Opinie. De Eerste Oorzaak Van Honger? Slechte Regimes

[Rudy]

OPINIE. DE EERSTE OORZAAK VAN HONGER? SLECHTE REGIMES

door Mia Doornaert - (c) De Standaard 20/10/07


Gevoel en medeleven waren er weer te koop op de Werelddag tegen de Extreme Armoede van woensdag 17 oktober. Maar ondertussen blijft de junta van Myanmar (Birma) haar verpauperde bevolking onder de knoet houden.
Ondertussen blijft Robert Mugabe zijn landgenoten uithongeren. Ondertussen blijft het Noord-Koreaanse regime zijn land, dat tot een massaal hongerkamp verworden is, in een ongenadige greep houden.

Die en andere tragedies stellen ons voor de allermoeilijkste vraag: hoe verlost men een bevolking van een rampzalig regime dat zich niets aantrekt van het lot van zijn bevolking en het land systematisch ten gronde richt?

Het toenmalige Birma was een van de meer welvarende landen in Azië toen het in 1948 zijn onafhankelijkheid van Groot-Brittannië afdwong. Maar generaals grepen er de macht en in 1962 begon generaal Ne Win de rampzalige 'eigen weg naar het socialisme' - op geen ander continent zijn de 'eigen wegen naar het socialisme' zo dodelijk geweest als in Azië.

Zimbabwe was een graanschuur toen Mugabe er in 1980 de leiding van kreeg. Even leek hij een heel nieuw soort Afrikaans leider te zullen worden. Maar 37 jaar later klampt hij zich nog steeds aan de macht vast, als een half-waanzinnige dictator die zijn tegenstanders en zijn bevolking terroriseert, en het land geruïneerd heeft.

Noord-Korea was het veruit rijkste deel van het schiereiland na de Koreaanse oorlog die in 1953 de scheidingslijn tussen Noord en Zuid tot een ondoordringbare militaire muur verhardde. Maar ook daar is de 'eigen weg naar het socialisme' een ramp geworden. In het ooit welvarendste deel van Korea zijn honderdduizenden, zo niet miljoenen mensen aan hongersnoden overleden.

En de wereld kijkt toe op die en zoveel andere tragedies. Geen ervan was onvermijdelijk, en men moet de schuld niet afschuiven op de 'usual suspects' zoals het koloniale verleden, het 'imperialisme', of de landbouwoverschotten van de Europese Unie.

Niemand noopte Mugabe tot een ondoordacht en corrupt beleid. En het was zeker niet het 'imperialisme' dat Ne Win en Kim Il-sung aanzette tot de eigen versie van een Aziatisch socialisme dat ook in het China van Mao en het Cambodja van de Rode Khmers zoveel miljoenen doden heeft geëist.

In Afrika en elders lijden miljoenen mensen honger terwijl er genoeg eten op deze aardbol is. Miljoenen mensen lijden en sterven aan ziektes die met eenvoudige middelen kunnen genezen worden. Miljoenen mensen, heel vaak vrouwen, moeten kilometers ver gaan om water te vinden dat ze dan op eigen kracht moeten terugbrengen.

En neen, ook dat is meestal niet het gevolg van het egoïsme van de rijke wereld, maar van de machtswellust, de corruptie, de onbekwaamheid van de eigen leiders. Ook op de Werelddag tegen de Extreme Armoede van deze week bleef die factor bijna geheel buiten beschouwing in de vele welmenende verklaringen.

Nochtans blijkt het elke dag weer: de eerste en onontkoombare voorwaarde voor bestrijding van de armoede is goed bestuur, is een minimale inspraak van de bevolking. Als die er niet zijn, dan is elke ontwikkelingshulp van staat tot staat, of van multilaterale instellingen aan staten, verspild geld dat in een bodemloze put terechtkomt.

De Aziatische 'tijgers' die zich vanaf de jaren zestig en zeventig naar welvaart en meer democratie opwerkten, deden dat niet dankzij ontwikkelingshulp. De meeste van hun regimes waren absoluut geen voorbeelden van transparantie en democratie. Maar terwijl er ongetwijfeld corruptie bestond, zogen ze hun land niet leeg, en investeerden ze in eigen land, terwijl Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse elites verkozen hun geld in de rijke wereld in veiligheid te brengen. En vooral investeerden ze intensief in onderwijs en vorming, zowel voor meisjes als voor jongens.

