig uitzag.
Hij was zelf tot in de puntjes verzorgd.
En het gekke was dat hij juist aan de huisarts verteld had dat ik neurotisch was, maar volgens mij was hij juist neurotisch met zijn super nette kleren*.
En daarom ergerde hij zich juist aan mij.
In die tijd kon ik weinig eten en woog nog slechts 50 kg.
Volgens hem wilde ik op die manier zelfmoord plegen en we kregen daar ruzie over.

*Die slordige kleren waren juist psychotisch en zo ging het ene en het andere in mij samen.

[harriechristus]

De moderne inquisitie.

Achteraf denk ik dat die hele psychiatrie toch wel enigszins zinvol is geweest.
Ik wilde echter geen medicijnen slikken, dat leek mij wat overdreven.
En ik wilde ook niet meewerken door als verder studie-object te dienen voor andere studenten.
Want ik voelde me als mens zeker niet gerespecteerd.
Ze namen mijn hele atoomtheorie en levensfilosofie niet serieus en zeiden nooit wat ze over me dachten.
Ze lieten mij in mijn eigen sop gaar koken.
Geen stijl volgens mij.
In 12 jaar moet ik dan ongeveer 24 studenten tegenover me gehad hebben.
En het enige wat ze allemaal deden was schrijven en ik maar praten.
Het was een soort veredelde moderne inquisitie met de medicijnen en de shock-therapie als uiterste martelinstrument.
Wie zich verzet tegen onze maatschappij of niet mee kan draaien komt bij de psychiater terecht.
Maar aan onze wereld mankeert niks.
Het was allemaal zo helemaal in tegenstelling tot Börger die constant de wereld aanklaagde.
De waarheid ligt misschien ergens in het midden.

[harriechristus]

Mijn eerste atoomtheorie-actie. 1980/81

In het licht van mijn godsbegrip als basis gevoelde ik voor het eerst de behoefte mijn atoomtheorie onder de mensen bekend te maken.
Maar vanaf het begin dat ik mijn atoomtheorie had gevonden had ik het gevoel gehad dat nooit iemand mij zou geloven, tenzij ik mijn ziel weer uit de onderwereld zou halen, dat wil zeggen weer een liefde zou vinden, dus waarom zou ik me dan uitsloven voor de mensen?
Ik deed het toch, want om die atoomtheorie als maar in mijzelf opgekropt te houden, dat was ook ondoenlijk.
En het zou bovendien ook goed zijn om mijn idee dat niemand het zou geloven te testen, zodat niemand later zou kunnen zeggen:"Ja, maar als je het mij had verteld, dan had ik je geloofd!" En bovendien kon ik zo ervaring op doen met de reacties van de mensen en misschien zou het op die manier toch langzaam maar zeker onder de mensen kunnen groeien.
En als ik niks deed zou ik zeker weten dat het nooit wat zou worden.
Tot nu toe had ik ongeveer 24 á 28 mensen uit mijn naaste kennissenkring en collega's op het werk mijn atoomtheorie geprobeerd te vertellen en inderdaad: niemand had er belangstelling voor gehad.
Het was meteen van: "onzin!"
En ook nu nog is er nog steeds niemand die mij gelooft, hoewel er misschien wel een enkeling is die mij een klein beetje wil geloven.
Het is moeilijk voor mij om dat precies in te schatten.
Maar ècht geloven, neen!
Daar is geen sprake van.
Ik heb geen echte discipel.
Ik sta er alleen voor.

[harriechristus]

De eerste drie brieven.

Ik schreef eerst drie brieven aan Harry Mulish; Delfgaauw, een filosoof in Groningen en aan Hahn, een Hegeliaans filosoof in Amstelveen.
Van Harry kreeg ik geen antwoord en van Delfgaauw een kort antwoord met: iets kan verschillende oorzaken hebben, waaruit wel bleek dat ie zich niet teveel moeite had getroost zich in mijn theorie te verdiepen.
En van Hahn kreeg ik mijn brief terug met correcties erbij voor zover ik ook wat over Hegel had geschreven, maar over mijn atoomtheorie schreef ie niks terug.
Hij verwees me naar één van zijn discipelen.
Voor de grap ben ik daar eens langs gegaan toen ik in de buurt was, maar die had het ook niet willen lezen.
Wel kreeg ik een papiertje van hem met wat Hegeliaans gestuntel erop geschreven.
Kortom: teleurstelling was mijn deel.

