Christus is aanwezig op dit Forum.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het zelfbewustzijn van de Geest.

Bij Hegel had ik gelezen: ons bewustzijn van de Geest is het zelfbewustzijn van de Geest.
Dat wil zeggen: God wordt van zichzelf bewust in ons.
God als zodanig heeft nog geen bewustzijn, is slechts abstracte logica als grondslag van het bestaan en pas als de mens wordt God een bewust wezen.
De mens is dus de werkelijke verschijning van God als denkend wezen.
Ik zeg het nu allemaal even in mijn eigen woorden, want Hegel zegt het allemaal veel moeilijker en dat wil ik de lezer en ook mezelf besparen.
Ons bewustzijn van de Geest is het zelfbewustzijn van de Geest.
Ik dacht dat ik die woorden zo letterlijk in het voorwoord van de Phänomenologie had gelezen, maar bleek er niet zo in te staan, dus misschien heb ik het ergens anders gelezen of had ik de woorden van Hegel voor mezelf reeds vereenvoudigd en verduidelijkt.

Vervolg:

Ons bewustzijn van het Oneindige.

Maar voor mezelf had ik het verder vertaald in: ons bewustzijn van het oneindige is het zelfbewustzijn van het oneindige, dat wil zeggen: het oneindige wordt van zichzelf bewust door middel van ons.
We zijn dus eigenlijk zelf het oneindige; we zijn zelf God als oneindig en pas in de tweede plaats ook een bijzonder persoon als middel om zich als God bewust te worden.

[harriechristus]

In wezen is deze gedachte niet volkomen nieuw en komt bij Hegel voor en ook bij andere denkers, bijvoorbeeld al bij Aristoteles als het denken dat zichzelf denkt, waarin subject en object één en dezelfde zijn.
(Hegel: geschiedenis van de filosofie deel II blz. 218 bij de behandeling van Aristoteles.)
En ik meen ook bij Jakob Böhme en Meister Eckhart, een mysticus.
En ik meen ook bij de gnostiek als eenwording met God.
En natuurlijk ook in de Indiase religie als eenheid van Brahman en Atman.

[harriechristus]

Maar ze zeggen het allemaal wat moeilijker en bovendien zo dat de eenheid van God en mens in de mens zelf valt, subjectief is, want ze kunnen dan het bestaan van God niet objectief bewijzen.
En dat kan ik dan met mijn atoomtheorie wel en die eenheid wordt daarom objectief als buiten de mens en in een duidelijke uiterlijke vorm.
En het wordt dan veel duidelijker voorstelbaar.
De mens is zelf dat oneindige heelal buiten hem als zijnde God, omdat het heelal uit levende wezens is opgebouwd.
Ik ben hierin buiten mijn eigen lichaam getreden omdat ik het oneindige heelal als mijn ware eigenlijke lichaam erken, als mijn grotere, maar natuurlijk ook diepere of hogere subjectiviteit, en wel vanwege de microwezens in de microkosmos.
Maar in zoverre het ook denkend gebeurt is het ook geestelijk.
Het is eenheid van Geest en Lichaam.

[harriechristus]

Het offer was voltooid.

Ik had mijn Ik eerst al aan de wereld geofferd als een negatieve vervreemding, wat resulteerde in de atoomtheorie als zijnde buiten mij, en ik had weer een poging gedaan in mijn Ik terug te keren door het binnenste buiten gekeerde heelal, maar met mijn zelfbewustzijn van het oneindige was mijn offer nu voltooid, omdat ik me nu niet aan de wereld had geofferd,daar was ik nu doorheen, maar aan de oneindige Godheid en wel zo dat ik tevens één was geworden met God en tevens zelf God was geworden.
De eenheid van God en mens was gevonden als zelfbewustzijn van het oneindige.
Het Ik als punt was nu oneindig geworden.
En dat was de ware en enig juiste oplossing.
Niet het ik als punt kan alles omvatten, maar alleen het oneindige kan alles omvatten.