Veel andere voorbeelden zijn er vooralsnog niet. De olielanden rijven momenteel inkomsten binnen die een veelvoud vormen van alle mogelijke ontwikkelingshulp. Maar zeldzaam zijn de landen die dat manna productief gebruiken. Saudi-Arabië bouwt liever moskeeën doorheen de wereld. Populisten als de Iraanse Ahmadinejad en de Venezolaanse Hugo Chavez gebruiken het om stemmen in het binnenland en steun in het buitenland te kopen, en voor buitenlandse avonturen.

De kwalen van Afrika, het wijdverspreide oorlogs- en andere geweld incluis, zijn maar al te bekend.

Wat valt eraan te doen? Een zaak is duidelijk, op de 'internationale gemeenschap', alias de Verenigde Naties, valt niet te rekenen. Want die staat aan de kant van de regimes, niet aan die van de volkeren. Slechts een minderheid van regeringen op deze wereld bekommert zich om goed bestuur, laat staan om mensenrechten.

China, een van de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad, demonstreert dat met zijn steun aan de Sudanese en Birmaanse regimes, met zijn neokoloniale politiek in Afrika waar het zich een toegang tot grondstoffen en markten koopt van regimes die maar al te blij zijn niet meer lastig te worden gevallen met de Europese voorwaarden voor goed bestuur. China gaat met de winsten lopen, Europa is goed genoeg om geld te geven en de vloed vluchtelingen op te nemen. Zijn veelgeroemde 'soft power' blijkt machteloos tegen de regimes die de eerste oorzaak van armoede en ellende zijn.

[migrantenjong]

Ja.

Ze hebben de middelen, maar gebruiken deze niet goed.

[C2C]

Ik geloof niet in de opinies van journalisten.

Ik geloof wel in wetenschappelijk onderzoek.

[migrantenjong]

Wetenschappelijk onderzoek kan ook subjectief zijn.

Statistische gegevens kunnen op veel manieren worden geinterpreteerd.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door migrantenjong

Wetenschappelijk onderzoek kan ook subjectief zijn.

Statistische gegevens kunnen op veel manieren worden geinterpreteerd.

Ja, maar Mia Doornaert heeft nog nooit één wetenschappelijk onderzoek over de uitermate complexe materie van de postkoloniale staatshuishouding en de factoren rond voedselveiligheid gelezen.

Ik begrijp niet waarom dat mens voortdurend iets moet te zeggen hebben over zaken waar ze gewoon niks van afweet. Enfin, ze noemen dat niet voor niks journaille. Dat schrijft zowat gelul op papier en de mensen lezen dat dan, en zo blijven ze rustig in hun bubbel vol oppervlakkigheid leven.

Ik heb daar geen probleem mee hoor. Ik ben gewoon eerder geïnteresseerd in een wetenschappelijke benadering van problemen. Niet in de journaillistieke.


Het is de taak van de media om het plebs dom te houden. En Mia Doornaert doet dat heel goed. Daarom verdient ze bewondering.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Ik heb daar geen probleem mee hoor. Ik ben gewoon eerder geïnteresseerd in een wetenschappelijke benadering van problemen. Niet in de journaillistieke.

Wetenschappelijk? Toch vreemd dat je enkel wetenschappelijk onderzoek eist voor iets wat je niet graag hoort.

En sinds wanneer heb je wetenschappelijk onderzoek nodig voor iets wat zo klaar is als pompwater. Je wordt er met de neus op gedrukt. Het is nog enkel wat interesse tonen voor wat er in de wereld gebeurt.

Maar als je vooringenomen bent en sowieso een afkeer hebt van het westen en alles wat naar kapitalisme en liberalisme ruikt dan is dit vlug te verklaren.

Je kan je christelijk geweten sussen door geld te storten op rekeningen van ngo's. Je kan de chocolade opeten en het zilverpaier naar de zwartjes sturen, zoals ik 40 jaar geleden gekend heb op school. Brengt niets op zolang de lokale regimes de bevolking dom en arm willen houden, en honger naar geld van het Soudanese regime belangrijker wordt geacht dan de honger en miserie van de bevolking.

Mia Doornaert heeft gelijk hoor. Een wijs mens.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Wetenschappelijk? Toch vreemd dat je enkel wetenschappelijk onderzoek eist voor iets wat je niet graag hoort.

En sinds wanneer heb je wetenschappelijk onderzoek nodig voor iets wat zo klaar is als pompwater. Je wordt er met de neus op gedrukt. Het is nog enkel wat interesse tonen voor wat er in de wereld gebeurt.

