Banken versus overheid.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Maar ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat er eerst FRACRB was, vooraleer er een centrale bank was.

Dat was weldegelijk zo; maar een centrale bank maakt het mogelijk om te ontsnappen aan plotse opvragingen door concurrenten. Zoals ik al eens zei, een centrale bank is een goed georganiseerd kartel van banken.

"However,while the legal nature of the irregular deposit contract is clear and easy to understand, human nature is imperfect and weak. Therefore it is comprehensible that those receiving monetary deposits were tempted to violate the safekeeping obligation and use for themselves money that should have been kept available to others. The temptation was very strong: without depositors realizing it, bankers could handle large amounts of money; and if they used it well, it could generate substantial profit or interest, which bankers could keep without openly harming anyone. Given the weakness of human nature and the almost irresistible tempation felt by bankers, it is comprehensible that the traditional principels of safekeeping on which the monetary irregular-deposit contract is based were violated from the very beginning in a concealed manner."
(HUERTA DE SOTO, "Money, Bank Credit and Economic Cycles", p. 40)

De Soto vermeldt voorbeelden uit het oude Griekenland, de hellenistische wereld, Rome, ...

[AdrianHealey]

Jamaja, De Soto, wat heeft die ooit bereikt over businesscycles, hé!

In ieder geval; complimentjes over de zaken die wél enige praktische relevantie hadden, mag je ook vermelden, hoor.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door nun

De spaarders en de bankier zijn hun geld kwijt. Maar stopt de schade hier? Als de reservebank klein is waarschijnlijk wel. Maar volgens mij is er geen enkele reden om aan te nemen dat de optimale schaal van banken veel kleiner is in een free banking systeem. Wanneer 1 fractional reserve bank failliet gaat, sleurt ze alle anderen mee. Een hele hoop spaarders zien hun spaargeld verdwijnen. Dit doet de consumptie dalen waardoor bedrijven afhankelijk van deze consumptie (zelfs al zetten zij hun geld in 100% reserve banking) ook failliet gaan. Wat zorgt voor werkloosheid en een verdere daling van de consumptie. Tegelijk vermindert dit de winstverwachtingen waardoor investeringen uitgesteld worden. De kredietcreatie door de fract. banken verdwijnt, interestvoet omhoog, nog minder investeringen. Er zijn dus genoeg externe effecten.

Probleem is niet zozeer dat de consumptie vermindert, probleem is dat fractional reserve banking de geldhoeveelheid verhoogt - waardoor prijzen en lonen zich opwaarts aanpassen - en dat een wijde bankcrisis die geldhoeveelheid terug naar beneden sleept - waardoor neerwaartse aanpassingen nodig zijn.

Dat is ook wat tijdens de grote depressie gebeurd is: de geldhoeveelheid is toen met een derde gedaald tijdens opeenvolgende golven van bankfalingen. Het is inderdaad zo dat het faillissement van één fractional reserve bank een hele schokgolf kan teweegbrengen: om te beginnen zijn er andere banken die tegoeden hadden bij de failliete bank (het probleem van de interbank-clearing), ten tweede hebben bankcliënten geen duidelijk zicht op de situatie en zal een crash bij bank A voor paniek zorgen bij cliënten van bank B, waardoor ook zij plots geld gaan afhalen... Maar elke cliënt die geld van z'n rekening haalt, vermindert natuurlijk de beschikbare reserves in het systeem waardoor de kans stijgt dat nog meer fractional reserve banken failliet gaan.

Tijdens dat proces krijg je eenvoudigweg het tegenovergestelde procédé van de geldscheppingsmultiplicator; de geldhoeveelheid wordt terug gereduceerd tot het basisgeld.

Ik denk dat we niet moeten uitleggen dat een bruuske daling van de geldhoeveelheid nadelige gevolgen heeft, daar zijn we het over eens.
(Volgens George Reisman, een leerling van Mises, is het tegengaan van zulke monetaire contracties trouwens het belangrijkste doel van de goudstandaard. Zie zijn artikel "The Goal of Monetary Reform" in de Quarterly Journal of Austrian Economics).

[Herr Oberst]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

In ieder geval; complimentjes over de zaken die wél enige praktische relevantie hadden, mag je ook vermelden, hoor.