[harriechristus]

Het eerste drukwerk van mijn atoomtheorie.

Daarna typte ik een gedeelte van mijn atoomtheorie op en liet er 1000 exemplaren van drukken bij een drukkerij.
Ik wist toen helaas nog niet dat er ook zoiets als een copyrette was, waar je het zelf kon kopiëren.
Ik wist zelfs niet dat er correctievloeistof was voor het typewerk.
Ik heb die blaadjes overal rondgedeeld, maar ik had beter reclame voor een nieuw wasmiddel kunnen verspreiden, want niemand had er belangstelling voor.
Slechts een enkeling reageerde.
Ik herinner me dat ik ook nog langs kwam bij de opname van een TV-programma van Sonja Barends bij Artis, maar ik deinsde terug voor die domme massa die zich druk maakte om niks.
Daar stond ik met mijn atoomtheorie.
Ik heb het ook nog in het Engels vertaald en daarvan 1500 exemplaren laten drukken en overal naar het buitenland verstuurd, maar ook dat bleek volkomen zinloos.

[harriechristus]

Het personeelsblad van Nikhef.

Aan het eind van het jaar fietste ik zo'n beetje rond in Amsterdam Oost en kwam op de Kruislaan bij een opwerkingsfabriek van nucleair materiaal: Nikhef.
Ik was wel zo brutaal om naar binnen te stappen om een blaadje van mijn atoomtheorie te geven.
Ze hadden er wel een klein beetje belangstelling voor en hebben het in een personeelsblad geplaatst.
Dat was een eerste klein succesje.
De directeur daar was Kistemaker en van hem kreeg ik nog een brief met: "Wat is leven?"
Dat is natuurlijk wel een zeer diepzinnige vraag, maar het was hoogst twijfelachtig of dat nou een reactie op mijn atoomtheorie was of om me met een kluitje in het riet te sturen.
Nu voelde ik me meer dood dan levend, dus ik had meer het gevoel om die vraag psychologisch te interpreteren.
Ik heb die brief niet beantwoord, maar is me toch later blijven achtervolgen en misschien had ik moeten antwoorden: "Leven is open staan voor nieuwe ideeën." Of: "ik weet niet wat leven is, want ik ben dood." Maar zelf heette hij Kistemaker (nomen est omen) dus een doodgraver mij niet te geloven. Filosofisch bezien is het leven de eenheid van de ziel en het organisch lichaam.

[harriechristus]

Stempelboekjes.

Begin 1981 heb ik met stempels mijn atoomtheorie heel summier op blaadjes gestempeld en nog geprobeerd op de Dam te verspreiden, maar dat lag niet zo in mijn aard om tussen de grote massa te staan en daarmee ben ik gauw weer gestopt.
En toen ben ik begonnen om met die stempels kleine boekjes te maken en dat was wel leuk werk.
Ik stempelde ook foldertjes die ik in de brievenbussen verspreidde met de mededeling dat bij mij gratis informatie te verkrijgen was.
Ik heb in heel Amsterdam ongeveer 60.000 van die foldertjes in de brievenbussen gedaan en ongeveer 300 reacties gekregen en daarop mijn stempelboekjes verstuurd.
En daarop heb ik dan ook weer aan aantal brieven gekregen, die over het algemeen weinig voorstelden.
Het was niet hopeloos, maar wel teleurstellend.

[harriechristus]

Advertenties en hoge persoonlijkheden.

Dan was ik ook nog begonnen advertenties te plaatsen en naar allerlei personen en instanties mijn atoomtheorie te sturen.
Ik herinner me nog een reactie van Den Uyl gekregen te hebben en van Ed van Thijn met iets over Hegel, de secretaresse van de Koningin, een bisschop, enz.,enz.
Maar al die reacties waren onbenullig en die advertenties kostten mij natuurlijk ook nog eens kapitalen.
Dan was een journalist langs geweest van Radio Amsterdam en het zou uitgezonden worden, maar het werd niet uitgezonden.
Dat was mijn eerste ervaring met de journalistiek, dus de onverschilligheid om niet even te vertellen dat het niet uitgezonden werd.
Er was ook een journalist uit Utrecht langs geweest, maar daarvan heb ik ook niks meer gehoord.
Ik had een uitzinnige verkondigingsdrift, maar het hielp allemaal niks.
Ik voelde wel dat ik tegen een muur van onverschilligheid te pletter liep....