Maar als je vooringenomen bent en sowieso een afkeer hebt van het westen en alles wat naar kapitalisme en liberalisme ruikt dan is dit vlug te verklaren.

Je kan je christelijk geweten sussen door geld te storten op rekeningen van ngo's. Je kan de chocolade opeten en het zilverpaier naar de zwartjes sturen, zoals ik 40 jaar geleden gekend heb op school. Brengt niets op zolang de lokale regimes de bevolking dom en arm willen houden, en honger naar geld van het Soudanese regime belangrijker wordt geacht dan de honger en miserie van de bevolking.

Mia Doornaert heeft gelijk hoor. Een wijs mens.

Neen, ze heeft geen gelijk: onbehoorlijk bestuur is niet de belangrijkste oorzaak voor honger in de wereld. De wetenschap toont heel mooi aan (en zou uiteraard nooit in de simplistische termen van Doornaert spreken).

Daarom is het ook een opinie-stuk, geen wetenschappelijk stuk.


Maar ze heeft natuurlijk wél een punt. Ze doet er goed aan om die éne factor - onbehoorlijk bestuur - die maar één van de zeer vele belangrijker factoren is, onder de aandacht te brengen.

Voor de rest doet Mia Doornaert wat ze niet laten kan: zaken simplistisch voorstellen, zodat het volk dat makkelijker kan digesteren. Niks mis mee hoor. Dat is de functie van journalistiek.

[Praetorian]

Neen, het probleem is imperialisme als structurele actor.

[AdrianHealey]

Neen, de oorzaak is overheid!

En dat is eigenlijk vrij eenvoudig te snappen.

[maddox]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Ik geloof niet in de opinies van journalisten.

Ik geloof wel in wetenschappelijk onderzoek.

De feiten zijn wel duidelijk.
A)Hongersnoden in Noord Korea en Zimbabwe.

B) Pas na een verandering in de bestuursvorm begon de miserie.

Enkele historische feiten waarbij bepaalde bestuursveranderingen in de "moderne" tijden dikke shit betekenden.

De Sofcho- en Kolchosering van de USSR gaf de eerste decennia regelmatig miserie, tot de boeren terug voor zichzelf mochten bijtelen. Snel werd het bijtelen belangrijker dan de staatsteeld.

De Grote Sprong Voorwaards in China heeft net dezelfde resultaten bereikt.Bijna jaarlijkse Hongersnoden. (nu moet wel gezegd worden dat het weer in die periode ook tegensloeg, samen met de leugens van de partijcommisarissen om zichzelf op te hemelen en veilig te stellen van Mao's Toorn )

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

De feiten zijn wel duidelijk.
A)Hongersnoden in Noord Korea en Zimbabwe.

B) Pas na een verandering in de bestuursvorm begon de miserie.

Enkele historische feiten waarbij bepaalde bestuursveranderingen in de "moderne" tijden dikke shit betekenden.

De Sofcho- en Kolchosering van de USSR gaf de eerste decennia regelmatig miserie, tot de boeren terug voor zichzelf mochten bijtelen. Snel werd het bijtelen belangrijker dan de staatsteeld.

De Grote Sprong Voorwaards in China heeft net dezelfde resultaten bereikt.Bijna jaarlijkse Hongersnoden. (nu moet wel gezegd worden dat het weer in die periode ook tegensloeg, samen met de leugens van de partijcommisarissen om zichzelf op te hemelen en veilig te stellen van Mao's Toorn )

1. Niet vergeten dat de Sovjetkinderen beter gevoed waren dan kindjes in het Westen, gedurende vele decennia. We hebben dat hier al eerder besproken. De voedselveiligheid in de Sovjet-Unie lag veel hoger dan in Europa en de VS.

2. Bovendien zijn er vele moderne tegenvoorbeelden: kijk naar Venezuela. Vóór Chavez lag de massa armen daar te kreperen van de honger terwijl een kleine elite baadde in opulente weelde. Vandaag, door het "socialisme van Chavez" is de zaak omgekeer.

Kijk naar Brazilië, waar de socialistische Lula voor het eerst met zijn Zero Fome programma, de honger al grotendeels heeft kunnen terugdringen. Vóór Lula, tijdens de heerlijke hel van het kapitalisme, stierven daar dagelijks honderden mensen van de honger.

Kijk naar alle landen die onder de "structural adjustment programmas" van de kapitalistische WereldBank en het IMF hebben geleden: massale armoede en honger. Die instellingen hebben - in tegenstelling tot Mia Doornaert - al lang toegegeven dat ze hebben bijgedragen aan de ramp. De staatsinterventie (links principe) die daarna in die landen is gekomen heeft het tij gekeerd.