[nun]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

In principe is dat mogelijk; maar er zijn mechanismen die ervoor zorgen dat dit onwaarschijnlijk is. Als Fortis aan fractional reserve banking doet, en Dexia weet dit, dan hoeft Dexia alleen maar te wachten tot er een hoop interbancaire vorderingen zijn - om die dan op zekere dag doodleuk allemaal tegelijk te gaan opeisen. Als Fortis dan niet kan betalen wat ze moet betalen aan Dexia, dan komt Dexia natuurlijk als grote winnaar uit de bus. Dexia is dan de betrouwbare, degelijke bank en Fortis zijn dan die prutsers die onze zichtrekeningen niet konden terugbetalen. Er is dus een sterke incentive voor concurrenten om de fractional reserve banking van anderen in toom te houden.

Heeft de full reserve bank (dexia)wel genoeg reserves om de fractional bank (fortis) te doen falen? Als ik het goed begrijp is de full reserve bank weinig meer dan een kluis die grote hoeveelheden geld opslaat maar er zelfs niets mee mag doen.

Verder heeft fortis volledige controle aan wie zij schulden aangaat. Spaarrekeningen zijn immers op naam. fortis kan dan ofwel spaarrekeningen van dexia weigeren of voor deze rekeningen wel full reserve banking doen.

Degene die de fractional reserve bank wil doen falen moet zelf een erg grote hoeveelheid kapitaal aan de frac bank geven. Bij faling van de frac bank is dit geld natuurlijk grotendeels verloren.

Wat mij waarschijnlijk lijkt is dat er niet 2 soorten banken zullen ontstaan maar dat bestaande banken tegelijk aan full reserve en fractional banking doen. Spaarders die weinig risico willen lopen kunnen dan een full reserve rekening openen. Voor deze veiligheid betalen ze dan een 'interest' aan de bank. Spaarders die bereid zijn meer risico te nemen staan de bank toe maar een fractie van het geld in reserve te houden. In ruil voor dit risico krijgen spaarders een interest van de bank.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door nun

Heeft de full reserve bank (dexia)wel genoeg reserves om de fractional bank (fortis) te doen falen? Als ik het goed begrijp is de full reserve bank weinig meer dan een kluis die grote hoeveelheden geld opslaat maar er zelfs niets mee mag doen.

Verder heeft fortis volledige controle aan wie zij schulden aangaat. Spaarrekeningen zijn immers op naam. fortis kan dan ofwel spaarrekeningen van dexia weigeren of voor deze rekeningen wel full reserve banking doen.

Degene die de fractional reserve bank wil doen falen moet zelf een erg grote hoeveelheid kapitaal aan de frac bank geven. Bij faling van de frac bank is dit geld natuurlijk grotendeels verloren.

Wat mij waarschijnlijk lijkt is dat er niet 2 soorten banken zullen ontstaan maar dat bestaande banken tegelijk aan full reserve en fractional banking doen. Spaarders die weinig risico willen lopen kunnen dan een full reserve rekening openen. Voor deze veiligheid betalen ze dan een 'interest' aan de bank. Spaarders die bereid zijn meer risico te nemen staan de bank toe maar een fractie van het geld in reserve te houden. In ruil voor dit risico krijgen spaarders een interest van de bank.

Ik heb het over interbancaire vorderingen: Fortis-cliënt doet een overschrijving naar een Dexia-rekening; dan krijgt Dexia een vordering op Fortis.

De instabiliteit hangt af van de grootte van de reserves hé; als de gemiddelde reserve van Fortis bv. 5% is, dan hoeft Dexia helemaal niet veel vorderingen te bezitten om het vertrouwen in Fortis te kelderen (en dan kan de actie van Dexia een paniekreactie van Fortisklanten triggeren).

Bij 'n reserve van 94% ligt dat natuurlijk wel anders.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door nun

Wat mij waarschijnlijk lijkt is dat er niet 2 soorten banken zullen ontstaan maar dat bestaande banken tegelijk aan full reserve en fractional banking doen. Spaarders die weinig risico willen lopen kunnen dan een full reserve rekening openen. Voor deze veiligheid betalen ze dan een 'interest' aan de bank. Spaarders die bereid zijn meer risico te nemen staan de bank toe maar een fractie van het geld in reserve te houden. In ruil voor dit risico krijgen spaarders een interest van de bank.

Dat zou kunnen, maar ik vraag me af of zulke openlijk risicovolle producten wel als geld beschouwd zullen worden - als liquiditeiten, onmiddellijk opvraagbare en onmiddellijk beschikbare middelen dus, dan wel als een te verdisconteren effect.