[harriechristus]

De nieuwe Jezus en de Maitreya.
(Oost en West)

Maar behalve mijn atoomtheorie moest ik natuurlijk ook mijn nieuw godsbegrip verkondigen en daarbij dat ik meende de nieuwe wedergeboren Jezus te zijn.
Daar zag ik wel even tegen op, maar tenslotte heb ik de stoute schoenen aangetrokken en verkondigd de nieuwe verlosser te zijn.
Ik herinner me dat ik onder andere een advertentie in de Groene Amsterdammer heb laten plaatsen met: ik ben Jezus!
Ik meen in het begin van de maand mei 1981.
Maar ook daar reageerde bijna niemand op.
Ik stuurde ook een brief naar de Paus met: "Ik ben Jezus!"
En dat nog wel in de tijd dat Benjamin Creme verkondigde dat de Maitreya uiterlijk 1982 op alle TV-kanalen zou verschijnen, maar dat ik die Maitreya was, dat ging er niet in.
Alle ogen waren gericht op het Oosten en niemand keek naar het Westen.
En verder dacht men vooral aan de oude Jezus en niemand kwam op het idee dat de nieuwe Jezus ook iets heel anders en iets totaal nieuws zou verkondigen.
De mensen zijn ook nog eens vreselijk conservatief met een heimwee naar het verre verleden.
De mensen leven nog helemaal in een sfeer van wonderen en sprookjes die niet bestaan; behalve in ons innerlijk aan dromen en fantasie natuurlijk.
Breng ze dat nou maar eens aan het verstand...

[harriechristus]

Arm en Rijk.
(de kracht van de tegenstelling.)

En die Maitreya van Benjamin Creme kwam niet veel verder dan: "eerlijk zullen we alles delen".
Nu is dat wel vreselijk sympathiek, maar verder niks nieuws en ook al verkondigd door de oude Jezus en de communisten en socialisten.
En die materialistische eerlijkheid zal ook zeker geen hemel op aarde brengen, want wij zijn ook al zo blasé door onze rijkdom.
Nog afgezien van het feit dat dat de bevolkingsexplosie nog eens extra zal versterken* en het milieu nog meer belast.
Het is natuurlijk wrang voor al die arme mensen, maar daar denkt men verder helemaal niet aan.
Als straks iedereen op aarde rijk is zoals wij, hoe zal de wereld er dan uit zien?
Dan zullen de problemen nog veel groter worden dan nu.
(Achter elke oplossing van een probleem schuilt een nog groter probleem, daarom is elke vooruitgang tevens ook een achteruitgang, en daaruit is de heimwee naar het verleden te verklaren.)
Tenzij iedereen zich zou beperken tot een gelijk en algemeen minimum aan inkomen voor iedereen.
Nou, zelfs de communisten hebben dat niet voor elkaar gekregen.
En ik geloof ook dat dat onhaalbaar is, omdat de maatschappij en de wereld uit tegenstellingen zijn opgebouwd en één daarvan is die van rijk en arm; ook in de arme landen zelf.
Maar dat wij mateloos materialistisch zijn, is een ding dat zeker is.
Het is een moeilijk probleem, en alle goeie bedoelingen zijn daarop stuk gelopen.
Het laat zich waarschijnlijk pas op lange termijn oplossen met de verdere algemene ontwikkeling van onze nieuwe cultuur op aarde, want het is ook een probleem tussen verleden en toekomst.
Maar mocht de mensheid op aarde eens helemaal rijk worden, dan zullen er weer rijke en arme planeten ontstaan, enz.
Dat wil zeggen: tegenstellingen laten zich wel opheffen, maar ontstaan dan in een groter verband weer opnieuw omdat tegenstellingen ook noodzakelijk zijn.
Er is geen eenheid zonder tegenstelling.
Want zo is er ook weer armoede binnen de rijke landen zelf waar de zwervers het eten uit de vuilnisbakken halen. Zolang de mens rijkdom begeert zal er rijkdom en armoede zijn.

*Hoewel juist de arme mensen veel kinderen voort brengen.

[harriechristus]

Cultuur en rijkdom.