Enfin, maar Mia Doornaert maakt een punt hé, daar niet van. Ze heeft gelijk te stellen dat onbehoorlijk bestuur een factor is. Maar dat is zeker niet de belangrijkste factor.


3. Dat is allemaal vrij hard wetenschappelijk onderzocht hoor.

Bijvoorbeeld door de fameuze: Jonathan Krieckhaus, Dictating Development: How Europe Shaped the Global Periphery. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press, 2006. x + 251 pp. $28 (paperback), ISBN: 0-8229-5914-3.

In dat werk wordt afgestapt van de klassieke socio-economische analytische kaders van de ontwikkelingseconomie, en wordt voor het eerst met keiharde econometrische technieken aangetoond welke factoren het belangrijkst zijn. Slecht bestuur is er daar maar ééntje van, en een eerder klein factorke.

Veel belangrijker zijn unfaire handelsregels, interventies van het IMF/Wereldbank, de doorwerking van koloniale structuren, globalisering, oorlog en een hele reeks andere exogene factoren


4. Meer nog. Een vraag die ons Mia zich nooit stelt is: waarom duiken overal in het Zuiden het soort regimes op die zij aanklaagt?

Alsof wij daar voor niks tussen zitten. Alsof daar geen geschiedenis aan voorafgaat.

Waarom stelt Mia die vragen niet? Chavez is niet zomaar, plots, uit de lucht komen vallen.

Chavez heeft democratisch de macht gekregen omdat miljoenen Venezolanen krepeerden van de honger onder het kapitalistische regiem. En omdat hij beloofde - en nu ook handelt - dat te veranderen. Het aantal voorbeelden is legio: Morales, Correa, Ortega, Lula, Kirchner, etc...

Als er binnenkort een rampzalige dictator de macht overneemt in Irak, dan moet Mia maar eens in eigen lesbische boezem kijken en zeggen: dat is mijn fout, want ik heb dat land mee in de vernieling gejaagd door mijn onvoorwaardelijke steun aan de nazis van vandaag.

5. Tenslotte nog één ding: de 5 miljoen Vietnamezen die de Amerikanen hebben vermoord, zijn dood. Dat wil zeggen: ze hebben zelfs geen werkende maag meer. De doden eten niet. Dat zegt Mia der niet bij. De 1 miljoen Irakis die Mia's geliefkoosde Amerika heeft vermoord zijn ook dood. Die eten ook niet meer.

Ge begrijpt, dit soort perspectief moet ge in rekening brengen. Het communistische regiem in Vietnam is er niet zomaar gekomen. Chavez is niet zomaar opgedoken uit het niets. Daar zijn redenen voor.

Mia schrijft niet graag over die redenen, want dan zou ze haar eigen criminele aard moeten blootgeven.

[C2C]

Trouwens, het is u waarschijnlijk ook al opgevallen. Mia Doornaert weigert of is niet in staat om te denken in termen van structuren en systemen, - zo eigen aan onze complexe interagerende geglobaliseerde wereld.

In de plaats daarvan focust ze voortdurend op personen - Sarkozy, Sarkozy z'n vrouw, Sarkozy z'n poedel, Blair dit, Blair z'n poedel dat, Chavez dit, Chavez dat.


Dit is typisch voor het neoliberalisme: denk en schrijf nooit over structuren en systemen, maar enkel over personen, want dan ziet ge niet hoe de zaak werkt; camoufleer de structuren met sensatienieuws over personaliteiten. Dat slikken de mensen veel makkelijker en zo denken ze nooit over diepe structuren of over de lange termijn. (Wie 'No Logo' gelezen heeft weet dat dit zo werkt: de media produceren ook consumptieproductjes, doen al lang niet meer aan analyse.)

Mia Doornaert doet volop mee aan die kapitalistische manier van kijken. In haar blik is elk lange-termijn denken verboden, elk historisch inzicht verbannen en elke ruimtelijke, geopolitieke referentie taboe. Context - dat haat ze. In de plaats daarvan: stukjes over de jurk van mevrouw Sarkozy, het naakte bovenlijf van Putin.

Maar ja, de trend naar het verbod op dieptezicht is overal in het kapitalistische, consumentistische Europa merkbaar. Ook hier zien we de oppervlakkigheid van de Amerikaanse media, met hun personencultus en haat voor systeemdenken, opduiken. De intellectuelen zijn hier uitgeteld.