[Buyck Ruben]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Probleem is niet zozeer dat de consumptie vermindert, probleem is dat fractional reserve banking de geldhoeveelheid verhoogt - waardoor prijzen en lonen zich opwaarts aanpassen - en dat een wijde bankcrisis die geldhoeveelheid terug naar beneden sleept - waardoor neerwaartse aanpassingen nodig zijn.

Dat is ook wat tijdens de grote depressie gebeurd is: de geldhoeveelheid is toen met een derde gedaald tijdens opeenvolgende golven van bankfalingen. Het is inderdaad zo dat het faillissement van één fractional reserve bank een hele schokgolf kan teweegbrengen: om te beginnen zijn er andere banken die tegoeden hadden bij de failliete bank (het probleem van de interbank-clearing), ten tweede hebben bankcliënten geen duidelijk zicht op de situatie en zal een crash bij bank A voor paniek zorgen bij cliënten van bank B, waardoor ook zij plots geld gaan afhalen... Maar elke cliënt die geld van z'n rekening haalt, vermindert natuurlijk de beschikbare reserves in het systeem waardoor de kans stijgt dat nog meer fractional reserve banken failliet gaan.

Tijdens dat proces krijg je eenvoudigweg het tegenovergestelde procédé van de geldscheppingsmultiplicator; de geldhoeveelheid wordt terug gereduceerd tot het basisgeld.

Ik denk dat we niet moeten uitleggen dat een bruuske daling van de geldhoeveelheid nadelige gevolgen heeft, daar zijn we het over eens.
(Volgens George Reisman, een leerling van Mises, is het tegengaan van zulke monetaire contracties trouwens het belangrijkste doel van de goudstandaard. Zie zijn artikel "The Goal of Monetary Reform" in de Quarterly Journal of Austrian Economics).

Is goud stabiel genoeg om het papiergeldsysteem te laten functioneren? Full reserve banking houd in dat de banken allezins minder ons geld kunnen bezitten.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Buyck Ruben

Is goud stabiel genoeg om het papiergeldsysteem te laten functioneren?

Je bent hier 'n hoop dingen door elkaar aan het gooien denk ik?

Full reserve banking houd in dat de banken allezins minder ons geld kunnen bezitten.

In de zin van onrechtmatige winsten boeken als alles goed gaat en de kosten afwentelen op de samenleving als alles slecht gaat: ja.

[Pølle]

Nu we er toch over bezig zijn:

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Da's een moeilijke. Ik zal daar even over nadenken.

Ik wacht nog steeds.

[MIS]

Ik wacht nog steeds

Oh, heb jij dat ook ? Sommige vragen weet men netjes opzij te schuiven om in een volgend pleidooi ofwel tegen iedereen te stellen dat men niets van economie begrijpt, ofwel terug hetzelfde te herhalen dat aanleiding geeft tot de gestelde vragen. En op die manier kwam men tot de term ‘oneindigheid’. Cirkeltjes draaien zonder tot het besef te komen dat er geen progressie gemaakt wordt, dat is eigen aan cirkeltjes draaien. Het is zelfs logisch.

[MIS]

In de zin van onrechtmatige winsten boeken als alles goed gaat en de kosten afwentelen op de samenleving als alles slecht gaat: ja.

Percalion, herhaal m’n vraag dan ook nog maar even. Wat doe je met de winsten die geboekt worden op bvb. leningen ? De reden voor de vraag moge duidelijk zijn maar toch onderstaande ter begeleiding.

Bernard Lietaer ontdekte de verwoestende uitwerking van het heersende monetaire systeem toen hij in de jaren zeventig in Latijns-Amerika werkte. 'Er werden enorme leningen verstrekt aan onzinnige projecten. De banken smeten met geld. Ik vroeg me af of ik dingen zag die anderen niet zagen.' Als hoogleraar internationale financiën aan de universiteit van Leuven in België schreef hij een boek over zijn ervaringen in Latijns-Amerika en daarin voorspelde hij een grote schuldencrisis. Het boek kwam in 1979 uit. In 1981 barstte de crisis in Zuid-Amerika los.

Zijn drang om bij te dragen aan een hervorming van het monetaire systeem bracht hem naar de centrale bank van België waar hij een aantal jaren betrokken was bij de totstandkoming van de 'ecu', de Europese rekeneenheid en voorloper van de euro. Vervolgens werd Lietaer general manager van een valutafonds. In die hoedanigheid vestigde hij de aandacht op zich door opmerkelijke successen. Het Amerikaanse zakenblad Business Week riep hem uit tot 's werelds beste valutahandelaar.