[harriechristus]

Overzicht.

Nu lijkt het me wel de moeite waard om die hele beweging van mijn Ik naar God nog eens in het kort door te nemen om het goed te begrijpen en er over door te kunnen filosoferen en ook omdat het niet alleen gaat om het laatste resultaat, maar om het totaal, want het Ik als punt bijvoorbeeld blijft een reflectie in God en ook al het andere blijft in God bestaan.
Het gaat om de totale synthese.
1 - het Ik als punt.
2 - mijn atoomtheorie als een oneindig aantal ik-punten.
3 - mijn droom dat ik eens God zou zien en de idee dat God dan een collectieve eenheid zou zijn: wij zijn God.
(en ook: God is een oneindig aantal microwezens.)
4 - terugkeer in mijn eigen Ik dat in het binnenste buiten gedraaide heelal nu het hele heelal omvat, dus oneindig is, maar met het accent op het eigen Ik.
5 - Hegel's: ons bewustzijn van de Geest is het zelfbewustzijn van de Geest.
6 - het zelfbewustzijn van het oneindige als synthese van het oneindige en het Ik, maar zo dat het Ik een middel is voor het oneindige om van zichzelf bewust te worden.
Pas hierin ben ik het Ik te boven en te buiten.
Niet Ik, maar God, die ik tevens zelf ben.
Dus anderzijds is het Ik ook weer behouden, maar op hoger plan.

[harriechristus]

De ware grondslag van de Geest.

Dit laatste Idee is de ware grondslag van de Geest en pas nu werd ik me ook goed bewust wat de Geest is.
Want in de totale ontwikkeling van het menselijk bewustzijn is de mens eerst instinctief op het niveau van de dieren en vervolgens komt de mens tot denken.
Maar dat denken komt dan aanvankelijk niet los van de natuur, maar blijft ervan afhankelijk.
Het denken is dan nog een bijproduct, nog niet vrij voor zichzelf.
(De mens denkt eerst nog in symbolen en nog niet in vrije abstracte begrippen in een logisch onderling systeem.)
En om vrij voor zichzelf te worden moet het denken zich boven de natuur verheffen in het bewustzijn dat het denken eigenlijk metafysisch is, dus eigenlijk: Niets.
Dit valt dan samen met het idee dat ook het Ik niets is, of een punt.
Dat punt is dan het doorgangspunt naar de verheffing boven de natuur als metafysica.
Want het denken is boven de natuur verheven als haar eigenlijke grondslag.
Dat is de omdraaiing van het natuurlijke standpunt naar het geestelijke standpunt.
Maar eerst denkt de mens dan dat de geest en het denken en het Ik alle drie niets zijn, want het denken heeft geen uiterlijke vorm aan zich.
Want je kunt het denken niet aanwijzen als een ding.
Het is nergens en heeft het woord nodig als middel ter verschijning.
En zo zijn het Ik en de geest ook nergens.
Ze zijn dan Niets.

[Piero]

Over niets.

IL NIHIL NELL’ALTO MEDIOEVO
ATTI DI CONVEGNO, 28–29 MAGGIO 2015, PONTIFICIO ATENEO SANT’ANSELMO

The reflection on nihil in the High Middle Ages attempts to answer a question of perennial relevance: if God "has done all things well" (Mk 7.37), if the bonum is convertible with the ens, what place does it have in this order? the nihil? The question arises on a logical level (how can a vox exist whose meaning is the absence of any meaning?), ontological (what does it mean that God created things from nothing? If and what mode of existence can the nothing among the model-ideas through which creation occurred?), epistemological (how can nothingness be known?), ethical (if all creation is bonum, what implications does it have to place nihil as non bonum or evil as nihil?).

Middeleeuwse vraagstukken voor de kerk als rationalist. Het empirisme kan er niet mee uit de voeten. Spreuk van de dag:

"Het vlees is beter dan de benen".