Het voordeel daarvan is dat die begeerte en die tegenstelling een sterke motor is van onze economie en daarom ook van onze cultuur.
Hoogtepunten van cultuur en rijkdom zijn altijd samen gegaan, ook al is onze cultuur vooral een technisch-wetenschappelijke cultuur.
Maar of onze cultuur altijd zo menselijk is, dat laat zich sterk betwijfelen.
Het heeft zo zijn wrede kanten en diepe schaduwzijde.
Ik pretendeer niet dat ik het kan oplossen, maar wel kan ik de mensen met mijn atoomtheorie het bewustzijn geven dat er behalve de materie ook nog zoiets bestaat als een Geest, dat wil zeggen: de absolute Geest als grondslag van alle bestaan.
En ik hoop en geloof wel dat dat iets van de enorme materiële gerichtheid weg kan nemen en daarmede ook meer ruimte kan scheppen voor goddelijke idealen.
Want onze aarde moet nog heel lang mee.
En meer aandacht voor de armere landen zou ook geen kwaad kunnen, want we zijn rijk zat.
Maar misschien ligt hier wel mijn grote zonde dat ik niet meer zo overtuigd links was zoals vroeger en mijn atoomtheorie voorop plaats, vóór het milieu en het socialisme, want de mensheid heeft volgens mij eerst een veel dieper bewustzijn nodig over het heelal waarin we leven.
Het is ook moeilijk het ene met het andere te verzoenen, want naast idealist ben ik ook realist geworden door mijn levenservaring.
Ik heb ervaren hoe ook de socialisten bezweken zijn voor de welvaart.
En is ook het christendom van vroeger niet een grote teleurstelling geworden door een overmatig overdreven idealisme dat niet strookte met de realiteit?

[harriechristus]

Helen en Bhagwan.
(Orpheus en Eurydice)

Al in de tijd dat ik met mijn atoomtheorie bezig was had ik gehoord en ook zelf ontdekt dat Helen, mijn vroegere vrouw, bij mij in de buurt woonde.
Nu geloofde ik dat ik mijn ziel uit de onderwereld moest halen en daar liep mijn ziel en zaligheid in mijn eigen buurt rond.
Maar ik beschouwde mijzelf ook in de situatie van Orpheus in de onderwereld, die niet achterom mocht kijken naar zijn Eurydice.
Wat moest ik doen?
Ik stuurde haar een brief met mijn atoomtheorie naar haar ouderlijk huis, want het leek mij veilig mijzelf achter mijn atoomtheorie te verschuilen tegen een meer intieme persoonlijke relatie.
Ik kreeg een brief terug waarin stond dat zij mijn atoomtheorie beschouwde als een theorietje waarvan er duizenden anderen waren.
Dat was nou niet zo vreselijk aardig.
Ze is ook nog een keer bij mij langs geweest, maar ik hield mij vast aan mijn atoomtheorie en dorst niet aan een relatie te beginnen uit angst dat onze problemen van vroeger weer opnieuw levensgroot tevoorschijn zouden komen.
En bovendien had zij geen belangstelling voor mijn atoomtheorie en was zelf de leer van Bhagwan toegedaan, die ik wel sympathiek vond, maar filosofisch nogal kinderlijk.
We leefden in verschillende werelden.
Twee geloven op een kussen: daar slaapt de duivel tussen...

[harriechristus]

Ik ben God, Jezus en de Heilige Geest.
(drie boekjes)

Ik heb in totaal 13 boekjes gestempeld met de nummers 11, 12 en 13 als titels: ik ben God; ik ben Jezus en ik ben de Heilige Geest.
Dat was allemaal wat teveel van het goede en bleef helaas in een ego-trip zitten, ook al was het niet zo bedoeld.
Daarna stopte ik ermee.
Ik had het ongeveer 9 maanden volgehouden en het had me zo ongeveer 6000 gulden gekost, maar het had me toch ook wel veel plezier gegeven en ik had mijn eerste ervaring opgedaan met de mensen.
En ik wist bovendien van te voren dat niemand me zou geloven.