Maar meer nog dan dat was Lietaer intussen een echte 'geldkenner' geworden, ingewijd in de diepste geheimen van de monetaire wereld. Dat vroeg om nieuwe boeken. Terwijl hij tussen 1995 en 2000 doceerde aan de universiteiten van Berkeley en Sonoma in Californië werkte hij aan The Future of Money (Random House, 2001, in het Nederlands verschenen als Het geld van de toekomst) en The Mystery of Money (Rieman Verlag, 2002). In die boeken ontrafelt Lietaer het gangbare concept van geld en laat hij zien hoe andere benaderingen andere maatschappelijke gevolgen hebben, zoals duurzaamheid en sociale zorg.

Volgens de economieboekjes is geld waardenvrij. Het is niet meer dan een ruilmiddel en het wordt geacht geen effect te hebben op de transacties. Lietaer betwist die visie - 'Geld is helemaal niet waardenvrij', stelt hij. 'Het monetaire systeem is – ook al is dat onbewust gebeurd – geprogrammeerd om een bepaald gedrag te veroorzaken. Het werkt concurrentie en kortetermijndenken in de hand, het dwingt tot economische groei en het onderwaardeert zorg, onderwijs en taken die cruciaal zijn om een samenleving in stand te houden. De economische theorie leert dat mensen concurreren om markten en grondstoffen; �*k denk dat mensen in werkelijkheid concurreren om geld.'

Die concurrentie is een direct gevolg van de wijze waarop geld wordt gecreërd. Banken brengen geld in omloop door middel van leningen. Zodra iemand bijvoorbeeld een hypotheek van 100 duizend euro afsluit, ontstaat er geld dat in de economie gaat circuleren. Maar dan komt het: de bank verwacht dat de ontvanger van de lening in de daaropvolgende twintig jaar in totaal 200 duizend euro terugbetaalt aan aflossing en rente. Maar die tweede 100 duizend euro creëert de bank niet. Dat geld – de rente – moet de ontvanger van de lening op de één of andere manier zien te bemachtigen en dat dwingt hem tot concurrentie met anderen. Heel simpel is het zo: er moeten mensen failliet gaan om anderen in staat te stellen hun leningen te kunnen aflossen.

Tegelijkertijd heeft rente concentratie van rijkdom tot gevolg: zij die geld hebben, worden 'automatisch' rijker. Bovendien dwingt het systeem de maatschappij tot voortdurende economische groei: er móet steeds nieuw geld in omloop worden gebracht om leningen te kunnen aflossen. Lietaer: 'Mijn conclusie is dat hebzucht en competitiedrang geen inherente menselijke eigenschappen zijn. Die eigenschappen worden voortdurend gestimuleerd door het soort geld dat we gebruiken. Er is meer dan genoeg voedsel en werk voor iedereen. Er is alleen schaarste aan geld.'

Tenzij je het bovenstaande ook wil ontkennen is het antwoord hierop dus weer bijzonder eenvoudig. Zoals je weet bestaat er ergens een theorie die rekenkundig bewijs dat er helemaal geen schaarste is aan geld wanneer je de omgekeerde logica toepast. Misschien maken we ergens een klein maar wel verwoestend denkfoutje ? Het is maar een hint maar blijf je rustig verzetten, uiteindelijk streef je middels een gigantisch ingewikkeld verhaal naar exact hetzelfde. Als dit alles geen bijzonder tragische grap is, wat is dan nog wel tragisch te noemen ? Of grappig naargelang je het bekijkt en de positie waarin je zelf verkeert ….

Jullie betoog stilaan kennende zal je nu willen stellen dat Bernard Lietaer niets van economie begrepen heeft. Of begrijpt hij wel iets van economie ? In essentie toch zo moeilijk niet, mag ik hopen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Polle Tieker

Ik wacht nog steeds.

Ai, sorry, is intussen (eindelijk) rechtgezet.

[nun]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Ik heb het over interbancaire vorderingen: Fortis-cliënt doet een overschrijving naar een Dexia-rekening; dan krijgt Dexia een vordering op Fortis.

Maar mag Dexia deze overschrijving wel aanvaarden? De Dexia klant zou dan een saldo hebben bij Dexia die groter is dan de reserves van Dexia. Bij aanvaarding van de overschrijving doet Dexia niet meer aan full reserve banking. Een overschrijven van fortis naar dexia zou dus met echt geld moeten gebeuren en niet met vorderingen. Om overschrijvingen te kunnen doen naar full res banken moet de frac bank meer reserves aanhouden (zoals je al eerder zei).