[present_1957]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Neen, ze heeft geen gelijk: onbehoorlijk bestuur is niet de belangrijkste oorzaak voor honger in de wereld. De wetenschap toont heel mooi aan (en zou uiteraard nooit in de simplistische termen van Doornaert spreken).

Daarom is het ook een opinie-stuk, geen wetenschappelijk stuk.


Maar ze heeft natuurlijk wél een punt. Ze doet er goed aan om die éne factor - onbehoorlijk bestuur - die maar één van de zeer vele belangrijker factoren is, onder de aandacht te brengen.

Voor de rest doet Mia Doornaert wat ze niet laten kan: zaken simplistisch voorstellen, zodat het volk dat makkelijker kan digesteren. Niks mis mee hoor. Dat is de functie van journalistiek.

Je kunt het blijkbaar niet laten onzin te blijven uitspuien.Ik heb al eerder gezegd, dat als jij de dictaturen van Noord- Korea en Myanmar,om er maar twee te noemen zo voorbeeldig vindt,waarom ga je er dan niet wonen? Maar vergeet eerst niet nog eens goed te eten,want tenzij je de zijde kiest van de misdadigers ,zou het wel eens lang kunnen duren eer je nog eens een fatsoenlijke maatijd bekomt.In het Rusland van Breznjev zagen we ook dat de "Beer" zoals ze hem toen noemden door bezoekende staatshoofden werd voorzien van oldtimers,dat was namelijk zijn hobby, nee , geen matchboxkes, een eigenaardige hobby he voor een zogenaamde communist? Het gewone volk stond uren aan te schuiven voor een brood, wie laatst in de rij stond moest niet zelden met lege handen naar huis, zelfde taferelen bij de slager.Eigenaardig is dat als mensen terechte kritiek geven, het wordt afgedaan als onwetenschappelijk. Ik heb een bouwvakker gekend die een heel jaar werkte in het Breznjev tijdperk.Die man had helemaal geen notie van links of rechts ,maar zag wat hij zag. Dat is voor mij voldoende. Zogenaamd wetenschappelijk werk is niet zelden van weliswaar wel verstandige maar fanatieke mensen die een bepaald waanbeeld aanhangen, zoals het boek over Stalin dat aankaartte dat hij toch een fijne vader was.Dit om te proberen verdoezelen of minimaliseren dat hij een massamoordenaar was.

[migrantenjong]

Oorspronkelijk geplaatst door present_1957

Je kunt het blijkbaar niet laten onzin te blijven uitspuien.Ik heb al eerder gezegd, dat als jij de dictaturen van Noord- Korea en Myanmar,om er maar twee te noemen zo voorbeeldig vindt,waarom ga je er dan niet wonen? Maar vergeet eerst niet nog eens goed te eten,want tenzij je de zijde kiest van de misdadigers ,zou het wel eens lang kunnen duren eer je nog eens een fatsoenlijke maatijd bekomt.In het Rusland van Breznjev zagen we ook dat de "Beer" zoals ze hem toen noemden door bezoekende staatshoofden werd voorzien van oldtimers,dat was namelijk zijn hobby, nee , geen matchboxkes, een eigenaardige hobby he voor een zogenaamde communist? Het gewone volk stond uren aan te schuiven voor een brood, wie laatst in de rij stond moest niet zelden met lege handen naar huis, zelfde taferelen bij de slager.Eigenaardig is dat als mensen terechte kritiek geven, het wordt afgedaan als onwetenschappelijk. Ik heb een bouwvakker gekend die een heel jaar werkte in het Breznjev tijdperk.Die man had helemaal geen notie van links of rechts ,maar zag wat hij zag. Dat is voor mij voldoende. Zogenaamd wetenschappelijk werk is niet zelden van weliswaar wel verstandige maar fanatieke mensen die een bepaald waanbeeld aanhangen, zoals het boek over Stalin dat aankaartte dat hij toch een fijne vader was.Dit om te proberen verdoezelen of minimaliseren dat hij een massamoordenaar was.

Ik was nog net oud genoeg om de Sovjet-rijen (Sovjetunie was toen reeds uiteen, maar de chaos bleef over) mee te maken. Dat is een universum op zich.