[harriechristus]

De verdere ontwikkeling van het godsbegrip.
(God weer als individu)

Mijn godsidee had zijn accent op het oneindige als eenheid van een oneindig aantal microwezens en waarbij het individu als Ik een reflectie-middel was tot zelfbewustzijn van dat oneindige of eeuwige.
Dat individu kan natuurlijk ook een microwezen zijn en zo is het bewustzijn God te zijn als oneindig bij een microwezen natuurlijk veel hoger ontwikkeld dan bij mij.
Maar in het algemeen is God dan een drie-eenheid van oneindige veelheid, oneindige eenheid en het individu.
Maar het individu is dan in de eerste plaats een middel en als middel blijft die oneindigheid een abstracte leegte, dus het individu moet ook een doel op zichzelf worden, zodat God als oneindig ook als individu verschijnt in die oneindigheid en die oneindigheid een volle concrete oneindigheid wordt, speciaal als het niet slechts om één individu gaat, maar om allen.
Dat was de eerste ontwikkeling vanuit het oneindige.

[harriechristus]

"Ik denk, dus ik ben God!"
(Descartes: "Cogito ergo sum")

Het oneindige is niet alleen ver weg, maar het is overal en dus ook hier in mij en als mij.
Het oneindige is ook hier.
Of ook: het is eeuwig nu.
En ook: de absolute oneindige en eeuwige Geest bestaat ook als mijn Ik.
Descartes zeide: "Ik denk, dus ik ben!",(cogito, ergo sum).
Maar volgens mij is die zin nog niet af en moet luiden: "Ik denk, dus ik ben God!"
En dan speciaal bij het lezen van de nieuwe bijbel.
God verschijnt als individu en ook alle individuen en pas dan is God concrete algemene menselijkheid of concrete oneindigheid in plaats van een abstracte oneindige leegte.
Het bewustzijn van het oneindige dat eerst als het ware boven de mensen zweefde zou eigenlijk in een menselijke gemeenschap neder moeten dalen.
Maar omdat niemand me geloofde kon het nog niet zover komen en had ik eerst alleen met mijzelf van doen: ik wilde terug keren naar mijn eigen zelfbewustzijn, zoals ik dat beleefd had vóór mijn 28ste jaar.
Toen was ik Jezus in mijzelf als individu, en als concrete beleving van het goddelijke in het hier en nu is het dan meer als Ziel dan als Geest, meer gevoel dan denken.
Maar mijn Ziel was gestorven, dus: hoe kreeg ik mijn Ziel weer terug?

[harriechristus]

Historische analyse.
(de atoomtheorie als heilige geest)

Ik had ook al een idee van een historische analyse om te bewijzen dat ik Jezus was, en wel vanuit de Bijbel waar sprake is van de Heilige Geest als eenheid van God en mens.
Nu: mijn atoomtheorie is de eenheid van God en mens, want God zit letterlijk in ons als microwezen en ook als oneindige eenheid van God en de microwezens, want de atoomtheorie gaat dan nog veel verder dan de Bijbel, want is niet alleen de eenheid van God en mens, maar is ook de eenheid van God en de microwezens en is ook de eenheid van een oneindig aantal Goden, dus ook als verzoening van alle godsdiensten, zowel richting verleden als richting toekomst.

[harriechristus]

Dan verder als eenheid van het oude testament als wet en het nieuwe testament als liefde in de hogere Geest van het begrip: begrijpen wie God is, wat hoger is dan de Liefde.
Maar is dan tevens een terugkeer naar het joodse principe van het denken, maar zo dat het onderscheidende denken van de wet in goed en kwaad nu tot eenheidsdenken komt in het begrijpen.
Het begrijpen is eigenlijk een synthese van denken en liefde, maar met het accent op het manlijke principe van het verstand.
Mijn atoomtheorie weerspiegelt eigenlijk het joodse ideaal van een eeuwig godsrijk.
In die zin schijnt het eigenlijk tegenstrijdig dat ik meen Jezus te zijn...

[harriechristus]

Maar toch is het begrijpelijk dat Jezus door zijn dood aan het kruis terugkeert in het manlijke principe van het denken, wat ook in het begrip: Geest wordt uitgedrukt.
En wezenlijk zijn oude en nieuwe testament ook een eenheid en die eenheid is mijn nieuwe Bijbel.
Maar het is niet de bedoeling daarbij te blijven stilstaan en niet verder te komen, want vanuit het begrijpen moet nu ook alles opgenomen worden, dus ook de Liefde.
In mijn atoomtheorie is God het totale bewustzijn.