Maarja dit doet dan afbreuk aan de nuttigheid van frac res banken. Netwerkeffecten spelen hier blijkbaar een rol. Ben je de enige frac bank in een wereld vol full res banken, dan kan je een minder nuttige dienst leveren dan wanneer je een frac bank bent in een wereld vol met frac banken.

Mss wordt in een volledig vrije markt de rol van frac banken beperkter en hebben ze mss een licht andere rol, maar ik zie ze toch niet volledig verdwijnen. Er is gewoon veel te veel geld te verdienen op die manier. In de mate dat frac bankieren externe effecten heeft, zal er een blijvende druk zijn om te gaan naar meer regulering.

Frac geld heeft dan mss niet meer de status van cash geld, maar lijkt toch nog altijd een vrij liquide activa te zijn.

[AdrianHealey]

Er is gewoon veel te veel geld te verdienen op die manier.

Het lijkt mij inderdaad heel realistisch dat er nog steeds lotterijen gaan bestaan - want een frac rb is niets anders dan een loterij, met lichtjes andere spelregels dan de typische loterij.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door nun

Maar mag Dexia deze overschrijving wel aanvaarden? De Dexia klant zou dan een saldo hebben bij Dexia die groter is dan de reserves van Dexia. Bij aanvaarding van de overschrijving doet Dexia niet meer aan full reserve banking. Een overschrijven van fortis naar dexia zou dus met echt geld moeten gebeuren en niet met vorderingen. Om overschrijvingen te kunnen doen naar full res banken moet de frac bank meer reserves aanhouden (zoals je al eerder zei).

Maarja dit doet dan afbreuk aan de nuttigheid van frac res banken. Netwerkeffecten spelen hier blijkbaar een rol. Ben je de enige frac bank in een wereld vol full res banken, dan kan je een minder nuttige dienst leveren dan wanneer je een frac bank bent in een wereld vol met frac banken.

Interessante opmerking van die netwerkeffecten. Maar dat mes snijdt langs twee kanten, een full res bank zou ook de neiging hebben haar full res-beleid op te geven om zo meer overschrijvingen te kunnen incasseren en meer klanten te werven.

Ik denk dat een valabele tegenwerping zou kunnen zijn: wat als de grootste banken allemaal claims tegen elkaar hebben? Als Dexia, KBC en Fortis-klanten godganse dagen kolossale bedragen over en weer overschrijven, zou geen van de drie er echt belang bij hebben om de twee andere te ambeteren; als Fortis bijvoorbeeld aangevallen wordt door Dexia, zou Fortis haar rekeningtegoeden bij KBC kunnen opvragen waardoor KBC valt en Dexia meesleurt... En een kleine bank zou niet genoeg claims kunnen verzamelen om één van de reuzen te bedreigen.

[AdrianHealey]

Ik denk dat de klanten echter ook claims kunnen hebben op hun bank - en als die weten 'dat er niet genoeg is'...?

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik denk dat de klanten echter ook claims kunnen hebben op hun bank - en als die weten 'dat er niet genoeg is'...?

Het is een interessant probleem. In alle geval ben ik van mening dat fractional reserve banking juridisch niet aanvaardbaar is. (Zie de argumentatie die De Soto ontwikkelt in het eerste en tweede hoofdstuk van z'n boek.) Ik heb geprobeerd om de achterliggende redeneringen kort weer te geven in dat bericht in 't begin van dit topic: fractional reserve banking is een slecht gedefinieerd contract.

Als loterij zou het nog steek kunnen houden, maar in tegenstelling tot nun denk ik niet dat het dan nog als liquide middelen gebruikt zou kunnen worden. Eén en ander hangt natuurlijk af van hoe 'erg' de fractional reserve banking is (een reserve van 94% heeft duidelijk andere gevolgen dan een reserve van 4%). Niettemin: door duidelijk, expliciet, te stellen dat mensen geen afdwingbaar recht hebben op het geld van hun frac-rekening, maar dat het eerder 'n soort loterijsysteem is, zal je het gebruik van zulke frac-rekeningen m.i. herleiden tot een beperkte groep mensen die niet te risico-avers zijn. Het krijgt dan meer de kenmerken van een piramidespel. Er is uiteraard niets mis met een loterij, maar dan moet men wel duidelijk zijn: het kopen van een ticket (het houden van een frac-rekening) geeft geen recht op dat bedrag, maar betekent enkel dat de houder kans maakt op dat bedrag.