[present_1957]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

OPINIE. DE EERSTE OORZAAK VAN HONGER? SLECHTE REGIMES

door Mia Doornaert - (c) De Standaard 20/10/07


Gevoel en medeleven waren er weer te koop op de Werelddag tegen de Extreme Armoede van woensdag 17 oktober. Maar ondertussen blijft de junta van Myanmar (Birma) haar verpauperde bevolking onder de knoet houden.
Ondertussen blijft Robert Mugabe zijn landgenoten uithongeren. Ondertussen blijft het Noord-Koreaanse regime zijn land, dat tot een massaal hongerkamp verworden is, in een ongenadige greep houden.

Die en andere tragedies stellen ons voor de allermoeilijkste vraag: hoe verlost men een bevolking van een rampzalig regime dat zich niets aantrekt van het lot van zijn bevolking en het land systematisch ten gronde richt?

Het toenmalige Birma was een van de meer welvarende landen in Azië toen het in 1948 zijn onafhankelijkheid van Groot-Brittannië afdwong. Maar generaals grepen er de macht en in 1962 begon generaal Ne Win de rampzalige 'eigen weg naar het socialisme' - op geen ander continent zijn de 'eigen wegen naar het socialisme' zo dodelijk geweest als in Azië.

Zimbabwe was een graanschuur toen Mugabe er in 1980 de leiding van kreeg. Even leek hij een heel nieuw soort Afrikaans leider te zullen worden. Maar 37 jaar later klampt hij zich nog steeds aan de macht vast, als een half-waanzinnige dictator die zijn tegenstanders en zijn bevolking terroriseert, en het land geruïneerd heeft.

Noord-Korea was het veruit rijkste deel van het schiereiland na de Koreaanse oorlog die in 1953 de scheidingslijn tussen Noord en Zuid tot een ondoordringbare militaire muur verhardde. Maar ook daar is de 'eigen weg naar het socialisme' een ramp geworden. In het ooit welvarendste deel van Korea zijn honderdduizenden, zo niet miljoenen mensen aan hongersnoden overleden.

En de wereld kijkt toe op die en zoveel andere tragedies. Geen ervan was onvermijdelijk, en men moet de schuld niet afschuiven op de 'usual suspects' zoals het koloniale verleden, het 'imperialisme', of de landbouwoverschotten van de Europese Unie.

Niemand noopte Mugabe tot een ondoordacht en corrupt beleid. En het was zeker niet het 'imperialisme' dat Ne Win en Kim Il-sung aanzette tot de eigen versie van een Aziatisch socialisme dat ook in het China van Mao en het Cambodja van de Rode Khmers zoveel miljoenen doden heeft geëist.

In Afrika en elders lijden miljoenen mensen honger terwijl er genoeg eten op deze aardbol is. Miljoenen mensen lijden en sterven aan ziektes die met eenvoudige middelen kunnen genezen worden. Miljoenen mensen, heel vaak vrouwen, moeten kilometers ver gaan om water te vinden dat ze dan op eigen kracht moeten terugbrengen.

En neen, ook dat is meestal niet het gevolg van het egoïsme van de rijke wereld, maar van de machtswellust, de corruptie, de onbekwaamheid van de eigen leiders. Ook op de Werelddag tegen de Extreme Armoede van deze week bleef die factor bijna geheel buiten beschouwing in de vele welmenende verklaringen.

Nochtans blijkt het elke dag weer: de eerste en onontkoombare voorwaarde voor bestrijding van de armoede is goed bestuur, is een minimale inspraak van de bevolking. Als die er niet zijn, dan is elke ontwikkelingshulp van staat tot staat, of van multilaterale instellingen aan staten, verspild geld dat in een bodemloze put terechtkomt.

De Aziatische 'tijgers' die zich vanaf de jaren zestig en zeventig naar welvaart en meer democratie opwerkten, deden dat niet dankzij ontwikkelingshulp. De meeste van hun regimes waren absoluut geen voorbeelden van transparantie en democratie. Maar terwijl er ongetwijfeld corruptie bestond, zogen ze hun land niet leeg, en investeerden ze in eigen land, terwijl Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse elites verkozen hun geld in de rijke wereld in veiligheid te brengen. En vooral investeerden ze intensief in onderwijs en vorming, zowel voor meisjes als voor jongens.

Veel andere voorbeelden zijn er vooralsnog niet. De olielanden rijven momenteel inkomsten binnen die een veelvoud vormen van alle mogelijke ontwikkelingshulp. Maar zeldzaam zijn de landen die dat manna productief gebruiken. Saudi-Arabië bouwt liever moskeeën doorheen de wereld. Populisten als de Iraanse Ahmadinejad en de Venezolaanse Hugo Chavez gebruiken het om stemmen in het binnenland en steun in het buitenland te kopen, en voor buitenlandse avonturen.

De kwalen van Afrika, het wijdverspreide oorlogs- en andere geweld incluis, zijn maar al te bekend.

Wat valt eraan te doen? Een zaak is duidelijk, op de 'internationale gemeenschap', alias de Verenigde Naties, valt niet te rekenen. Want die staat aan de kant van de regimes, niet aan die van de volkeren. Slechts een minderheid van regeringen op deze wereld bekommert zich om goed bestuur, laat staan om mensenrechten.

China, een van de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad, demonstreert dat met zijn steun aan de Sudanese en Birmaanse regimes, met zijn neokoloniale politiek in Afrika waar het zich een toegang tot grondstoffen en markten koopt van regimes die maar al te blij zijn niet meer lastig te worden gevallen met de Europese voorwaarden voor goed bestuur. China gaat met de winsten lopen, Europa is goed genoeg om geld te geven en de vloed vluchtelingen op te nemen. Zijn veelgeroemde 'soft power' blijkt machteloos tegen de regimes die de eerste oorzaak van armoede en ellende zijn.

Het Westen heeft een geschiedenis van kolonialisme.In vele gevallen werd bij onafhankelijkheid dictators als stromannen ingezet. Dit liet de Westerse naties toe verder ongestoorde bodemschatten te roven, en de dictator zorgde voor repressie en slaven voor de nodige arbeid.Dus, dat Europa met vluchtelingen te maken heeft en dit nog zal toenemen is hun eigen schuld.Het gaat zoals altijd over geld,macht en invloed en de geteisterde bevolkingsgroepen worden dan ondersteund door humanitaire instanties die proberen het leed te verzachten, maar aan de oorzaak wordt nooit geraakt, zodoende zal het werk van deze organisaties altijd een druppel op een hete plaat blijven.Door de globale economie waarbij interesses dermate verweeft geraken wordt het heel moeilijk nog kritiek te uiten op de regimes, laat staan dat er iets aan zal gedaan worden.Zoals je terecht stelt is China dan de lachende derde ,die inspanningen voor meer rechtvaardigheid te niet maakt. Mensenrechten zijn zoals bekend niet echt een thema voor de Chinese dictatuur, wel expansie en winst.

[present_1957]

[quote=Rudy;3011395]OPINIE. DE EERSTE OORZAAK VAN HONGER? SLECHTE REGIMES

door Mia Doornaert - (c) De Standaard 20/10/07


Gevoel en medeleven waren er weer te koop op de Werelddag tegen de Extreme Armoede van woensdag 17 oktober. Maar ondertussen blijft de junta van Myanmar (Birma) haar verpauperde bevolking onder de knoet houden.
Ondertussen blijft Robert Mugabe zijn landgenoten uithongeren. Ondertussen blijft het Noord-Koreaanse regime zijn land, dat tot een massaal hongerkamp verworden is, in een ongenadige greep houden.

Die en andere tragedies stellen ons voor de allermoeilijkste vraag: hoe verlost men een bevolking van een rampzalig regime dat zich niets aantrekt van het lot van zijn bevolking en het land systematisch ten gronde richt?

Het toenmalige Birma was een van de meer welvarende landen in Azië toen het in 1948 zijn onafhankelijkheid van Groot-Brittannië afdwong. Maar generaals grepen er de macht en in 1962 begon generaal Ne Win de rampzalige 'eigen weg naar het socialisme' - op geen ander continent zijn de 'eigen wegen naar het socialisme' zo dodelijk geweest als in Azië.

Zimbabwe was een graanschuur toen Mugabe er in 1980 de leiding van kreeg. Even leek hij een heel nieuw soort Afrikaans leider te zullen worden. Maar 37 jaar later klampt hij zich nog steeds aan de macht vast, als een half-waanzinnige dictator die zijn tegenstanders en zijn bevolking terroriseert, en het land geruïneerd heeft.

Noord-Korea was het veruit rijkste deel van het schiereiland na de Koreaanse oorlog die in 1953 de scheidingslijn tussen Noord en Zuid tot een ondoordringbare militaire muur verhardde. Maar ook daar is de 'eigen weg naar het socialisme' een ramp geworden. In het ooit welvarendste deel van Korea zijn honderdduizenden, zo niet miljoenen mensen aan hongersnoden overleden.

En de wereld kijkt toe op die en zoveel andere tragedies. Geen ervan was onvermijdelijk, en men moet de schuld niet afschuiven op de 'usual suspects' zoals het koloniale verleden, het 'imperialisme', of de landbouwoverschotten van de Europese Unie.