(Tussen haakjes, nun: zouden we hier geen advers selectieproces kunnen krijgen?)

Dus:
- ofwel is het een loterij. Geen reserves nodig; mensen weten waar ze aan toe zijn.
- ofwel is het een lening. Geen reserves nodig; degene die het geld leent moet het gewoon op tijd terugbetalen.
- ofwel is het een zichtrekening. Altijd opvraagbaar, altijd beschikbaar, en dan zijn volledige reserves nodig.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door nun

Mss wordt in een volledig vrije markt de rol van frac banken beperkter en hebben ze mss een licht andere rol, maar ik zie ze toch niet volledig verdwijnen. Er is gewoon veel te veel geld te verdienen op die manier. In de mate dat frac bankieren externe effecten heeft, zal er een blijvende druk zijn om te gaan naar meer regulering.

Dat men ergens veel geld mee kan verdienen, betekent niet dat het verzoenbaar is met de vrije markt, hé. Er zullen ook altijd fraudeurs rondlopen, omdat er geld mee te verdienen valt, maar dat betekent niet dat we ze daarom als een kenmerk van een vrije markt mogen of kunnen beschouwen.

Wat de druk naar meer regulering betreft, ik denk dat niet. Het huidige systeem van fractional reserve banking wordt net gekenmerkt door een gigantisch complex systeem van regulering, dat nodig is om een in wezen inherent onstabiel systeem een beetje bijeen te houden. Om de zoveel jaar is er dan eens wat deregulering, dan blijkt dat er hier en daar barsten komen in de structuur van het financiële systeem, en dan reguleren we dat weer 'n beetje toe, en enkele jaren later blijkt dat ook die regulering niet volstaat enzoverder. Je kan er gif op innemen dat men ook nu weer zal afkomen met kilometers wetteksten en regulering voor de banksector om een subprime crisis te vermijden; en dat we binnen hier en vijf jaar geconfronteerd zullen worden met wéér een financiële crisis die om één of andere mysterieuze reden blijkbaar niet kon voorkomen worden met de regulering van nu.

Het is daarentegen niet zo moeilijk om full reserve banking in de praktijk te brengen, qua 'regulering' dan. Het komt er enkel op neer dat rechtbanken de verschillende bankcontracten indelen in de rubrieken die we in 't begin van de discussie hebben onderscheiden: "deze repurchase agreement houdt in dat u uw effect op eender welk tijdstip mag verkopen aan een vooraf overeengekomen prijs? Dat valt juridisch onder zichtrekeningen om deze en deze reden, en dus is een volledige reserve vereist"; "deze kasbon houdt in dat de bank na drie jaar het kapitaal aflost? Dat is een lening, daar is geen reserve voor nodig." Etcetera.

[Pølle]

Oorspronkelijk geplaatst door Buyck Ruben

Er zijn steeds meer zogenoemde working poor of arme werkenden. Dat blijkt uit een peiling van de socialistische vakbond ABVV. Veel van deze mensen hebben het moeilijk om op het einde van de maand rond te komen en besparen daarom onder andere op voedsel.
Het gaat om mensen die met hun inkomen niet langer vrijetijdsuitgaven zoals sport of cultuur kunnen betalen. Met hun inkomen kunnen ze ook geen eigen woning kopen of kunnen ze niet op reis.

35 procent van de ondervraagden heeft het moeilijk met de onkosten voor opleiding van de kinderen, 37 procent kan geen appeltje voor de dorst opzijzetten.

Mensen met een bescheiden inkomen moeten daarnaast besparen op dagelijkse benodigdheden zoals voeding. Ze halen goedkopere voedingsproducten in huis, maar die zijn vaak van mindere kwaliteit.

Volgens het ABVV ligt het aandeel van "arme werkenden" op 20 procent van de actieve bevolking. Het verschijnsel zou zich vooral voordoen in de openbare en de non-profitsector. "Het is een nieuwe categorie, die zich meer en meer ontwikkelt", zegt algemeen secetaris Anne Demelenne.

Uit de studie blijkt ook dat 47procent van de ondervraagden zegt dat zijn koopkracht fors gedaald is en 51procent van de ondervraagden geeft zelfs toe dat ze op het einde van de maand niet rond komen.
BRON: DEREDACTIE

zie dossier: http://www.oivo-crioc.org/files/nl/3...ame=3218nl.pdf

Zegt eerder iets over een ziekelijke consumptiedrang, dan over armoede.