Niemand noopte Mugabe tot een ondoordacht en corrupt beleid. En het was zeker niet het 'imperialisme' dat Ne Win en Kim Il-sung aanzette tot de eigen versie van een Aziatisch socialisme dat ook in het China van Mao en het Cambodja van de Rode Khmers zoveel miljoenen doden heeft geëist.

In Afrika en elders lijden miljoenen mensen honger terwijl er genoeg eten op deze aardbol is. Miljoenen mensen lijden en sterven aan ziektes die met eenvoudige middelen kunnen genezen worden. Miljoenen mensen, heel vaak vrouwen, moeten kilometers ver gaan om water te vinden dat ze dan op eigen kracht moeten terugbrengen.

En neen, ook dat is meestal niet het gevolg van het egoïsme van de rijke wereld, maar van de machtswellust, de corruptie, de onbekwaamheid van de eigen leiders. Ook op de Werelddag tegen de Extreme Armoede van deze week bleef die factor bijna geheel buiten beschouwing in de vele welmenende verklaringen.

Nochtans blijkt het elke dag weer: de eerste en onontkoombare voorwaarde voor bestrijding van de armoede is goed bestuur, is een minimale inspraak van de bevolking. Als die er niet zijn, dan is elke ontwikkelingshulp van staat tot staat, of van multilaterale instellingen aan staten, verspild geld dat in een bodemloze put terechtkomt.






"Heel juist, alleen zou ik slechte regimes vervangen door misdadige regimes,want dictatuur is misdaad die indruist tegen de rechten van de mens.Men moet dat maar eens duidelijk stellen.Dictators "gebruiken" mensen als materiaal en onnodig "materiaal" wordt gewoon vernietigd.Vandaar dat de Chinese top zo zeer anti- Dalai Lama is, want hij verdedigd cultuur, geweldloosheid, en respect voor de mensen. Boeddisme zet ook aan tot denken, en de Chinese top heeft liever dat het denken aan hen wordt overgelaten.Anderzijds moet gesteld dat China veel onderneemt om de 1,3 miljard mensen die ze rijk zijn te eten te geven en de mensen tot op zekere hoogte toch eigen initiatief mogen nemen. In Noord Korea bv is het wel even anders, daar is het bezit van een gsm strafbaar.Ondertussen is deze criminele "president" al ontvangen door de Zuid-Koreaanse regering en kreeg dvd's als geschenk, ook verboden voor de bevolking. Waarom genieten dergelijke figuren politieke inmuniteit? "

[migrantenjong]

Militaire missies, uitgevoerd door PMC's, kunnen er iets aan doen door de top van de strontberg af te snijden.

[present_1957]

Oorspronkelijk geplaatst door migrantenjong

Militaire missies, uitgevoerd door PMC's, kunnen er iets aan doen door de top van de strontberg af te snijden.

Dat geloof ik niet, oorlog is onproductief tenzij voor de aanstichters.Er zijn te veel dictatoriale regimes al dan niet beschermd door grote mogendheden.De enige manier is mensen erop attent te maken wat ze kopen door etikettering zoals op de sigarettenpakjes bv. Met opschriften als "Opgepast deze cacao werd geteeld door kindslaven van een dictatoriaal bewind. De grote leiders zoals China en Rusland doen kleinere regimes immer af als inlandse aangelegenheden.Als mensen vluchten naar Europa om de hongerdood en/of repressie te ontvluchten is het niet langer een "inlandse aangelegenheid".

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door present_1957

Het Westen heeft een geschiedenis van kolonialisme.In vele gevallen werd bij onafhankelijkheid dictators als stromannen ingezet. Dit liet de Westerse naties toe verder ongestoorde bodemschatten te roven, en de dictator zorgde voor repressie en slaven voor de nodige arbeid.

Akkoord. Maar dit is ondertussen verleden tijd. Toch wat die stromannen betreft.
Dat we van de Afrikaanse rijkdommen niet armer worden weten we ondertussen. Maar wat doen de lokale regimes met de winsten ?

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Akkoord. Maar dit is ondertussen verleden tijd. Toch wat die stromannen betreft.
Dat we van de Afrikaanse rijkdommen niet armer worden weten we ondertussen. Maar wat doen de lokale regimes met de winsten ?

In het geheel niet, warlordisme is nog nooit zo sterk geweest in Afrika. Zie de studies van oa. Bayart.